Þjóðviljinn - 29.05.1952, Qupperneq 6

Þjóðviljinn - 29.05.1952, Qupperneq 6
€) ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 29. maí 1952 Bæ|arfpéttir Framhald af 4. síðu. Israel. Gerlasnauð tilraunadýr. Kurðulegur æviferill. Merkilegir eiginleikar málma. Gera hjóna- bandsnámskeið gagn? Reynslan af kóreustyrjöldinni, Bylting vís- indanna. Nýjung í útrýmingu skor dýra, og loks bókin Mr. Smith, skáldsaga eftir I.ouis Bromfield. Vöggustofusjóður. Blaðið hefur verið beðið að vekja athygli á j>ví að minningarspjöld Vöggu- stofusjóðs í vörzlum Sumargjafar fást i Bókav. LárUsar Blöndal Skólavörðustíg 2 Og Bókaverzlun Sigfúsar Eymutidssonar Austur- stræti 18. Af vellvangi æskunnaz Pramhald af 3. síðu. vel upp í tvöföid laun á við Þá. — Hvrernig má það vera? spyr ég í einfeldni minni. — Jú, forstifóramir ha-fia föst laun, en í Ráðstjórnar- ríkjunum er sem kunnugt er unnið í ákvæðisvinnu og kven- fólkið er svo ansi handfljótt; yfirleitt sýndist mér kven- fólkið vera allt í öllu þar aust- hr frá og á góðri leið með að taka ráðin af körlunúm. Mér líkuð-u þessar upplýsing- ar vel og lofaði að koma þeim á frarnfæri. M. Þ. Tveir hæsiaréíiaráómar Framhald af 5. síðu. arnir upp yfir það hafnir að þáttur -þeirra í 30. marz" Óéifð- unum sé rannsakaður. Óháður réttur byggist á því, að borg- ararnir séu jafn> fyrir lögun- um. Sá réttur sem ekki stendur vörð um þetta f jöregg sitt Iiann er ekki lengur óháður og hefur tapað tiltrú fólksins. Skúlamálið svonefnda, þegar Skúli Thoroddsen var ofsóttur af valdhöfum og fjárplógs- mönnum vestur á Isafirði, heí- ur verið sem svartúr blétfur á íslenzkri réttarsögu allt til þessa dágs. Nú er svo korcið að farið er að jafna 30. marz málunum við Skúlamáiið. Dóm- ar sem kveðnir eru upp af dóm- stólum, verða að hafa hljóm- gunn í réttarmeðvitund fólks- ins. Hafi þeir þáð ekki, fá þeir ekki staðizt og eru rangir. Þegar maður skoðar 30. marz dómana, þar sem 24 menn eru dæmdir í langa fangelsisvist og margir þeirra sviptir öilum mannréttinndum ævilangt, þá er hægt a<5 gráta yfír skömm ís- lenzks réttarfars. Annarsvegar stendur umkomulaus réttur, sem hefur svarið þess eið að starfa sem óháður dómstóll. Hinsvegar standa hinir sak- felldu sem hetjur dagsins í meðvitund alþjóðar og hafa skráð sitt nafn á spjöld ís- landssögu. Þegar Jón ólafsson Titstjóri varð að flvja land út- skúfaður og dæmdur maður af ivaldhöfunnum, þá viðurkenndi .islenzk réttarmeðvitund ekki dóminn, þjóðin skráði nafn •hans á spjöld sögunnar ,sem æins af beztu sonum .sínum. Þannig fer alltaf. falli dómar sem eru í andstöðu við réttar- meðvitund þjóðarinnar Þegar ég var að skrifa þessar lín- ur, þá spurði kunningi minn: „þorir þú að skrifa þannnig?" Þessi spuraing sýnir fcetur en önnur orð fá lýst. þá niður- lægingu sem íslenzk menning er að komast í. Fólkið er hrætt við ofsóknir fyrir að segja sannleikann, og þá er i!Ia kom- lð. Þegar ég hugsa um dómana tvo, í Suður-Afríku og hér, þá spyr ég sjálfan mig upp aftur og aftur, getui það virkilega verið að við stöndum svona langt að baki Suður-Afríkubú- um? Jóhann J. £. Kúld. 1 v.\ BANDARfSK HARMSACA THEODORE dreiser m mmá 174. DAGUR hádegið til að setja bréfin í póst. Bertína segist ætla að skrifa þér í dag eða á morgun og senda þér heimboð sem gildir fyrir hvaða helgi sem vera skal, og þegar Sondra segir komdu, þá verðurðu að koma, annars flengir Sondra. Strákalingurinn minn. Er hann duglegur að vinna í ljótu verksmiðjunni ? Sondra vill heldur fá hann hingað til sín. Við gætúxn riðið út, ekið, synt og dansað. Gieymdu ekki tennisspað- anum þínum og golfkylfuuum. Það er fínn völlur við Kasínóið. í morguu þegar ég var úti á Dickey flaug fugl inn á milli lappanna á honum. Haun varð svo hræddur að hann hljóp út undan sér og Sbndra varð öll sömul blá og marin. Vorkennir Clyde ekkl Sondru sinni? Hún iþarf að skrifa mörg bréf í dag. Eftir hádegið, þegar búið er að skila póstlnum, ætla Sondra, Bertína og Nína á Kasínóið. Vildirðu ekiki að þú værir að fara með okkur? Við gætum dansað eftir „Taudy“. S-ondru fmnst það svo skemmtilegt lag. En nú þarf hún að skipta um föt. Meira á morgun, slæmi strákur. Og þegar Bertína skrifar, verðurðu að svara undir eins. Sérðu alla punktana? Kossar. Stórir og litlir. Allt handa slæma stráknum. Og hann á að skrifa Sondru sinni á hverjum degi og þá sikrifar hún líka. Fleiri kossar. • Og Clyde svaraði tafarlaust í sáma dúr. En með þvínær sama pósti, eða að minnsta kosti sama dag, kom eftirfarandi bréf frá Róibertu. Kæri Clyde. .Ég ætla að fara að hátta, en fyrat ætla ég að skrifa þér nokkrar línur. Ferðin hingað var svo erfið, a.ð ég var sárlasin. I fyrsta lagi hlakkaðl ég ekki mjög mikið til að koma hingað (alein) eins og þú veizt. Ég er svo eirðarlaus og kvíðandi vegua alls þessa, þótt ég reyni að herða upp hugann fyrst við erum búin að taka á- kvörðun og þú ætlar að koma og sækja mig eins og þú sagðir. (Honum var þupgt í skapi þegar hauu hugsaði um eymdina og volæðið á heimili hennar, en vegaa þess hve háð honum hún var, fann hann nú til samvizkubits og meðaumkunar með henoi. Þegar á allt var litið, var þetta ekki hennar sök. Hún hafði svo lítils að vænta af lífinu — einskis aunars en þrældóms og hversdagslegs hjónabands. I fyrsta skipti í marga daga, þegar stúlkurnar voru báðar fjarverandi, gat hann hugsað skýrt — cg fundið til meðaumkunar þótt honum væri þungt um hjartað. Því að bréfið hélt áfram á þessa leið:) En það er mjög fallegt hérna núua. Trén eru fagur- græn og blómin útsprungin. Ég heyri býflugurnar suða úti í garðinum þegar ég geng út að gluggannm. I stað þe3s að fara beina leið hingað, ákvað ég að stanza í Homer og heimsækja systur mína og mág, því að óvíst er hvenær ég sé þau aftur. Ég er staðráðin í að láta þau efcki sjá mig fi’amar nema sem héiðvirða konu. Þú skalt ekki halda að ég hafi neitt illt í hyggju þótt ég segi þetta. Ég er bara dálítið hrygg. Þau eiga svo indælt lítið heimili, Clyde — falleg húsgögn, grammófón og hvað eina, og Agnes er svo hamingjusöm og ég vona að hún verði það alltaf. Ég gat ekki varizt iþví að hugsa um hvað við hefðum getað búið okkur skemmtilegt heimili , ef draumar rnínir hefðu rætzt. Og allan tim- ann var Fred að stríða mér með því að ég væri ógift, þangað til ég sagði: „Jæja, Fred, þú skalt efcki taka of mikið upp í þig. Ef til vill geng ég í hjónaband einhvsrn daginn. Oft borgar sig bezt að bíða.“ „Já, ef þú kemst þá eirihvem tíma úr biðsalnum," s\/3.faði hanu á móti. En mér þótti gaman að hitta mömmu aftur, Clyde. Hún er svo ástrík, þolinmóð og hjálpsöm. Biezta mamm- an sem til er í heiminum. Og ég gæti ekki afborið að valda henni sársauka. Og sama er að segja um Tom og Emily. Kunningjar þeirra hafa komið í heimsókn á hverju einasta kvöldi, og þau vilja að ég skemmti már með þeim, en ég er ekki svo hress að ég geti tekið þátt í gleðskap þeirra .— spilamennsku, leikjum, dansi. (Clyde gat ekki varizt því að hugsa um hið fátæklega heimili hennar, sem hann hafði nýlega séð — hrörlegt húsið. Reyk- háfarnir komnir að falli. Faðirinn tötrum klæddur. HvíLíkur reginmunur á iþessu bréfi og bréfi Sondru.) Pabbi, mamma, Tom og Emily bera mig á höndum sér. Og ég finn til hræðilegs samvizkubits þegar mér dettuc, í hug, hvað þau hugsuðu ef þau vissu allt af létta, því að auðvitað verð ég að láta eins og það sé starfið sem á sök á því hvað ég er þreytt og döpur stundum. Mamma segir að ég verði að vera lengi hjá þeim eða hætta alveg, hvíla mig og láta mér batna aftur, en hún veit auðvitað ekki neitt, vesalingurinn. Ef hún . vissi það! Ég gét ekki lýst því hvernig mér líður þegar ég hugsa Um það, Clyde. Hamingjan góða. En ég má eltki varpa raunum mínum yfir á þig. Ég vil ekki gera það éins og ég er búinn að segja þér, ef þú aðéins fcemur og sækir mig eius og við komum oifcfc- ur saman um. Og ég vil ekki vera þannig, Clyde. Ég er ekki alltaf svona í skapinu. Ég er byrjuð á undir- búnmgnum og hann tekur þrjár vikur, og á meðan hugsa ég ekki um neitt annað. En þú ikemur og sækir mig, er það ekki, vinur minu? Þú svíkur mig ekki framar og særir mig eins og þú ert búnn að gera svo oft — já, 'svo hræðilega oft síðan ég var heima um jólin. En þú hefur verið góður við mig upp á síðkaStið. Ég lofa þér að ég skai ekki vera þér til býrði, því að ég veit að þér þykir elíki lengur vænt um mig, og mér stendur á sama hvað fyrir mér á að liggja, ef ég aðeins losna úr þessum vanda. En -ég lofa þér því, að ég skal ekki verða þér til byrði. Æ, vinur minn, fyrirgefðu þessa blekklessu. Ég hef ekki eins mikið vald á mér og ég hafði áður. Og svo var það erindið hingað. Fjölskyldan heldur að ég sé að fá mér föt fyrir samkvæmi í Lycurgus og ég hljóti að skemmta mér afbragðs vel þar. Jæja, það .siafcar ekki þótt þau haldi það. Ef til vill verð ég að fara til Fonda til áð kaupa ýmislegt eða eða ég sendi frú Anse, saumakonuna, ög ef það verður úr og þig langar til að sjá mig aftur, þá gætirðu hitt mig. Mér þætti gamau að sjá þig og tala við þig aftur ef þú kærir þig um, áður en við leggjum af stað. Það er svo hjákátlegt, Clyde, að ég skuli vera: að láta sauma þessa kjóla á mig og þrái svo ákaft að ihitta þig, en veit þó að þér er allt þetta —-oOo— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo— —oOo---------------------oOo—• Töfrahesturmn 6. DAGUR Flestum mun vera gjarnt að hafa góða von um það, sem þeim er hugleikið, og þótti Indverjanum líklegt, að konungur mundi ekki setja þvert nei fyrir mægðirnar, og kynni sonur hans að verða sér meðmæltur að lokum; gekk hann því að hest- inum til merkis um, að hann vildi fúslega láta að óskum konungs, og gerði sig líklegan til að hjálpa kóngssyni á bak og kenna hónum að stýra hestin- um. Fírus stökk á 'bak hestinum með frábærum fimleik og þáði ekki hjálp Indverjans né tilsögn, en jafnskjótt og hann var setztur í söðulinn, og stóð fast í stigreipunum, þá sneri hann snerlinum, eins og hann hafði séð Indverjann gera áður. í sama vetfangi þaut hesturinn burt með hann, eins fljótt og ör flýgúr hraðast, begar efldur maður og bog- fimur hleypir henni af streng, og var hann sam- stundis horfinn öllum úr augsýn, sem viðstaddir voru. Mændi konungur upp í loftið, en sá ekkert framar til sonar síns né hestsins; Indverjinn varð cttasleginn út af atburði þessum, og fleygði sér fiötum fram fyrir hásætið, svo að konungur gat ekki annað en litið hann augum og veitt honum áheyrn. „Herra!" mælti Indverjinn, „þér sáuð sjálfur, að sonur yðar var svo bráður á sér, að mér gafst ekki tími til þess ao kenna honum að stjórna hestinum. Hann ætlaði að sýna, að hann þyrfti ekki minna ráða til að svífa í'loft upp, úr því hann einu sinni hafði séð til mín; en hann veit ekki, hvernig á að snúa hestinum við, til þess að hann hverfi aftur í þann stað, er hann kom frá. Bið ég yðar hátign því að láta mig vera lausan við alla ábyrgð, hvað sem kynni að henda," __________________i

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.