Þjóðviljinn - 15.11.1951, Qupperneq 5

— Fimmtudagur 15. nóvember 1951 — ÞJÖÐVILJINN
(5
Ef það kæmi síld
í Hvalfjörð
Ávarp til Islendinga frá 8. þingi Sósíalistaflokksins:
Leið íslands til þjóðfrelsis og velmegunar
A RácVantenn landsius segja
og vitna í Benjamín að það
sé ekki hægt að lána meira £é
til atvinnulífsins en þegar hef-
ur verið gert, að öðrum kostí
myndi alit „jafnvægi“ hinna
bandarísku gengislækkunar-
iaga raskast og þá væri voðinn
vís. Og frystihús og þurrkhús
eru látin standa auð og ónotuð
á meðan togararnir sigia með
afiJa sinn óunninn til Danmerk-
ur, og Dönum er leyft að hirða
milljónatugi í erlendum gjald-
eyri á því að salta íslenzkan
fisk og pakka og selja hann á
mörkuðum íslendinga. Ástand-
ið er sem sagt þannig hér að
þess er enginn kostur að fram-
leiða ineiri verðmæti en gert
er, það eru ekki til peningar
til að leggja í fullnýtingu afl-
ans, til að veita þúsundum
manns atvinnu og breyta at-
vimuafli þeirra í erlendan
gjaldeyri, Þeíita segir Benjamín
í umboði hinna bandarísku yfir-
boðara sinna.
★ En ef það kæmi nú síld
í Hvalfjörð?
■A Ef það kæmi síld í Hval-
fjörð höfum \ið að> sjálfsögðu
alla tæknilega möguleika á að
hagnýta jþar-a til hins ýtrasta.
Við eigum mildnn og góðan
bátaflota, og drekkhlaðin sklp
gætu flutt silfur hafsins á land.
Við höfum nægan mannafla til
að taka við þessum verðmætum,
því atvinnuskorturinn mótar nú
allt þjóðlífið. Við Faxaflóa eru
nú hverskyns verksmiðjur til
að nýta slíkan afla, hér í
Reykjavík Faxaverksmiðjan og
meira að segja Hæringúr, og
ef það hrekkur ekki til, gætu
verksmiðjumar fyrir norðan
tekið til starfa eins og síðast
þegar síldín kom í Hvalfjörð.
Allir verklegir og tæknilegir
möguleikar eru því fyrir hendi
til að ilytja á land og hag-
nýta verðmæti sem numið gætu
tugum og jafnvel hundruðum
milljóna.
★ Og þó er þetta ekki hægt
samkvæmt kenningum Benja-
míns og ríldsstjómarinnar.
★ Þetta er ekki hægt vegna
þess að það vantar peninga.
Útgerðarmenn og aðrir at-
vínnurekendur þyrftu að fá
stórfellt lánsfé til að greiða
vinnulaun og annan kostnað
sem á félli áður en hægt væri
að koma aflanum í verð er-
lendis. Og hetta lánsfé er ekki
til, segja hinir vísu ráðamenn
þjóðarinnar.
ic Samkvæmt kenningum
Benjamíns yrðu íslendingar því
að láta sér nægja að horfa á
síldina vaða í Hvalfirði, eða
í hæsta lagi myndu útgerðar-
menn brjótast í að láta veiða
síi'd og flvtja hana til Dan-
merkur beina. leið og láta virna
hana þar. Hins væri enginn
kostur að flytja liana á land
hér og fidlVinna hana með ís-
Ienzku vinruafli.
★ Svona gæti þetta ekkr
gcrgið. n>mm menn nú segja.
og b°ð má vel vera að hag-
fræðispilaborg Benjamíns yrt'
feykt um koll af hagfræði hins
rúmhelga dags og hinnar ó-
lærðu skynsemi. Og þó mynd>
Berjemín vafalanst þvbbas*
við. En ef röksemdir si’.dar í
Hvalfirð; ymtu bug á lánsfjár-
kerfi ríldsstjérnárinrar or
bankarna, bá er ellt bað kerf'!
jafn baitHaús endilevsa né
þegar. Þoð getur eV,ki skio*
neinu máH hvort þ;>ð er síld
sem liægt er að hagnýta hér á
Framhald á 6. síðu.
Framhald af 1. síðu.
Á ÞESSUM úrslitatímum er það sögulegt hlutverk verkalýðs-
hreyfingarinnar að ná þjóðarforustunni úr klóm rotinna
fjárplógsmanna höfuðstaðarins í hendur alþýðunni sjálfri,
í órofa bandalagi við aðrar vinnustéttir landsins til sjávar
og sveita, sem og menntamenn og aðra þjóðholla íslend-
inga, og bjarga þannig í einu sögulegum arfi sjálfstæðis
og lýðréttinda, sjálfri sér og allri framtíð þjóðarinnar.
BREGÐIST verkalýðshreyfingin því sérstaka hlutverki sínu
að sameinast nú algerlega um markvissa, hugdjarfa leið-
sögn í þeirri jákvæðu sköpunarbaráttu, sem hver góður
íslendingur þráir, og bregðist núlifandi kynslóð því kalli
hennar og um leið sinni eigin köllun, þá stendur vá mikil
fyrir dyrum. Allt er þá í hættu, sem áunnizt hefur, síðan
ármenn þjóðarinnar hófu reisn sína upp úr niðurlægingu
hinnar 17. aldar. Öll barátta þeirra á 18., 19. og 20- öld
fyrir viðreisn þjóðernis, endurheimt sjálfstæðis, stofn-
un lýðveldis, nýsköpun atvinnuvega og almennri velmegun
hefur þá til einskis verið háð. Ávextir hálfrar aldar verka-
lýðsbaráttu, þar á meðal hinna miklu sigra á árunum
1942—47, eru þá glataðir. íslenzkrar alþýðu bíður þá ekk-
ert annað en yfirdrottnun amerísks nýfasisma, studd af
úrkynjaðri reykvískri yfirstétt.
Enn sem fyrr ska! endurheimf frelsisins verða
þjóðarinnar eigið verk
ÞJÓÐARVAKNING er frumskilyrði þess að stefnubreyting tak-
ist. Þjóðin þarf ekki aðeins að komast til skýrrar með-
vitundar um þá geigvænlegu hættu, sem hún er í stödd.
Sérhver þjóðhollur einstaklingur, sérhver vinnandi maður,
ungur sem gamall, karl sem kona, þarf einnig að finna
til þeirrar ábyrgðar, er á honum hvílir gagnvart. sjálfum
sér, skylduliði og afkomendum, stétt hans og þjóðinni allri,
og vinna síðan að því af kappi að fylkja gervöllum lands-
lýð saman til sóknar og varnar. Allar samtakaheildir:
verklýðsfélög, samvinnufélög, kvenfélög, ungmennafélög,
iþróttafélög og hverskonar önnur menningarfélög, sem og
öll þau stjórnmálafélög, sem eigi eru ánetjuð erlendu né
innlendu auðkúgunarvaldi, þurfa að taka höndum saman
um 'að leiða hið unga lýðveldi vort að nýju til þjóðfrelsis
og velmegunar-
1.
Hlutverk slíkrar samfylkingrar veröur aö berjast fyrir
Þjóðfrelsi og lýðfrelsi
Hún verður að krefjast þess og vinna að því:
AÐ Islendingar lýsi yfir skýlausum friðarvilja og ævarandi
hlutleysi í ófriði,
AÐ allur erlendur her verði tafarlaust fluttur burt af landi
voru, Islandi,
AÐ þjóðin endurheimti þegar sjálfsforræði sitt í stjórnarhátt-
um og efnahagsmáium,
AÐ hverskonar einokun í atvinnu og verzlun verði þegar af-
létt og íslendingum gert frjálst að skipta við allar þjóðir
heims,
AÐ allt íslenzkt athafnalíf verði verndað gegn yfirráðum er-
lendra auðhringa og bankastarfsemi ríkisins að fullu tek-
in í þjónustu þjóðarinnar,
AÐ hrundið verði þeirri einokun og skriffinnsku er nú gerlamar
atvinnulífið og er raunar ein af aðferðum hins erlenda auð-
drottnunárvalds til þess að gera sér það sem háðast,
AÐ Alþingi Islendinga verði verndað gegn einræ'ðisáformum
þeirra innlendra stjórnmálamanna, er ganga erinda fram-
andi valds,
AÐ íslenzk lýðréttindi verði vernduð gegn hverskonar árásum
inniends sem erlends afturhalds.
2.
Hlutverk slikrar samfylklngar veröur að berjast fyrlr
gernýlingu íslenzkra auðlinda
Hún verður að krefjast þess, og vinna að því:
AÐ )andhe;s:i íslands miðist við landgrunnið og verði hagnýtt
fyrir íslendinga eina,
AÐ gerbrevtt verði um stefnu í lánsfjármálum þjóðarinnar og
ýtt undir hraðvaxandi framleiðslu innanlands og fullkomna
hagnýtingu vinnuafls og tækja,
AÐ nýsköpun sjávarútvegs og landbúnaðar verði upp tekin
að nýju í stað þeirrar stöðvunar, sem átt hefur sér stað
að undanförnu,
AÐ auknum krafti verði einbeitt að eflingu heilbrigðs innlends
iðnaðar og sköpun stóriðju á grundvelli mikilsháttar
vatnsvirkjana,
AÐ leitað verði til alþýðuríkjanna um kaup á nauðsynlegum
tækjum til slíkrar stóriðju í skiptum fyrir íslenzkar af-
urðir, t- d. áburð, sem framleiddur yrði til útflutnings —
að svo miklu leyti sem ekki fengjust ián til framkvæmd-
anna, án póiitískra skiiyrða, á hinvun aimenna peninga-
markaði auðvaldslandanna.
3.
Hlutverk slíkrar saml'ylkingar verður að berjast fyrir
auknu aíkomuöryggi
Hún verður að krefjast þess og vinna að því:
AÐ öllum Islendingum, sem vinna vilja, verði tryggð atvinna,
AÐ launakjör verkamanna og annarra launþega verði stórum
bætt frá þvi, sem nú er, og upp tekin hin nánustu sam-
ráð við verkalýðssamtökin um öll þau mál, er atvinnu
og launagreiðslur varða,
AÐ skemmdarverk þau er unnin hafa verið á sviði félagsmála
hin síðustu ár verði stöðvuð og leiðrétt og upp tekin að
nýju stefna umbóta og' framfara í tryggingarmálum al-
þýðu, og verði þar sérstök áherzla lögð á fullkomnar at-
vinnuleysistryggingar í samræmi við tillögur Sósíalista-
flokksins á Alþingi,
AÐ húsnæðismálin verði, svo sem fyrirhugað var með löggjöf-
inni frá 1946, leyst með samfelldum aðgerðum til út-
rýmingar heilsuspillandi íbúðum og húsnæðisaukningar.
af hálfu bæja og sveitafélaga, byggingafélaga verka-
manna, byggingasamvinnufél>aga og ieinstaklinga með
raunhæfri aðstoð ríkis og banka.
4.
_\
Hlutverk slíkrar samfylklngar veröur að sklpa sér til
varöslööu um þjóömenningu vora
Hún verður að krefjast þess og vinna að því:
AÐ íslenzk menningararfleifð verði gerð að' almenningseign,
AÐ alþýðuæskunni verði auðveldaður aðgangur að öllum
menntastofnunum þjóðarinnar, þannig að efnaskortur þurfi
eigi að hindra skólavist fátækra nemenda, og staðið sé á
verði gegn tilraunum til að skerða aiþýðufræðsluna í
landinu,
AÐ alþjóðarsamtök verði mynduð gegn þeirri ofstækisfullu for-
heimskun og kerfisbundnu afsiðun, sem kvikmyndafram-
leiðsla og blaðakostur auðvaldsins er nú sem óðast að
leiða yfir þjóðina, og vinni þau samtök jafnliliða að varð-
veizlu og eflingu islenzkrar menningar, tungu og þjóð-
ernis.
S»
Slík samfylking þarf svo liið bráðasta að breytast í
atlsherjar þjóöfylkingu íslendinga
Sameining þjóðarinnar um þá stefnu, er hér hefur verið
mörkuð, er fyrsta bo'ðorð líðandi stundar. Verkamenn, sjómenn,
bændur, menntamenn, millistéttir og sá hluti borgarastéttar-
innar, sem enn er þjóðhollur og framfarasinnaður og ekki hefur
gengið á mála hjá óvini íslands, auðdrottnunarvaldi Bandaríkj-
anna, allir þeir, sem unna frelsi lands og iýðs og kjósa fram-
farir og velmegun þjóðarinnar, verða nú að taka höndum sam-
an, slíta af sér herfjötra hinna sviksamlegu borgaraflokka og
skapa nýjan grundvöll að frjálsri stjómmálastefnu á íslandi.
Höfuðmarkmið slíkra frjáisra stjórnmáiasamtaka, þjóðfyllc-
ingar Islendinga, yrði að Ieysa Islaml aftur úr þeim nýlendu-
fjötrum sem nú er sífellt verið að hneppa það í, og hnekkja
þannig yfirdrottnun hins amerísica herveldis og erindreka þess
og bjarga þjóðinni úr þeim voða, sem hernám landsins hefui'
búið henni.
Mj-ndun siíkrar þjóðfylkingar og sigur hennar í frjálsum
kosningum er það mikla takmark, sem hver góður Islendingui
verður nú að keppa heiishugar að. Það er eina leiðin — leið
íslands út úr því nýja niðurlægingartímabili í sögu þess, er nú
stendur yfir og verður að binda endi á.