Þjóðviljinn - 16.10.1952, Síða 6

6) _ ÞJÓÐVILJINN
- Fimmtudag'ur 16. október 1652
r (i . 6'
ráðuneytið
Framhald af 5. síðu.
New York Times, í apríl í ár:
„Enginn embættismaður vill kann-
ast við það, en við erum að þjálfa
menn í að gerast njósnarar,
skemmdarverkamenn, sérfræðingar
í grófari tegundum sálræns hern-
aðar." 1 kosningabaráttunni fyrir
for.setakosningarnar í Bandaríkjun-
um í haust hefur komið j ljós,
að ýmsum ráðamönnum þar í
Jandi þykir of lítið að gert á
þessu sviði. Eisenhower hershöfð-
ingi og Dulles, tilvonandi utan-
ríkisráðhena lians, hafa krafizt
þess að skemmdarverk og undir-
róðursstarfsemi í öðrum löndum
verði ekki lengur rekin á laun
heldur lýst yfir opinberiega að
Bandarikjastjórn sé staðráðin í að
beita þeim aðferðum til að reyna
að kollvarpa öllum þeim ríkis-
stjórnum í heiminum, sem ekki
finna náð fyrir augum hennar.
M. T. Ó.

BAjVBARlSK HARMÍ
" " . ; . " )g;

mm
281. DAGUR
Húsgagnaverzlun
Framhald af 8. síðu.
hefur hún verið á þeim stað,
sem hún er enn.
Það sem mesta athygli vakti
af þeim munum, sem voru til
sýnis, voru borðstofuhúsgögn
úr eik ,borð, tíu stólar og tveir
miklír skápar, allt útskorið, og
borðið er hægt að stækka svo,
að 24 geti við það setið. En
eins og hann réttilega tók fram
er þetta ekki fyrir lítið hús-
nasði og létta pyngju, því að
sett þetta kostar 55 þúsund
'krónur, en hann kvaðst einnig
smíða húsgögn, sem meira
væru sniðin eftir þörfum og
gefu almennings, og sýndi hann
fréttamönnunum nokkrar gerð-
ir. Vinnustofa Þorsteins fæst
eimiig við smiði í verzlunarinn-
réttingum og hefur smíðað hús
gögn í ýmsar verzlanir í bænum
og einnig t.d. í hátíðasal há-
skólans og kennarastofu hans.
Fastir starfsmenn á hús-
gagnavinnustofu Þorsteins eru
átta, en, .stundum .fleiri tima
og tíma.
H. K. Laxness
Framhald af 8. EÍðu.
Nokkrar af fyrstu útgáfunmn
af sumum bókum Laxness
komu út í sama formi og broti
og heiídarútgáfan og hafa þær
nú verið bundnár inn í ’saráskon
ar band og gsta því fallið inn
í heildarútgáfuna. Eru það Sjö
töframenn, Atómstöðin, Vett-
vangur dagsins, Sjálfsagðir hlut
ir og íslandsklukkan. Eru því
13 af bókum ská'dsins komnar
í samstæðri útgáfu.
Útgáfunni lokið eflir 2—3 ár.
Næsta bindi í heildarútgáf-
unni verður sennilega eitthvað
af smærri ritum skáldsins og
þá að líkindum í einu bindi.
Næst kemur Ljósvíkingurinn í
1—2 bindum og er ráðgert a®
heildarútgáfimni verði lokið eft-
ir 2—3 ár.
Listkennsla
Framhald af 8. gí'ðu.
Listfræðsla fyrir börnin.
I haust er áformað að koma
á skipu'agðri listfræðslu fyrir
böm og unglinga. Fyrst um
sinn verður aðeins efnt til eins
námsflokks í tilraunaskyni.
Verða bað einkum böm á a'dr-
inum 9—12 ára. Kennslan fer
fram með sýningum skugga-
mynda af listaverkum og við-
ræðum um þau. Fræðsla þessi
vérðnr síðdegis tvisvar í mán-
uði. tvær kennslustundir í senn.
Kennari hefur verið ráðinn
Björn Th. Biörnsson listfræ'ð-
ingur. — Tekið er við innritun
og fyrirspumum varðandi nám-
skeiðin svarað í skrifstofu skól-
ans, Grundarstíg 2a virka daga,
nema laugardaga, kl. 6—7 síð-
degis. Sími: 5307.
„Eins og ég sagði þá tók ég ekki nálkvæmlega eftir því.
Sennilega eins og liéðan og að hinum endanum á stúkunni,“
laug hann og lengdi bilið um átta fet að minnsta kosti.
„Er það mögulegt“, hrópaði Masoii og gerði sér upp undrun.
„Bátnum hvolfir og þið fallið bæði útbyrðis og þegar þið komið
upp eru næstum tuttugu fet á milli ykkar! Haldið þér ckki að
minnið svíki yður núna?“
„Mér sýndist þetta að minnsta kosti, þegar mér skaut upp“.
„Jæja, eftir að bátnum hvolfdi óg ykkur skaut báðum upp,
livar voruð þér þá miðað við bátinn? Þarna er báturinn, en
hvar voruð þér?“
„Eins og ég sagði, þá tók ég ekki vel eftir því“, svaraði
Clyde og horfði vandræðaiega og hikandi fram fyrir sig. Það var
áreiðanlega verið að fcúa honum gildru. „Á að gizka lijá grind-
unum hjá borði yðar, hcld ég“.
,;Bi)ið hefur þá verið um það bil þrjátíu eða þrjátíu og
fimm fet“, sagði Mason, undirfurðulega.
„Já. Svona á að gizka Ég get ekki sagt um það með
vissu“
„Og fyrst þér voruð þar og báturinn hér, hvar var ungfrú
Alden þá?“ ■
Og nú var Clyde íjóst að Mason hlaut að hafa einhverja
flatarmáls- eða stærðfræðikenningu i huga, sem hann ætlaði að
r.ota til að sanna sekt hans. Og hann varð var um sig og
liorfði í áttina til Jenhson. En hann vissi að hann mátti ekki
segja að Róberta hafi verið of langt í burtu. Hann hafði
sagt að hún ikynni ekki að synda. Var þá ekki trúlegt að hún
væri nær bátnum? Jú, áreiðanlega. Hann greip þá hugmynd
fegins hcndi að segja að hún hefði verið miðsvæðis milli hans
og bátsins á að gizka. Og þetta sagði haim. Og Mason hélt tafar-
laust áfram:
„Hún hefur þá ekki verið lengra frá bátnum eða yður en
fimmtán fet?“
„Nei, likast til ekki“.
„Og ætlið þér að halda því fram, að þér hefðuð ekki getað
synt þennan litla spöl og haldið lienni uppi að bátnum, sem
var aðeins fhnmtán fet frá- henni“.
„Eins og ég sagði þá var ég hálfringlaður þegar mér skaut
upp og hún barðist um og hrópaði".
„En þarna var báturinn — aðeins þrjátiu og fimm fet frá
yður, eftir 'því sem þér sjálfur segið — og það er furðuleg
I jarlægð á svo skömmum títíla. Og ætlið þér að lialda því fram,
að fyrst þér gátuð synt þessi fimm hundruð fet upp að
ströndiimi, þá hafið þér ek’ki getað synt a,ð bátnum og ýtt
honum til Iiennar, svo að hún gæti náð tökum á honum? Var
hún ekki að berjast um til að halda sér á floti?“
Jú. En ég var svo ringlaður", sagði Clyde í bænarrómi og
hann fann að augu allra beindust að honum „og .... og . . . . “
(og vegna hatursins og tortryggningar sem skall á honum
eins og flóðbylgja varð hann miður sín, hikandi og vafðist
tunga um tönn) .... „og cg var ekki nógu fljótur að átta
mig. Og færi ég nær henni, var ég hræddur um
„Ég veit. Andleg og siðferðileg raggeit", hvæsti Mason. „Auk
þess eruð þér seinn að liugsa þegar það er yður í hag og
fljótur að hugsa þegar l>ér þurfið þess með. Er það skýringin ?“
„Nei“.
„Jæja, ef svo er ekki, segið mér þá, Griffiths, hvernig stóð
á því að skömmu síðar, þegar þér komuð í land, lögðuð af
stað í gegnum skógana, þótt þér hafið verið ringlaður og við-
utan, ]ægar þér áttuð að bjarga henni? Hvernig stóð á því
að þér urðuð svo rólegur og íhuganöi um leið og þér kcnmuð í
land? Hvemig getið þór svarað því?“
„Ég .... ég var bíiinn að segja, að mér varð ljóst að ég
gat ekki gert neitt annað“.
„Já, við vitum það. En finnst yður ekki þurfa talsverða
Liugarró til þess að muna eftir að fela myn.davélarstand —
eftir það sem gerzt hafði? Hvernig stóð á því að þér gátuð
hugsað skýrt þegar þér komuð í land, þótt þér gætuð e'kkert
aðhafzt úti í vatninu skömmu áður?“
„Já .... en ....“
„Þér vilduð hana feiga, þrátt fyrir þessa upplognu hugar-
farsbreytingu. Er það ekki skýringin?“ hrópaði Mason. „Er
það ekki sannleikurinn ? Hún var að drukkna og þér vilduð að
hún drakknaði og þér lótuð hana drukkna. Er það ekki?“
Hann titraði af æsing þegar hann hrópaði þetta, og Clyde
sá fyrir sér bátinn, augu Róbertu og heyrði hróp hennar og
hann hnipraði sig saman í sæti sínu — lionum stóð ógn af
því, hvað Mason fór nærri sannleikanum. Því að hann hafði
aldrei, ekki einu sinni við Jephson og Belknap, viðurkennt að
hann Jiefði ekki viljað bjarga henni. Hann hafði alltaf haldið
—oOo— —oQo— —oGo— —oOo— —oOo—■ —oOo— —-
8AEMHS1G1Í
Abú Hassan liinn skrýtni erta
sofandi vakinn
59. DAGUR
„Æ, móðir qóð", kallaði Núshatúlavadat upp yfir
sig, „guð gæfi hann hefði sagt satt. Þá hefðirðu
ekki séð mig í þessu volæði, og þá þyrfti ég ekki
að harma svo ástkæran eiginmann? Að svo mæltu
svalaði hún sorg sinni með vaxandi táraflóði og
kveinstöfum, svo að fóstran viknaði og tók undir
með henni. Færði hún sig þá að höfði hins fram-
liðna, lyfti dálítið vefiarahattinum, er lagður var
yfii andlit honum, og gægðUt undir náklæðið, til
að sjá framan í hann, en breiddi það undir eins yfir
aftur og mælti: ,,Æ, veslings Abú Hassan! Ég bið
þess íil drottins, að hann sýni þér misskunnsemi.
Vertu nú sæl, dóttir góð!” mælti hún ennfremur við
Núshatúlavadet. „Ég skyldi fegin vera hjá þér ef ég
gæti, en ég má ekki tefja lengur. Skyldan býður
mér að hrífa drottninguna úr óvissunni, sem hefur
kvalið hana, síðan vesalmennið hann Mesrúr sór
sig um það í opið geðið á henni að þú værir dáin",
Óðar en fóstran var farin, þerraði Núshatúlavadat
af sér tárin og reis þá Abú Hassan upp frá dauðum.
Settust þar síðan aftur á gægjur, svo að ekkert
skyldi koma þeim á óvart, hvernig sem færi.
Fóstran kom nú aftur til drottningar með öndina
í hálsinum og sagði henni æskileg tíðindi, svo að
hún varð stórglöð. Lét Sobeide bað" fljótH Ijós; að
sér líkaði vel, og var auðheyrt á henni, að hún
þóttist hafa borið hærra hlut; beiddi hún fóstruna
að segja betta drottni rétttrúaðra manna, sem hygði
Fiíssiisr SÞ' féiS
niður
Fundur féli niður f gær á
allsherjarþingí SÞ, þar sem að-
eins tveir fulltrúar, frá Kúbu
og Afghanistan, höfðu beðið
um orðið.
Einn af bandarísku fulltrú-
unimi á þinginu liefur sBcýrt
frá því, að
Bandaríkin
'æru því fylgj
indi að ákær-
ir þjóðfrelsis-
hrej'finganna í
Túnis og Mar-
akko gegn
frönsku stjóm
liini yrðu tekn
ar á dagskrá
þingsins.
Brezka stjórn-
in mun styðja frönsku stjóm-
ina og beita sór gegn þvi, að
þessi mál verði rædd.
Jakob Malik, sem hefur ver-
ið formaður sovétsendinefndar-
innar hiá SÞ í fjögur ár, lagði
af stað í gær ásamt f jölslkyldu
sinni með franska skipinu Li-
berty. Eftirmaður haiia verður
Valerian Zorin.
lelgEKiorðmgjer
Framhald af 1. síðu.
menn óvinsæla í Þýzkalandi. En
ljóst er, að enn eru ekki öll
kurl komin til grafar í þessu
máli, því Jaksch lauk máli sínu
með þessuin orðum: „Zinn
7r,r in
Franskir ósigrar
Indó-Kína
Franska herstjórnin varð að
viðurkenna í gær, að hersveit-
ir hennar hefðu hörfað undan
sókn þjóðfrelsishersins í Viet-
nam.
Þjóðfrelsisherinn í Vietnam
hefur hrakið franska nýlendu-
herinn frá öllum varðstöðvum
hans við kínversku landamær-
in.
Franska herstjómin sagði, að
undanlialdið hefði verið sam-
kvæmt áætlun og væri verið
að endurskipuleggja frönsku
hersveitirnar á þessum slóðum.
Undanfarnar vikur hefur hún
tilkynnt hvern stórsigurinn á
fætur cðrum í viðureigninni við
þjóðfrelsisherinn og jafnvel lát-
ið í það skína, að ekki mundi
líða á löngu þartil mótspyrnu
hans væri að fullu lokið.
Ema láðszt á fasga á ICoje
13. og 14. október sl. særð-
ust og slösuðust margir fangar,
þegar fangaverðimir réðust á
þá með kylfum og byssustingj-
um. Árásin er afsökuð með því
að þeir hafi spyrnt á móti þeg-
ar átti að draga þá nauðuga t.il
yfirheyrslu. Þeir höfðu einnig
gert hróp að fangavörðunum.
geymir trompið enn á hendinni
og hann mun láta þaö út, þeg-
ar honum þykir tími til kom-
inn.“