Þjóðviljinn - 27.04.1952, Síða 4

4) — ÞJÓÐVILJINN
Sunnudagur 27. apríl 1952
Supnudagur 27. apríl 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5'
þJÓÐVILJINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Blaðam.: Ari Kárason, Magnús Torfi Ólafsson, Guðm. Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði 5 Reykjavík og nágrenni; kr. 16
annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Þykist Mðrgunblaðið, málgagn
brennnvarganna, hafa hæstarétt
í vasanum?
Málaferlin íyrir hæstarétti út af 30. marz hafa að von-
nm vakið mikla athygii. og almenningur fylgzt mjög vel
með frásögnum Þjóðviljans af þeim.
En Morgunblaðið þykist ekki þurfa að bíöa eftir nein-
um dómum hæstaréttar. Það viti hvernig þeir verði. Blað-
iö segir í gær í leiðara:
„Á þessu stigi málsins er óþarfi að ræða jnikið frekar
um atburðina 30.. marz. Þótt 3 ár séu liðin man þorri ís-
Iendinga glæpi þá, sem kommúnistar frömdu þá. Það
er nógur tími til þess að rifja þá upp þegar dómur hefur
gegnið í máii ofbeldisseggjanna í hæstarétti“.
Frekja þessa blaðs er dæmalaus, og því ósvífnari, sem
fortíö þess er betur athuguð.
Árás hvitliöanna og lögreglunnar við þinghúsið 30.
marz á mannfjölda án lögskipaðrar aðvörunar er marg
sönnuð, m.a.s. meö framburði lögregluþjónanna sjálfra.
í’ramkoma lögreglustjóra er jafn vítaverð og dómar saka-
dómarans í undirrétti voru hlutdrægir. Rannsókn öll var
hlutdræg og ófullnægjandi, vegna þess aö þaö átti að
hlífa þeim aöiljum, sem á bak við stóðu og vildu stofna
til óeirða til þess að fá átyllu til að banna Sósíalistaflokk-
inn. Morgunblaðið veit hverjiir þessir herrar eru og það
hefur sjálft ekki farið dult með löngun sína í óeirðir og
hermdarverk, til þess að fá átyllu til fasistiskra aðgerða.
Á að rifja það enn einu sinni upp fyrir þessu málgagni
brennuvarganna?
Þegar dómsmálaráöherra Prússlands, Göring, lét lög-
reglustjóra Berlínar kveikja í þinghúsinu þýzka og kendi
kommúnistum um, tókst Morgunblaðið á Ioft af hrifn-
ingu og hvatti til aðgeröa gegn „kommúnistum“ hér og
l'ór ekki dult með aö það væri ekki bara Kommúnistaflokk-
urinn. heldur og Alþýöuflokkurinn, sem ganga þyrfti
milli bols og höfuðs á. Þegar Alþýðublaöið segir sannleik-
ann um ríkisþingbrunann, verður Morgunblaðið ókvæða
við og segir í leiðara 1. marz 1933.:
„Alþýðublaöið, skjól og skjöldur hins íslenzka kommún-
isma, breiöir í lengstu lög yiir áviröingar erlendra skoð-
anabræöra, — samstarfsmanna, — til þess að alþjóö
manna hér á íslandi gangi þess sem lengst dulin aö hér
er flokkur manna, sam hlakkar vfir hermdaiyerkunum í
Þýzkalandii og bíöur þess meö óþreyju aö þeim takist aö
láta loga hér viö Austurvöll.“
Morgunblaðið geröist sem sé umsvifalaust málgagn
brennuvarganna og heimtaöi ofsóknir. Þegar Göring svó
lét hefja fangelsanir og morð í marzbyrjun 1933, hrósaði
Morgunblaðið, honum fyrir dugnaðinn.
Morgilnbl. lofsöng glæpina og glæpamennina, dóms-
málaráðherrartn og lögreglustjórann prússneska, íkveikju
þeirra og morö. •
Og Morgunblaðið hefur síðan alltaf óskað eftir því að
það færi áð „loga við AusturvöH“. Morgunblaðið hefur
harmað þaö, ef óeirðum var afstýrt þegar kastazt hefur
í kekki.
Greinilegáít kom það í ljós cftir 22. sept. 1946, þegar
mannsöfnuðurinn varð við Holstein. Þá var óeirðum af-
stýrt, af því lögreglustjóri gaf lögskipaðan umhugsun-
arfrest fyrir fólkið og sá frestur varð notaður til aðgerða,
sem afstýrðu bardögum.
En fagnaði Morgunblaðið yfir því að ekki skyldi koma
til bardaga 22. ss.pt. 1948?
Nei, þvert á móti. Löngunin í bardaga milli lögreglu og
/ólkrins skein út úr allri frásögn þess og ekki sízt undir-
íyrirsögminni, sem hljóðaði svo, (Morgunbl. 23. sspt. 1946):
„Lögreglustjóri ætlar að clreifa aðsúgsliðinu, en Einar
Olgeirsson bannar það.“
Heimskan og blóðþorstinn keppast um metið í þess
ari fyrirsögn, — eða hvaöan kom E. O. vald til áö banna
lögreglustjóra aðgerðir?!
30. marz 1949 átti þaó að heppnast, sem Morgunblaöiö
sá í anda 1. marz 1933,. afrek MorgunblaÖshetjunnar og
brennuvargsins Görings, dómsmálaráðherrans, áttu að
endurtaka sig á íslandi. Hakakrossimglingur’. sem. lög-
Ung móðir skrifar:
MIG LANGAR að senda Bæj-
arpóstinum eftirfarandi lin-
ur í sambandf við sumardag-
inn fyrsta: Oft hef ég furð-
að mig á því, að leyft skuli
vera að gera þjóðarfána oklc-
ar jað verzluifarýöru, með
því að selja hann börnum
fyrir hátt verð, ekki einu
sinni úr lélegu efni, heldur
pappír, sem vitanlega ekki
þolir nokkra regndropa, hvað
þá meira. Er þetta gert til
þess að geta selt sömu börn-
unum fána á hverju ári, e'ða
hver er tilgangurinn ? Ekki
er það víst af sparnaðará-
stæðum, því nógu eru þessi
rægsni dýr. Er ekki tími til
kominn að banna slíkt at-
hæfi, sem þessa óvirðingu is-
lenzka fánans ? Svo eru það
bamaskemmtanimar, sem
vissulega gætu verið hin
bezta skemmtun, ef ekki væri
svo ó-
kyrrt á
þeim
sem raun
er á. Ég
var rétt í
þessu að
koma af
einni
slíkri
skemmt-
un. Nú
kann ein-
hver að
segja
sem svo:
„Hvað þýðir áð amast við ó-
kyrrð bama“. Jú vissulega er
hægt að forðast s!íkt, að
mestu. Hvað þýðir til dæmis
fyrir fólk að fara með nærri
ómálga böm á skemmtun, sem
fyrirfram er auglýst að sé að
mestu heiguð tónlistarflutn-
ingi? Fyrir framan mig sátu
t. d. tvær konur, með 5 foöm,
sum 6—8 ára önnur yngri —
jafnvel eftir að skemmtunin
var1 sett, töluðu þær svo hátt
saman, að ekki var unnt að
heyra hvað sá sagði, sem til-
kynnti skemmtiatriðin. Sömu-
leiðis töluðu foömin, æptu og
skelltu sætunum í sífellu,
þannig að þeim tókst að eyði-
leggja algjörlega skemmtun-
ina fyrir þeim, sem nálægt
sátu. Einnig vom mörg bnrn,
í fylgd með fullorðnum, sem
hlupu i sífellu upp og niður
gangana á mi'li bekkjanna,
með miklum hávaða.' Ég foýst
ekki við að hið unga listafólk,
sem fram kom á þessari
skemmtun hafi haft mikla á-
nægju af að flytja tónlist,
sem varla heyrftist fyrir ó-
kyrrð áheyrenda.
★
MÉR DETTA í hug, í sambandi
við þetta, aðrir hljómleikar
bama, sem ég átti kost á að
hlýða á í Laugarnesskólanum
2svar í vetur. Það var ólíkt,
þar.^yoru bömin áminnt að
vera hljóð og kyr meðan leik-
ið væri, því þau væru komin
til að hlusta, en ekki ærslast,
í þetta sinn. Þar sem ég minn-
ist ekki að hafa séð þessara
hljómleika Laugarnesskólans
getið í dágblöðum bæjarins.
langar mig til að vekja at-
liygli annarra á því merkilega
brautryðjandastarfi, sem þar
er hafið. Einn af söngkennur-
um skólans, hr. Ingólfur Guð-
forandsson, hefur ásamt skóla-
stjóranum, hr. Jóni Sigurðs-
syni, — efnt til bamahljóm-
leika við vægu verði, í þeim
tilgangi, að kynna börnunum
góða tónlist. Ágóðinn af þess-
um hljómleikum rennur svo í
sjóð til kaupa á strokhljóð-
færum, og er ætlunin að
styrkja efnilega nemendur til
náms á foin ýmsu hljóðfæri,
eftir því sem hæfileikar þeirra
standa til. Á fyrri hljómleik-
unum vígj5i frú Jórunn Viðar
flýgil, sem skólinn hafði eign-
azt, en á hinum seinni spiluðu
ungir nemendur úr fiðluskóla
Ruth Hermann, ásamt kenn-
ara sínum, sú yngsta aðeins
6 ára gömul telpa. Var þetta
hin bezta skemmtun. Þess foer
að geta, sem vel er gert.
Ung móðir“.
MAÐUR EINN hringdi ~til Bæj-
arpóstsins og sagði sínar far-
ir ekki sléttar. Hann hefur
verið atvinnulaus 6 mánuði á
fyrra ári og það sem af er
þessu ári. Hefur hann því
ekki haft til brýnustu nauð-
synja, hvað þá að hann geti
staðið í skilum með opinber
gjöld. Nú hefur honum boð-
izt atvinna í Svíþjóð en þá
brá svo við að honum er
meinuð brottför vegna van-
goldins útsvars. Hvernig á
hann nú að fara að? Komist
har.n ekki út missir hann af
vinnunni, verði hann kyrr eru
sterkar líkur til þess að hann
verði áfram atvinnulaus og á
hann hlaðist meira af van-
goldnum gjöldum. — fEr með-
ferðin á manninum rétt eða
röng ?
□
Sunnudagur 27. .apríl (Anastas-
ius). 118. dagur ársins. — Guð-
spjall: Jesús er góður hirðir. —
Tungl í hásuðri kl, 15.10. — Ár-
degisflóð kí. 7.15. Síðdegisflóð ki.
19.35. — Lágfjara ki. 13.27.
Eimsklp
Brúarfoss og Foldin eru í Rvik.
Dettifoss er í N.Y. Goðafoss fór
frá Rvík 25. , þm. til Dalvíkur,
Akureyrar, Húsavíkur og'London.
Guilfoss er'. r' Khöfn. Lagarfoss
fór frá Hamborg í gær til R-
vikur. Reykjafoss fór frá Ant-
werpen 25. þm. til Rvikur. Selfoss
fór frá Fívík 25. þm. til Vestfj. og
Sigtufj. Tröllafoss kemur ti) R-
víkur á morgun fra X.V, Stiaum-
ey fór frá Rvík 25. þm. til Vest-
mannpeýja. Vatnajökull fór frá
Duhlin í gær til Rvíkur.
Skipaútgerð rikisins.
Ésja er á leið frá Álaborg til
Reykjavíkur. Skjaldbreið er á
Austfjörðum á suðurleið. Þyrill er
i Faxaflóa. Áriiiann var i Vest-
marrnaeyjum í gær.
Skipadeild S.l.S.
Hvassafell fór frá Patreksfirði
23. þm., áleiðis til Finnlands. Arn-
arfell er í Kotka. Jökulfcll er í
Reykjavík.
Fiugfélag Islands.
1 dag verður flogið til Akur-
.eyrar og Vestmannaeyja. — Á
morgun tih sömu staða.
Sænski sendikennarinn, fil. lic.
Gun Nilsson, flytur. fyrirlestur x I.
kennslustofu háskólans mánudag-
inn 28. apríl kl. 6.15 e.h. Efni:
Stokkhólmur 700 ára. Með fyrir-
lestrinum verður sýnd kvikmynd:
Menn í boi’g. — Öllum er heimiil
aðgangur.
Fxxlag ísl. háskólakvenna og
Kvenfélag lslands halda fund
mánud. 28. apríl kl. 20.30 í Drápu-
hlíð 41. Amalía Líndal talar um
heimilislíf í Bandaríkjunum.
Rædd verða ýms félagsmál m. a.
fyrirhuguð skemmtiferð félagsins.
•Helgidagslæknir er Þórarinn
Sveinsson, Reykjavegi 24. Sími
2714.
Næturvarzla er í Lyfjabúðinni
Iðunni. Sími 7911.
S.M.F., Samband matreiðslu- og
framreiðslumanna, heldur fund í
Tjarnax-café mánudaginn 28. þm.
kl. 12 á miðnætti og vei'ður þai'
ræít um uppsögn kaup- og kjara-
samningxr, sem i-enna út 1. júní
n.k., og þarf að segja upp með
mánaðar fyrirvara.
Rafmagnstakmörkun í dag
Vesturbærinn frá Aðalstræti,
Tjarnargötu og Bjarkargötu. Mel-
arnir, Grímsstaðahoitið með flug-
vallarsvæðinu, Vesturhöfnin með
Örfirisey, Kaplaskjól og Seltjarn-
arnes fram eftir.
Rafniagnstakniörkimin á morgun
Hafnarfj. og nágrenni, Reykjanes.
Fastir liðir eins
og venjulega, 11.00
Morguntónl.: a)
Kvartett í G-dúr
op. 54 nr. 1 eftir
Haydn (Pro Arte
kvartettinn ieikur). b) Píanókvint-
ett i f-moll op. 34 eftir Bralims
(Harold Bauer og Flonzaley kvart
ettinn leika). 13.15 Eriijdi: 15.
maí 1952 (Júlíus Havsteen sýslu-
maður). 14.00 Messa í kapellu
Háskólans (sr. Jón Thorarensen).
15.15 Miðdegistónleikar: a) Lúðra-
sveit Hafnarfjarðar leikur; Albert
Klahn stjórnar. b) Svíta op. 19
fyrir hljómsveit eftir Dohnányi
(Sinfóníuhljómsveit Chicago-borg-
ar leikur; Frederick Stock stjórn-
ar). 16.15 Fréttaútvarp til Islend-
inga erl. 18.30 Barnatími (Baldur
Pálmason: a) Efni frá Barnaskóla
Akureyrar: Kórsöngur, upplestrar
og gamanþáttur. b) Bréf frá
krökkunuum o.fl. 19.30 Tónleikar:
Aifred Cortot leikur á pianó (pl.)
20.20 Sumarfagnaður Stúdenta-
félags Reykjavíkur: a) Ávarp
(Páll Ásg. Tryggvason lögfræðing-
ur, form. fél.) b)Frásöguþáttur
af Væringjum (Bjarni Guðmunds-
son blaðafulltrúi). c) Bylting
tækninnar: samtalsþáttur (Ólafur
Haukur Ólofsson og Herdis
Framhald á 7. síðu.
30. marz málaferlin:
irj
LOKAORÐ RAGNARS OLAFSSONAR HRL.
Magnþrungin og rökföst ádeila á lögreglu og rannsóknardömara
Er Ragnar Ólafssou hai'fti
Iokift aft ræða hin einstöku mál
skjólstæðinga sinna í gær,
ræddi hann í lokaorðum ræðu
sinnar atburftina 30. marz 1949
í lieild. Var ræða hans rök-
föst og greinargóft ádeila á
yf'irvöldin fyrir framkomu
þeirra þann dag os athyglis-
verðar ábendingar til réttarins
i tilefni læssa umfangsmikla
sakamáls. Troðfullt var á á-
heyrendapöllum Hæstaréttar
meftan Ragnar flutti mál sitt.
Verða lokaorftin í ræðu Iíagn-
ars rakin hér eins ýtarlega og
unnt er, en mál hinna einstöku
skjólstæðinga hans rakin síðar.
PÖLITÍSKA HLIÐ
MÁLSINS
Vil ég nú !eyfa mér, sagði
Ragnar, að ræða málið í heild
og benda á ýmislegt til frekari
stuðnings röksemdafærslu minni
að framan.
Hinn 30. marz 1949 fór fram
lokaafgreiðsla á tillögu um að-
ild Islands að svokölluðu Norft-
ur-Atlanzhafsbandalagi. — Um
máiið höfðu verið harðar dei'l-
ur svo sem eðli’egt var um mál
sem getur haft og þegar hefur
haft, eins og við sjáum daglega
hér í Reykjavík, jafn örlagarík
'afdrif fvrir íslenzku þjóðina og
íslenzkt þjóðerni. Hins vegar
Jiggur ekkert fyrir í þessu máli,
að annar hyðr aðilinn, þeir sem
voru með frumvarpinu eða
þeír, sem voru á móti því.
hafi ætlað sér eða undirbúið
nokkrar ólöglegar aðgerðir í
sambnndi við afgreiðslu máls-
ins. Virftist þaft alveg úr lausu
lofti gripift, eins og háttv. verj-
andi EgiH Signrgéirsson hefur
þegar rairift, aft nokkrir hafi
verift meft bótanir um að hindra
framgang málsins með ofbeldi.
Af hálfu pólitískra aðila var
ekki um neinar ólöglegar að-
gerftir að ræða. Hitt er mönn-
um að sjálfsögðu heimilt, að
hafa sínar .skoðanir um það.
hvort hér var rétt spor stigið
eða ekki og afia skoðunum sín-
um fylgis með öllum löglegum
ráðum. En um hað hvor aðilinn
hafði rétt fyrir sér ber okkur
ek'ki að athuga né dæma um
hér, það verður gert af öðr-
um og á öðrum tíma, og þau
gögn, sem þeir sem um það
dæma munu byggja niðurstöðu
sína á, liggja ekki fyrir okkur
hér.
Hið eina, sem hér er þörf
að ræða, eru þær almennu að-
stæður sem geta hafa haft á-
hrif á athafnir hinna ákærðu
og valdið geta sekt þeirra
eða sýknu eða haft áhrif á
refsihæðina. Og ég vil nú foenda
á nokkur slík atriði.
UNDIRBÚNINGUR
UNDIR ÁTÖK
I dagblöðum þeim, sem lögft
hafa verið fram, er þess getið
og því ekki mótmælt, að áður
en tillagan var lögð fram fóru
3 ráðherrar utan til að ræ'ða
efni hennar við stjómarvöld
erlends ríkis. Þegar ráðherr-
arnir stigu á land úr utanför-
inni voru þeir hafðdr undir lög-
regluvernd. Eftir að tillagan
var borin fram á Alþingi var
afgreiðslu hennar flýtt og mál-
frelsi þingmanna takmarkað
meira en venja er sbr. skýrslu
forseta Sameinaðs Alþingis. —
Meðan á umræðunum stó'ð
gættu lögregluþjónar þinghúss-
ins Sbr. skýrslu Erlings Páls-
sonar, og voru þeir vopnaðir
kylfum og táragasi, og aðstoð-
armenn vom kvaddir þeim til
hjálpar. Allar þessar óvenju-
legu aðgerðir og viðbúnaður,
sem Reykvíkingum var vel
kunnugt um, er til þess fallinn
að skapa æsing og eftirvænt-
ingu í bænum um að eitthváð
sérstakt sé að ske eða muni
ske en slíkt er góð undirstafta
undir æsingar. Þegar þar við
bættist, að unglingum hér í
bænum virðist sérstaklega upp-
sigað við lögregluna, eins og
háttv. verjandi, Egill Sigur-
geirson, tók fram, eru aðger'ðir
þessar vel til þess fallnar að
draga alls konar óknytta-
lýð og prakkarastráka að lög-
reglunni.
ÞÁTTUR HINNA
ÞRIGGJA STÓRU
Tii viðibótar við þessa eftir-
væntingu foætist svo það, sagði
Ragnar, að þrir áhrifamenn,
þeir Ólafur Thórs, !Ejrsteinh
Jónsson og Stefán Jóhann Ste-
fánsson dreifðu fregnmiðum um
bæinn og skoruðu á fólk að
mæta niður við þinghús. Kom
þarna því saman óvenjulegur
mannfjöldi, svo að sviðið fyrir
múgæsingu var sett. Er næsta
furðulegt, að lögreglustjóri
skyldi ekki hindra að fólk .safn-
aðist saman við þinghúsið.
Ekki er heldur hægt að
sjá hvað þetta fólk átti að
gera þar niður frá. Ekki
voru hátalarar settir á
þinghúsið, svo að það
gæti fylgzt með af-
greiðslu málsins og eng-
inn þeirra þremenning-
anna sem kölluðu það
saman talaði til þess eða
gerði ráðstafanir til að
láta það fylgjast með
gangi mála, einu góð-
gerðirnar sem það fékk,
fyrir utan gott veður,
voru gassprengjur og
kylfuhögg.
Samanþjöppun hins mikla
mannfjölda, sem haldið var í
eftirvæntingu um stórviðburði,
tel ég mikilvægan þátt í óeirð-
um þeim sem urðu 30. marz
1949. Ef mannfjöldinn liefði
ekki verið kallaður niður eftir,
hefðu sumir hinna ákærðu að
líkindum ekki komið niður að
þinghúsi 30. marz 1949, og cins
líklegt að engir þeii-ra hefðu
verið ákærðir fyrir óeirðir
þennan dag.
FURÐULEG FRAMK0MA
LÖGREGLUNNAR
Annað atriði, sem ég tel
að mikil áhrif hafi haft á ó-
eirðirnar og meiðsli, sem í þeim
verða, er stjórn lögréglunnar.
Háttv. verjandi, Egill Sigur-
geirsson, hefur þegar rakið það
nokkuð. En ég vil benda á
nokkur atriði, 1 skýrslu sinni
segir yfirlögregluþjónninn:
„Gaf ég þá lögregliunönnum,
sem stóðu fyrir framan Al-
þingishúsið, fyrirskipun um að
losa kylfurnar og reka óspekta-
lýftinn frá þinghúsinu og ú( á
Austurvöli, en æsingalýðurinn
svaraði með barsmíðum og
grjótkasti og lenti þá lögreglan
í hörðum slag við þá og beiíti
kylfum“.
Og siðar segir Erlingur:
„Vildi ég nú samt gera síð-
ustu tilraun í þá átt að koma
gert í það minnsta tvær
utrásir á mannfjöldann
án þess að nokkuð væri
tilkynni um það fyrirfram
sem eðliiegi hefði þó ver-
ið eins og á stóð.
Upplýst í réttarhöldunum að Heim-Í
dallur boðaði félaga sína á óeirða-
svæðið 36. marz
Það vakti að vonum mikla athygli áheyrenda í réttar-
' salhum í gær, þegar Ragnar Ólafsson hrl. las upþ fram-
burð Einars Elíassonar verzlunarmanns, sem er vitni í
máli Gísla ísleifssonar. Bar hann, að Gísli hefði hvað
eftir annað kastað grjóti í lögreglumenn, því „ég heyrði
bylja í hjálmum lögreglúþjónanna.“! Þegar vitnið var
spurt hvað það hafi verið að gera á óeirðasvaíðinu, svar-
aði það ósköp rólega:
„,Ég var lengst af á gangstéttinni utan við
þinghúsið unz táragasinu var beitt. £g kom
þangað eftir áskomn sem félagi í Heimdalli,
en er annars prívatmaður”!! 1
Heimdellingur þessi úr gangstéttarliðinu ljóstraði
þannig óafvitandi upp mikilsverðri staðreynd, sem dóm-
arar í Hæstarétti íslands kunna að meta, en gerir um
Ieið lögreglustjórann í Reykjavík að ósannindamanhi, en
hann liefur skriflega í bréfi dags. 1. febr. 1952 til Sig-
urðar Ólasonar hrl. sagt „að lögreglan hafi valið merni-
ina í gangstéttarliðið og fengið þeim fyrirmæli og þeir
eiga aft njata réttarverndar slcc. 106. gr. hgl. eins og
lögregiuþjónar.“
óspektalýðnum burtu og gaf LOGREGLAN BYRJAR
lögreglumönnunum sMpun um r.T n PCKJ Á T
aft víkja frá húsinu, en óalda- oLAórbMAL
lýðurinn snérist á móti með
heiftúftugu grjótkasti og bar-
smíftum og reyndi hvar sem
var að umkrmgja lögreglu-
mennina og vinna bug á þeim“.
Af þessum ummælum
er ljóst, sagði Ragnas. að
lögreglumeuuimiz hafa
reglustjóri, og Heimdallarskrdl áttu aö sjá um aö fram-
leiða ,,glæp kommúnista“, sem Morgunbraöiö staglast á.
— En níöingsverkið mistókst.
Morgunblaðiö iþykist nú hafa hæstarétt í vasanum
hlegum vió minna málgagn brennuvarganna á aö Göring,
dómsmálaráöherrafyrirmynd þess., þóttist líka hafa hæsta-
íétt í vasanum. En m.a.s. hæstiréttur Hitslrsþýzkalands
varö aö sýkna kommúnistana og hæstiréttur heimsins
dæmdii síöar -brennuvargana, vini Morgunblaósins.
' g~gg-(. '.■iwiwnmmiiLL. J' m———————
Þeir kumpánar hlógu, en Hodsja Nas-
reddín var óánægður: þeir snúa þessu öllu
við. Ég var þreyttur og langaði að livíia
mig, og þetta voru ramefldir náungar;
en í .staðinn fyrir að þakka mér aðvörun-
ina köstuðu þeir mér af kviktrjánum, og
ég átti sanwirlega fótum fjör að lauira. •
En nú tók sá fjórði til móls. Hodsja lagði
eyrun við. Hvar hafði hann heyrt þessa
rödd áður; lága, en skýra, með vott af
, haisi? — Hodsja Nasreddin átti einu sinni
heima í þorpi nokkru þar sem hann gerð-
•ist orðagður fyrir snjöil tilsvör, sagði. rödd-
in ....
Landsst.jórinn hafði sent einn ,fíla sinna til
þórpsins, og óttu íbúarnir að sjá fyrir' hon-
um, og í hálfan mánuð hö.fðú þeir alið
hann og voru nú að þrotum komnir. Þeir
ákváðu því að senda Hodsja til landsstjór-
aris og biðja hanri -að taka fílinn aftur.
Hodsja bjóst til ferðar og söðlaði asna lögrcglan Og varaliftift
sinn, en fyrst krafðist hann launanna og H
var svo: dýrkeyptur að margir neyddust til
að selja hús sín og fara á verðgang af:
þessum sökurb. — Hm, sagði Hodsjá; Nas-
reddin og gat várlá hainið reiði sina.
Slíkai' áðgerðir sem þessar
fyrii-varaiaust eru til þess
fallnar að vekja reiði og orsaka
æsing, ólæti og meiðsli að ó-
þörfu. Þetta virðist og hafa
orðið áhrifin í þessu tilfelli.
Vil ég benda á nokkur um-
mæli því til stuðnings. Magnús
Eggertsson, rannsóknai’lögreglú.
maður, segir: Tvisvar sinnum
sá vitnift allmarga lögreglu-
þjóna er þarna voru við sfcörl'
síu, ryftja fólki frá aftaldyrum
"Alþingishússins. Voru þá lög-
reglukylfur á lol'ti en öiuiur
barefli sá viínið éigi“.
Syeinn Sæmundssoii, yfir-
maður rannsóknarlögreglunriar.
segir; Nolckri stundu eftir aft
þingfumli var slitift l'ór fjöi-
mennt lið varalögreglumanna
út úr þinghúsinu til aft aftstofta
götulögrégluna við aft ryftja
mannfjöldanum i'rá dyrunum.
Var lögregluliðinu veitt mikil
mótspyrna en lögreglumennirn-
ir notuðu kylfur sínar og munu
einhverjir liafa særzt og dundi
nú grjóthriðin og aurinn á Al-
þingishúsinu og lögregluliðinu“..
Haraldur Jóhannesson, lög-
regluþjónn, segir: „Var þá gerft
önnur atlaga og ruddist vara-
liftið út á völlinn. Voru mikil
slagsmál í sambandi við þefcta.
kylfum ,en á þá var kastaft
grjóti“.
- Sféfán Thorarensen: „Um
handalögmál eða bardaga hafi
Framhald á 6. síðu.