Þjóðviljinn - 03.01.1953, Blaðsíða 1

Þriðjudagur 3. janúar 1953
árgángur — 1. tölublað.
Hver verður iitvarpsstjóri?
Jónas Þorbergsson úÞvárþs-
stjóri sagði starfi s'jui lausu í
fyrravetur með eins árs fyrir-
vara.
Starf útvarpsstjóra Iiefur nú
verið auglýst laust til umsókn-
ar og er umsóknarfrestur til
20. þ.m., en starfið veitist frá
1. febr. n.'k.
Ný bandarisk fyrirmœli birf um áramóf: j
FRAMSÓKN OG ÍHALDIÐ BOÐA STÉTTARHER TIL
ÞESS AÐ BEITA GEGN VERKALYBSSAMTOKUNUM
Hermanti Jónasson játar að
það átti að beita lögregðunni
gegn verkfallsmönnum
Þau tíðindi gerðust nú um áramótin að bæði
Hermann Jónasson íormaður Framsóknarílokksins
og Bjarni Benediktsson varaformaður Sjálfstæðis-
ílokksins boðuðu stofnun innlends herliðs, og sér-
staklega Hermann Jónasson fóí ekki dult með það
að þetta ætti að vera stéttarher sem hægt væri að
beita gegn verkalýðssamtökunum og baráttu þeirra
fyrir mannsæmandi kjörum. Ein helzta röksemd
Hermanns er sú að ríkisstjórnin hafi glatað virðingu
og trausti meðal ,,erlendra þjóða" í desemberverk-
föllunum, þannig að augljóst er hvaðan hugmyndin
er komin.
Bjarni talar um Rússa
Ummæli Bjarua ÍBenedikts-
sonar eru sama eðlis og fyrri
ummæli sem birzt bafa í ræð-
tun þingmanna stjórnarinnar
og blöðum þeiri’a: það þurfi að
stofna lier gegn Rússum. Hann
segir orðrétt: „Hitt er annað
mál, að fleiri og íleiri eru að
komast á þá skoðun, að okklir
sæmi e'kki að treysta éingöngu
á aðra um varnir landsins, ef
við viijum í raun og sanníeika
vera sjállstæð þjóð“. Síðan
tekur Bjarni sérstaklega fram
að það sé ekki til þess ætlazt
,,af öðrurn“ að íslendingar
stofni her, og vita þeir sem
þekkja aðferð Bjarna mætavel
livernig á að lesa úr þeirri yf-
irlýsingu, enda kemur það
glöggt fram í ummælum Her-
manns Jónassonar. Að lokum
ikemur Bjarni svo með þá 'kyn-
legu sagnfræðilegu skýringu <að
Islendingar liafi glatað sjálf-
stæði sínu ,,á söguöldinni“ (!)
vegna Skorts á hervaldi.
— en Hermann talar um
verkföllin
Hermann Jónasson hefur
sérstakan kafla í áramótagrein
sinni sem hann nefnir Vald, og
fjallar þar ura verkföllin. Seg-
ir hamn þar að verkföllin hafi
verið „lögbrot og ofbeldi, sem
'hvergi mundi þolað í nálægum
löndum". Það sé unnið mai’k-
visst að því „að venja þjóðina
við að liún sé beitt ofbcldi í
ríkara og ríkara mæli, færa sig
smám satnan upp á skaí'tið, slæfa
liugi manna svo að þeir láti sér
allt lynda. — Og ef menn, einn
og einn, reyna að verja sig (þ.e.
gerast vehkfallsbrjótar) eru
nöfn þeirra hirt og þeir stimpl-
aðir sem þjóðhættulegir menn!
— Síðasta verkfall er talamli
dæml um allt þetta um leið og
það sýnir okkur það, sem sum-
ir mundu leyfa sér að kalla
hálfgerða skopmynd af þjóðfé-
lagi“. Og enn segir formaður
Framsóknarflokksins að verk-
föllin hafi verið háð á„þanr.
v©g að villimcnska ráði liér
ríkjum. Það er næsta óvíst, að
við verðum lengi í tölu sjálf-
stæðra þjóða, ef við ekki skilj-
um þetta. Því þótt ýmsir Iæpist
niður fyrir ofbeldi, og hafi oft
verið nauðugur sá kostur einn,
þá er því þó svo varið, að
menn eru ekki það mikið aum-
ari en önnur dýr, að þeir ekki
snúist til varnar“.
,,Sérstakt bjóðvamarlið"
Síðan kemur álýktun Fram-
sóknarformannsins: „Vald í
þessu þjóðfélagi er óhjáikvæmi-
legt að hafa eins og í öðrum
iýðfrjálsum lömrum. Við Is-
lendingar erum elcki fullkomn-
ari menn en þeir sem önnur
Framhald á 3. síðu.

Ujariii BeiBediktsson viSl
iryggfa flialdiiiu einrædi
med nýJunsL kosningaloguni
Um þessi áramót boöa stjórnarflokkarnir ekki aöeins
stofnun islenzks hers til þess aö beita verkalýössam-
tökin ofbeldi, heldur einnig afnám lýoræöis í kosning-
um. Hefur breytt kjördæmaskipulag veriö rætt mjög
mikiö undanfariö innan stjórnarflokkanna — og eng-
inn þarf aö efa hvaöan fyrirmælin koma. í öllum
Atlantshafsbandalagslöndum þar sem sósíalistískir
flokkar eru sterkir hefur kosningaskipulagi veriö
breytt á undánförnum árum og lýöréttindi stórlega
skert. Hafa Bándarikin víöa borið fram opinská fyrir-
mæli um þessar aögeröir og hótaö aö öörum kosti viö-
urlögum, t. d. í Grikklandi fyrir skemmstu.
Nú er röðin sem sagt komhi
að Islandi. I áramótagrein
sinni birtir Bjarni Benedikts-
son hin nýju fyrirmæli. Fyrst
minnist liann á þann mögu-
leika að skipta landinu öllu
í nokkur stór kjördæmi. en seg-
ir síðan orðrétt: „Hin leiftin,
og sú sein ég hygg miklu far-
sælli, er sú, að skipta öllu
landimi í einmenningskjördæmi,
jiannig að hin gamla kjör-
mannaskipun haldist í höfuðat-
riðum, svo að þingmaður verði
ekki tekinn frá neinu byggðar-
lagi frá því sem nú er, en
einmenningskjördæmi verði alls-
staðar, þ. á. m. í Keylijavík,
sem þá muudi skiptast í 16 eða
17 slík kjördæmi. ..
Ef þessi háttur hefði verið
á liafður og einmenningskjör-
dæmum haldið en hóflega verið
bætt við í þéttbýlinu, eftir því
sem byggðin færðist til, þá
mundi mörgum ófarnáði í ís-
lenzkum stjórnmálum liafa ver-
ið afstýrt á undanförnum ára-
tugum ...
IJm framt'ðina er erfitt að
spá, en allt beiulir til þess, að
reynsla fortíðarinuar verði jiar
bezti leiðarvísirnn. Víst er um
það, að slík einmenningskjör-
dæmi eru öruggasta ráðið til
þess að tryggja styrka stjórn
í landinu, koma í veg fyrir of-
f jölguu flokka og þar með
standa gegn upplausn og óár-
an í mannfólkinu.“
Steínu AB-flokksíns verður alls ekki kaggað!
Það varpar skýru ljósi á
valdaaðstöðu innan AB-
flokksins að hinn nýkjörni
formaður, Hanníbal Valdi-
marsson, fær ekki einn að
skrifa áramótagrein í flokks
bláðið, heldur birtist við hlið
hans önnur slík grein eftir
Stefán Jóhann Stefánsson,
manninn sem var sparkað á
síðasta flokksþingi fyrir
þrýsting neðan frá og á
ekki einu sinni sæti í mið-
stjórn flokksins! Og Stefán
Jóhaim iýsir yfir því í grein
sinni með mjög ákveðnu
orðalagi að stefnu flokksins
verði ekki liaggað um einn
þumlung, það sé nú tryggt!
Hann segir orðrétt:
var þar málefnalega séð eng-
in undantekning. Fráfarandi
miðstjórn undrbjó og samdi
skýra og ákvéðna stefnu-
skrá í dægurmálum, í beinu
framhaldi og fullu samræmi
við stefnu og starfsaðferðir
miðstjórnar og þingflokks á
liðnu kjörtímabili. Þessi
stefnuskrá fráfarandi stjórn
ar var síðan lögð fyrir
„Hvert Alþýðuflokksþing
af öðru hefur mótað stefnu
og starfsaðferðirnar' í dæg-
urmálunum, á skiptandi og
oft erfioum tímum, jafnt í
utanríkis- sem innanlands-
málum, en þó alltaf eftir
fastri meginreglu og ákveð-
inni óbrotinni línu.
„Síðasta þing Alþýðu-
flokksins, nú í lok 'ársins,
flokksþingið og samþykkt
þar án nokkurrar efnis-
breytingar eða mótatkvæða.
„Þannig mótaði síðasta
Alþýðuflokksþing áframhald
andi óbreytta stefnu flolíks-
ins bæði í alþjóða og innan-
landsmálum. Á þann veg
lagði þingið fullt og óskorað
samþykki sitt á stefnu þá
og starfsaðferðir, er fylgt
hefur verið og var ákveðið
í einu liljóði, að henni skyldi
áfram haldið óbreyttri.
„Lagði flokksþingið síð-
asta þannig skýrar og á-
kveðnar línur í höfuðatrið-
um, um baráttu Alþýðu-
flokksins og afstöðu, er
fylgja ber á milli ílokks-
þinga. Mun þess að sjálf-
sögðu verða vel gætt, að
eigi \erði frá þeim ákvörð-
unuin kvikað.“
Þessi digurbarkalegu um-
mæli liins fallna formanns
sem enn hefur vald yfir öll-
um eignum flokksins — og
skuldum — þarfnast ekki
skýringa, en þau ættu að
geta oróið ýmsum lærdóms-
rík.
Hægt að svipta nær helming
þjóðarinuar lýðréttindum.
Áformin eru því þau áð
skipta öllu landinu í einmenn-
ingskjördæmi og afnema með
öllu uppbótarsæti. Með þessu
móti er auðvelt að koma því
þannig fyrir, t. d. með flokka-
samsteypum, að lireinan meiri-
hluta þurfi í hverju kjördæmi
til að koma manni á þing. Þá
gæti vel svo farið að uppundir
helmingur þjóðarinnar liefði
engan fulltrúa á þingi! Sér-
staklega er ætlunin að svipta
þann fimmtung þjóðarinnar sem
fylgt liefur Sósíalistaflokknum
að málum öllum lýðréttindum.
Og sömu leið ætti Alþýðuflokk-
urinn að fara, ef hann tæki
ekki hverju því sem að honum
væri rétt.
Einræðisva’.íd íhaldsins er
markmiðið.
Ráðamenn Sjálfstæðisflokks-
ins segjast með þessu móti
ætla að koma á tveggja flokka
kerfi samkvæmt bandarískri
fyrirmynd. þannig að Fram-
sókn og Ihaldið skiptist á um
að hafa meirihluta og’ fara meö
stjórn! En undir niðri er ætl-
unin sú, að tryggja ein-æðis-
vald llialdsins, tryggja honum
sem mimnhlutaflokki yfirráð
yfir þjóðmálunum öl'um og
bannig endanlegt umboð Bnnda
ríkjanna á Islandi. Væntanlega
hugsa Framsóknarforsorakk-
arnir sig tvívegis um áður en
þeir gleypa við þessum áform-
um — þrátt fyrir fyrirmælin
að vestan.