Þjóðviljinn - 20.12.1950, Síða 5

Miðvikudagur 2Ö. des. 1950.
ÞJÖÐVILJINN
11
NEYÐIN
REYKJAVÍK
Kannveig Þorsteinsdóttir
var svikin inn á þing með
hræsnisskrifum um kjör fá-
tækasta fólksins í Reykja-
vík. Á þingi hefur hún talið
það sérstakt hlutverk sitt að
niðast einmitt á þessu fólki
Rannveig hefur tvívegis
greitt atkvæði gegn fjár-
veitingu tii útrýmingar
heilsuspiilandi húsnæðis.
Seinast vann hún þetta af-
rek fyrir nokkrum dögum,
þegar sósíalistar lögðu tii að
tekin væri upp 600.000 kr.
fjárhæð i fjárlög til að
draga úr sárustu húsnæð-
iseymdinni.
Rannveig greiddi atkvæði
með gengislækkuninni sem
leggst af mestum þunga á þá
sem erfiðast eiga í þjóðfélag
inu og liefur gert sknrtinn
almennari og sárari en
nokkru sinni síða'n fyrir
stríð.
■ Rannveig (?.efur greitt at-
kvæði með öllum tollum og
sköttuni sem lagðir hafa ver
ið á nauðþurftir almennings.
Rannveig greiddi atkvæði
líieð afnámi húsaleiguleg-
anna, en þegar það afnám
kemur til framkvæmda mun
húsnæðisleysingjahópurinn
margfaldast.
Rannveig hefur greitt at-
kvæði gegn því að hækkun
persónufrádráttar skyldi
miðast við 2000 kr. mánaðar
kaup fyrir hjón með eitt
barn á framfæri; það taldi
hún allt of hátt kaup,
„Ég lýsi stríði á hendur
allri fjárplógsstarfsemi",
var kjörorð Rannveigar fyr-
ir einu ári, 1 framkvæmd
hefur stríð hencar eingöngu
beinzt gegn fátækasta fólk-
inu í landinu.
og hræsnl Framsóknarffokkslns
þessu braggaskrifli en undir
beram himni. Allt stokkfraus
um nætur.
Sængurklæðnaður þeirra
er ein rifin sæng, ekkert ver
né lak. — Hvorugt hjónanna
neytir áfengis.
EFTIRLAUN EKKJUNNAR.
I næsta nágrenni við þessi
hjón býr hálfáttræð ekkja meó
fóstursyni sínum. Híbýli henn-
ar eru nauðalík því sem hér
hefur verið að framan lýst.
Vindurinn blæs inn með glugga
hennar. Þakið á blaggaskriflinu
heldur hvorki vatni né vindi.
Hún bað bæinn um járn á
þakið í haust en fékk enga á-
heyrn og ekkert járn. Vatn
sem hún hefur í bolla við höfðal
lagið frýs á hverri nóttu ef
frost er þrjú eða fjögur stig.
Þægindi eins og áður hefur ver
ið lýst.
Þessi ekkja nýtur einskis
styrks nema ellilauna sinna, og
það er allt sem hún hefur sér
til framfæris. — Hún hefur
„Jólasaga úr höfuðstaðnum; Fjöldi Reykvíkinga býr
við sárustu örbirgð í örgustu grenjum. Margt af þessu
fólki hefur bókstaflega gefizt upp í vonlausri baráttu við
húsnæðisleysi, kulda og átakanlegustu neyð.
„Það eru af þeir dagar, að íslendingar geti hælt sér
af því að hér búi enginn við sára neyð. Mitt í öllum
þeim fjáraustri sem á sér stað býr nú í höfuöstað lands-
ins fólk er berst við svo átakanlega neyð að hvern mann
er því kynnist hlýtur að setja hljóðan andspænis svo
himinhrópandi eymd.“
Þannig hófst forsíðugrein sem birtist í Tírnanum
fyrir réttu ári síðan, en í henni voru gefnar sannar lýs-
ingar á húsnæðisskorti og eymd sem hundruð manna
bjuggu viö. Það ástand sem þar var lýst hefur farið stór-
um versnandi síðan; eymdin, atvinnuleysið og húsnæð-
isskorturinn ná nú til fleiri manna en nokkru sinni síðan
fyrir stríð. Á fyrsta degi „Vetrarhjálparinnar“ leituðu
til hennar á annað hundrað Reykvíkinga og þágu hjálp
til að geta keypt mjólk og brauð þessa síðustu daga fyr-
ir jól.
En nú bregður svo við að Tíminn þegir, þótt ástand-
ið sé margfallt ömurlegra en fyrir einu ári. Skrif þess
blaðs í fyrra voru sem sé viðbjóðslegasta dæmi um
hræsni og sorpblaðamennsku sem orðiö hafa hér á landi.
Tilgangur þeirra var sá einn að reyna að svíkja bágstadd
asta fólkið í bænum til að kjósa Framsóknarflokkinn í
kosmngunum sem fram foru manuði siðar. Og þetta, tokst bólo.u "
að verulegu leyti. Framsóknarflokkurinn fékk mörg at-
kvæöi fátækra Reykvíkinga bæði í alþingis- og bæjar-
stjórnarkosningunum, atkvæði fólks sem trúði því í
barnslegri einlægni að hvatir Tímans væru heiðarlegar.
En þessi stuðningur hinna bágstöddu hefur síðan verið
notaður vitandi vits til að auka eymdina og skortinn.
Það er fyrst og fremst ríkisstjórn Framsóknarflokksins
sem ber ábyrgð á þeirri hröðu og geigvænlegu þróun
sem orðið hefur síðasta árið.
Tíimirn í ir
Slcrif Tímans í haast hafa
verið með öðrum svip en fyr
ir réttu ári. Nú er Iangt ti'
kosninga og því hægt að
taka hvíld frá hræsninni X
haust hefur Tíminn birfc
Reykvíkingam þrjú boðorð
sín:
Þaí er vel að alþýða
Reykjavíkur hefur ekki leng
ur efn! á þvs að kaepa bseik-
ur!
Atvinnu’.eysingjarnir mega
þskka fyrir meðan ekki.
eru gerðar ráðstafanir
til að slátra þeim!
Dilkakjöt handa herrí-
þjóðlnni. Alþýða Reykja-
^vílnir getar étið rol’.ukjöt!
Þjóðviljanum þykir rétt að
rifja nú upp að nokkru hin
ársgömlu skrif Tímans. Þar
var vissulega rétt hermt, þótt
hvatirnar væru sóðalegar, og
lýsingarnar eru langtum al-
mennari mynd af ástandinu nú
en í fyrra.
„I bragga við Reykjanes-
braut búa ung hjón, ættuð af
Vesturlandi, bæði innan við
þrítugt, ásamt tveimur böni-
um, dreng og stúiku, tveggja
ára og þriggja ára.
„Herbergi þeirra er nálægt
‘ þrír metrar á hvorn veg, helm
ingur af bragga úti við gafl.
Einhvern tíma hefur þessi
skonsa verið veggfóðruð, en
þess sér nú lítinn stað, Á loft-
ið hefur verið neglt striga en
síðan bætt hér og þar vaxdúks-
tættlum. Gaflinn ekkert annað
en ber steinninn. Meðfram hurð
og víðar eru rifur, sem stinga
má fingrum í gegnum, og troð-
ið tuskum hér og þar. Þakjárn-
ið er sundurbrunnið, og: má
reka fingur víðast í gegnum
það.
Húsgögnin eru hnéhár ofn,
sligaður legubekkur, sem hjón-
in sofa á með annað barnið,
kassi handa hinu, eitt agnar-
lítið borð og kollóttur stóll.
Þarna er ekkert salerni, ekkart
vatn, engin skólpleiðsla og eng
in raflögn. Vatnið verður að
sækja langt upp í hlíð — þar
er vatnsból hverfisins. Skólpi
og saur er helt í gjótur milli
bragganna. Til eldunar er kam-
ína í gangskonsu.
ÞRENNT VEIKT.
Hjónin sern þarna búa eru
bæði veik, inaðurinn bilaður
í baki og getur ekki unnið
nema endrum sinnum, Nú í
haust hefur hann verið nokk
urn veginn vinnufær, en
ekki fengið vinnu þar til
von um fárra daga snöp
fyrradag. Rörnin eru kirtia-
veik og kvefuð, enda klæð
laus með öllu, drengurinn
tveggja ára gamli hefur tví-
vegis fengið lungnabólgu frá
því kóina tók í haust.
Þessi hjón njóta einskis
styrks, og fatnaðurinn sem
þau eiga er. líkastur
druslum sem fólk brygði sér
í til óþrifalegustu verka og
auk þess skjóilaus, slitinn
og stagaður. I haust átti kon
an livorki sokka né skó, svo
að hún komst ekki út fyrir
húsdyr. 1 síðasta kuldakasti
áttu þau engin kol, svo að
þau urðu að hírast í kuldan-
um. sem var litlu miani í
FE*?NT I FJÖGURSA FER-
METRA SKONSU GLUGGA-
LAUSRI.
Á Skólavörðuholti býr ekkja
ættuð af Akureyri í endá á
| ryðbrunnum bragga. Hjá henui
' eru þrjú börn hennar, tveir
drengir, fjórtán og tólf ára, og
sex mánaða gamalt kríli. AHar
tekjur hennar eru sex hundruð
| krónur á mánuði. Eldri dreng-
nrinn hafði atvinnu í frysti-
húsi, en í allt haust hefur hann
verið vinnulaus. Hinn dretigur
ar er hræðiiegur, sín druslan • inn er með bólgna kirtla bak
úr hverri átt, og i rauninni við lungu, litla barnið sárkvef-
ekkert af hennár fötum sem að.
kallazt getur flíkur. Framh. á 6. síðu
Klæðaburður gömlu konunn-
TÍM5NN 22, desember 1949:
„I síðasta kuldakasti áttu þau engin kol, svo að þau
urðu að Iiírast í kuldanum sem var litlu minni í þessu
braggaskrifii en undir berum himni. Allt stokkfraus siin
nætur... drengurinn tveggja ára gamall hefur tvívegis
fengið lungnabólgu frá því kólna tók í haust.“
„Vatn sem hún lieíur í bolla við höfðalag’ð frýs á
hverri aóttu ef frost er þrjú eða f jögur stig.. Hún hcf-
ur fjórum sinnum fengið lungnabólgu."
„Kuldinn er svo mikill í þessari„íbúð“ þegar frost
er að húsmóðirin verður að fara á fættar tvisvar á nótta
til þess að lialda við eldi í ofni í „svefnherberginu“ ef
ekki á að stofna lífi barnanna í voða. En nú í hanst hef-
ur hún ekki átt koi nema stundum. Þegar ekki er hægt
að kynda er slagi svo mikill að sá sem hallar sér upp að
þili gegnblotn&r ef hann er ekki sjóklæddur."
Til þess að vinna bug á þessu ástandi
þarf „róttækar aðgerðir,” sagði Tíminn. Og
það hefur ekki staðið á þeim. Þeaar greinin
var skrifuð kostaði k^atonnið 240 kr. Það
kostar nú kr. 385. Sú hækkun er framkvæmd
af Framsóknarflokknnm, allir þingmenn flokks
ins greiddu henni atkvæði við gengislækkun-
ina undir forustu Rannvelgar Þorsteinsdóítur.