Þjóðviljinn - 26.07.1952, Side 5

4) _ ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 26. júií 1952
títgafandl: Sameinlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn.
Kitf-Tiórar: Magnús Kjai-tansson, Sigurðnr Guðmundsson (áb-i
Frétta: itstjóri: Jón Bjarnason.
Blaðarnenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Augiýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson,
Ritetjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig
19, — Sími 7500 (3 línur).
Áskrifrarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 1«
annai-Btaðar á landinu, — Lausasöluverð 1 kr. eintakið,
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
_________________________—--------------—--------------------------
Eins og oftsinnis hefur verið sýnt fram á hér í blaðinu
hefur ríkisstjórrx Framsóknar. og' $]álfstæðisflokksins
með' aðgeröum sínum og' stefnu í efnahag'smálum þjóöai-
innar eyðilagt svo innanlandsmarkaðinn að alþýða manna
hefur ekki efni á að kaupa brýnustu nauðsynjar hvað þá
að alþýðustéttirnar geti lengur veitt sér það ssm þar er
framyfir. Rándýrar erlendar vörur sem keyptar hafa verið
til landsins samkvæmt ráðleggingum eða beinum fyrir-
skipunum hins bandaríska eftirlitsmanns á íslandi, dr.;
Benj amíns Eiríkssonar. hrúgast nú upp í. vöruskemmum
á sama tíma og fólkiö sem vann t. d. viö íslenzka iðnaðinn
geng'ur atvinnulaust. Byggingariðnaðurinn má heita
stöðvaður með öllu og oían á þetta bætist svo stöðvun
freðfiskframleiðslunnar og saltfiskverkunarinnar.
Um það getur engnm blandazt hugur aö hagur og af-
koma íslenzkrar alþýðu væri nú með allt öðrum hætti ef
íylgt hefði verið áfram þeirri alhliða framfarastefnu sem
verkalýðshreyfingunni og Sósíalistafl. tókst að knýja
fram á tímabili nýsköpunarstjórnarinnar og yfirráða sam-
einingarmanna í heildarsamtökum alþýðunnar. Hefði aft-
urhaldið ékki haft afl til aö stöðva þá þróun sem þá var
að unnið, væri hér vissulega öðruvísi umhorfs.
En þótt að syrti í bili og ástandiö sé í fyllsta máta
skuggalegt þegar þúsundir vinnufúsra manna eru hindr-
eðir í að vinna og framleiöa og fátæktin og nsyðin sezt
að á heimilum þúsundanna sem þrá aö fá að vinna fyrir
sér og sínum, en er barmað það af skammsýnum vald-
höfum, er samt engin ástæöa til bölsýni eöa uppgjafar.
Verkalýðsstétt íslands er sterkasta afl þjóöfélagsins í dag
og. ræðy* yfir fjölmennum og voldugum samtökum sem
mikils eru megnug. Það sem á skortir, eins og nú standa
sakir. e.r að verkalýðurinn geri sér styrk sinn nógu ljósan
og beiti hinum máttugu sa,mtökum sínum til að sækja
þann' rétt sem honum ber í hendur auödrottnaranna og
verkfæra þeirra á sviði atvinnulífs og stjórnmála.
Þær tuttugu og fimm þúsundir manna sem eru skipu-
lagðár í íslenzkri verkalýðshreyfingu eru það afl sem ekk-
ert fær staðizt ef þær þekkja vitjunarti.ma sinn. Þessi
fjölmenni félagsskapur vinnandi fólks á íslandi þarf sann-
arlega ekki að láta bjóða sér .endurteknar lífskjaraskerð-
ingar afturhaldsins og slcpulagt atvinnuleysi þess. En til
þess aö rétta hlut sinn þarf verkalýðurinn að treysta sam-
tök sín og geia þau fær til að gegna hlutverki sínu við
núverandi aðstæöur. Það kann ekki góðri lukku að stýra
aö yfirstjórn sjálfra heiltíai'samtaka verkalýðsins í land-
inu- skuli raunvei'ulega vera í höndum þeirrar ríkisstjórn-
ar sem er verkfæri1 auðvaids og afturhald3, í ránsherferð
þess á hendur vinnandi fólki og notuö-er til að skipuleggja
yfir það vaxandi dýrtíð, fátækt og atvinnuleysi,
Eitt allra biýnasta og þýðingarmesta verkefni sem býð-
nr því vsrkalýðsins og samtaka hans er að taka Alþýðu-
samband íslands úr höndum ríkisstjórnarinnar. Tækifær-
ið til þess er á komandi hausti þegar kosið veröur til Al-
þýðusambandsþings. Viö þær kosningar þarf verkalýður-
inn um alít land aö fylkja liðii gegn yfirdrottnunarstefnu
afturhaldsins og ríkisstjórnarinnar í Alþýöusambandi ís-
lands. Það þarf að gera heiidarsamtökin aftur aö því. vopni
rem þau reyndust verkalýðnum og alþyðunni í landinu á
árunum 1942—1948. Þaö er orðin lífsnauðsyn að binda
endi á þá niðurlægingu og afturhaldsþjónkun sem ein-
kennt hefur störf Alþýöusambandsins síðustu fjögur árin.
Tajdst verkalýð íslands aö endurheimta heildarsamtök
sín úr höndum handbenda ríkisstjórnarinnar skapast allt
ónnur og hagstæðari aðstaöa en nú er fyrir hendi, ekki
aðeins að því er snertir árangursríka baráttu gegn dýrtíö
og atvinnuleysi heldur einnig til þess aö knýja .fram gjör-
breytta stefnu í efnahagsmálunum. Með þstta í huga
þarf verkalýöurinn lun allt land að skipuleggja og undir-
búa þær þýðingaeniiklu kosningar sem fram eiga að’ l'ara
til Alþýöusambandsþings á komancli liausti.
Ungur maður sem þarí að komast í sveit
veitugeymarnir
Hiía-
S.O.S. skrifar: Eftir að menn-
ingarfrömuður Tímans, Hall-
dór sálmaskáld frá Kirkjubóli,
var sendur vestur á firði til
moldarverka hefur Tímamönn-
um þótt sem skarð væri fyrir
skildi. Ungur sveinn heitinn
eftir dal í Borgarfirði, sem
kallar sig bæði sk’áM og
heimspeking, hefur þó lengi
brunnið í skinninu að taka
upp hið fallna merki meistar-
ans. Hefur hann hampað mjög
ágæti sínu, svo að ritstjór-
arnir við það ágæta blað, sem AUGLÝST hefur verið útboð
löngum hafa þótt nokkuð tal- um að mála hitaveitugeymana
í kvöld til Glasfrow. Esja er vænt-
anleg til Rvíkur í kvöld að aust-
an úr hringferð. Hcrðubreið fór
frá Akureyri á miðnætti í nótt
vestur um land. Skjaldbreið var
á Skagaströnd síðdegis í gær.
Þyrill er á leið frá Austfjörðum
til Hvalfjarðar. Skaftfellingur fór
frá Rvík í gær áleiðis til Ve.
Skipadeild SÍS
Hvassafell lestar kol í Stettin.
Arnarfell er væntanlegt til Ála-
borgar í kvöld. Jökulfell er á leið
til Rvíkur frá NY.
væri fenginn starfi sem hon-
um hentar betur. I tómstund-
:um gæti þá e.t.v. farið svo að
honum tækist að koma sam- piugféiag Islands.
an sálmi þótt innihaldið væri Fiugfélag Islands h.f.:
ekki auðugra en í spakmæl-. 1 dag verður fiogið til Akur-
inu, en Islendingar eru Öllu eyrar, Vestmannaeyja, Blönduóss,
vanir í sálmaskáldskap. Sauðárkróks, Isafjarðar og Siglu-
Hér á götum Reykjavíkur er fjarðar. — Á morgun tii Akur-
allt of lítið olnbogarúm fyrir eyra rog Vestmannaeyja.
menn sem vilja sýnast mikl-
ir. — S.O.S.
hlýðnir, hafa ekki haft önnur
úrræði með þennan unga á-
kafamann en gefa honum
nokkurt tækifæri til áð sanna
afbragð sitt.
Hefur hann nú látið skammt
stórra högga i milli og geist
á handahlaupum fram á rit-
völlinn.
Vinir hans segja að hann sé
drengur góður og einfaldur í
þjónustu sinni, en hafa þó
meiri trú á honum til líkam-
legra afreka en andlegrar iðju
sem svo mjög reynir á við
málgagn Framsóknarmanna.
Fastir liðir eins
og venjulega. 19.30
Tónleikar: Sam-
söngur. 20.30 Tón-
leikar pl.: Faoade
' svíta efitir Will-
á Öskjuhlíð. iam Walton (Philharmoníska
Það væri heillaráð að fegra hljómsveitin í London leikur;
þá um leið. Það hefur til höfundurinn stjórnar). 20.45 Leik-
skamms tíma verið ríkjandi rit: Endurfundir eftir W. St. J.
kenning hér, að mannvirki Tayleur. Leikstjóri: Þorsteinn Ö.
væru ekki máluð til annars en Stephensen. 21.25 Tónleikar. a)
að verja þau skemmdum. Einu L“Ue Jj’ench syngur lög við texta
eftir Shakespeare. b) Egypzkur
ballett eftir Luigini (NeW Ligth
mátti gilda, hvernig þau voru
á litinneða hvernig litir fóru Jnfóníuhljómsveitþi*' lefkur; Pcröy
sarnan. Fletcher stjórnar). 22.10 Danslög
Hitaveitugeymarnir yrðu bezt pj..: 24.00 Dagskráriok.
fegraðir með því að hafa á
þeim einhvern fagran lit er
félli vel við landslagið. —
Skemmtilegast væri að hafa
þá ekki alla eins lita, heldur
hvern með sínum blæ, en vel
Vísir
leiga
asta
landi.
er áreiðan-
meistaraleg-
blað á ls-
Nu segir
HANN er vandlætingarfullur
um hátterni annarra svo sem
títt er um æskurjóða og ó-
spillta hugsjónamenn, og eng-
inn, utan Ivar sálugi við
Morgunblaðið, kann eins góö
skil á meðferð þjóðfánans.
Hann er strangur bindindis-
maður þegar honum er ekki
boðið upp á glas, og öðrum
fögrum dyggðum er hann
prýddur — þó hafa ýmsir Laugardagur 26. júlí (Anna), 208.
það fyrir satt að hann muni dagur ársins. — Tungi í hásuðri
oftar en einu sinni hafa fall- kl. 15:47 — Árdegisfióð kl. 7:50 —
hann t. d. í frétta-
... . . . bréfi frá Olympíu-
þarf að fara með svo að ekkl Jeikjunum: „AUar voru þær niynd
arlegar rússnesku stúlkurnar, sem
og hinar stúlkurnar kepplnautar
þeirra. En ekkl voru þær neitt
stórskornarl eða óvenjulegri en
venjulegt kvenfölk að mínuni
dóini“.
verði skræpótt.
Hitaveitugeymarnir geta orð-
ið fallegir í einfaldleik sín-
um, ef rétt er á haldið.
Læknavarðstofan Austm-bæjar-
skólanum. Kvöldvörður og nætur-
vörður. — Sími 5030.
Næturvarzla í
IðunAi. Sími 7911.
Lyfjabúðinni
ið í hinn görótta brunn Bakk-
usar og þá ekki vitað um
sinn nema æskulýður Islands
væri forystulaus.
I skóla þótti hann framgjarn
Síðdegisflóð kl. 20.05
kl. 14:02.
Lágfjara
Hjónunum Hall-
eyju Sveinbjörns-
dóttur og' Krist-
jáni Guðmundssyni
bíistjóra, Melhaga
16, fæddist 15 marka ddttir 25.
þessa mánaðar.
Eimsklp
Brúarfoss fór frá Dúblin 24.
, . „ þm. tii Rvíkur. Dettifoss fór frá
í góðu lagi og naut sm betpr NY 19 þm tu RV;kur Goðafoss
þar nyrðra en hér í marg- för frá Leith í gær tii Rvíkur.
menninu, því svo sem kunn- Gullfoss fer frá Khöfn á hádegi
ugt. er er fámennið slíkum í dag tii Leith og. Ryíkur, .La.g-
mönnum helzt til framdráttar. arfoss fór frá Rvík 22. þm. til Uringt til Asgöírs Ásgeirssonar
Hann var í 6. bekk ritstjóri D.ublin, Cork, Rotterdam, Ant- ]>(í(;ai. ]u!nnu„t varS uni frambo8
Skólablaðs M.A. Og lagði þá JerPen' Hu!1. .Hamborgar. - 1>0ry.adar Kristjánssonai- fyrir
fyrir sjálfan sig þá spurningu f ^ ~ ‘ *T ***** * Vestur-lsafjarðamýsh,
kvoldi til Vestur- og.Norourlands- Spurt forsetann > hverju það
Sú saga genguv
um bæinn að Gylfi
Þ. Gíslason - próf-
essor og ritaii A-
B-flokksins hafi
ur, lians og . trúuaðarnmður AB-
flökksins vært a.Ut í einu koniinn
í 8 jáHstií'ðisfl rtk ki n n og orðinn
hvort heimurmn i dag væri í , va.nt!tnwriin ,ii ” ------- --------------1........
affurfSr eðn framfnr Hpim- * S , ss, T ' 1 gu 1 . saíttl að þessi pólitíski fósturson-
atturtor eoa íramior. tieim- Rvjkur j nótt Tröiiáfoss fei fra
spekingurinn svaraði.: ..Heim- Ftvjk,j kvö]d tll ny.
urinn og, mannlifið yfirleitt
snýst um sinn. eigin ás. Sorg itíklssldp
og gleði, gott og. illt, framför Hdkla -fer frá R'eykjavik kl. 20. Framháld á 6. síðu.
og afturför upphefur hvort
annað“.
JAFNVEL þó að þá væri ný-
lokið við að bræða milljónir
æskufólks í gasklefum þá
fannst þessum íslenzka. vitr-
ingi engin ástæða til að æðr-
ast: gott og illt upphefja
•hvort annað.
En mörgum skildist þá að
þessi • ungi menntamaður
myndi ekki vinna sér annað til
frægðar en bíta í skottið á
sjáifum sér og snúast um
sinu eigin ás.
Og síðan hefur hann haldið
áfram uppteknum hætti að-
tala í meiningarlausum ,,spak-
mælum“ án þess að skilja
nokkurn tíma hvar fiskur
liggur undir stéini.
Væri nú ekki ráð fyrir Tíma-
menn, hollvini bænda, að
senda þeim þennan grjótpál
íslenzkrar menningar vestur á
firði til Halldórs svo lionum
1931 græddi Landsbankiim 28 miliféfiir króna, Eímskipaféiag íslands iika 28 milijónir
krðsa, olíniiringamir gsæða miil|ónafngi og eitthvað mnnn heiidsalarnir hafa fengið í
sinn hlut. ög er þá ótaimn gróoi er lendra hringa á ísienzkum fiski.
er ei
sm
Það er stundum spurt hlakkandi af fjandmönnum nýsköp-
unarinnar hvernig þetta sé, hvort nýsköpunartogararnir
„beri sig ekki“. Alkunna sé að bátaútvegurinn sé „alltaf að
tapa“. Jafnvel þeir afturhaldssömustu segja: Er ekki best að
leggja þennan ótætis sjávarútveg niður, hann ber sig ekki. —
Það er því ómaksins vert að athuga þetta ástand, ef við kom-
umst að þeirri niðurstöðu að það borgaði sig ekki fyrir Islend-
inga að< rclta sjávarútveg.
Árið 1951 mun það vera staðréynd að jafnvei aflasæiasti
nýsköpunartogarinn, Kaldbakur á Akureyri, þetta gæfuskip,
sem þorskurinn virðist elta „bar sig ekki“, Jiegar haim er bú-
inn að borga öllum sitt.
Árið 1951 er það ennfremur staðreyiwl að sá útflutningur
Islands, sem byggist á afla togaranna og bátanna, er með þeirri
vinnslu sem fram fer á hornun í landi, um 680 milljómr 'króna.
— Hann gæti verið mikln moiri ef unnið væri meir úr fiskinum,
en það er önnur saga.
Það er ennfreniiir staðreynd
að fyrir þessar 680 miiljónir
króna. kaupa íslendingar inn
megnið af öljum þeim neyzlu-
og rekstrarvörum, sem við not-
um, og mikið af þeim fjárfest-
ingarvörum, sem erlend yfir-
drottnun og innlend skrif-
finnska sleppir í gegnum bann-
greipar sínar., Fyrir gjaldeyri
sjávarútvegsins eru keyptar
þær vörur, sem Landsbankinn
og aðrir bankar, Ieggja allan
sinn mikla „kostnað“ á. Fyrir
að flytja vörur sjávarútvegs-
ins, t. d. freðfiskinn út, og vör-
urnar, sem keyptar eru fyrir
þær inn, fær Eimskipaféiag ís-
lands og önnur skipafélög sitt
háa flutningsgjald. Fyrir að
selja þessar vörur kváðu enn-
fremur heildsalar fá einhvern
gróða.
Svo verð’ur sjávarútvegurinn
að borga öllum þeim, sem selja
honum olíu, veiðarfæri, salt og
aðrar nauðsynjar sitt, að ó-
gieymdum vátryggingunum,
sem er ekkert smáræði og munu
gefa tryggingafélögunum sæmi-
legan gróða. Aðeins brennslu-
olíuinníhitinngiirinn til íslands
var árií 1951 65 mlljcnir króna
(benzínið þar að auki 28 millj-
ónir) og það cr ekki minna en
þriðjungur af þeirrj upphæð,
eða yfir 20 milljónir króna gróði
útlendu olíuhringanna, hinar
inntendu deiidir þeirra fá ofur-
lítinn hluta af þeini gróða.
Svo Ikemur ríkisvaldið og tek-
ur ekki hvað minnst til sín af
þeim þjóðartekjum, sem frá
sjávarútveginum koma. Það er
ekki lítill hluti af- þeim tæpum
400 milljónum króna, sem ríkið
tekur til sín í tollum og skött-
um, sem kemur frá sjávarút-
veginum og þeim, sem við hann
vinna, eða á honum græða. Og
ríkið lætur sér ekki nægja að
taka til sín það, sem það þarf
til að halda uppi rekstri sínum.
Á árinu 1951 tekur ríkisstjórn-
in þar að aukj með svívirðileg-
um og óþörfum skattaálagning-
um um 70 miiijónir króna í
gróða, svokallaðan tekjuafgang,
og er það tekið fyrst og fremst
af vinnu og framleiðslu lands-
manna, sem á sjávarútveginum
byggist.
Svo koma sumir þeir spe'k-
ingar, sem sitja í toppi þjóð-
félagsins og spyrja: Hvernig er
þetta, sjávarútvegurinn ber sig
ekki, — til hvers þrefilsins er
að vera að kaupa allt þetta
,,gums“, nýsköpunartogara og
þessháttar?
Þeir eru komnir svo hátt
upp frá vinnunni.og framieiðsl-
unni, þessir herrar, að þeir sjá
ekki lengur grundvöllinn, sem
öll þjóðfélagsbyggingin er reist
á. Þeim fer bráðum sem bónd-
amim, er hélt að hann hlyti að
halda áfram að fá eggin, þegar
hann slátraði hænunni, er verpti
þeim.
Sjávarútvegurinn gerir ekki
aðeins að bera sig. Hann ber
megnið af .öllu olckar þjóðféiags
bákni. Hann ber ríkisbákrJð,
bankana, eimskipafélögin, heild-
salana, olíuliringana og skapar
hluta af gróða þeirra erlendu
auðhringa,- sem græða á því að
kaupa fiskafurðiv íslendinga og
selja íslending'um vörur. Það
er vinna þeirra sjómanna, verka
manna, verkakvenna og ani:-
arra, sem skapa verðmætin með
hinum aíkastamiklu atvinnu-
tækjum sjáyarútvegsins: togur-
um, bátimi, hraðfrystihúsum o.
s. frv., sem skapar grund.völl-
inni að meginhluta þjóðarbú-
skaps íslendinga.
lEn það er reynt að dylja fyrir
hinni starfandi þjóð livert gróð-
inn af hinni miklu skapandi
vinnu hennar fer, til þess að
auðdrottnarnir geti notað „tap-
ið“ á sjávarútveginum sem á-
tyllu til laúnúlæklkaná, vinnu-
•stöðvunar og atvinnuleysis.
Á árinu 3 951 græðir Lands-
bankinn samkvæmt reikninguin
sínum 28 milijónif króna. Og
eithvað munu hinir bankarnir
hafa grætt.
Á árinu 1951 græðir Eim-
skipafélag íslands 28 milljónir
króna. og eitthvað munu önnur
eimskipaíeiög hafa grætt.
Á árinu 1951 græðir ríkis-
Laugardagur 26. júli 1952 — ÞJÓÐVILJINN — ('5
liverfandi Iítið eftir skilið, —
jafnvel ekki einu sinni nóg til
?ess að borga olíuhringununt
okurverðið á olíu eða bönkunum
vexti og afborganir, m. a. af
því bankarnif neita að lána
sjávarútveginum fullt verð út
á þá framleiðslu, sem hann er
búinn að skapa.
Sjávarútvegurinn ber sig, ber
þjóðfélagið. En þjóðfélagið ber
ekki það harðvítuga einokunar-
vald, sem læsir sig um allan
líkama þess, sýgur auðinn úr
atvinnulífi þess, leiðir atvinnu-
leysið yfir verkalýð þess og
hindrar framfarir þjóðfálagsins.
Það er þetta einokunarvald,
sem verður að víkja. Það er
þetta einokunarvald auðklíkn-
anna, Thorsaranna, Vilhjálms
Þórs og Björns Ólafssonar.
coca-cola-manna og annarra
slíkra, sem verður að víkja. Það
eru þéssar auðmannaklíktir.
sem ráða ríkisstjórninni (og eru
jafnvel sjálfir ráðherrar), —■
sem ráða Landsbankanum (og
Framhald á 7. síðu.
7f
íí
sjé>ður i tekjuafgang um 70
milljónir krójia auk allra sinna
álagna á landsfóUtið tii að
standa undir ríkisbákninu.
Á árinu 1951 græða erlendir
olíuhringar og deildir læirra hér
a. m. lí. 20 milljónir króna á
ísleudingum.
Með öðrum orðum: Þessar
sérréttiiHlastofnanir Jijóðfélags
ins skammta sér gróða, er nem-
ur 150 milljóuuin króna, sem
beint eða óbeint er tekið at
vinnu þeirra, er framleiða af-
urðir sjávarútvegsins, — teldö
af verðmæti því, sem skapað
er með sjávarútvegimim, — en
látið renna sem gróði til þeirra
einokunarstofnana, sem vald-
hafarnir hafa velþóknun á. —
Og þá ei’ ótaljnn sá gróði á
sjáyarafurðunnm, sem rennur
beint cðá óbeint til fiskhringa
innanlands og utan, og annarra
auðhringa, til heifdsala og, vá-
tryggingarfélaga og annarra,
sem á lionum græða.
Sjávarútvegurinn ber sig og
hann gerir meira: Hann ber
uppi mikinn hluta þjóðfélags
vors. En einokunarvaldið, sem
hvíiir sem mara á atvinnulíf-
inu, rífur tii sín svo gífurlegan
gróða af sjávarútveginum, af
yinnu þeirra sem skapa verð-
þeim, sem verðmætin skapa, er
SITT AF HVOmj TAGi
Hagtiðindi
21.
I 19. tölubiaði af lslenzkum iðh-
aði, eu það er blað sem Féla-
íslenzkia iðnrekenda grefur út, ér
fróðleg tafla um kaupniátt launa
á Islandi og i Danmörku.
Sýnir taflan live mikið vöru-
masn íslenzkl verksmiðjuverka-
maðurhm an narsvegar og danski
verksmiöjuverkamaðui-inn hinsves
ar, fá fyrir vihukaup sitt. Er mlð-
að við allmargar vörutegundlr osr
verð þeirra í janúar si.
Hagtíðindín taka sér )>að bessa-
leyfi að birta Iiér skrá yfir nokkr-
mætin, að sjávarútveginum og lr hHztu vörutegundirnar. (Fyrri
dálkurinn sýnir hvað danski verk-
smiðjuverkamaðurinn fær fyrir
Við segjum upp
með AB
Það er búið að leggja niðúr
AB ennþá einu sinni og það ær
attdnnuleysisstefna auðvalds-
ins á Islandi sem hér er enn að
verki því það eru um 20 manns
sem hafa framfæri. sitt af AB
þar á meðal margir blaðamenn
og annað menntafólk svo stefna
ríkisstjórnarinnar kemur ekki
eingöngu niður á alþýðunni
hcldur einnig á millistéttunum
og menntamönnum og blaða-
menn Þjóðviljans krefjast þess
af stéttarlegum ástæðum að
auðvaldið og lánastofnanirnar
endurreisi AB því við getum
Hodsja Nasreddín kastaði. sér á vegg'inn
þriðja , sinni, og sú feiti losnaði á^amt
dyraumbúningnum, en hinir sjúku
gleymdu veikindum sínum og tættust í
allar áttir.
Mannfjöldinn hrópaði, flautaði, hló og
hamaðist; unz rödd Hodsja .Nasreddíns.
bar yflr hávaðann: Þarná sjáið þið, rétt-
trúaðiir, að ég hafði rétt fyrir mér er ég
sagðist geta læknað þá með þremur orðiuu.
Fólk kom hlaupandi úr öllum áttum af ein-
skærri forvitni, og, er það heyrði hvað
hefði gerzt réði það sér ekki fyrir galsa,
og hver sagði öðrum söguna af hinni
dásamlegu lækningu.
Von bráð’ar hafði hver einasti maður
heyrt söguna, og er æðsti presturinn lyfti
hendinni og báð menn gefa hljóð svaraði
ma.nnfjöldinn honum með köpuryrðum,
blistri og ærslum.
ökki þolað að stéttarbræður
okkar séu þannig sviptir atvinnu
sinni fýrirvaralaust og ekki eru
þeir einungis sviptir lifibrauði
sínu heldur er eitt liöfuðvirki
alþýðunnar á íslandi beinlínis
rifið niður með þessum atgerð-
um og það er auðvitað nákvæm-
lega það sem auðvaldið vill að
þjóðin standi svarlaus uppi og
hinir skeleggu forvígismenn
fólksins á skrifstofum AB séu
sviptir möguleikum á að berj-
ast fyrir rétti hins snauða svo
það ber allt að einum þrunni að
það er hin svívirðilega stefna
ríkisstjórnarinnar í atvinnu- og
la.unamálum íslenzkrar alþýðu
sem, hér er að verki og við
segjum niður með þessa stefnu
óg upp með AB og Þjóðviljinn
mun beita öllum ráðum tii að
svo. megi verðá um leið og
'hánn séhdir fyrrverandi kolleka
sínum í baráttunni kveðju guðs
og ■ sína og biður þess hátt og
í liljó.ði að Sambandið hlaupi nú
undir bagga svo AB geti m. a.
lýst • viðhorfi sínu til frambjóð-
anda íhaldsins í V.-ís. en svona
geta menn hlaupizt undan
merkjum þegar búið er að drepa
blöðin manns og er ekki nóg
atvinnuleysi samt þó blaðamenn anna,'s
AB séu ekki hraktir út á gadd- * stj ijaldailokin
inn.
vilíukaup. sitt; aftai i dálkurinn
hvaö sá íslenzki fær ):
Nautakjöt l. 11.
Súpukjöt 44.2 kg 37.1 kg
Læri, beinl. bufl 21.4 kg 14.5 kg
Kálfakjöt 1. fl.
Súpukjöt 48.1 kg 27.1 kg
Læri 27.0 kg 20.3 kg
Svínakjöt 1. fl.
Læri 28.6 kg 17.3 kg
Hryggur 25.2 kg 13.8 lvg
Kjötfars 51.7 kg 52.5 ‘k g
Egg 27.3 kg 22.4 kg
Ostur 45%, 40 ísl. 30.2 Fg 26.2 kg
Smjör 26.9 kg 12.5 kg
Smjörlíki 41.7 Ivg 52.5 kg
Kartöflur 454.5 hg 264.8 kg
Giúft rúgbrauð 545.0 kg 217.5 kg
Frauskbrauö 106.9 kg 71.6 kg
Strásykur 233.7 kg 117.0 kg
Hveiti 187.9 kg 206.0 kg
Hafragrjón 104.9 kg 136.8 kg
Kalfi 11.0 kg 13.8 kg
Mjólk í lausu 363.6. i 210.0 i
Mjóík á fl. 327.2 1 200.0 i
Streber fer á stúfana
Þeir hafa. verið hálf þing-
mannslausir á síðkastið í Vest-
urísafjarðarsýslu, og að ýmsu
leyti unáð lífi miður vei. Þó
ltefur sjátfstæðismannapartur
íbúanna haft það einna lalcast,
enda fengu þeir ekki einu simii
Framhald á 6. síðu.
Taflan sýnh-, að ísl. verkaniað-
urinn fær nokkru meir fyrir sitt
vikukaup af kornvörum og kaffi
en sá danskl (ennfremur af smjör-
líki, sem stafar af niðui'greiðslum
á því hór heima), en hinsvega r
fær Islendinsurinn stóruin minna
at öðrum vörutegundum, t. d.
nveir en helmingi minna af smjöri
og rúgbrauði og allt að því hel.m-
ingi minna af mjólk.
Þótt £ töflunni sé aðeins miðað
við Iaun verlismiðjuveikaiólks þá
mun hlutfallið vera liið sama —
eða mjög svipað — á kaupmætti
verkalýðs.
og fram að
þeim tíma, að „fyrsta stjóm Al-
J>ýðuflokksins‘‘ tók við völdum
átti íslenzkur verkaiýður við betri
kjör að búa en verkalýður nokk-
urs annars lands-í Evrópu.
Nú hörfir öðru vísi við. Mars-
haLlmönnunum íslenzku hefúr
tekizt mæta vel að koma fram
áformum sínum: „Að skerða lif--
kjör ísl. allvenlloga", eins og
stúð i skýrslu Márshallsérfra'ð-
ingsins um lsland, en skýrslan
var sénv kunnugt er birt í Al-
l>ýðubla3inu 1948.