Þjóðviljinn - 29.08.1950, Side 6

Yi rA \ \: \
•T
ÞJÓÐVILJIN N

• ’i; r‘-r ;
Þriðjudagur 29. ágúst 1950.
TT
» & « « u
'WT
'Vf'iv'-rr
K.R—Valur unnu RínarHðið með
3:2, eftir nokkuð harðan leik
Þeir sem komu og sáu þenn-
an þriðja leik Þjóðverja hér
munu hafa orðið fyrir nokkrum
vonbrigðum, og þá fyrst og
fremst að fá ekki að sjá áfram-
■haldandi góða knattspymu af
hálfu gestanna. Það sem líka
skyggði á og jafnvel verra var
að þeir virtust ekki þola mót-
gang til lengdar. Þeir tóku
upp leikaðferðir og framkomu
sem . ekki samrýmist skoðun-
um áhorfenda hér um íþrótta-
mannslega framkomu. Því má
heldur ekki gleyma að það
gaul , og öskur sepi sumir, ó-
þroskaðir áhorfendur létu frá
sér fara gegn gestunum eru
vottur ómenningar og van-
þroska og sem betur fer eru
það ennþá unglingar sem að því
standa, en ef unga kynslóðin
ætlar að þroska þetta látæði
við leiki, verður ófýsilegt að
koma, keppa eða vera gestur í
návist þeirra. Leikurinn varð
sem sé harður án þess þó að
vera hrottalega leikinn. Mót-
mæli Þjóðverjanna við dómar-
ann var það sem setti sinn leiða
svip á leikinn, en Rínarbúum
hlýtur að vera það ljóst að
dómarinn hefur síðasta orðið
og því þýðir ekki að mótmæla.
Það sem virtist setja Þjóð-
verjana út af „línunni“ í þess-
ari viðureign var það að KR-
Vals-liðið hindraði ákveðnar en
hin liðin hafa gert en hindran-
Flðtamálaráðherra
Framhald af 1. síðu.
öld vakti sem vonlegt er mikla
athygli. Yfirlýsingin er ekki síð
ur athyglisverð fyrir það, að
Matthews er nokkurslmnar full
trúi bandaríska stórauímagns-
ir eru leyfðar og það er dóm-
arinn sem er til að skera úr
um hvenær farið er yfir tak-
mörk laganna. Við þetta vildu
þýzkir ekki sætta sig og misstu
því valdið yfir knetti, leik og
það sem verst var — sjálfum
sér.
Fyrri hálfleikur var yfirleitt
rólegur og hraðinn ekki mikill.
Vals-KR-liðið féll furðu vel
saman og sýndi hver maður
fullan baráttuvilja og það til
síðustu stundar og náði oft
nokkuð laglegum samleik. Sam-
leikurinn sem undirbjó fýrsta
mark þeirra var mjög góður
þar sem knötturinn gekk á
milli sex manna og endaði með
föstu skoti frá Sigurði Bergs-
syni í mark Þjóðverja en þá
höfðu þeir gert eitt mark. Þeg-
ar liðnar eru 33 mín. taka Þjóð
verjar forystuna aftur með fall-
legu skoti frá miðherja. Yfir-
leitt ganga áhlaupin á víxl og
lá oft nærri að mark yrði, t. d.
eiga sitt hvort lið skot í hlið
arnet og markmenn bjarga
nauðlega yfir eða í hom.
Hálfleiknum lauk 2:1 Þjóð-
verjum í vil.
I síðari hálfleik færðist
meira líf í Þjóðverjana og lá
á KR-Val nokkuð fyrstu 15—
20 mín. en er 25 mín. voru
af leik nær Ellert kncttinum og
hleypur upp með hann, losar
sig við bakvörðinn og lokkar
markvörðinn út úr marki og
skorar fallega 2:2. Nú fer leik-
ur nokkuð að harðna og geng-
ur á ýmsu í leik og atburðum.
Eftir 35 ,mín. kemst Hörður
Óskarsson inn fyrir og skorar
fallega og var það hraustlega
gert því hann hafði tvo menn
sem reyndu að hindra. Nú fór
það að verða alveg eins bar-
Gertrnd Lilja:
Hamingjuleitm

37. DAGUR.
TltJNDI KAFII rangar. Hvað eftir annað eftir dauða Mats, hafði
hann sér til undrunar hugsað um Karinu. Það
„Gætírðu ekki farið í gönguferð ?" var eins og hún í óláni sínu hefði fengið ill' öfl
„Jú, það gæti ég“, sagði Hilla. En andlit í þjónustu sína. Gömul hjátrú skyggndist upp
hennar, breytti ekki um svip. „Eða málað postulín úr hugarfylgsnum manna þegar þeir hurfu burt
eða ofið — það er víst til vinnugleði“, bætti hún úr hversdagsleikanum. Engin menning, ekkert
við. guðleysi, engin vísindi eða fræðsla gátu losað
Hinrik gekk til hennar þar sem hún sat í manninn við hugtakið máttarvöld.
hnipri á legubekknum. „Ef ég er hjátrúarfullur, þá get ég ekki að
Hún leit á órólegt andlit hans. Hún rétti því gert“, sagði hann og reyndi að brosa.
fram hönd sína og greip hönd hans. Hún gekk til hans. Hún lagði kinnina upp
„Fyrirgefðu". að Vanga hans.
„Við erum ung, Hilla, við getum fundið ham- „Við erum eins og Adam og Eva eftir synda-
ins og ka.þólsku kir Munnar í miuj dómara og Þjóðverja
stjórn Trumans. Hann er for- og það sem eftir var leiks var
seti voldugs lánveitingafyrir- jéiegt og leiðinlegt* Það skal
tækis í 'Nebraska cg einn! tekið fram að fyrirliði Þjóð-
leikmanna- verjanna gerðj sem hann gat
fremsti maður
starfi ltaþólsku
Bandaríkjimum.
kirkjunnar
Heldur Matthews
ráðherrastólmim ?
Herlúðrablástur Matthews
hefur ekki látið vel í eyrum
I.
til að stilla sitt lið.
Að sjálfsögðu brá oft fyrir
góðum samleik hjá Þjóðverj-
um og leikni þeirra er mikil, en
sjálfsvaíd verður að fylgja til
að sú list beri árangur.
í vörn KR-Vals-liðsins voni
ingjuna aftur....“
„Áttu við annað barn?“
„Til dæmis“.
„Einu sinni þegar ég var lítil, var hundinum
fallið — við særum hvort annað og fyrirgef-
um hvort öðru. Það er að segja, það er víst ég
sem særi og þú sem fyrirgefur....“.
Hann dró hana að sér. Hún virtist svo lítil og
sumra meðráðherra hans. Tru- Einar og Gunnar beztir. Örn
man forseti lét hann lýsa yfir,! í markhiu óvenju góður. Fram-
ao hann talaði ekki fyrir Banda línan var jafnari og tókst oft
ríkjastjórn • h.eldur aðeins í; sæmilega.
eigin nafni. Jessup, talsmaður
Acheson utanríkisráðherra,
sagðr. að allir ábyrsrir menn
vissu að nútímastyrjöld hefði
sííka eyðiléggingu í för með
sér, að allt yrði að gera ti! að
friður héldist. Eftir þe-su er
ekki talið að' líta þurfi á ráð-
herra í Bandaríkjastjcrn sem
ábyrga menn.
Eftir er að vita hvc Matt-
hews heldur ráðher-nsi" tín-
um. Þegar Henry Wallaeé
sínum tíma krafðis* vinsarn-
legri stofnu gagnvart Sovétríkj
unum lét Truman har þegar
í- stao segja af sér. ' 'restu
dagar leiða í Ijðs, hvort for-
setinn litur með meiri velrild
á kröfur um árásarstyrjöld.
í liði Þjóðverja' voni beztir
vinstri framvörður og vinstri
innlierji.
Dómari var Þráinn Sigurðs-
son og virtist sem hann hefði
mátt taka meira á leikmenn,
en dæmdi annars vel.
S.M.-móSið
Framhald af 1. síðu.
4 Tékkar 3 ítalir 3 og íslend-
á ; ingar 2. Af hinum Norðurlanda
þjóðunum fengu Svíar, Norð-
menn og Finnar sinn sigurveg-
arann hver en Danír engan.
Á mótinu í Osló 1946 fengu
Svíar 11 Evrópumeistara, Finn-
aVí 4 og Norðmenn, Danir og
Islendingar einn hver.
mínum drekkt. Síðan átti að hugga mig með því mögur í fangi hans, svo kyrrlát og máttvana,
að ég skyldi fá nýjan hvolp. Að endingu gáfust — hún sem áður hafði geislað af heilbrigði,
þau upp.... ‘‘ f jöri, atorku og lífsgleði. Hann syrgði einnig
Hinrik þagði um stund. Hann var að byrja son sinn, en sorg Hillu var eins og hamfarir
að reiðast yfir þessari þvermóðsku hennar. náttúruafla, engin skynsemi, engar fortölur gátu
• „Ertu hótinu betri en Karin Dahl, sem þú unnið bug á henni.
hefur alltaf fyrirlitið í hjarta þínu fyrir þrek- „Það eru líka fleiri en við sem eiga erfitt“,
leysi“. sagði hann. „Það eru fleiri. Til dæmis Marta
Hilla reis svo snögglegp Upp, að Hinrik hörf- vinkona þín.... “.
aði undan. „Marta? En faðir hennar er þö Iifandi“. '
„Karin Dabl. Heldurðu ekki að ég viti hvað Hinrik andvarpaði. Hann hefði getað sagt sér
þú hefur alltaf hugsað: Þú hefur hugsað: þetta þetta sjálfur. Engin sorg var dýpri en sorg
er hegningin fyrir að ég sveik Karinu Dahl. Af Hillu, enginn.hafði misst meira en Hilla.
því að ég sveik Karinu Dahl var sonur minn „Viltu ekki fara og líta inn til Borgströms
tekinn frá mér, sá sonur sem hefði átt að verða rektors ?“
sonur hennar. . . . En ég? Er ég einhver auka- „Jú“, sagði Hilla honum til undrunar. „Mér
persóna sem er hægt að fleygja frá sér, þegar líkar svo vel við Borgström rektor",-
máttarvöldin hafa gert upp við þig? Hvað hef „Gerðu það“, sagði Hinrik ákafur. „Nú er
ég gert á hluta Karinar Dahl? Mats var ekki hann orðinn vel hress og þykir gaman að fá
eingöngu sonur þinn, hannvar sonur minn, heimsóknir".
þúsund sinnum frekar minn en þinn....“: En augu Hillu voru aftur orðin sljó og fjar-
„Hilla!“ ræn. Hamingjan vissi hvað fram fór í heila
Hún stóð fyrir framan hann náföl með logandi hennar, ef til vill fann hún til öfundar gagn-
augu. vart hinum slagaveika Borgström rektor, sem
„Elsku bam, þú veizt ekki hvað þú ert að átti bæði son og sonarson.
segja. ...“ Hinrik ætlaði að leggja handlegg-
inn utan um axlir hennar, en hún hrinti honum Og einn góðan veðurdag lagði Hilla af stað
frá sér. Hún gekk að glugganum og horfði út. til Borgströms rektors. Rektorsfrúin tók sjálf
Eftir nokkrar mínútur sneri hún sér við. á móti henni og bauð hana velkomna, dálítið
Andlit hennar var rólegt. Hún gekk til Hinriks. kuldalega en óneitanlega kurteislega. Hún sagði
„Fyrirgefðu“, sagði hún aftur. „En hvers nokkur viðeigandi orð um þær sorgir, sem þau
vegna þurftirðu að minnast á þctta. Þú ert að og Hilla hefðu svo óvænt orðið fyrir — hún var
reyna að láta mig taka þátt í þínum andlegu hin fullkomna húsmóðir, þar sem hún sat virðu-
þjáningum. En ég hef nóg með mínar — leg, alúðleg, vel búin. Hún hefði getað sómt
núna“. sér við hirðina.
„Hilla, ég fullvissa... .“. Leyfðist henni að bjóða frúmii morgunkaffi?
„Þú heldur að þú viljir allt annað, þegar Edvard var oft vanur að þiggja kaffibolla um
þú minnist á Karinu Dahl, en þú vilt alltaf þetta leyti.... Hilla hikaði og þáði síðan boð-
það sama: láta hughre'ysta þig“. ið. Annars væri óvíst að hún fengi að sjá þann,
Hann horfði íhugandi á hana. Allar mót- sem hún hafði komið að heimsækja. Gegnum
bárur voru tilgangslausar. Annars voru þessar lokaðar dymar að herbergi rektorsins heyrðist
fullyröingar hennar ef til vill ekki með öllu glamra í ritvél.
D a v ! S