Þjóðviljinn - 25.05.1950, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJINN
FSmrotudagur 25. maí 1950.

Fluo-ferðir uin hvíta-
simnuna
Vesfmannaeyjar:
Föstudag 26. maí:
Til Vcstmannaeyja •
kl. 13:30
— 19:30
Frá Vestmannaeyjum:
kl. 16:30
— 20:00
Laugardag 27. maí:
Til Vestmannaeyja: Frá Vestmannaeyjum:
kl. 13:30 kl. 14:00
— 15:30 — 16:00
— 17:30 . — 18:00
Mánudag 29. maí:
Til Vestmannaeyja: Frá Vestmannaeyjum:
kl. 13:30 kl. 17:00
— 19:30 — 20:00
— 21:30 — 22:00
Þriðjudag 30. maí:
TII Vestmannaeyja: Frá Vestmannaeyjum:
kl. 07:30 kl. 08:00
— 13:30 — 14:00
Akureyri:
Föstudag 26. maí:
Til Akureyrar: Frá Abureyri:
kl. 09:30 kl. 10:30
— 21:30 — 22:30
Laugardag 27. maí:
Til Akureyrar: Frá Akureyri:
kl. 09:30 k'J. 10:30
— 19:30 — 20:30
Mánudag 29. maí:
Til Akureyrar: Frá Akureyri:
kl. 09:39 kl. 10:30
— 16:30 — 17:30
Þriðjudag 30. maí:
Til Akureyrar: Frá Akureyri:
kl. 09:30 kl. 10:30
— 15:30 — 16:30
LOFTLEIÐIR H/F
Sími 81440

At
vinna
Um mánaðamótin júní—júlí getur rösk stúlka íeng-
ið atvinnu við innheimtu- og skrifstofustörf hjá
Þjóðviljanum. — Umsóknir ásamt meömælum
leggist inn á afgreiðslu blaðsins, merkt: „Atvinna
— 501“.
I Smébarnaskóli Laugarness
í Hofteig 40 — Sími 81593
Næstu daga verður tekið á móti umsóknum um
skólavist fyrir n. k. vetur.
JÓNAS GUÐJÖNSSON TEITUR ÞORLEIFSSON
rfTl
OLIA
og asfir
John
Stephen
Strange
59. DAGUK.
húsinu ávarpaði maðurinn hann og rak byssu
í bakið á honum. Honum var sagt að fara inn
í bílinn og setjast á gólfið. Það var enginn ná-
lægur, sem gæti komið til hjálpar. Það var
dimmt og úrheilisrigning. Hann fór inn í bil-
inn og svo man hann ekki eftir neinu fyrr en
hann raknaði við, holdvotur, undir runna í
Central Park“.
„Það var og“, sagði Barney lágt.
„Hann þreifaði í vösum sínum og þar var
veskið hans og úrið. Þá var klukkan kortér yfir
níu, Og svo tók liann eftir því að lyklamir hans
voru horfnir.
„Jæja, hann vissi hvað það þýddi. Andartak
datt honum i hug að flýja frá öllu saman en
svo t— eftir frásögn hans sjálfs — fékk hans
betri maður yfirhöndina. Hann gat ekki yfirgefið
vin sinn. Hann flýtti sér aftur heim.
,,Hann hafði enga lykla og komst ekki inn án
þess að hringja bjöllunni, en það vildi hann
ekki. Hann vissi ekki hvað til stóð. Enr hann
yonaði að hann gæti bjargað Dimmock, ef hann
kæmi nógu snemma. Hann var með byssu í rass-
vasanum, sem ræningjamir höfðu ekki tekið
eftir eða látið eiga sig. Og á heimJeiðinni lagði
hanp á ráðin.
„Hann vissi auðvitað um göngin undir næsta.
húsi. Ef til vill var það ein ástæðan fyrir því
að hann bjó þama. Hann fór þá leið og klifraði
upp á svalimar.
„Giugginn var opinn en tjöldin voru dregin
fyrir. Ekkert hljóð heyrðist. Hann gægðist gegn-
um rifuna. Það logaði aðeins á einum lampa,
en samt sá hann að enginn var í herberginu.
Stundarkorn datt honum i hug, að. Dimmock
væi’i farinn og svo læddist haxxn inn og sá,
hvað hafði gerzt.“
Higgins leit á Barney.
„Það er ekki Ixægt annað en'kenna í brjósti
um veslings manninn. En ef þetta hefur viljað
til eins og liann lýsir því, þá hefur Ixann auð-
vitað hagað sér eins og flón. En hann hafði
fengið höfuðhögg og þama er búið að myrða
be-zta vin hans á hinn hryllilegasta hátt. Það
var því ekkert undarlegt þótt hann tapaði sér.
„Og hann var milli tveggja elda, Iögreglunnar
annars vegar og morðingjanna hins vegar. Hon-
um datt að'eins tvennt í hug: að flýja og leyna
líkinu í lengstu lög.
„Hann skipíi um föt, þvoði sér og setti blautu
fötin niður í tösku. Hann setti untanyfii-föt
Dimmock inn i fataskápinn og bi’eiddi rúmfötin
vandlega yfir líkið.
„Hefði hann séð brotna úrið, hefði hann
sennilega laumazt aftur út sömu íeið og hann
kom og vonað að enginn h'efði séð hann. En
það gei’ði hann ekki. Hann hafði sagt frú Mor-
eno, að hann ætlaðj að koma aftur að sækja
vin sinn, og hann vissi að hún kæmi upp til að
horfa á eftir þeim. Og ef hann kæmi ekki, þá
mundi hún rannsaka málið. Og hann þurfti á
tíma að halda — tíma til að komast undan* og
fela sig.“
,,Þú heldur að þessi saga. sé sönn, er það
ekki?“ spurði Bamey.
„Já. Já, það held ég. Að minnsta kosti megnxð
af henni.“
„Haltu áfram.“
„Hann fylltist skelfingu, þegar honum datt x
hug að morðinginn kynnj að hafa tekið lykiliim
með sér, en hann stóð í dyrunum. Hann hlust-
aðí. Enginn var á ferli. Hann læddist yfir gang-
ínn, opnaði útidyrnar og skellti hurðinni, fór
aftur inn í herbergið, tók upp töskumar, slökkti
Ijósið, læsti dyrunum og fór út. Á leiðinni yfin
ganginn heyrði hann, að frú Moreno var að
koma upp stigann.
„Það var tómur leigubíll fyrir utan. Hannl
þaut upp í hann og sagði bílstjóranum að aka'
sér á Penn stöðina. Þar fór hann upp í neðan-
jarðarlest, fór með henni niður á Waverly Place
og settist að á gömlu gistihúsi, mjög rólegu, þar
sem einkum bjuggu rosknar konur. Hann ákvað
að hafa sig lítið í frammi, unz hann væri búinn
að ráðgera eitthvað til frambúðar. En skrif-
stofumaðurinn tók eftir einhverju kynlegu í fari
hans og þegar lýsingin á honum kom í kvöld-
blöðunum gerði hann okkur aðvart."
Augu Barneys leiftruðu.
„Spurðirðu hann um dagblaðið?"
„Já. Og það er undarlegt, Bamey. Fyrst hélt
hann að við ættum við blaðið sem Maria keypti
fyrir hann og hann hafðj skilið eftir á skápn-
um í herbergi sínu. Hann mundi ekki eftir neinu
öðru blaði. Og síðan sagði hann, að það hefði
að visu legið dagblað ofaná öskutunnunni. Hann
steig á það þegar hann klifraði upp vegginn.
Þess vegna bar hann ekki ösku inn í herbergið.“
„Veit hann hvað klukkan var, þegar hanxx
fann Dimmock?"
„Nei. En hann heldur að hann hafi verið um
það bil tuttugu mínútur á leiðinni frá skemmti-
garðinum. Og eftir því hefur klukkan verið
fimm mínútur yfir hálftíu. Það var næstum
hætt að rigna. Það var alveg stytt upp, þegar
hann fór alfarinn frá húsinu.“
„Og heldur hann því fram, að hann viti ekki
hver morðinginn er?“
„Já. En ég held að það sé vitleysa. Eg held
að hann sé hræddur.“
„Auðvitað er það vitleysa. Segir hann hver
hafi haft gætur á íbúð Dimmoeks ?“
„Hann segist ekki hafa séð neinn, hann viti
ekki neitt af neinu tagi um málefni Dimmocks."