Þjóðviljinn - 10.05.1952, Blaðsíða 4

4) — ÞJÖÐVILJINN — Laugardagur 10. maí 1952
þJÓOVIUINN
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Jón Bjarnason.
Blaðam.: Ari Kárason, Magnús Torfi Ólafsson, Guðm. Vigfússón.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Rlts>jórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg
19. — Simi 7500 (3 linur).
Áskriftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 18
annarstaðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans b-f.
Bandaríkja-Benjamín níðist jafnt á
látnnm sem lifandi
Níðingsháttur hins ameríska erindreka, Benjamíns
Eiríkssonar, kann sér auðsjáanlega engin takmörk.. Ekki
aðeins hinir lifandi íslendingar verða nú fyrir barðinu á
aðgerðum hans, heldur níðist hann líka á þeim látnu, til
þess að ætla þeim þær verstu hvatir, sem hann sjálfur
er haldinn af. En það skal honum sagt út af svívirðilegum
aðdróttunum hans, að ástsælustu forustumenn íslenzkrar
þjóðar, eins og Sigfús Sigurhjartarson, þarf ekki að verja
fyrir árás fyrirlitnasta mannsins, sem nú er uppi á ís-
landi.
Hitt er nær að þeir menn, er lifa, skipi sér þéttar saman,
til varnar þeim árásum, sem amerískt og íslenzkt auðvald
hafa gert á lífskjörin hér undanfarin ár eftir leiðsögn
Benjamíns Eiríkssonar.
íslenzk alþýða hafði skapað sér góð lífskjör með sókn
sinni 1942—47. Hún hafði öll vinnu, þannig að hver verk-
fær maður í fjölskyldu vann fyrir góðum launum. En
amerískt auðvald, sem ásældist land vort, til þess að
gera það að drápsskeri sínu, hóf afskifti af innanlandsmál-
um þjóðar vorrar, smeygði fjötrum lánveitinga og gjafa á
valdhafa landsins og gaf út fyrirmæli sín um hvernig
brjóta skyldi niöur efnahagslíf landsbúa, til þess að eyði-
leggja þannig mótstöðukraft lítillar þjóðar gegn ágangi
erlends stórveldis.
Hið ameríska auðvald þurfti að fá nógu samvizkuliðug-
an ódreng til þess að breiða vísindalega blæju yfir ráns-
skapinn, helzt mann, sem væri íslendingur að nafninu
til. Benjamín Eiríksson var fús til verksins.
Undir hans leiðsögn hefur nú afkoma íslenzkrar al-
,þýðu varsnaö um helming síðan 1947. Undir hans leið-
sögn hafa þúsundir verkamanna búið við atvinnuleysi
meirihluta ársins. Undir hans leiðsögn hefur atvinnunni
verið stolið af ungum sem gömlum, sem áður höfðu ör-
ugga vinnu. Undir hans leiðsögn hefur neyðin aftur setzt
að á alþýðuheimilunum.
Það eru fingraför þessa svikara við íslenzka þjóð, sem
marka má á börnunum, sem nú sér á undan skorti und-
anfarinna ára.
Það er hin drepandi hönd þessa fjandmanns íslenzkrar
alþýðu, sem notuð er til að banna íslenzkum verkamönn-
um að vinna við að byggja hús yfir sig og sina.
Það er „vísindamannsheiður“ þessa manns, sem notað-
ur var ssm drusla til að breiða yfir ránsskap gengislækk-
unarinnar, þegar stolið var drjúgum hluta af tímakaupi
þeirra verkamanna, sem Benjamín & Co. ekki tókst að
svifta vinnunni.
Og svo heldur þessi leigði erindreki útlends valds að
liann sé einn af æöstu mönnum íslenzku þjóðarinnar og
heimtar að sér sé troðið sem leppi i æðstu sessi á hátíð-
legustu stundum þjóðarinnar.
Þaö er mjög skiljanlegt að maður, sem reiknaði vitlaust,
þegar hann átti aö undirbúa gengislækkunina, — þekkti
hvorki staoreyndir né aöstæður, sem hér voru, þegar
hann átti að „ráðleggja um efnahag íslands“, og hefur
því orðið sér til skammar með öllum afskiptum sínum af
efnahag íslenzku þjóðarinnar, (— máske af því hann varð
alltaf að þykjast vera að ráðleggja heilt, þegar hann var
a.ð vinna skemmdarverkin), — það er skiljanlegt að slíkur
maður kjósi heldur að fara að ljúga um Sovétríkin, þegar
skemmdarverk hans gagnvart íslenzku efnahagslífi eru
orðin lýðum ljós.
En þótt Benjamín Eiríksson geti hjálpað amerísku og
íslenzku auðvaldi til að stela af íslenzkum alþýðuheimil-
um helmingnum af þeim raunverulegu tekjum, sem þau
voru áður búin að afla sér, — þá þarf hann ekki að halda
að hann steli af alþýðunni vitinu líka. Það er Morgun-
blaðiö hans búið að reyna í þrjátíu ár og hefur alltaf
gengið ver og ver.
Benjamín gerir sér auðsjáanlega ekki ljóst að það dóu
allir menn úr hungri í Rússlandi, þúsund sinnum hver,
fyrir þrjátíu árum, í Morgunblaðinu, svo það hafa ekki
verið til nednir menn tþar síðanl
Byggingareíni — Áburður — Helgríma
Gunnar R. Hansen
Garðar. Svavarsson. — Nespresta-
kall: Ferming í Dómkirkjunni kl.
11 f.h. Sr. Jón Thorarensen. —
Rafmagnstakniörkunln á morgun
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðar-
árholtið, Túnin, Tfeigarnir, íbúðar-
hverfi ,við Laugarnesv. að Klepps-
vegi og svæðið þar norðaustur af.
Laugardagur 10. maí 1952 — ÞJÓÐVILJINN
(5
KÓPAV OGSBÚI SKRIFAR:
Nú fara byggingar að hefjast
hjá þeim, serti þeirrar náðar
hafa orðið aðnjótandi að fá
fjárfestingarleyfi. Ég er einn
þeirra. Eitt af því sem við
eigum við að striða er hve erf-
itt er að afla efnis og fyrst og
fremst þö e.t.v. það, hve verð
á vörum er mismunandi. Nú
vildi ég biðja Bæjarpóstinn að
vekja athygli byggingarverk-
'takanna á þessu, að þeir geri
okkur valið auðveldara með
því að auglýsa nú í blöðunum
verð á þeim vörum, sem þeir
hafa að sjálfsögðu áhuga á
að selja okkur. Fyrst og
fremst vildi ég nú beina þeirri
ósk til þeirra sem framleiða
byggingarsteina og frárennsl-
ispípur, að þeir birti verð-
lista sína yfir sem flestar teg-
undir af vörum sínum. —
Kópavogsbúi.
★
Börn
Munið að taka merki Slysa-
Og gæfu Gunnari R. Hansen varnafélag-sins í dag í Grófin 1.
kost á að leggja fram krafta
sína þar. Þá er það tillaga mín
að útvarpsfyrirlestrar Gunn-
ars verði gefnir út á prenti,
vegna þeirra mörgu sem hafa
áhuga á þessum málum en
misstu af þeim í útvarpinu.
jk
Laugardagur 10. maí (Gordian-
us). 131. dagur ársins. — Elda-
skildagi. — Tungl í hásuðri kl.
0.30. — Árdegisflóð kl. 5.30. Síð-
degisflóð kl. 17.52. — Lágfjara
kl. 11.42 og' kl. 24.
SkipadeUd S.I.S.:
Fastir liðir eins óg
venjulega. Kl. 18.00
Útvarpssaga barn-
anna: „Vinir um
veröld alla“ eftir
Jo Tenfjord, í þýð-
ingu Halldórs Kristjánssonar (Ró-
bert Arnfinnsson leikari les) 19.30
Tónleikar: Samsöngur (pl.) 20.30
„Ferð í tónurn": Frú Inger Lar-
sen kynnir ýmis vinsæl lög og
söngvara (flutt af segulbandi).
21.05 Dagskrá slysavarnadeildar-
innar Ingólfs í Reykjavík: a)
Ávarp Henry A. Hálfdánarson
skrifstofustjóri). b) Sagt frá
sjúkraflugi (Björn Pálsson flug-
maður). c) Erindi: Aldarafmæli
dönsku s'ysavarnanna (séra Jakob
Jónsson). d) Upplestur: Gils Guð-
mundsson ritstjóri les kvæði. 22.10
Danslög (pl. til kl. 24.00.
Kvenréttindafélag Islands heldur
fund n.k. mánudagskvöld kl. 8.30
í Félagsheimili verzlunarmanna.
Hvassafell er í Kotko.. Arnar- M. a. mun Rannveig Þorsteins-
fell fórVfráT. Kotka 7. þrh; áleiðis dóttir, alþm., flytja erindi um lög
n n c:-K-RTtr>A r? . , til Djúpavogs, Jökulfell er vænt- um heimilisaðstoð og segja frá
G. G. bKRIFAR. Bæjarpostur. ánlegt til Rvíkur í dag frá N. Y. reynslu nágrannaþjóða okkar í
góður! Viltu kcma eftirfar- þessu efni.
andi fyrirspurn á framfæri: Eimskip
— 1 Morgunblaðinu 29. marz Brúarfoss fór frá Vestmanna- Næturvarzla í Ingólfsapóteki. —
s.l. segir ræktunarráðunautur cyjura 6- Þm. tii London, Ham- Sími 1330.
Rvíkurbæjar, E. B. Malm- bor-ar °S Rotterdam. Dettifoss
quist, að áburður í 350 ferm. fn% f™ N;.Y' f; þm' ti! Rvikur' Læknavarðstofan Austurbæjarskól-
. , ..CT ,. , „„ Goðafoss for fra London 8. þm. anum. Simi 5030. Kvoldvorður og
kartoflugarð kostl kr. 90,00. til Antvverpen og Hull. Gullfoss næturvörður.
Nu langar mig til að spýrja. fer jrn RVjk á hádegi í dag til
Hvaða áburðartegund hefur Leith og Khafnar. Lagarfoss fór
ræktunarráðunauturinn í frá Rvík í gær tif Akraness, Hafn-
huga, þegar hann gefur þess- arfjarðar, Keflavíkur, Vestmanna-
ar upplýsingar? Allar þær á- eY)'a °s útianda. Reykjafoss fór
burðartegundvr, sem ég hef íra ^vik 8’- Þm- tb Álaborgar og
reynt, rafa reynzt mér dýr- fotka; Seflfosl er ! *vik- Tröiia-
n A- A ÓA 1 - ■ ,. foss for fra P.eykjavik 7. þm. til
an en það, að 90 krona virði
ÞA-rprCnNiM
Málverkasýning Hjörleifs Sigurðs-
sonar er opin daglega kl. 1—10.
af þeim væri nægilegt. Vin-
samlegast. — G. G.
VERKAMAÐUR SKRIFAR:
Þegar ég hlustaði á liina syí-
N.Y. Foldin fór frá Rvik 8. þm.
til Vestur- og Norðurlands.
Rikisskip
Hekla fer frá Rvík kl. 20 í
kvöld, austur um land til Akur-
eyrar; fer þaðan til Norðurlanda.
Esja er væntanleg til Rvíkur í
virðulegu ræðu Steingríms vestan og norðan úr
Steinþórssonar 1. maí datt hri?urfer5' Skjal^breið er á Húna- ™N
mer i hug samtal sem eg atti , . „,, . . . ,....
við kunmngja mmn, nokkru á su3urfeið. Armann fór frá Rvík
gærkvöldi til Vestmannaeyja.
eftir að núverandi stjórn tók
við völdum. Hann var böl-
sýnn mjög og spáði öliu bví Flugfélag íslands
ver3ta. Ég lét .þau orð faila 1 daS verður flogið til Airureyr-
að tæplega gæti það orðið ar' Vestmannaeyja, Sauðárkróks
verra en stjórn Stebba Jo. og' ^afjarðar. A morgun tii Ak-
Þá sagði kunningi minn: ureyrar og Vestmannaeyja.
„Slæm var Stefánía, en verri
verður Helgríma“. Það vai
einmitt þetta nnfn sem mér
datt í hug þegar fasistinn tal-
aði 1. maí. Allt það böl, ö-ll sú
niðurlæging og vorileysi, sem
Fríkirkjan: Messa
kl. 5. Sr. Þorsteinn
Björnsson.— Óháði
frlkirkjusöfnuður-
inn: Messa í Aðv-
entkirkjunni kl. 2
þessi stjórnarókind hefur e-h- Sr- Emir Björnsson. — Laug-
skapað þjóðinni, .gefur ástæðu ameskirkja: Messa ki. 2 e.h. Sr.
til að þetta nafn festist við
hana.
GUNNAR R. HANSEN er einn
aí þeim útlendu mönnum sem
við megum vera lánsamir a.
skuli hafa tekið sér bólfesti
Jiér á landi. Aðrar þjóðir gerr.
allt til ;þess að laða til sír
menn, sem skara framúr :
cinhverju sviði, hvaðánæfa að
En skilyrði fyrir því að slík
ir menn unj hér til lengdar, ci
ao þeir fái nægan startsgrund
völl. Það er ljóst af útvarps
íyrirlestrum Gunnárs un
uvikmyndir, að hanr. hefui
mik.’a þekkingu og reynsJp ?
því sviði, engu síður en
sviði leikstjórnar. Við verðun
að nota okkur kunnáttu þessr
manns, Þótt landið okkár s't
fagurt eru flestar „háfjalla-
kvikmyndir“ afleitar . jafnvel
sem amatör-vinna. Þótt þeir
séu gáfaðir í Þjóðleikhúsinu
gætu orðið svolítið gáfaðri ef
•þeir brytu odd af oflæti sínu
Samskot til Árnasafns
Framlög hjá þjöðminjaverði: Ó-
riafngreindur stonandi 100; Stúd-
entafélag Reykjavíkur 1000; Á. B.
20; F.P.B. 100; P.Á. 50; Þórdís
100; E.Ó.D. 50; Fátækur stúdont
40; N.N. 50; Félag ísl. stórkaup-
manna 10.000; Fjsk. í Borgarfirði
100; S.S.S. Keflavík 100; S.16 100;
20; N.N. 15; Önefnd kona
100; 3 sjómenn 200; Ónafngreind
kona 1000; Stúdentafélag Siglufj.
1000; Áheít 100; Starfsmenn ítaf-
orkumálaskrifstofunnar 365; Kven
félag Laugarnessóknar (tilkynr.t)
1000. — Framlög afhent formanni
Stúdentafélagsins: Eyjólfur Jór
hannsson 500; Magnús Kjaran
1000; Farmanna og fiskimanna-
samband Islands 1000.
ÚTGREISIÐ ÞJÖÐVILJANN OG
LEGGIÐ ÞAR JIEB YKKAR
SKERF TIL SJÁLFSTÆÐ-
ISBARÁTTU ÍSLEND-
INGA.
RœSa Einars Olgeirssonar fyrir Hœstarétti:
RAKNSÚKNARAÐFERÐ OG DOMUR SAKADOMARA
Framhald af 3. síðu.
hátt og átti sakadómari
að leyna því?
ÆSISKRIF
MORGUNBLAÐSINS.
Ég tel rétt, að ég skýri hin-
um virðulega dómi frá því,
hvað það var, sem enn frek-
ar studdi þennan grun minn
um að hér hafi verið um fyrir-
fram skipulagðar ögranir
(provokationir) að rteða af
háifu valdamanna landsins. Var
það ekki hvað síst hin ofboðs-
legu æsiskrif málgagns dóms-
málaráðherra eftir 30. marz og
kröfur þess um ofsóknir gegn
Sósíalistafiokknum séðar í ljósi
þess er skrifað var í þetta
sama blað 23. sept. 1946 og 1.
marz 1933 og nú skal greina.
BANNAÐI ÓEIRÐIR!
Ég hef áður komið við sögu,
þegar svipaðar æsingar voru í
borginni og áttu sér stað 30.
marz 1949. Það var 1946.
Þá var „heitt“, bæði inn-
an þinghúss og utan. Þegar
svokallaður Keflavíkursamning-
ur var lagður fyrir átti að
knýja hann í gegnum þingið á
1—2 dögum, eins og Atlanz-
hafssamninginn 30. marz. En
þá tókst fyrir tilstilli Sósíal-
istaflokksins og annarra að
knýja fram þinglega meðferð
á málinu. Það var 15 daga í
þinginu, í stað 1 y2. eins og
gerðist 30. marz. Málið var
rætt í utanríkismálanefnd, ekki
,bara í eina mínútu, eins og
á fundinum aðfaranótt 30.
marz. Nefndarálit fengust rit-
uð og prentuð, — en þingsköp
voru ekki brotin, ritun og
prentun nefndarálita raunveru-
• lega hindruð eins og 30. marz.
Það voru líka mannfundir mikl-
ir í samb. við Keflavíkursamn-
inginn. Þann 22. sept. hafði
verið slíkur fundur. Mannsöfn-
uður mikill var fyrir utan
Sjálfstæðishúsið og hefðu þá
ef til vill orðið óeirðir, ef'
ekki hefði verið farið skyn-
samlega að. Lögreglustjóri
var þá Agnar Kofoed Hansen.
Hann var ekki búinn undir
stórátök, hafði hvorki búið lið
sitt stóru kylfúnum né haft á
af' skipa vopnuðu varaliði, en
hann hafði hátalara í góðu lagi.
Hann fyrirskipaði fólkinu a'ð
sundrast og gaf því 5 mínútur
til þess. Síðan talaði hann skýrt
og greinilega: Nú er liðin 1
mín. o. s. frv. Ég heyrði greini-
lega í hátalara hans, en ég var
þá staddur inn í svokölluðu
ráðherraherbergi þinghússins.
Er 2 mínútur voru liðnar,
gekk ég til lögreglustjóra og
átti tál við hann um, að
allt þyrfti að gera til að
forða því, að til óeirða kæmi.
Hann hafði hótað fólkinu tára-
gasi, ef það færi ekki burt.
Ég ráðlagði honum að tala um
það áður við ráðherra. Gerði
hann það. Svo fór, að ekki kom
til slagsmála af því skynsam-
lega var að farið.
En hvað skeður svo ?
Hvernig leit Morgunblaðið á
þetta, sem eftir 30. marz sagði
fullum hálsi, að SósíalistafJokk-
urinn hefði skipulagt árás á Al-
þingi og heimtaði ofsóknir gegn
honum.
I fimm dálka fyrirsögn segir
Morgunblaðið hinn 23. septem-
ber 1946 með leyfi réttarins:
„Göíulýður ræðsi að
forsæiissáðherra og
Bjarna Benedikissyni
borgarstjóra.
Lögregiusijóri æilar að
dreifa aðsúgsliðinu en
Einar Olgeirsson bann-
ar það.“
Þessar furðulegu fyrirsagnii*
eru komnar beint úr innsta
hugskoti aðstandenda Morgun-
blaðsins. Hvernig gat ég sagt
lögreglustjóranum fyrir verk-
um? Hvílík heimska! Og af
hverju þessi magnþrota reiði
út af því, að ekki skyldi hafa
komið til átaka? Átti kannski
að nota slík átök sem á-
tyllu til ofsókna á hendur
Sósíalistaflokknum ? Það var
greinilegt að hér, voru öfl að
verki, sem hörmuðu að eigi kom
til óeirða, öfl, sem vildu óeirðir,
til að nota þær sem átyllu til
ofsókna gegn verkalýðnum.
BRUNI VIÐ
AUSTURVÖLL
Ég vil leyfa mér að benda
hinum virðulega rétti á, að
slíkar átyllur hafa ekki aðeins
verið notaðar, heldur hafa þær
beinlínis verið skapaðar af
sjálfum valdsmönnunum og síð-
an notaðar til árása á verka-
lýðshreyfinguna. 1 því sam-
bandi nægir áð minna á þing-
liúsbrunann í Þýzkalandi árið
1933. Með því að k veikja í
þýzka þinghúsinu og kenna
kommúnistum um , sköpuðu
nazistarnir sér átyllu til að
ráðast á verkalýðshreyfingu
Þýzkalands og fengu brotið
hana á bak aftur. En hvernig
tók Morgunblaðið því ódæðis-
verki, blaðið sem harmaði það,
að ekki kom til átaka 22. sept-
1946, og heimtaði ofsóknir
gegn verkalýðshreyfingunni
og Sósíalistaflokknum eftir 30.
marz 1949?
Morgiuib'.aðið sagði eftirfar-
andi í leiðara um þinghúsbrun-
ann 1. marz 1933 með leyfi
réttarins:
„í gærmorgun bárust hingað
þær fregnir, að býzkir komm-
únistar hefðu í fyrrakvöld gert
hina stórkostlegu íkveikju I
þinghúsi þýzka lýðveldisins,.
sem skýiú er frá á öðrum stað
hér í biaðinu. Átti þinghús-
bruninn að verða uppreisnar-
íákn fyrir gervallan byltinga-
lýð Þýzkalands.
En hvað gerir stjómmála-
nefnd Alþýðublaðsins við fregn
þessa?
Hún snýr henni við. Það eru
ekki kommúnistar, sem kveikt
hafa í þinghúsinu í Beriín, seg-
ir hr. alþm. Héðinn Valdimars-
son. Öðra nær. Það eru þýzk
yfirvöld, sem lagt hafa hina
glæstu þinghöll að rnikiu leyti
í rústir (!). Eins og hann viti
þetta ekki langtum betur, en
t. d. lögreglan í Berlín (!)
En hvers vegna þessi
yíiíbEeiðsla yiir talandi
staðreyndis, hvers vegna
þessar feaznalegu máls-
bætur íyrii athæfi og
byltingastari þýzkra
komxnúnisia?
Skýringin ei auðfund-
in.
AfþýðnblaSið, skfól og
skjöldui hins íslenzka
kemmímisma, bzeiðir í
lengstu lög yfis óvisðing-
ar erlendra skoðana-
bræðra — samsiarfs-
manna — til bess að al-
þjéð mar.na hés á Islandi
gasigi þess sem lengst
dulin, a3 hér es flökkus
manna, ssm hlakkar yfis
hesmdasverkunum í
Þýzkalandi, og bíðus þess
með óþreyju, að þeim
takist að láta loga hés við
Austusvöli".
Svo mörg voru þau orð.
Það er óþarfi að. geta þess,
að það var dómsmálaráðherra
Þýzkalands, sem lét kveikja í
þinghúsinu, og það var
lögreglustjórinn í Berlín, sem
stjórnaði íkveikjunni!
Mosgunfelaðið sagði að
ti! væri íslenzkus flokk-
ur manna, sem feiði efiis
því að honum tækisf að
kveikja í Alþingishúsinu.
Á bak við þessi skrif feúa
sömu hugcenningar og
hjá nazizlum Þýzkalands,
sami vilji til að skapa á-
tyllu til réttasofsókna
gegn verkalýðshreyfing-
imni.
KRÖFUR MÍNAR
Virðulegu dómendur!
Ég hef nú rakið fyrir yður
sérstöðu mina í þessu máli. Ég
•hef skýrt yður frá ástæðunum
fyrir yfirlýsingu minni í réttar-
haldinu 8. marz ‘49 og lýst fyr-
ir yður ýmsum staðreyndum,
sem styðja þá skoðun mína, að
framkoma lögreglustjóra 30.
marz ^ og rannsóknaraðferð
sakadómara sé liður í ofsókn-
um á hendur verkalýðshreyf-
ingu landsins og pólitískum
flokki hennar, Sósíalistaflokkn-
um.
Ég hef sýnt fram á van-
rækslu og afglöp lögréglu-
stjóra. Hann vopnaði lið sitt
þungum kylfum og bauð út
varaliði með sömu vopnum,
þótt það kynni ekkert með þau
að fara, en gætti þess ekki að
hafa hátalarann í lagi, sem var
þó það tækið, sem hann átti
mest að nota.
Ég hef krafist þess, að lög-
reglustjóri væri kallaður fyrir
rétt og hann látinn gera grein
fyrir mistökum sínum. Ég hef
krafist þess að formenn þing-
flokka Sjáifstæðisfl., Alþýðufi.
og Framsóknarflokksins yrðu
einnig kallaðir fyrir rétt og
þeir látnir skýra frá ástæðun-
um fyrir hinni frægu áskorun
þeirra til fólks að koma á Aust-
urvöll. Yfirlýsing mín í réttin-
um 8. apríl var gefin til
þess að reyna knýja fram
rannsókn á framferði lögreglu-
stjóra og hinna þriggja for-
manna þingflokkanna tryggja
óhlutdræga réttarrannsókn, sem
hlífði ekki valdsmönnum lands-
ins.
í stað þess að taka kröfu
mína til greina nota ákieruvald-
ir og sakadómari, hana til
nýrra ínálshöfðana. En mér
er enn spuHa: Af hverju
kallaði sakadómari ekki þessa.
menn fyrir? Þó ekki væri til
annars en að afsanna með ýt-
arlegri rannsókn þá skoðun
mína, að um hafi verið að ræða,
vísvitandi ögranir af háJfu
valdsmanna taridsins hinn 30.
marz 1949. Hvað í veröldinni
gat hindrað rannsóknardómar-
ann í því að rannsaka öll máls-
atvik og yfirheyra alla þá
valdsmenn, sem ég hélt fram
að bæru ábyrgð á óeirðunum og
hefðu jafnvel viljað framkalla
þær í vissum tilgangi.
GRILLUR
SAKADÓMARA
Gengur sakadómari með þær
hugmyndir, að ráðherrar og
lögreglustjóri séu rétthærri en
verkamenn, sem standa fyrir
utan Alþingishúsið 30. marz á
grundvelli réttar síns samkv.
74. gp-. stjómarskrárinnar ?
Almenningur hefur orðíð að
heyja margra alda baráttu til
þess að fá viðurkennt jafnrétti
fyrir lögum landsins og dóm-
stó’unum. Þessa baráttu hefur
hann orðið að heyja gogn
Framhald á 7. síðu.
Friðiim Þingvö

Við höfum beðið sex vikur, ókunni mað-
ur, sagði sá sköllótti. Þessi skeggjaði
hundingi er bróðir minn. Faðir okkar er
dáinn, og við höfum skipt öllu nema geit-
inni. Nú á emírinn að skera úr því hvor-
um hún her.
Hvar er hinn hluti arfsins? spurði Hodsja
Nasreddín. — Við höfum gert okkur pen-
inga úr honum. Maður verður að borga
þeim sem semja kierurnar, og riturunum
sem taka við þeim verður að borga — og
vörðunum- og ennþá Cieirutu.
Sá sköllótti þaut skyndi’ega upp og hljóp
móti óhreinum og berfættum presti, með
oddhúfu, er hélt á stóru skrini undir
handleggnum. — Heilagi faðir, biðjið að
dómurinn' falli mér í vil.
Presturirin tók við peningum hins sköKpttá,
og fór að biðja. Hvert skipti sem hann
lauk bæn sinni kastaði sá sköllótti nýjurn
peningi í skríni hans, svo hann endurtæki
bænina enn á ný.
Nú er sumarið komið. Sum-
ardagurinn fyrsti er liðinn hjá,
en liann hefur skilið eftir fyr-
irheit um sól og grænt gras,
hlýja og brosandi náttúru.
En því miður ber marga
skugga á þá gleði er fyllir ís-
lenzk hjörtu um sumarmálin.
Það er engum vafa undirorpið,
að færri munu fá- notið ís-
lenzkrar náttúrufegurðar og
hvíldar í sumar en í mörg ár,
eða síðan löggjöfin um sumar-
leyfi var sett, eftir harða bar-
áttu. Sumarleyfi og hvíld, að
njóta sólar og íslenzkrar nátt-
úruf egurðar, er ekki ætlað
verkalýðnum — nei, það eru
forréttindi, og forréttinda nýt-
ur aíþýða aldrei í núverandi
þjóðskipu’agi.
Þeir fjölmörgU- Reykvíkingar
og íbúar annarra kaupstaða,
er búið hafa við atvinnuleysi
og sliprt, myrkur og kulda vetr-
arins, hafa mesta þörf fyrir
súmárléýfi, að vera lausir við
áhyggjur og kviða, losna úr
vetrardrungarium ,í.. nokkr.a
daga. Möguteikarnir ,til.. að svo.
verði eru ekki til. Ástæðúrnar
fyrir því þarf ekki að rekja,
öllum eru þær kunnar. Það
liggur -í augum uppi að fólk er
fær ékki að starfa fær engin
laun. ekki heldur orlofsfé.
Ofan á áhyggjurnar um öfl-
un brauðsins liafa bætzt aðrar
áhyggjur, sumum ekki minnij:
hernám landsins, framtíð æsk-
unnar. Mörg heimili eiga þegar
um sárt að binda vegna her-
námsins. Alltof margar dætur
Islands hafa orðið fótaþurrk-
ur hinna áfsiðandi hermanna
auðvaldsins. Sú óumræðilega
áðdáun leppanna á þe:m mönn-
um er gert hafa hermennsku
að lífsgtarfi sínu, og sú íotn-
ing er þeir bera fyrir þeim er
sendu þá liingað, hefur þó ekki
megnað að loka augum allfa
fyrir þeirri hættu er þjóðinni
og ekki sízt æskunni stafar af
dvöl ,,verndaranna“ hér á landi;
Jafnvel sumir þeirra hafa
rnmskað í vímunni og viður-
kennt í oúði',- að það geti verið
„óæskilegt“ að hafa lier i land-
inu áv friðartimum.
Þeir eru' víst ekki fáir, er
geta veitt sér venjulégt. orlof,
sem hafa ætlað sér að skreppa
út úr bænum úm helgar með
áætlunarbílum, og þá helzt eitt-
hvað í nágrenni bæjarins, elleg-
ar veita uríglingunum þann
munáð. Þingvöllur yrði þá
váfalaúst oft fyrir valinu.
Þingvöllur, helgasti staður
þjóðarinnar, er allt líf hennar
er nieira og minna bundið við.
Þar stóð Einar þveræingur og