Þjóðviljinn - 22.08.1952, Qupperneq 4

4) — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 22. ágúst 1952
I
Föstudagur 22. ágúst 1952 — ÞJÓÐVILJINN — (5
27364 fslendingar kreijast sakar
uppgjafar
Ósk 27 000 íslendinga um sakaruppgjöf þeirra, er
dæmdir voru í hæstarétti út af 30. marz, hefur verið send
rétta boðleiö' til forseta lýðveldisins. Verki þeirrar ágætu
nefndar, sem stofnuð var til að gangast fyrir þessari und-
irskriftasöfnun er lokið. Árangur þessa starfs er með
eindæmum góður. Aldrei í sögu landsins hefur svo víðtæk
undirskriftasöfnun farið fram, aldrei náðst svo mikill á-
rangur. Og samt er víst að ekki hefur náðst til allra, er
skrifað hefðu undir óskina um sakaruppgjöf, ef til þeirra
hefði, verið komið.
íslenzka þjóðin hefur aldrei með eiginhandar undir-
skrift látið vilja sinn í ljós í ríkara mæli en um þetta mál.
Hvatir hinna 27 000 íslendinga, sem undirritað hafa ósk-
ina, eru vafalaust mismunandi,, allt frá vilja til skarpra
mótmæla gegn ranglátum dómum til frómra óska um
mannúð og réttlæti. En um eitt eru þessir 27 000 íslend-
ingar sammála: Þessum dómum hæstaréttar ber eklci að
fullnægja.
Þessi viljatjáning 27 000 íslendinga er einstæður at-
burður í sögu íslenzks lýðveldis. Allir þessir einstaklingar
undirrita persónulega viljayfirlýsingu án nokkurs þrýst-
jngs frá nokkrum þeim samtökum, sem í kosningum og
öðrum slíkum lögformlegum tjáningum á vilja fólksins
móta og skipuleggja aðgerðir einstaklinganna oft meira
en góðu hófi! gegnir. Hér ákveöur hver einstaklingur sína
afstöðu einn og óháður.-Og þaö sýnir sig að að þessu
verki standa margfalt fleiri einstaklingar á grundvelli
frjálsrar sjálfsákvörðunar en í nokkru öðru samsvarandi
verki.
Þess ber nú að vænta að yfirvöld landsins láti að vilja
þessara 27 000 íslendinga, sem svo ótvírætt og persónulega
hafa látið í ljós ósk sína. '
í þessari eindregnu ósk sameinast tugþúsundirnar úr
alþýðu landsins, forustumenn þeir, er nefndina skipa, úr
öllum stjórnmálaflokkum og prestar Reykjavíkur og ým-
issa annara sókna með biskup lands í broddi fylkingar.
Það mun óhætt að fullyrða aö síðan lýðveldið var stofn-
að hefur vart önnur ósk átt einlægara og almennara fylgi
að fagna en sú, sem birtist í þessum sögulegu undir-
skriftum: óskin um fulla sakaruppgjöf og veitingu mann-
réttinda til allra þeirra, er dæmdir voru í hæstarétti út
af atburðunum 30. marz. Hér hafa menn látið sig engu
skipta pólitískt viðhorf, né nein önnur persónuleg sjón-
armið. Þvert yfir alla flokka hafá menn skrifað undir
óskina um sakaruppgjöf af því þeir vildu að réttlæti
mætti verða, að mannúð skyldi ríkja. Þessir 27 000 menn
eru vitni þess hve íslenzkt fólk er heilbrigt og sterkt í
réttlætisvitund sinni, öruggt í siðferðilegu mati sínu.
Hafi öll þau er þessu verki veittu forstöðu, og öll þau
27 000 íslenzkra kvenna og karla, sem undirskrifuðu,
þakkir fyrir drengilegt starf fýrir réttlátu máli.
★
Þær 27 000 undirskriftir, sem nú hafa verið afhentar
forseta íslands eftir réttum leiðum, eru samtímis því að
vera slík viljatjáning sem hér hefur verið rætt einnig
mjög merkilegt menningarsögulegt skjal íslandssögunn-
ar. Það eru ekki margar þjóöir, sem eiga slíkar eigin-
handar undirskriftir um þriðjungs þjóðarinnar miðað við
við fullcrðiö fólk. Slíkar undirskriftir e:ga aö geymast á
Þjóðskjalasafninu. fyrir síðari tíma. Það er oft dáðst aó
því hve vel íslendingar skrifa, ekki sist eldri kynslóðin og
hvað sérstaklega í sveituhum. Og aldrei hafa svo margar
eiginhandar úrtdirskriftir íslendinga verið á einum stað
sém undir þessárí ósk um réttlæti. Þegar henni er full-
nægt ættu hin 21 bindi,. sem undirskriftirnar eru í, að
varöveitast á Þjóðskjalasafninu.
Vantar skáld — Mesta villidýrið
Lyfjabúðinni
til Kotka. Gullfoss kom til K.J
hafnar í gær frá Leith. Lagarfoss
fór frá Rvík 18.8. til N.Y. Reykja-
foss fór frá Kotka 20.8. til Akur-
eyrar og Rvíkur. Selfoss fór frá
Gautaborg 18.8. til Rvíkur. Trölla-
foss fór frá N.Y. 13.8. til Rvíkur.
Flugfélag Islands.
1 dag verður flogrið til Akureyr-
ar, Vestmannaeyja, Kirkjubœjar-
I REYKJAVÍK er vaxin upp sem þarna var og geta allir klausturs, Fagurhóismýrar, Horna
kynslóð sem ber með réttu gert sér i hugarlund, hvers fjar ar’ Vatneyi ai °s lsafiarðar-
nafnið borgarbúar. Þeir eru konar uppeldísáhrif svona Nœturvarzla
að mörgu leyti frábrugðnir myndir hafa. Þau höfðu líka jðunni Sími 7911.
þeim sem eiga uppruna sinn mjög hátt og voru æst, af
áhrifum myndarinnar. Börn Læknavarðstofan Austurbæjarskól-
og unglingar sem alast upp anum. Sími 5030. Kvöldvörður og
við svona myndir og hliðstæð- næturvörður.
af bókmenntir, eru beinlínis
Fastir liðir eins
og venjulega. 19.30
Jú, ég hafði séð þarna dýra- 0SÆ20.K:
myndir, fíla, apa, slöngur og 7 \ \ varpssagan: Úr
meira að segja konungur dýr- • Ævintýrum góða
anna rak höfuðið Út Úr skóg- dátans Svejks, eftir Jaroslav Has-
arþykkninu ,en mesta og leið- ek; m. (Kari Isfeld rithofundur).
iegasta viílidýrið í myndinni 2100 Einsöngur: Erna Sack syng-
var maðurinn sjálfur, af því, ur P1- 21-25 Frá útiöndum: Fjár-
að hann er gerður það, en hags\ °fx félagsmálaþing Samein-
Knrf ekki að vera bað And- uðu Þj°ðanna (Ivar Guðmunds-
part ekki að vera paö. Ana gon blaðafuUtrúi) 21.45 Tónleik-
legir yfirburðir manna eru ar pl. -0ktett fyrir biásturshljóð-
stórum meiri en dýra, þess færi eftir stravinsky (Hljóðfæra-
vegna hvíjir mikil siðferðis- leikarar undir stjórn höfundar
skylda á herðum mannanna íeika). 22.10 Dans- og dæguriög:
að verða meiri og betri en Art Mooney og hijómsveit hans
dýr merkurinnar; vérja viti og ieika pi. 22.30 Dagskráriok.
tækni í þágu góðra málefna
og fyrst og fremst til þess
að skapa nýtt og betra þjóð-
félag, því þá fyrst, er hægt
að ala manninn upp sém
mann, en ekki dýr.
•Jóh. Ás.
í sveit. Þeir eiga ekíki endur-
minningu frá bernsku um
fjall og bæjarlæk eða lömb á
vorin. Og það er ekki laust
við að stundum grípi borgar- . gerð að villidýrum, þótt gerð-
búann svolítil minnimáttar- in sé góð.
kennd gagnvart þeim sem
eiga læk og fjall og sveit
til að tala um með söknuði.
Bæjarlækur hans var götu-
ræsi, þar sem hann lék sér
með skóflu. Hann lærði að
þekkja bíla á hljóðinu áður

en hann lærði að þekkja grös.
Kennileitin voru hús. Hann
man kannske þegar hann sá
ófreskjuna í kaupmannsporti
og skeifinguna þegar ófreskj-
an sleit sig lausa og kom
æðandi út á götu og hann
vissi ekki fyrr en á eftir
að mjólkin sem hann drakk
kom úr ófreskjunni. Seinna
lærði hann að þekkja grös
og land og fjall, en tengsli
hans við sveit verða aldrei
eins náin því að uppruninn Föstudagur 22. ágúst (Symphór- arnir, Grímsstaðaholtið ’með flug:-
see-ir nlltnf til «ín oo- bnn íanumessa). 235. dagur• ársins — vallarsvæðinu, Vesturhöfnin með
áhrif rU. Zö í-rir á X,- 13.47 - Ar- örfhi.ey. K,r„.k,ó, oy Se„,.r„.
barnsaldri. Kynslóð malarinn-
ar fer að vanta skáld og
rithöfund úr sínum hóp. Ein- skipaútgerð ríkislns:
hvern sem skynjar borgina og
verkamanninn jafnvel og Kilj-
Tíminn segir í gær
að hermennirnir
„eru hingað komn-
ir vegna þess eins,
að þeim hefur ver
ið fyrirskipað að
vinna hér skyldustörf'*. Rétt á
eftir bætir hann við: „ . . þeir,
sem raunverulega bera ábyrgð á
hersetunni, eru engir aðrir en
vaidhafarnir í Kreml“. Má ég
spyrja: eru kanuski kanarnlr að
vinna „skyldustörf** fyrir þá Stal-
ín og Vishinsky?!
Rafmagnstakmörkunln.
Vesturbærinn frá Aðalstræti,
Tjarnargötu og Bjarkargötu. Mel-
12.27.
Nýlega voru
gefin saman í
hjónaband af
séra Páli Þor-
leifss. á Skinna-
st. ungfrú Svan
að
GENGISSKR ANTNG.
1 £ kr. 45.70
100 norskar kr. kr. 228.50
1 $ USA kr. 16.32
100 danskar kr. kr. 238,30
100 tékkn. kr. kr. 32.84
100 gyllini kr. 429.90
100 svissn.fr. kr. 373.70
100 sænskar kr. kr. 315.50
100 finnsk mörk kr. 7.00
100 belsk. frankar kr. 32.67
1000 fr. frankar kr 48.83
SKÁLKURINN FRÁ BUKHARA
Hekla fer frá Glasgow síðdegis
í dag áleiðis til Rvíkur. Esja fer
an hefur skynjað sveitina og frá Rvík ki. 20.00 í kvöid austur
bóndann. Þó að borgarbúinn um Iand 1 hringferð. Herðubreið
eigi enga sveit er ekki laust er a Austfjörðum á suðurleið. hildur Árnadóttir, Sólvallagötu 6
við að einnig honum þyki Skíaldbreið er a Vestfjörðum á Reykjavík, og Kristján Benedikts^
,,m * lA_________suðurleið. Þyrill er norðanlands. ,sön, bóndi Þverá Öxarfirði. Heim-
vænt um bernskuminnmgu _ 1 ... _ *
, , . . , Skaftfelhngur a að fara fra R- ili ungu hionanna verður
sma um bæjarlæk sem var vik siðdefe„is j dag til yestmanna- Þverá.
göturæsi og fjöll sem voru eyja_
húsaburstir.
Skipadeild S.t.S.
Hvassafell fór frá Stettin 18.
þm., áleiðis til Akureyrar. Arnar-
JÓH. ÁS SKRIFAR: Þetta er fel1 er ‘ Reykjavík. Jökulfeli fór
gott fyrir þig, þú getur gert frá Rvík 14‘ Þm“ áleiðis fii N'Y-
þér hiat úr þessu, sagði karl- eimskip-
inn við gestinn, þegar hann Brúarfoss fór frá Grimsby 20.8.
spurði frétta og karlinn sagði til London. Dettifoss kom til Rott-
honurn að 5 kettir væru dauð- erdam 19.8. frá Hamborg. Goða-
ir á bænum. Ég hafði ekki foss fór frá Áiaborg 19.8.
farið i kvikmyndahús svo
mánuðum skipti, þegar ég
sá í blöðunum að verið var að
sýna mynd í Trípólibíó, sem
heitir: Á fílaveiðum, en hefði
eins vel getað heitið: Á. i8k ciat!UI'
mannaveiðum, eða manndráp.
Mér datt þvi í hug áð þarnaj1
væri mynd fyrir mig. Ég hef^
alltaf gaman af því að sjá
dýramyndir og gerði því ráð
fyrir að þessi mynd væri
girnileg til fróðieiks ogj
skemmtunar. En ég varð þari
mjög fyrir vonbrigðum. Þetta
var þá ein af þeim svoköll-
uðu ,,hasar“myndum ,sem
mikið eru sýndar hér nú orð- j
ið. Hún var smækkuð útgáfa,
én spegiil um leið, af þeim
anda og verkum' sem eru ríkj-
andi i kapita'isku ■ þjóðfélagi.
Það er, að ná auði og eign- Oýúi
um annarra á rangan hátt
með klækjurn Og blekkingum Rödd okrarana baral gegnum dyrnar:
- * u ís a 1 „4- bi Hvorki síakalinn ne falkinn fengu kirsu-
og ef að það tekst ekki, þa . . , ,
t; 1 , benð — l.ionið naoi þvi. \ið skuhim sja,
að drepa og aftur repa .sag,ði u0<isja Nasreddín, og taktu eftir
(samanb. stríð). Alltaf var „orðum m'num: ég sver að drekkja þér
byssan á lofti í mvndinni. í stimu hlandforinni og ég dró þig upp
Á ÞETTA hörfði hópur báma úr.
llviniwleysið magnast - Sjómenn koma siyppir heim af síidveiðum ■ HraðSrystingin siöðvuð - Gjaldeyriskerfi ríkisstjórnarinnar
að brotna saman - Markaðir Marshailbandalagsins bresta
Vinnandi stéitir Islands þurfa oð reka af höndum sér þessa rikisst]6rn ein-
okunar, skriffinnsku og ónytjungsháttar
Um allt ísland þræla vinnandi stéttirnar baki brotnu við að
reyna að afla lífsnauðsynja handa sér og sínum, handa þjóðinni
allri. Sjómennirnir leitast við dag og nótt að draga auð úr
skauti sjávarins. Verkamenn 5 landi, þllir þeir sem vinnu fá,
starfa látlaust að sköpun verðmætanna á dagiun og reyna
margir að halda áfram því skapandi starfi með byggingum,
ræktun og öðfu framleiðslustarfi á kvöldin. Bændur og búalið
trja myrkranna á imilfi og vimia nú stórairki í ræktun lands
vors. Og millistéttirnar í bæjunum leggja fram sinn stóra skerf
í framleiðslu- og menningarstarf þjóðarinnar.
En í Reykjavík situr lítill hópur valdamanna: einokunar-
herrarnir sem ráða ríkisstjóm og þríflokkunum, læsa klóm sín-
um um atvinnu- og viðskiptalífið, stjórna lánveitingapólitík
bankanna og verzlunarpólitík landsins og samræma alla efna-
hagsstarfsemi fslands eftár þörfum og fyrirskipunum amerísku
rlkisstjórnarinnar. Það eru þessir einokunarherrar, sem bera á-
byrgð á því hvernig |nú er komið ölíum útflutningi þjóðarinnar.
Það eru þeir, sem ráða lánveitingastefnu bankanna. Það eni
þeir, sem skipuleggja atvinnuleysið og neyðina. Og valdatækin,
sem gera þeim mögulegt að gera þetta eru þeir flokkar, sem
mótað hafa og ráðið allri núverandi atrínnu- og viðskiptapólitík:
fhaldið og Framsókn og dindiU þerra, sem eltir þá í hvívetna:
Stefánsjóhannsflokkurinn.
Þessir einokunarherrar þrí-
flokkanna eru ekki að hugsa
um velferð þeirra vinnandi
manna, sem skapa öll verðmæti
þjóðarinnar. Þeirra áhugamál
virðist vera það eitt að þjarma
þannig að vinnandi stéttunum
að lífskjör þeirra verði sem
rýrust. Enginn vinnandi maður
■á Islandi fær að hreyfa sig
nema sþyrja þessa drottna og
„ráð“ þeirra um leyfi.
Verkamaðurinn fær ekki
að reisa þak yfir höfuð sér
án leyfis þessara skriffinna
einokunarvaldsins.
Sjómaðurinn fær ekki að
salta síldina, sem hann veið-
ir, nema spyrja crindreka
einokunarvaldsins um leyfi.
Fiskimenn fá ekki að
vinna úr fiski sínum, af því
einokunar- og lánsf járvald
valdhafanna bannar það.
Og bóndinn sér fram á
stöðvun framfaranna í bú-
skapnum af því einokunar-
valdið er að brjóta niður
grundvöll aukinnar ræktun-
ar: aukinn markað í bæjun-
um sakir aukinnar kaupgetu
aiþýðunnar.
Atvinnuleysið magn-
ast og horfurnar versna
Atvinnuleysið hefur farið
versnandi um allt land. Á ýms-
um stöðum er orðið algert
nej'ðarástand. Ríkisstjómin
stuðlar að því að skapa þetta
neyðarástand með því að
hindra að staðimir fái þau
framleiðslutæki, sem þeir
þurfa. Og séu framleiðslutæki
frá nýsköpunartímabilinu til,
þá hefur ríkisstjórninni með
lánsfjárpólitík sinni sumstað-
ar tekizt að stöðva þau.
Dæmi þessara aðfara eru deg-
inum ljósari. Bæir, sem A!-
þingi fól ríkisstjórninni að
hjálpa til öflunar hraðfrysti-
húsa, hafa enn enga aðstoð
fengið. Og hraðfrystihús í
Reykjavik og víða annarsstað-
ar hafa verið stöðvuð. Ber rik-
isstjórnin því við að ekki sé
hægt að selja afurðirnar, en
um leið bannar rikisstjórnin
mönnum að verzla með þær!
Það er einvörðunga viðskipta-
pólitík ríkisstjórnarinnar sjálfr-
ar, sem sölutregðunni veldur
af því hún hefur eyðilagt mark
aðinn á Islandi með þvi að
draga úr kaupgetunni hér og
kippt þannig grundvellinum
undan heilbrigðri vöruskipta-
verzlun. Við þetta bætist svo að
ríkisstjórnin stöðvar með láns-
fjárpólitík sinni nýsköpunar-
togara, sem ella gætu fram-
leitt mikil verðmæti.
Svo slæmt sem þetta sumar
er, lélegasta atvinnusumar. sem
íslenzk alþýða hefur lifað um
langt skeið, þá eru þó horf-
urnar framundan enn lakari.
Það veitir því ekki af, að
alþýða manna horfist í augu
við staðreyndirnar og valdhaf-
ana af fullri djörfung.
Sjómenn koma slyppir
af síldveiðunum.
Skipin eru nú mörg hætt
síldveiðum. Sjómenn koma
slyppir heim. Og hér bíður
þeirra atvinnuleysið, sem vald-
hafarnir skipuleggja: íhald og
Framsókn með aðstoð Alþýðu-
flokksins.
Ríkisstjórnin og bankarnir
knúðu síldarskipin á veiðar að
þessu sinni, með því að neita
þeim um lán til annarrar út-
gerðar. Það var uggur í mörg-
um við sildveiðarnar, en vald-
hafarnir höfðu sitt fram. Er
á síldveiðarnar var komið og
vandræðin komu í ljós, hefði
verið hægt að bjarga nokkru
með því, að ýmsir bát-
anna hefðu farið á reknet og
leyft hefði verið að salta um
borð. Þá gat og söltun Faxa-
sildar hjálpað ýmsum, er
heim snéru. En krumla ein-
okunarvalds ríkisstjórnarinnar
bannaði allar bjargir. Ofan á
síldarleysið við íslandsstrend-
ur, bættist það gæfuleysi að
hafa ríkisstjórn, sem íþyngdi
þeim, sem fyrir bjargarskortin-
um urðu, með skriffinnsku og
banni á bann ofan.
Öll hraðfrystihús eru að
heita má full. Hvað ætlast
svo rikisstjómin til að sjómenn
og útvegsmenn geri? Ríkis
stjórnin meinar þeim allt við-
skiptafrelsi. Ætlar hún þá bara
að láta ganga að þeim?
Og sjómennirnir standa uppi
allslausir með atvinnuleysið
framundan. En coca-cola-ráð-
herrarnir raka saman auði á
einokunarstarfsemi, skipta
milli sín að græða á saltfisk-
sölunni til útlanda og einoka
undir sig viðskipti þjóðarinn-
ar og lánsfé bankanna.
Það er auðséð að „samvizka“
þessara valdhafa rumskar ekki,
hvað sem á gengur. Þeirra
hlutverk er að arðræna hiðtísku orsakir til þess hvernig .
vinnandi fólk. Og þeir hætta
ekki fyrr en fólkið rís upp
gegn þeim og flokkum þeirra:
Ihaldi, Framsókn og Alþýðu-
flokknum, — þessum krumlum,
sem þeir nota til að læsa um
stjórnmá'.alíf landsmanna. Og
það er það, sem þarf að gerast.
Gjaldeyriskerfi ríkis-
stjórnarinnar og við-
skiptastefna hennar öll
eru hrunin.
Öll sú viðskiptastefna, sem
Marshallríkin fyrirskipuðu Is-
landi, er nú hrunin í rúst. Hún
byggðist á þeirri forsendu að Is-
land ætti að selja alla sina
framleiðslu gegn „frjálsum11
gjaldeyri, þ. e. gegn dollurum
og pundum, og kaupa allt, sem
Island þyrfti í „frjálsum“
gjaldeyri. Reynslan hefur orð-
ið sú að ísland getur ekki
selt Marshallríkjum Evrópu
nema lítið af framleiðslu sinni
eins og sósíalistar strax sýndu
frám á. Fyrri hluta þessa árs
er, samkvæmt útreikningi
þeirra Elíasar Þorsteinssonar
og Finnboga Guðmundssonar
í Morgunblaðinu 20. ág. s.l.
óhagstæður viðskiptajöfnuður
Islands við 8 Marshalllönd
(Danm., Noreg, Svíþjóð, Belg-
íu, Bretland, Holland, V.-Þl.
og Kanada) alls 152 milljóu-
ir króna, þar af við Bretland
eitt 65 milljónir króna. Og eru
þó ekki öll kurl komin til graf-n
ar. því raunverulega ætti að
bætast við þennan reikning mik
ið af andvirði olíunnar, sem
flutt er inn frá „holl. nýl. í
Ameríku" en er raunverulega
frá engilsaxneskum auðhring-
um.
Siðnn hélt. Hodsla Nasreddín áfram án
pess að biða svars —• og sneiddi fram hjá
húsi Níiasar því hánn óttaðist að okrar-
inn lægi í leyni og ljöstraði upp um þann
gamla. Er hann sá að enginn fylgdi hon-
um eftir sneri hann við og . stökk inn-
ytfir múrinn. ,
Sá gamli lá enn á jörðunni, og við hlið-
ina á honum glampaði á silfurpeningana
stm Arslanbekk hafði skilið eftir. Hann
lyfti höfðinu er Hodsja Nasreddín kom,
andlit hans var tárvott; síðan lamdi hann
er nina við grassvörðinn og reif skegg
,! Æt.
Hodsja Nasreddín kom þeim gamla fyrir á
bekk. Þú ert ekki einn ■ um að syrgja,
sagði hann. Veiztu að við Gullsjana höfð-
um ákveðið að gifta okkur og ég beið
bara eftir að eignast nóga peninga til
að geta borgað þér brúðarsjóðinn.
komið er.
En þær þarf alþýða manna
að gera sér ljósar, til þess
að geta breytt ástandinu. Við-
skiptastefna Marshallflokkanna
á Islandi hefur verið einn þátt-
urinn í því að leiða atvinnu-
leysið og fátæktina aftur yfir
íslenzka alþýðu. Þessi viðskipta-
stefna var af sama toga spunn-
in og allar aðrar ráðstafanir
Mrshallflokkanna. Þær voru
framkvæmdar samkvæmt þeim
Marshallsamningi, sem Ihald og
Framsókn gerðu undir forsæti
Alþýðuflokksins 1948. Og i
þeim samningi var Island
skuldbundið til þeirrar gengis-
lækkunar, sem gerð var 20.
marz 1950, — til að draga úr
byggingum og úr lánveiting-
um, eins og gert hefur verið,
og til að framkvæma þá við-
skiptastefnu, sem fjötrar við-
skipti Islands við Marshall-
löndin.
Allar launalækkanirnar, sem.
verkamenn hafa orðið að þola,
og atvinnuleysið, sem skipulagt
hefur verið yfir alþýðuna af
valdhöfunum eru þættir í á-
rásum lepstjórnar og 'lepp-
flokka ameríska auðvaldsins á
Islandi á lífskjör alþýðu. Ör-
yggisleysið, sem almenningur
nú býr við, á rót sína að rekja
til þess öryggisleysis ,sem at-
vinnulífið er undirorpið, síðan.
Framhald á 7. siðu.
Hinsvegar hafa stóriðjufyrir-
tæki þessara Marshalllanda
verið reiðubúin að selja Is-
lendingum ýmsar vörur sínar,
sérstaklega þær óþörfustu, og
'ér íslahd nú komið í stórskuld
við Marshalllöndin fyrir að
kaupa inn á uppsprengdu verði
vörur, sem nú liggja í geymsl-
um kaupendanna og væru marg-
a ar hverjar óseljanlegar á upp-
runalegu verði, ef nýjum vör-
um væri hleypt inn.
Ástandið er því nú orðið
þannig að bankarnir eru hætt-
ir að selja gjaldeyri eins og
ákveðið var að þeir gerðu. Við-
skiptakerfi rikisstjórnarinnar,
fyrirskipað af amerísku auð-
valdi, útfært af Benjamín og
Co. á ábyrgð Framsóknar og
Ihalds er hrunið saman.
En þeir pólitísku flokkar,
sem að öllu Marshallkerfinu
standa og bera ábyrgð á því
að það hefur verið leitt yfir
Island: Ihald, Framsókn og Al-
þýðuflokkur, neita enn að horf-
ast í augu við þessar staðreynd
ir og orsakir þeirra.
Fulltrúar þeirra atvinnurek-
enda, sem sjáifir standa í út-
flutningsstarfseminni og bera
ábyrgð á því, að framleiðslan
gangi, sjá hinsvegar g'.'einilega
hvernig komið er. Þ.essvegna
var grein sú, sem þeir ‘Elias
Þorsteir.ssön og Finnbogi Guð-
mundsson, tveir af helztu for-
ystumönnum Sölumiðstöðvar
hraðfrystihúsanna, • rituðu í
Morgunblaðið 20. ág. svo eftir-
tektarverð. Þessir fulltrúar út-
flutningsins finna hvar skórinn
kreppir og segja það. En hins-
vegar er ekki hægt að búast
við því að þeir reki hinar vpóli-

.)
rvarcft^
A Vísir er að bollaleggja í
leiðara í gær um hernámið og
kemst að þeirri vísdómslegu
niðurstöðu einu sinni enn að
Bjarni Ben. og kumpánar hafi
kalliað hernám yfir þjóðina
„vegna ofbcldisstefnu ráðstjórn-
arríkjanna og leppríkja þeirra í
Evrópu og Asíu“. Að vonum
eru engar tilra'unir gerðar til að
sýna fram á að sósíölsku þjóð-
irnar hafi svo mikið sem sýnt
Islendingum nokkurn óvildar-
hug hvað þá heldur að þær liafi
á nokkurn hátt gert sig liklcgar
til að fara með ófrið á hendur
þjóðinni.
ir Og þegar Vísir fer að
ræða „sambúðina“ miíli íslend-
inga og hersins er greinllegt
hvar hugur ritstjóranna er.
Segir Vísir að „engir teljandi
árekstrar hafi átt sér stað, sem
þakka má skilningi herstjórnar-
innar á Islenzkum högum og
þ jóðmenningu" ( !!) Og svo
bætir heildsalablaðið við:
„Vafalaust hefur umgengni
sumra íslendinga við hið er-
lenda herlið verið þjóðinni lítt
til sóma“. Að lokum hótar Vísir
skerðingu ritfre'sisins hætti ís-
lenzk blöð ekki gagnrýni á
framkomu irnrásarliðsins og
frásöginn af glæpum þess.
Vr Þessi forustugrein Vísis
þarfnast ekkí sJkýringa. En
Vísir hefur með henni minnt á
að gamla erindið er enn í fullu
gildi:
„Þrælslund aldrei þrýiur mann,
þar er að taka af r ógu,
hann gerði allt sem hundúr
kaifin,
hefði hann aðéins rófu.“