Þjóðviljinn - 30.10.1951, Blaðsíða 6

6)- — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 30. október 1951
25. DAGUR
„Nei, ónei, þú þyrftir ekki að vihna nema á einn hátt,“ sagði
Ratterer.
Þjónninn bar Rínarvínið fyrir Clyde og hann dreypti á því iim
leið og hann hlustaði 'agndofa, hrifinn og heillaður, og þegar
hann fann að bragðið var milt og þægilegt þá tæmdi hann glasið
undir eins. Og þó var hann svo annars hugar, að hann gerði
sér varla ljóst að hann var búinn úr glasinu.
„Þetta er við þitt hæfi,“ sagði Kinsella vingjarnlega. „Þér
hlýtur að finnast þetta gott.“
„Já, þetta er ekki svo afleitt," sagði Clyde.
Þegar Hegglund sá hvað Clyde var fijótur að torga þessu og
fann hvað hann var óreyndur og óframfærinn og þyrfti á upp-
fyllingu að halda, kallaði hann á þjóninn: ,,Halló, Jerrý! Annað
svona glas, Og hafðu það vel fullt,“ hvíslaði hann.
Og kvöldverðurinn hélt áfram. Og klukkan var næstum ellefu
áður en umtalsefnin voru þrotin — sögur af gömlum ástarævin-
týrum, gömlum afrekum og dáðum. Og á meðan hafði Clyde
haft gott tóm til að gera athuganir á þessum félögum sínum —;
og honum var nær að halda að hann væri alls ekki eins óreyndur
og þeir héldu, eða að minnsta kosti eins vel gefinn og flestir
þeirra — klárari í kollinum. Því að hverjir voru þeir og hver
voru markmið þeirra? Hann gat séð að Hegghmd var hávær og
hégómlegur — það þurfti ekki annað en skjalla hann lítið eitt
til að hafa hann góðan. Og Higby og Kinsella, ágætir og aðlað-
andi strákar, stærðu sig af ýmsu sem honum sjálfum dytti aldrei
í hug að hafa orð á — Higby vissi dálítið um bíla — frændi
hans liafði bílaverkstæði — Kinsella var leikinn í fjárhættuspili
og teningskasti. Og hann gat ekki betur séð en Ratterer og
Shiel væru fýllilega ánægðir með það að vera vikapiltar á hóteli
— þeir hugsuðu ekki lengra fram í tímann — en sjálfur ætlaði
hann sér annað og meira en það.
Og samtímis var hann dálítið hugsandi yfír þvi, að bráðlega
færu þeir á stað, sem hann hefði aldrei þorað á fyrr, til þess
að gera ýmislegt, sem honum hefði aldrei dottið í hug að hann
ætti eftir að gera á þennan hátt. Ætti hann ekki að draga sig
í hlé, þegar þeir kæmu út fyrir, eða laumast burt frá þeim á
leiðinni? Það var langt síðan hann hafði heyrt, að á svona stöð-
um væri hægt að smitast af hinum hræðilegustu sjúkdómum —
og menn dæu síðar í eymd og volæði vegna afleiðinga þessara
lasta. Hann heyrði í anda prédikanir móður sinnar um þetta —
og þó hafði hún víst heldur litla þekkingu á sliku. En á hinn
bóginn sátu félagar hans hérna og virtust hreint elckert órólegir
yfir því sem til stóð. Þvert á móti, þeir voru fjörugir og léku á
alls oddi.
Og Ratterer, sem var mjög hrifinn af Clyde þessa stundina,
a f því að hann hlustaði svo gaumgæfilega og spurði af svo mikl-
um áhuga, hnippti í hann í sífellu og spurði hlægjandi: „Hvernig
lizt þér á, Clyde? Ætlarðu að láta vigja þig í kvöld?“ og svo
brosti hann glaðklakkalega. Og þegar hann sá að Clyde var
hljóður og hugsandi: „Þær bíta þig bara, blessaður.“
Og Hégglund smitaðist af Ratterer og hætti um stund að segja.
frá sínum eigin afreksverkum og sagði: „Þú getur ekki verið
ósnortinn alla tíð. Það er engínn. En við skulum hjálpa þér ef
eitthvað bjátar á.“
Og Clyde hreytti úr sér í gremju sinni: : Æ, hættið þið þessu.
Verið þið ekki að þessu glensi. Þurfið þið endilega að vera að
auglýsa hvað þið vitið miklu meira en ég?“
Og Ratterer deplaði augunum framan í Hegglund, svo að hann
hætti, og hvíslaði að Clyde: „Svona karlinr., taktu þetta ekki
svona hátíðlega. Þú veizt að við erum bara að gera að gamni
okkar.“ Og Clyde sem mat Ratterer mikils, iðraðist ofsa síns
og gramdist að hugsanir hans skyldu vera svona auðíesnar.
Og loks klukkan ellefu voru þeir búnir að fá nægju sína af
viðræðum, mat og drykk og voru ferðhúnir með Hegglund í
broddi fylkingar. Og í stað þess að fyllast hátíðleik, sjálfsgagn-
rýni og sjálfsásökunum vegna þessa leyndardómsfulla leiðang-
urs, þá hlógu þeir og töluðu eins og ekkert biði þeirra annað
en unaðsleg skemmtun. Og Clyde til mikillar gremju og hneyksl-
unar, fóru þeir jafnvel að rifja upp önnur ævintýri á þessum
vettvangi •—• einkum var eitt sem vakti kátínu þeirra og það
virtist einmitt hafa gerzt í „kassa“ sem þeir höfðu einu sinni
gist — stað sem þeir kölluðu hjá Rettínu. Svalur náungi, „Pinký-
Jones að nafni, sem vann á öðru hóteli í borginni hafði vísað
þeim á þennan stað. Og þessi piltur, annar sem hét Birmingham
óg Hegglund, sem var orðinn dauðadrukkinn, höfðu gert ótta-
legt uppistand, svo að minnstu munaði að þeir væru teknir fastir
—oOo— —óQc-— ——oOo— —oOo— •—dOo-— —-oOo— —oOo—
BARNASAGAN
Sagan af Líneik og Larfey
6. DAGUR
kínum, Sigurði og Líneik, enda komu þau ekki á
hennar íund, heldur héldu til í skemmunni nætur og
daga. Ekki mjög löngu eftir að drottning hafði tek-
ið við ríkisstiórn með manni sínum, veroa menn
þess varir, að hirðmenn hverfa, einn og einn, og
veit enginn, hvað af þei mverður. Gefur kónógur
þessu engan gaum} en tekur sér nýja hirðmenn; fer
svo fram um hríð.
Einhverju sinni kemur drottning að máli við
kóng og segir, að honum muni mál að heimta
saman skatta af ríki sínu. „Mun ég gæta ríkis
meðan þú ert burtu," segir hún. Kóngur varð fár
við, en þorði þó varla annað en hlýða drottningu
sinni; svo var hún þá orðin ráðrík og ill viðskiptis.
Býr nú kóngur ferð sína úr landi á fáeinum skipum
og er mjög dapur í bragði, en þegar hann er albú-
inn, gengur hann í skemmu barna sinna, og heilsar
hann þeim, en þau taka honum blíðlega. Hann
varpar öndinni mæðilega og segir: „Ef svo íer, að
ég komi ekki aítur úr ferð þessari, grunar mig, að
ykkur muni hér ekki lengi vært; vil ég svo íyrir
Fræðslufundur
Félag járniSnaðarniaima,
Félag bifvélavirkja og
Félag blikksmiSa
halda sameiginlegan fræðslufund. í Listamanna-
skálanuni, miSvikudaginn 31. okt. kl. 20,30.
Félögin bjóöa ekki aöeins meölimum sínum á
fund þennan, heldur og öllum þeim er starfa í
msifndum iöngreinum.
STJÓRNIR FÉLAGANNA.
Björn Ólafsson .. .
Framhald af 1. síðu.
hefði ekki getað fundið nokkra
þá lagagrein, sem heimili slíkar
ráðstafanir. Hann virtist ekki
einu sinni geta haft það eftir
sem þessir lögfræðingar hans
liafi talið honum trú um.
Veit ekki hvað er í reglu-
gerðinni!
Þá fullyrti Björn Óiafsson
að hvergi væri í reglugerðinni
um bátaútvegsgjaldeyrinn
minnzt á 20—50% álagningu.
Einar las fyrir hann þá grein
reglugerðarinnar sem um þetta
fjallar, og taldi hart að ráð-
herrann virtist varla hafa le3-
ið reglugerðina, sem fjaliaði hó
ekki um neitt smámál.
Hvorki ráðherrar né aðrir
stjórnarliðar treystust til að
andmæla hinni sterku ádeiíu
sem fram kom í ræðum þeirra
Einars og Lúðváks.
Var umræðu lokið, en atkvgr.
frestað
SkjaMbrei®
til Skagaf jarðar- og Eyjafjarð-
arhafna hinn 1. nóvember. Tek-
ið k móti flutningi til Sauðár-
króks, Hofsós, Haganesvíkur,
Ölafsfjarðar og Dalvíkur í dag.
Farseðlar seldir á morgun.
til Króksfjarðarness á morgun.
Vörumótttaka í dag.
austur um land til Siglufjarðar
2. nóvember. Tekið á móti
flutningi til Hornafjarðár,
Djúpavogs, Breiðdalsvíkur,
Stöðvarfjarðar, Mjóafjarðar,
Borgarfjarðar, Vopnafjarðar,
Bakíkafjárðar og Flateýjar á
Skjálfanda í dag og á morgun.
Farssðlar seldir á fimmtudag.
Hekla
vestur um land í hringferð hinn
3. nóv. Tekið á móti flutningi
til Vestfjarðahafna, Siglufjarð-
ar, Akureyrar, Húsavíkur, Kópa
skers, Raufarhafnar og Þórs-
hafnar á morgun og fimmtudag.
Farseðlar seldir á fimmtudag.
Armann
Tekið á móti flutningi til
Vestmánnaeyja daglega.
U p p b o ð
Eftir kröfu tollstjórans í
Reýkjavík verða bifréiðirnar
R-539, R-2282 og R-2311
seldar á nauðungaruppboði,
sem haldið verður á bifreiða
verkstæðinu Drekinn í
Blönduhlíð við Laufásveg
hér í bænum, fmmtudaginn
1. nóv. n.k. kl. 2 e.h.
Greiðsla fari fram við
hamarshögg.
Borgarfógetinn
í Eeykjavík.