Þjóðviljinn - 12.05.1951, Síða 7

Laugardagur 12. maí 1951 — ÞJÓÐVILJINN — (7
MINNINGARORÐ
Hafliði Jónsson afgreiðslnmaður
f. 13. - 3. 1897 d. 9. - 5. 1951
Þ a k j 'á r n
og nokkrar plcfcur .asbest
til sölu. Frakkastíg 22, 1.
hæð.
ji Almenna
Fasteignasalan,
!: Ingólfsstræti 3. Sími 81320.
Dívanar
alltaf fyrirliggjandi. Allar
stærðir. Hagkvæmir greiðslu
skilmálar. Bólstraraverk-
stæðið Áfram, Laugaveg 55
(bakhús,.gengið inn í portið
hjá Von).
Kaupum og seljum
allskonar verkfæri. Vöru-
veltan, Hverfisgötu 59. —
Sími 6922.
Munið kafíisöluna
í í Hafnarstræti 16.
í Herraföt — Húsgögn
;|Kaupum og seljum ný og
::notuð húsgögn, karlmanna-
l;föt o. m. fl. — Sækjum —
ö Sendum.
Söluskálinn,
;;Klapparstíg 11 — Sími 2926
Kaup — Sala
i; Hmboðssala
!; Otvarpsfónar, útvarpstæki,
ngólfteppi, karlmannafátnað-
;;ur, gamlar bækur og fleira.
;| Verzlunin Grettisgötu 31,
i; ■ sími 3562.
Daglega ný egg,
soðin og hrá. — Kaffisalan,
Hafnarstræti 16.
Kaupum tuskur
!; Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
;;kaupir hreinar léreftstuskur.
:: Kaupum — Seljum
;;allskonar notaða húsmuni.
!;Staðgreiðsla.
Pakkhússalan,
Ingólfsstræti 11 - Sími 4663
Ragnar Ölafsson j
hæstaréttarlögmaður og lög-
giltur endurskoðandi.
Lögfræðistörf, endurskoðun
og fasteignasala. Vonar-
stræti 12. — Sími 5999.
i; Sendibílastöðin h.f.,
;: Ingólfsstræti 11. Sími 5113
:i Viðgerðir
;;á allskonar stoppuðúm hús-
ijgögnum. Húsgagnaverk-
!; smiðjan, Bergþórugötu 11.
i; Sími 81830.
i| Saumavélaviðgerðir-
i; skrifstofuvélaviðgerðir
i; S y 1 g j a,
:; Laufásveg 19. Sími 2656.
i; Gúmístíqvélin
;: færðu fljótt og vel viðgerð
Úhjá Birni, Stórholti 27.
i; Nýja sendibílastöðih
;; Aðalstræti 16. Sími 1395
4
Lögfræðingar:
Áki Jakobsson og Kristján;:
ÍEiríksson, Laugaveg 27, 1.1;
i hæð. — Sími 1453. ;|
IÚtvarpsviðgerðir j;
Radíóvinnustofan, ;!
Laugaveg 166. 1;
Farfuglar! Ferðamenn!
Gönguferð á Esju n.k. 1;
sunnudag. Farið úr bænum 1;
ið morgni og ekið að Mó-;1
gilsá. Gengið þaðan á há-!;
tind Esju, 909 m. Uppl. í;!
VR, Vcnarstræti 4, kl. 8,30 c
—10.00 í kvöld. 1:
■#############################*
Uppboð
Opinbert uppboð verður
haldið í uppboðssal bo’rgar-
fógetaembættisins í Arnar-
hvoli fimmtudaginn 17. maí
n.k. kl. 1,30 e.h. og verða
þar seld ýmis konar hús-
gögn s.s. ritvélarborð, arm-
stólar, hægindastólar, skáp-
ar, legubekkir og borð. Enn
fremur rúmfatnaður, fatnað
ur, borðbúnaður, bækur,
leikföng (barnabílar og sand
kerrur), 1 jósakrónur og ýmis
legt fleira.
Greiðsla fari fram við
hamarsliögg.
Borgarfógetinn í
Reykjavík.
Di. Helgi P. Briem sendi
hena í Ráðstjórnar-
ríkjunum
Dr.. Helgi P. 'Briem, sendi-
herra, afhenti í dag herra
Nikolai Shvernik, forseta for-
sætisráðs æðstaráðs Ráðstjórn-
arríkjanna, trúnaðarbréf sitt
sem sendiherra íslands í Ráð-
stjórnarríkjunum.
Sendiherrann hefur framveg-
is aðsetur í Stokkhólmi.
(Fréttatilkynning frá utan-
ríkisráðuneytinu).
Kona slasast
I fyrrakvöld féll kona af hest
baki við Rauðavatn og slasað-
ist. Konan heitir Elinborg
Finnbogadóttir.
Hestui’inn lenti í klakahlaupi
og stakkst á höfuðið. «Við það
féll konan úr hnakknum, en
festist í ístaði og dró hestur-
inn hana nokkurn spöl. Við það
skarst hún á höfði og viðbeins-
brotnaði. - ■*'
------hrrS-■-.j
Rósinkar Guðmundsson
Framhald af 6. síðu.
gömlum vini gengnum, en um
það stoðar ekki að fást. Hjá
mér, og ég hygg hjá öllum,
sem kynntust Rósinkar Guð-
mundssyrh, dvelur til æviloka
minning íslenzks alþýðu-
manns eins og þeir gerast bezt
ir. Trú hans á algeran sigur
verkalýðsins förlaðist aldrei
og hún er okkur hinum örfun.
Vertu sæll, Rósinkar.
Hendrik Ottósson.
Dýr mundi Hafliði allur
Framh. af 5. síðu
missi ástvina hans, og þegn-
félagsins eins er að gjalda og
taka þær mannbætur, sem
vert væri að kæmu fyrir
dauða hans.
I útfararsannleik hlýtur að
vera leyfilegt að segja frá því,
að heitust ósk Hafliða hefði
það verið, ef dauði hans mætti
friðkaupa sakamann einn og
gera úr honum eins gagnleg-
an þegn og Hafliði var sjálf-
ur. Vel væri, ef allir gerðu
sitt til, að þar kæmi fyrst
eins manns lið í bæturnar eft-
ir Hafliða Jónsson úr Skála-
vík.
Ógæfa sú, sem ég veik nú
að, átti að Hafliða dómi sál-
fræðilegar rætur og rök þar
vestur frá fyrir minni flestra
manna, sem þetta lesa, og
skiptir sú saga hér aðeins
máli að því leyti, sem saka-
mannsþjáning nútíðar fram-
lengdi og endurspeglaði stöð-
ugt í Hafliða augum for-
feðraþjáninguna undir oki
valdstéttar.
Hann fann í æðum kvöl son-
arins, þá sem Þorsteinn Er-
lingsson lýsir í þriðja fremsta
kvæðinu í Þyrnum. Það heitir
Arfurinn. Sá var föðurarf-
ur Hafliða.
Vafalaust hefur Hafliði erft
drjúgan hlut gáfna sinna úr
föðurætt.
„Hvað var það allt móti
ógoldnu hefndunum
eða sem níðingur bregðast í
efndunum ?“
Fyrstu og mestu efndir á
heitum æskunnar voru þær að
gerast traustur þegn batnandi
þjóðfélags, sem bauðst á
fyrstu tugum þessarar aldar.
Sú var hefndin göfugust að
uppræta mein fortíðarinnar,
hvar sem einstaklingurinn
megnaði það.
Til hins gafst sjaldnar tóm
og tækifæri á vaxtarárunum
að svala þorsta andans.
En róttækni Hafliða í skoð-
unum var hvert andartak
ævinnar vakin af minningum
eins og þeirri, þega-r hrepps-
nefndin vestra ætlaði að
þröngva móður hans í neyð-
inni til að þiggja af sveit og
gefast á manna vald með
barnahópinn.
Aldrei, aldrei gátu kólnað
í hug hans þau glóandi svör,
sem hútí varðist með þá, né
tár hennár í einrúmi á eftir.
Ekkert stolt gat á ævinni síð-
ar jafnazt á við það að geta,
stráklingur, aflað slíkri móð-
ur fisk í soðið.
Hafliði er einn þeirra þús-
und föllnu drengja, sem lifðu
kannski mest til þess að færa
móður sinni fisk í soðið, en
vita skaltu, eins og sex alda
þjóðkvæði segir við manns-
lát eitt, að ,,svo fóru dýrir
drengir“, — svo dýrir, að
aldrei skulu þeir fullbættir
fyrr en á íslandi ríkir sam-
virkt og réttlátt þjóðskipulag.
Björn Sigfússon.
Hafliði ólst upp vestur í
Bolungarvík við hörð lífskjör.
Strax og hann gat nokkuð,
fór ha-nn að vinna eins og
orka hans leyfði. Sjóróðra
stundaði hann þar á opnum
bátum á unglingsárum sín-
um, og drakk þá í sig þrótt og
harðfylgi sjómannsins með
sjósókn og erfiði fyrir dag-
legu brauði.
Hann þráði stæra og sterk-
ari skip, þar sem sjómennirn-
ir voru öruggari og báru
meira úr býtum fyrir þræl-
dóm sinn. Hann var þar for-
maður á mótorbát í nokkur
ár, unz hann fluttist hingaö
suður og réðist á togara
og vann á ýmsum þeirra við
góðan orðstír bæði sem verk-
maður og félagi.
Hann vír á þeim tímum
mjög virkur félagi í Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur, sat
í stjórn þess um tíma og
gegndi ýmsum öðrum trúnað-
arstöðum fyrir félag sitt.
Hann stóð jafnan dyggur
vörð um réttindi og hagsmuni
sjómannastéttarinnar, sem
var ekki vinsælt á þeim tím-
um meðal útgerðarmanna, og
að lokum var hann hrakinn
úr skiprúmi fyrir að hann
barðist fyrir og vildi fá aukið
öryggi sjómanna á hafi úti,
svo og að önnur réttindi
þeirra væru í heiðri höfð.
Lengi var honum synjað
um skiprúm af þessum örsök-
um, því að útgerðarmenn
vildu ekki hafa slíkan upp-
í’eisnarmann á skipum sínum,
því mál sitt flutti hann jafn-
an með rökum, mælsku og
skörungsskap, bæði á sjó og
landi, á fundum og í kunn-
ingjahóp, og skeyti hans hittu
alltaf í mark.
Þá var það að hinn víðsýni
og frjálslyndi baráttumaður
Héðinn Valdimarsson réði
Hafliða til vinnu hjá Olíuverzl
un íslands, og mun það hafa
ráðið miklu, að hann taldi það
ómaklegt, að menn yrðu að
missa atvinnu sína fyrir skoð-
anir sínar og drengilega bar-
áttu í verkalýðshreyfingunni.
Milli Hafliða og Héðins tókst
svo náin vinátta, sem hélzt
meðan báðir lifðu.
Nokkru eftir að Hafliði réð-
ist til O. I. gerðist hann ben-
zínafgreiðslumaður hjá því
félagi og gegndi hann því
starfi alltaf síðan, fram á
dauðastund, því að hann féll
niður mitt í starfi sínu og var
látinn nokkrum mínútum síð-
ar.
Þeir eru margir sem þekktu
Hafliða á benzíngeyminum í
Tryggvagötu, því allir sem
þangað komu nutu lipurðar
hans og hjálpsemi, sem hann
þreyttist aldrei á að sýna við-
skiptamönnunum. Það var
líka alltaf hressandi að koma
til hans, heyra hann segja álit
sitt á þjóðlífinu, gagnrýn%
stjórnmálamenn og gerðir
þeirra, og hvernig þeir snér-
ust við vandamálunum á
hverjum tíma, gagnrýna
stjórnmálaflokka og stefnur,
hvað honum fannst rétt og
hvað honum fannst rangt.
Hann var víðlesinn og fróður
vel um marga hluti, og hafði
góðan skilning á öllu sem bet-
ur mátti fara á hvaða vett-
vangi sem var, réttlætiskennd
hans var mikil hver sem í hlut
átti, henni var alltaf hægt að
trej^sta.
Þeir voru líka margir sem
nutu gleði og ánægju hjá Haf-
liða, og gleymdu um stund á-
hyggjum og amstri hins dag-
lega lífs, er þeir hlýddu á hin-
ar bráðsmellnu sögur hans,
bæði gamlar og nýjar, sem
hann hafði jafnan á hrað-
bergi, en voru þó ávallt
græskulausar, en sagðar af
manni sem hafði góða frá-
sagnarhæfileika, og gat séð
skoplegu hliðina á hverjum
hlut, enda var liann alltaf
hrókur alls fagnaðar í kunn-
ingjahóp.
Síðasta heimsókn sem Haf-
liði fékk á „geyminn“ var
maðurinn með sigðina miklu,
hann. hlustaði ekki á sögur
hans eða rökræður um þjóðfé-
lagsvandamál, heldur heimt-
aði hann með séf yfir á hið ó-
kunná land, þaðan sem enginn
kemur aftur.
Hann vár trúr yfir öllu
sem honum var falið hér,
þessvegna verður hánn settur
yfir mikið hjá hinum miklá
forstjóra lífsins í landi ei-
lífðarinnar, þar munum við
vinir hans og vinnufélagar
hitta hann glaðan og ham-
ingjusaman þegar við verðum
kallaðir héðan, hvenær sem
það verður. En meðan við lif-
um munum við margir minn-
ast hans sem góðs vinar og
félaga, minnast hans með
þakklæti og gleði fyrir allar
ánægjustundirnar, sem hann
veitti okkur meðan hann
lifði og starfaði meðal okkar.
Við þökkum honum fyrír
samfylgdina og biðjum guð
að blessa sál hans.
A.G.
Æskulýðssíða
Framhald af 3. síðu.
svara slíkri ósvífni með því að
hætta við allt saman. Og hvar
voru menn þá staddir?
Ekki var þetta fyrir hann
gert.
Verzlunin, útgerðin, lifrar-
bræðslan, fiskverkunin. Hann
gat vel lifað án þess arna, —
það vissu allir.
Nei, þegar öllu var á botn-
inn hvolft, þá vissu menn
hverju þeir slepptu, en ekki
hvað þeir hrepptu.
Þess vegna voru engar kröf-
ur gerðar, og engu breytt, —
og’ fólkið hélt einhvernveginn
áfram að treina fram líftóruna
fyrir guðs og kaupmannslns
náð. Gj.
c