Þjóðviljinn - 19.12.1952, Side 3

- Fö&liidagur 19. desembcr 1952-----MÓÐVTLJINN — (3
A ÍÞROTTIR
ÍUTSTJÓRl: FRlMANN HELCASON
Hnefaleikarnir gegnrotnir
Atvinnuhnefaleikar eru nú
sokknir eins djúpt ,og' mögu-
legt er, og það er i rauninni
hvergi nema í New York fylki,
sem þeir eru ekki algerlega á
valdi versta glæpalýðs. Þannig
farast Connie Ryan, íþróttafrétta-
ritara United Press í New Yorlc,
orð um ástímdið í atvinnuhnefa-
leikum í Bandaríkjunum.
Ryan heldur áfram: — Á-
byrgir aðilar álíta, að ekki sé
hægt að hreinsa til í svínaríinu
nema með einu móti, með nýrri
löggjöf, en hvert fylki hefur sína
sérstöku löggjöf og það mun þvi
ganga seint að fá vandamálin
leyst eftir þeirri leið.
Glæpafélög ailsráðandi.
Glæpaféiögin hafa steinbíts-
tak ájiær öllum keppnum og með
mútum tekst þeim að fá stjórrT-
málaforingja til að loka augunum
fyrir myrkraverkum þeirra.
Glænýtt dæmi um vanmátt opin-
berra hnefaleikayfirvalda kemur
frá Chicago.
Forsaga málsins er að eftir röð
hneyksliskeppna í New York
svipti Robert Christenberry, sem
yfirvöldin í New York settu til
að hreinsa til í hnefaleikamálun-
um í fylkinu, hnefaleikarann
Wiílié Pep keppnisleyfi. Christ-
enberry hafði orðið nokkuð á-
gengt í New York og' hann fékk
samband við starfsbræður sína
í fylkinu Ulinois og ákveðið var
að taka upp samstarf gegn glæpa
mönnum, sem leggja fyrir sig að
koma á hnefaleikakeppnum.
Bundið var fastmælum að
hnefaleikari, sem hefði verið
sviptur keppnisleyfi í New York,
skyldi ekki fá að keppa í Illinois
og gagnkvæmt, en Christenberry
til mikillar skelfingar tókst Lou
Viscusi, umboðsmanni Peps, að
fá samning fyrir hann um keppni
í Chieago.
International Boxing Club var
á bandi Peps en ef farið hefði
verið að lögum hefði honum verið
bannað að keppa. En háar fjár-
iiteðir voru annarsvegar og til
eru hnefaleikayfirvöld, sem ekki
eru jafn ómútuþæg og Robert
Christenberry. Því er jafnvel
fleygt að ákveðnir ókvalráðir
stjórnmálamenn hafi átt þátt í
því að það komst i kring að Pep
fengi að keppa í Illinois; auðvit-
að gegn ríflegum ómalcslaunum.
Næsti leikur RIarcia.no.
í New York er stranglega
framfylgt ákvæðum um læknis-
skoðun á hnefaleikurum fyrir
hverja lteppni en í öðrum fylkj
um er allt lausara í reipunum
Þýzk brenr.ing til
Baixlaríkjanna
Frétt frá N. Y. upplýsir af
þýzlru hlauparamir R. Lamerr
Heinz U’zheimer og Herber'
Schade hafi tekið boði um pJ
kcppa í inaanhússmótum ser
byrja um miðjan janúar. Einnir
er sagt, frá því að tyrknesk'
hl-aupa.rinn Osman Cosgul kepp'
þar líka. Franski hlauparinn A
Mbr>oun hefur seat afboð op
1500 m hiauparinn J. Barthe’
frá Luxemburg hefur ekki enr
sVarað.
áJJC. tapas b Flflanó 5:C
Sænska liðið A. I. K. frá
Stokkho’m keppti nýlega við
úrval úr Milano og Internation-
ále og lapn'ði fyrir því 5:0.
hálfleik stcðu leikar 2:0.
og forstöðumenn hnefaleika-
keppna koma á keppnum, þar
sem fyrirfram er samið um úr-
slitin og annað eftir því.
Nefnd skulu dæmi. Hnefaleik-
ari að nafni Connie Wilkins fékk
heimild til að keppa í Washing-
ton Dfc, enda þótt að læknir
Framhald á T: síðu
uppseldar
Tvær bækur í viðbót af
kjörbókafloklci Máls og menn-
ingar eru nú uppseldar, Krist-
allinn í hylnum ljóðabók Guð-
mimdar Böðvarssonar og Und-
ir skuggabjörgum smásögur
Kristjáns Benders. Áður hafði
ljóðabók Snorra Hjartarsonar
Á Gnitaheiði selzt upp í tveim
útgáfum.
Mjög er nú gengið á upplag
hinna bókanna í kjörbóka-
fiokknum, og má gera ráð fyr-
ir að flestar verði þrotnar fyT-
Irjól.
Bókiaennfaviðbnrður
Laust mál cftír Einar Benediktsson,
út
asamt ævisogu
Á mánudaginn kom út
Eitiar Benediktsson, ásamt
Þorsteinsson prófessor.
í tveimur bindum Laust mál! eftir,
„Æviágripi" hans eftir Steingrím J.
Hér er um að ræða úrval úr
lausu máli skáldsins. Er verk-
inu sldpt í 5 kafla, og eru þeir
þessir:
Sögur og svipmyndir, -en þar
er „saman komið flest það eft-
ir Einar í óbuodnu máli, sem
er að einhverju leyti skáld-
skaparkyns“. „Skáld og þjóð-
menntir heitir annar efnis-
Tlokkurinn. Þar er „meginið aí
öllu því, sem Einar skrifaði
um skáld og rithöfunda, ís-
leazka menningu og þjóðlegar
listir“, eina og segir í fonnála.
Saga eg þjóðari'rami nefnist
þriðji flokkurimi, „nokkrar rit-
gerðir Einars um forsöguleg
og sagnfræðileg efni og þá
sögu, sem hann vildi skapa Is-
landi í ríkisréttarlegu og menn-
ingarlegu tilliti". Síðah koma
Þjóðmál og framkvæmdir, og
þó það sé allstór kafli er þar
„langsamlega minnst tekið að
tiltölu við efnismagn", en nafn-
ið skýrir sig sjálft. Síðasii kafl-
ino. heitir Hugleiðingar og
heimspeki. Samtals gera þessir
kaflar 524 síður, en allt er
verkið 762 síður.
Er máli skáldsins sjálfs lýk-
ur kemur Æviágrip Einars
Benediktssonar, eftir Stein-
grím J. Þorateinsson, nokkuð
yfir 200 síður, hið lengsta og
samfelldasta er ritað hefur
verið um skáldið. Nefnir höf-
undurkm verk sitt „staðreynda-
tal“, og er sem sagt um að
ræða ævisögu, en ekki skáld-
skaparlýsingu né listargrein-
ingu. Er í verki þessu geisi-
mikinn fróðleik að finna, sem
exki hefur legið á almanna-
færi, og mun mjög létta undir
með þeim er skrifa vildu nánar
um skáldskap meistarans.
Prófessor Steingrímur hefur
eiimig airnazt útgáfu alls
verksins, og þarf varla að
draga í efa að vel só unnið.
T. d. lýkur verkinu 'á Ritgerða-
tali skáldsias, og hefur það eitt
verið ærið verkefni.
ísafoldarpresitsmiðja gefur
verkið út, og er frág'angnr
prýðilegur.
Kjör bótosjómcmna
Víðtækustu verkföll sem
nokkurn tíma hafa gengið vfir
þetta la*id, standa nú 1111'.
Vinnandi stéttirnár hafa verið
neyddar til að leggja niður
vinnu til að mótmæla óhóflegri
dýrtíð og skattabyrðmn. For-
ingjar einnar stéttar hafa þó
setið hljóðir og fátt er vitað
hvað þeir hafast að, eðá hvort
þeir hafast nokkuð að. Þeim
sem þekkja kjör bátasjómaima
og hafa fylgzt með iþví hvaða
órétti þeir hafa Verið beittir,
og hvað samnisagar þeirra eru
úrcltir, finnst því að forustan
liefði þurft annars með en
sitja aðgerðalaus. Það er alveg
sérstakt ef stjórnum sjómanna-
fédaganna hér við Faxaflóa
finnst ekki allt vera í lagi með
samninga sjómamia á bátunum.
Við línuveiðar, sem mest hafa
verið stundaðar á bátunum yf-
skipti, en sá er galli á að sjó-
menn borga helminginn af öll-
um kostnaði, þeir borga beitu,
olíu, salt, bílkeyrslu, hafnar-
gjöld, bjóðageymslu á íshúsum
og fleira smávegis. Síðustu árin
hafa þessir kosmaðarliðir stór-
hækkað og tvær síðustu vertíð-
ir hefur kostnaðurinn sem
komið hefur í hlut hvers sjó-
inanns á bátunum numið frá
níu og í ellefu þúsund krónum.
Það er ekki lítilsvirði fyrir at-
vinnurekendur að geta látið sjó-
menn horga reksturskostoað
fyrir sig. Við hvaða atvinnu-
rekstur í þjóðfélaginu þekkist
það að verkalýðurinn sé að
borga reksturskostnað einstakl-
ingsfyrirtíekja ? Öhætt er að
fullvrða að engir vinnandi
meon í landi mundu láta bjóða
sér upp á svona launasamn-
inga.
Margt báta stundar veiðar
með þorskanet á hverri vertíð,
við þær weiðar borga sjómenn
líka útgerðarkostnað, allmarga
liði, svo þar þarf líka breyt-
inga við. Allmargt skipa stund-
aði reknetaveiðar fyrir austan
land í haust, vinna við þessar
veiðar mun hafa verið sú allra
erfiðasta sem þekkist, oftast
Gelið bömmium í jélagjöí
DÆMISÖGUR KRILÖFFS
unnið allan sólarhringinn og
stundum 37 klukkutíma í einni
lotu í vondu veðri við erfiðustu
vhmu og svo kom hvíldin, fjór-
ir tímar. Já, fjögra tíma hvíld,
þi’játíu og sjö tíma þrælctómur
í einni lotu á sáma tíma og
samniaganefnd verkalýðsfé-
laganna lætur athuga mögu-
leika á 40 tíma vinnu á heilli
viku. Og hvernig voru svo
lilutaskiptin við svona vimiu?
Sjómenn fengu 160 kr. á tunnu
og tvöfóld söltunarlaun, þau
voru 36 krónur. Alls 196 kr.
komu til skipta á sama tíma
og túnnan seldist á 400 krón-
ur. Smásýnishom af hinum
réttlátu hlutaskiptum að borga
sjómönnum hluta úr tæpum
helmingi þess verðs sem varan
er í. Það er harðleikið að verka-
lýðshreyfingin sknli vera búin
að starfa í landinu í hálfa öld
og samt skuli braskaralýð þjóð-
arinnar haldast uppi að þrælast
svona á þeirri stétt sem sténdur
undir þjóðinni, og beita hana
þeim órétti sem raun ber vitni.
En foringjar Alþýðusambands-
ins virðast ekki sjá neitt at-
hugavert við það óréttlæti sem
sjómenn smáskipa eru beittir,
að minnsta kosti er ekkert gert
til að rétta hlut þeirra á neinn
hátt.
Stjórnir sjómannafélaganna
við Faxaflóa látast ekkert um
það vita að á Austfjörðum eru
belmingastaðaskipti og sjómenn
borga þar enga Ikostnaðarliði
fyrir útgerðina. Það hefur
aldrei þekkzt á Austfjörðum að
sjómenn borguðu útgerðarkostn
að og útgerðarmenn hafa aldrei
kvartað neitt. Allir sem nokk--
uð þekkja til þessara mála vita,
að bátaútgerð hér sunnanlands
liefur á vertíðinni margfalt
meiri télcjúr en bátar úti á
landi hafa yfir allt árið, svo að
ekki þurfa sjómenn hér sunnan-
lands að vinna fyrir lægri hlut
Framhald á 6. síðu.
Heíigingarskrif
sins
Gleðjið börnin á jólunum með y
því að geía þeim bók, sem þau I\
haía bæði gagn og gaman að, |
—- en slík bók er einmiíí á
Fæsí í bókaverzlunum. VerS kr. 20.00.
KjÖIlft
y bókaútgáfa
orgi
Það mundi æra óstöðugan að
eltast við a’.lar þær lygar, sem
Morgunb’ aoið-hefu r þyrlað upp
í svartletursgreinum sínum á
forsíðunni síðustu vikur, af
þeim sökum hefur þeim ekki
verið svarað að ráði hér í
b’aðinu, enda hefur Þjóðviljinn
hfjft öðri* og mikilsverðara
verkéfni að sinna. Það er þó
ástæða til áö benda: fólki sér-
'stnk’ega á eitt atriði í svart-
letursgre’ninni í gær, því hún
gefur góða húgmýnd um vinnu-
brögð Morgvmbiaosins. Fyrir-
sögnin er „1 leppríkjum Stal-
íns bíður gálginn flestra
kommún ’sta’ eiðtogana" (svo).
I henni segir: „Enn helzti mað
ur Kominform, Andréi Zhdanof,
hvarf skyndilega 1948 og hefur
ekkert spurzt til hans síðan“,
og er þar ótvírætt gefið í skyn,
sbr. fyrirsögnina, áð Sdanoff
hafi vörið hengdur. Nú hefði
•það vérið liægðarleikur fyrir
Morgunblaðsmenn að fletta upp
í hvaða b!aði Vesturlanda sem
er frá því von haustið 1948
og • lesa þar, a’ð Andrei Alex-
andrpviísj Sdanoff, ritari mið-
stjcrnar Komnúnistaflokks
Sovétrlkjanha, hafi látizt 31.
ágúst það ár. Þeir hefðu þá
cinnig um leið getað lesið, að
Sdanoff vár jrrðsettur á Rauða
torginiL í; Moskva, að vi'ðstödd-
úöi • ýíúsúm' belztú léiðtogum
Sovétríkjanna. Og jafnvel Morg
vmblað’ð ætti að vita, að þrátt
fvrir al’t eru bað undantekn-
ingar, að mikið spyrjist til
þeirra manna, sem dánir eru&
drottni símmi.