Þjóðviljinn - 24.11.1951, Blaðsíða 5

Laugardagur 24. nóvember 1951 — ÞJÓÐVILJINN — (5
hratf dauðadéiiin
svertingjgna
Þegar hæstiréttur Bandaríkjanna hafði hrundiö
dauðadómi yfir tveim svertingjum í Laka sýslu í Flórída,
skaut lögreglustjórinn Willis McCall þá á leiö milli
fangelsa.
Svertingjapiltarnir Sam Shep-
herd og Walter Irvin voru
dæmdir til að deyja í rafmagns
stólnum fyrir að hafa nauðgað
hvítri konu, en slík ákæra er
venjuleg aðferð í Suðurrikjun-
um til að koma í kring dóms-
morði á svertingjum. Mála-
rekstrinum fylgdu mikiar múg-
æsingar eins og vant er í Suð-
urríkjunum. Blöðin heimtuðú
blóð svertingjapiltanna, morð-
óður mannfjöldi reyndi að ná
í þá og taka þá af lífi án dóms
og laga. Ofsóknartilgangurinn
með málaferlunum kom glöggt
í ljós, er hópar hvítra manna
fóru um nágrennið, skutu á
heimili svertingja og kveiktu i
þeim.
Vegna þessara aðfara og
vegna þess að einungis hvítir
menn sátu í kviðdómnum, sem
sákfelldi þá, hratt Hæstiréttur
Bandaríkjanna dómnum yfir
Shepherd og Irvin cg fyrir-
skipaði að máiið skyldi tekið
upp á ný. McCall lögréglustjóri
var a3 flytja þá úr fangelsinu
í Raiford tii Tavares, þar sem
þeir voru dæmdir og seinni
réttarhöldin áttu einnig að fara
fram.
McCall heldur því fram, að
Shepherd og Irvin, sera voru
handjárnaðir saman, hafi reynt
að rota sig með vasaijósi og
ná byssu sinni og hafi hann þá
tæmt marghleypuna. í þá.
Þegar læknir kom á vettvang
var Sheperd látinn en Irvin
reyndist með lifsmarki. Hann
hresstist svp, að hægt var að
taka af honum skýrslu, og
skýrði svo frá, að McCálI hefði
sent aðstoðarmann sinn á und-
an í öðrum bíl en harm flutti
fangana í. Hann fór að kvarta
yfir að eitthvað væri að öðru
framdekkinu á bílnum og fór
Bandarlskir glæpanienn
senda hnefalelkamenis í
daudann og græda sjálfir
drfiigan skilding
Hnefaleikaíþróttin er aö veröa hneykslisíþrótt í
Bandaríkjunum, segir einn kunnasti hnefaleikasérfræö-
ingur Svía, Oscar Söderlund.
út. Irvin segist svo frá: ,,Þá
segir hann: „Tíkarsynirnir yltk-
ar, komið ykkur út og gerið þið
við þetta dekk“. .... Svo Shep-
herd réttir fótinn út úr bílnum
og er að fara út. Ég get ekki
sagt um hvað fljótt það skeði,
en hann skaut hann. Það gerí-
ist áreiðánlega skyndilega, lög-
reglustjórinn sneri sér við,
hann er með marghleypu, og
hann skaut hann umsvifalaust.
. .. . Eftir það lá'Sammy upp-
við bílinn og þá skaut hann
mig. Hann seildist og þreif í
mig og Sammy líka. Hann þreif
í okkur báða og fleygði okkur
svo báðum á jörðina. Þá sagði'
ég ekki neitt, ég sagði ekkert.
Seinna þreif hann i okkur,
harm skaut mig aftur í öxlina
og enn sagði ég ekki neitt, all-
an þennan tíma.. Og ég vissi,
að ég var ekki dauður ....
Eítir svona tíu mínútur kom
aðstoðarmaðurinn .... Og að-
stoðarmaðurinn lýsti i andlitið
á mér og sagði við lögreglu-
stjórann: „Þessi tíkarsonur er
ekki dauður“ og svo sagði
hann: „Við skulum drepa
hann“. Aðstoðarmaðurinn mið-
aði svo á mig byssunni og
Framhá'd á 7. siðu.
Shepherd og Irvin liggja í blóði sínu bleklijaðir saman eftir
að MeCalI lögreglustjóri skant þá.
Glæpamannaflokkar hafa náð
svp sterkum tökum í skipulagn.
þessarar íþróttar að farið er
að víkja öllum reglum til hlið-
ar en aðeins hugsað um það
eitt að pressa sem mesta pen-
inga út úr almenningi. Hvað
eftir annáð hefur komið fyrir
Lagerkvist rak
bandaríska
kvikmyndasnápa
Sænska skáldið Pár Lager.
kvist var heldur ómjúkur á
manninn er bandariskir blaða-
menn og myndatökumenn tóku
að ónáða hann í tilefni af nó-
belsverðlaununum.
Er ákvörðunin hafði verið
birt tók Lagerkvist móti blaða-
mönnum, í fyrsta sinni um
tuttugu ára skeið, og lýsti yfir
þessu:
SkáJd á að geta haft sam-
band við almenning með ritum
sínum. Mér finnst það hlægi-
legt að svara spumingum um
hvað ég borða og hvað ég
drekk, og það er vitleysa aö
reyna að segja á fáeinum mín-
útum nokkuð mikilvægt.
Bandarískir kvikmyndatöku-
menn sem ruddust inn i litla
gula húsið hans Lagerkvists,
skammt frá Stokkhólmi, voru
umsvifalaust reknir út — til
mikillar furðu kvikmvndamann-
anna sem skildu ekkert i að
jafnfrægur maður kynni ekki
að meta bandarískt „publicity".
Lagerkvist er einkum kunn-
ur hér á landi fyrir bók sína
„Böðullinn", er hann reit gegn
nazismanum 1933, um sama
leyti og sú stefna var dýrkuð
hér í Morgunblaðinu og fleiri
fclöðum.
að hnefaleikamenn séu barðir
til daúfta í keppni.
Þetta hefur vakið svo al-
mennt hneyksli að nú er verið
að reyna að ráða bót á ástand-
inu. Þrír hnefaleikamenn hafa
verið barðir til dauða í keppni
í New York á þessu ári, síð-
ast maður að nafni George
Flores. Við rannsókn kom í Ijós
að á síðustu sex vikunum hafði
hann tvisvar verið „sleginn
út“, en var samt neyddur til
keppni gegn miklu sterkari
keppinaut..
Joe Walcot, heimsmeistarinn
sjálfur er einn þeirra sem nýt-
ur ,,fyrirgreiðslu“ glæpamanna-
foringjans Bocchicchio, sem að
vísu fær ekki lengur að koma
opinberlega nálægt neinum í-
þróttamálum, en stjórnar f jölda
íþróttamanna gegnum leppa, og
rakar saman auði á íþróttaaf-
rekum þeirra.
Sterkuslu skák-
menn Sovétríkj-
anna mætast
Skákþingum Sovétríkjanna er
jafnan veitt mikil athygli hvar-
vetna um heim, enda eigast
þar við margir beztu skák-
manna heimsins.
Nú er í þann veginn að hef j-
ast 19. meistaramót Sovétríkj-
anna og er það háð í Moskvu.
Þar eru meðal þátttakenda M.
Botvinnik (Moskvu), P. Keres
(Tallinn), D. Bronstein (M.), I.
Boleslavskí (Sverdlovsk), V.
Smisloff (M.), S. Flohr (M.),
Y. Averbak (M.), Y. Aronin
(Moskvuhérað), E. Geller (Od-
essa), N. Kopiloff (Leningrad),
I. Lipintskí (Kíeff), O. Moisi-
jeff (M.), N. Novotelnoff (Gro-
sni), T. Petrosjan (M.); V. Si-
magin (M.), I, Bondarevskí
Leningrad), «g A. Kotoff (M.).
Bandaríkjastjórn held
ur höfundarlaunum
Síbelíusar
Á stríðsárunum lagði Banda-
ríkjastjórn hald á höfundar-
laun, sem finnska tónskáldinu
Síbelíusi báru fyrir flutning
verka hans i Bandaríkjunum og
taldi þau óvinaeign, vegna þess
að þýzkt útgáfufélag hafði gef-
ið verk hans út. Nú er verið
að reyna að fá höfundarlaunin
greidd Síbelíusi. Upphæð sú,
sem Bandaríkjastjórn heldur
fyrir honum, er talin nema um
160.000 krónum.
Baiidarískur prófessor
mótmælir skoðanakúgun
Bandaríska blaoið National Guardian heíur
spurt ýmsa kunna Bandaríkjamenn um álit þeirra
á neitun hæstaréttar Bandaríkjanna að leyía end-
urskooun á máli kommúnistaleiðtoganna, sem
dæmdir haía verið í margra ára íangelsi íyrir stjórn-
málaskoðanir sínar. Prótessor David Haber í Yale
Law School svaraði:
„Neifnn beiðninnar uks endurskoðun á Dennis-
málÍRu þýSÍE að við verðnm um alllangt skeið að
þela að vemiega sé dregið úff áhníamætti fyrstu
stjéffsarskffáffbfféyiingaffinnaff. MáSsóknir gegn lægri
fon'ngjum kommúnisia nmnu nú á eftir fara. lúasf
má við franthaMandi handfökum. Það er meira
að segja hæila á að þar verði um íjöldah&ndiökur
að ræoa. Það þýðir iefsing margra BandaríScja-
maima sem ekki hafa gerzf sekii um anitað en neyta
bess réifai sera stjómarskiám gefur þeim, að hafa
pólitískar sksðanir cg vinna þeim fylgi. Og ekki
nóg meS það. ketfa mun verða fil þess að auka þá
sefasýki og þann étta sem nú, ríkii í Bartdankjunum
og sjálfur Eíkisfcffseíinn hefus hvað eftic arrnað
kvartað am undanfarið."
Asíuþjóðír veiða 48% of
fiskmagni Eieimsins
EvEÓpa næst með 24% — HmeEÍka með 17%
Matvælastofnun Sameinuöu þjóöanna hefur nýlega
birt hagskýrslur um matvaelaframleiðslu, meðal annars
um fiskveiðar.
Þar sézt aö árlega eru veidd 25 milljóiiir tcnna af
fiski i öllum heiminum. Þar af eru 48% veidd í Asíu,
24% í Evrópu og 17% í Ameríku. Meöalfiskneyzáa í heim
inum er 1214 kg. á mann.
Ritstjóri enska fiskveiða-
blaðsins „The Fishing News“
birtir þessar tölur og bætir við
frá eigin brjósti:
„ffig þykist þess viss að marg
ir lesanda minna verða jafn-
hissa og ég að sjá þessar tal-
andi tölur. Maður er vanur að
hugsa sér fiskveiðar í sambandi
við nýtízku togara og nútíma
veiðarfæri og ég hefði hiklaust
svarað án þess að hugsa mig um
að Evrópumenn ættu stærstan
hlut að fiskveiðum heimsins.
Maður þarf aö staldra við til
þess að að hugsa sér rétt hlut-
föll milíi hinna risavöxnu þjóða
Asíu og dvergþjóðanna í Evr-
ópu og skilja, að hversu frum-
stæðar sem fiskveiðar Asíu-
þjóðanna kunna að vera, eru
að minnsta kosti hundrað
manns að veiðum við Asíu-
strendur fyrir hvern einn fieki-
mann í Evrópu“.
plötur
Nýjasta áróðursbragð Banda
ríkjamanna er aö láta ýmsa þá
stjórnmálamanna Vestur-Evr-
ópu, sem af skiljanlegum ástæð
um eru hlynntir Bandaríkja-
stjórn, flytja lofræður um
Bandaríkin á grammófónsplöt-
ur (með viðeigandi skömmum
um Sovétríkin) og svo eru
plöturnar leiknar í útvarpi til
hlutaðeigandi landa.
Ekki hefur þetta. þó tekizt sem
bezt. Þjóðir Vestur-Evrópu hafa
í þessu einungis fengið stað-
festingu á því sem þær raunar
grunaði áður, að þessir „leið-
togar“ væni ekkert annáð en
bandariskar gramroófóösplötux.

Togarar hantla
Sovéíríkjunuin og
Baiidaríkjunum
Undanfarna mánuði hafa
nokkrar sænskar skipasmíða-
stöðvar unnið að smíði togara
fyrir Sovétríkin.
Ban'darískir togaraeigendur
hafa haft mikinn áhuga á
gerð þessara togara og hefur
nefnd frá þeim verið í kynnis-
Framha'ld á 7. síðu.
Manndauði í Sovét-
ríkjunum minnkar um
helming á tíu árum
Skýrt hefur verið frá því í
Sovétríkjunum, að manndauði
af hverju þúsundi íbúa hafi
mimikáð um helming siðan 1940
vegna síbatnandi lífskjara. 1-
búum Sovétríkjanna fjölgar nú
um þrjár milljónir á ári fcverju.