Þjóðviljinn - 08.01.1953, Blaðsíða 6

6) — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 8. janúar 1953
Maturinn
a
morgttn
Laulcsúpu með osti — Soönar
gellur, kartöflur
Súpan: 2-3 laukar og 1-2 gul-
rætur er skorið í sneiðar og
brúnað í 50 gr af smjörlíki;
IVí 1 af kartöflusoði-)-vatni er
hel't yfir og soðið i 20-30 min.
Ath. að soðið sé ekki of salt.
5 þykkar heilliveitibrauðsneið-
ar eru smurðar smjörliki, rifn-
um osti stráð á og bakaðar
ljósbrúnar í ofni. Ein brauð-
sneið látin í hvérn disk og
súpunni ausiö yfir. 1 staðinn
fyrir að baka brauðið i ofni
má (gSóðbaka sneiöajmar á
hcllu eða í brauðrist, smyrja
síðán og stiá osti.
V:;
kosti og er sá rnestur að þvott-
tirinn slitnar ekki, þarsem hann
verður ekki ft’rir neinurn nún-
ingi.
Austurbærinn og Norðurmýri.
miili Snorrabrautar og Aðalstræt-
is, Tjarnargötu og Bjarkargötu
að vestan og Hringbraut að aunn-
an.
Hafnarfjörður og migrennl. —
Reykjanes.
Eftir háúegi (kl. 18,15-19,15)
Nágrenni Rvíkur, umhverfi E!l-
iðaánna vestur að markalínu fró
Flugskálavegi við Viðeyjarsund.
vestur að Hlíðarfætl og.þaðan til
Hjávar við Nauthólsvik í í’ossvogi
Laufvarnes, meðfram Kleppsvegi
Mosfellssveií. og ICjalarnes, Árnes-
og RangárvaHasýslur.
HljóShylgjur
Eftir nokkiu’ ár þvoum við
kannski allar þvottinn okkar
rncð aðstoð liljóðsins. Þetta
virðist kannski fjarstæðukennt,
en það er sarnt staðreynd, að
íyrsta þvottavélin sem þvær á
þann hátt hefur þegar verið
jbv'ö bvöffmn
gerð, og það sem meira er,
hún hefur reynzt ágætlega.
Við munum nú ckki komast hjá
að nota sápu, cn allur véla-
kraftur verður óþarfur. Ilíjóð-
bylgjurnar sem sendar eru út
frá sérstöku áhaldi setja sápu-
löginn á hreyfingu með sama
árangri og vélsnúningurimi í
þvottavélunum eða haadafHð.
þar sem þær eru ckki En því
er jáfnframt haldið fram, að
hljóðbylgjumar fari betur með
þvottfen en þær áðferðir sem
hmgaðtil hafa verið noíaðar.
k þess er þessi aðferð ódýr-
, tœkið sparnýtnara í rekstri
og ódýiara í innkaupi og auð-
velt áð flytja það á miili.
Framlciðsla þess er þegar haf-
in í Þýzkalandi af hinni þekktu
raftækjaverksmiðju Bosch. Það
er aðeins 3 kg að þyngd.
Áhaldið er sett niður í
venjuiegan þvottabaia, sém get-
ur teidð alltað 150 lítra vatns.
Áhaldið er notáð bæði þegar
lagt er í bleyti, þvegið og skol-
að. Það er misjafnt hve lengi
þarf að láta það ganga, eftir
því hver þvotturinn er. T. d
geta þess að iið rúmfáta-
þvott skal það notað í 3 mín-
útur þegar lagt er í blejli, tíu
mínútur me'ðan þvotturinn sýð-
ur og 5 mínútur við hverja
skohrn.
Áhaldið er sagt hafa marga
Hðíiaagnsiakmöikunin
Kt. 10,45-12,30
í’ALIjEG vlnnuföt úv tékkneska
t.ídcublaSinu som viö sögðum frá
liér i Irajíimun í gær.
KOBÍAN
Framh. af 5. síðu
Eiginkonan var keypt fyrir
fé eða muni, og gat eiginmað-
urinn selt liana aftur ex lion-
um bauð svo við a'ð horía,
jafnvel á pútnahús Hann gat
líka leigt hana öðrum manni
míi óákveðinn. tíma.. T. d. ef
maður eignaðist ekki son með
konu sinni eða konum, þá gat
linnn ef harm var nægilega efn-
aður, lcifjt sér e,3a keypt kon-
ur til að eignast sonu við; Ef
þær voru leigðar eða keypíar
urðu þær að sjálfsögðu arnb-
áttir eða vinnudýr á lieimili
húsbóndans og algjöriega á
valdi lians og eiginkonu lians.
Gat ill me’ðferð af hendi þeirra
leitt til dauða hinnar aðkomnu
Bæjaípésturinn
Framhald af 4. síðu.
möiitium vorum vantar. Það
sagði vitur maður og það er
rétt, að um allar framkvæmd-
ir Iteykjavrkur inætti segja:
„of seint og of lítið“.
Við íslenzkt aiþýðufólk erum
ekki að borga drápsdkatta og
alls konar gjöld þörf og ó-
þörf tii þess að ala upp
heimska og dáðlausa mennta-
mannastétt, sem er svo drag-
bítur á öllu athafnalífi þjóð-
arinnar í stað þess að lýsa
sem geisli manndóms og
þek'kingar fram á veginn, nú-
tið cg #amtíð til blessunar.
Við sem höldiun uppi mennta-
keifi landsins með ærnu erf-
iði, ætlumst til þess að þeir
sem fá notið þeirra réttinda
sem það veitir, vinni meira
og betur í þágu fjöldans en
þeir gera nú ílestir, en séu
ekki bara brúður í' feitiún
stöð sem sóa fé almennings
í lúxugflakk fyrir sjáifa sig
út um heim undir allskonar
yfirskiiú.
Kópavogi á nýársdag. — Jón
-fónsson.
f K Í 5ÍA
konu, en cngin eftirmál urðu
þar sem konan var eign fjöi-
skyldunnar og hægurinn hjá að
bæta fátækum bóndaræfli leigða
konu hans méð því að víkja
einhverju að lionum ef 'það þá
þótti ómaksins vert. Hinn ríki
þurfti ekki áð óttast réttvís-
ina.
Aftur á móti var það svo
meðal fátæka fólksins, að mað-
‘ur gat. aidurhniginn farið svo
<í gröfina,- að hann eignaðist
aldrai konu vegna þess að hann
var svo fátækur að hann gát
áidrei keypt sér hana. Þessi
háttur við giítingar gat þiú
orðið körlum sem lconum þuiíg-
ur í skauti.
Sú kona mátti lieita lieppin
sem giftist á hinn „eðlilega”
liátt, að samkvæmt ráðstöfun
foreldranna giftist hún manni,
sem hún e.t.v. hafði aldrei
augum litið, fiuttist á heimiii
hans og tók til að vinna þar
með fjölskyldu lians og fæ'ða
hon.mi sonu.
Á vesturlöndum gera menn
sér til gamans að segja fyndni
á kostnað annarra og enginn
verður líklega jafn oft fyrir
barðinu á þessu fyndna fólki
og tengdamóðirin. 1 Kina er
þessu allt öðru vísi várið með
tengdamóð u riria. Foreldra rétt-
uriím hefur vcxið óskoraðúr
alla tíð og vaid tongdamóður-
innat yfir tengdadóttur sömú-
leiðis. Því hefar tengdamóðirin
verið allt annað en hlægileg, —
þvert á móti hefur hún v.erið
ægilt’g í Kína lénsskipulagsihs
og með afbrýðisemi og illsku
oft gert tengdadóttur sinni h'f-
ið óbærilegt, Ilúri vár þyí ekki
tii p&maixsemi.
Bai’nag:ftingar voru allai-
gengar í Kína fyiir valdatöku
kommúnista. Börn. váru gjít
12—14 ára og áttu kannski
sjálf bÖrt.i 14—-15 árá. Áíxyætn.-
in vont óft veikburða‘vpsáliiig-
ar-eins cg að likuni 'læíiir'og'
lilýtur þessi siður að hafa haft
nokkur áhrif á þjóðina sem
heild, bæði útlit og heilsufar.
Dæmi voru um tþað í sumuin
liéruðum að til uin það bil
helmings giftínga væri stofnað.
á þennan hátt. Ungmenni voru
gift eins snemma og mögulegt
var, því að höfuðskyidan við
foreldra og forfeður var að
eignast afkvæmi, þ. e. syni.
Eins og áður er sagt: syair
gátu kastað ljóma á foreldrana
og ættina með lærdómi sínum'
og yrðu þcir. >ríkir, .va- tryggt-
áð forfeðruinxm yrði sýndur sá
sómi sem mestan var hægt að
veita. ÆðStu gæði lífsins voru
að standa hátt í mannfélags-
stiganum, hár aidur og margrr
aflcomendur. Mciro.
IÍísa irænha —
Ný bók eítir Stefán Jónss.
Þjóðviljanum bai’st í gær ný
bók eftir Stefán Jónsson, rit-
höfund: Dísa frænka og Feðg-
amir á Völlum. Eru í'bókinni
4 sögur, er svo heita: Dísa
frænka, Inga Dóra, Snorri, og
Feðgarnir á Völlum. Bókin er
221 b’aðsíða á lengd, prentuð
og gefin út af ísafoldarprent-
smioju. Mmi hún hafa komið
út fyrir jólin og verið ein
bezta sölubókin, svó það væri
víst of scint þó Þjóðviljiim
hvetti menn til að kaupa . liana
og lesa. En árciðanlega væri
]iað óliætt.
Höfundurinn skrifar svolát-
andi formála: „Sögur þessar
eru frá minni hendi skrifaðar
fyrir börn og unglinga, — og
svo auivitað fyrir aila þá. sem
vilja gera mér þann greiða að
lésa þær. Hér er þó ekki um
smábáyhabók að ræða Sumir
kunna áð á’íta lengstu söguna
naumast- við barna hæfi. Ég
vona hið gagnstæða. Ég held,
■ að bað sc ámðanlcga skaðlegt;-
áð bania - ög' ungliága&ögur séu
feæx1 * éingöngii barnaskapur".
NEVIL SHUTE: 1 . d m
mynd listamannsins. Hann hafði ánægju af að horfa á traust1
og vingjarnlegt andlit maimsins, sem unnió hafði svo gott
starf fyrir meira cn tvö hundruð árum.
Hann sá álcki annað eu þetta þennan morgim í Louvre.
Þennan listamann og myndir háns.
Daginn eftir hélt liann áleiðis til Jura. Enriþá var hann
dálítið eftir sig eftir ferðalagið, svo að hann fór aðeins tiJ
Dijon þann <lag. Á brautarstöðinni keypti hann dagblað og
renndi augunum yfir það, þótt hann væri búinn að missa;
allan áixuga á styrjöldinni. Það var niikið veður gert x'it ■■&£,,
Noregi og Danmörku, sem lionum fannst órafjarri.
Venjulega tékur ferðin þrjá klukkutíma en járnbrautar-
sarngöngur voru í miklu ólagi. Honum var sagt að það væri
vegna herflutninga. Hraðlestin fór klukkustund of seint fr.í
París og á leiðinni seinkaði henni um tvo klukkutíma. Það
var komið að Qrvöldverði þegar liann kom til Dijon og hann :
var feginn því, að -hatrn hafði ákveðið að fara efcki' lengra •
í einu. Fai’angur hans var borinn á lítiö giatihús á móti;
brautarstöðinni og hann fékk góðan kvöldverð í matsalnum, ]
Svo fékk hann sér kaffi og glas af víni og fór síðan í rúni-I
ið klukkan hálftíu og þá var hann ekki orðfen of. þreyttur.
til að sofa vei.
Honum leið ágætlega næsta morgun, betur en hqnum liafði;
liðið lengi vel. Loftslagsbrcytíngin og umskiptin höfðu gert _
það að verkum. Hann fékk kaffi upp á herbergi feít, fór !
bít hægt við að klaiða sig; hann fór niður um tiuleytið, |
það var sóiskin og það var hiýtt og hressandi úti fyiir. í
Haixta gekk um borgina að ráðhúsinu og Dijon var óbreytt í
frá síðustu heimsókn hans fyrir átján mánuðum. Þama var j
búðin sem þeir höfðu keypt alpahúfumar í, og hann brosti |
þegar hann sá nofnið AU PAUVRE DIABLE. Og þarna,
hafði Joha keypt sér sldði, en hann stanzaði efcki lctxgi þar.!
Hann -borðaði hádegisverð á gistihúsinu og tók síödegis !
lestina - til Jura: honum fannst innanhéraðssamgöngurnar í
■betri en á, langieiðunum. Hann skipti um lest S Andelot bg j
fór með annarri lest upp í fjöliin. Ailan seinni liluta dagsins
' - -A’ * -iFt* ■ , ' |
þokaðist eimreiðin eftír mjóu sporinu, dró tvo gamla vagna’
gegnum héruð, húiin hlánandi snjó.-.-Snjórinsi .þiðnaði • ög rannj
niður' hlíðamar, ofan í litlu lækiná'sem vorn eins qg belj-f
andi vatnsföll þessa stundina. Grenitrén voni farin- að skjóta
nýjunx, hvaongrænum barmáium en alrrar óg engi voru-,
enn í kafi. Á stöku stað sást þó í gras og hann kom atigaj
á nokkra krókusa. Hann hafði komið i tæka tíð og hann!
var fjarska feginn því.
Lestin beið í Morez í hálfa klukkustund og héit .&íðar;
áfram til St. daude. Hún var komin þangað í rökkurbyrj-í
un. Hanai hafði sent símskeyti frá Dijon til Hótel dc láí
Haute Montagne í Cidöt.on óg fór fram á að bíll yrði send-
ur að taka á rnóti liöhum, því'að leiðxh' er löiíg og stundum
erfitt að fá bíl í St. Claude. Bílliim lieið hans, tíu :ára gamall .
dxrysler, sem dyravörðurinn ók, en hann var demantaslíp-í
ari rnilli þess sem hansi 'vann á hótelinu. En Hmvard 'kóihsti
ckkí að því fyrr cn seinna; maðurinn var nýbyrjaður að
vinna á hótelinu. . *
Hami tók farangur gamla Tuannsins, sctti hann í aftur-.
sætið og iþeir lögðu af stað til Cidoton. Framan. af ieiðinni ,
liggur vegurinn í kröppum beygjum upp fjall&hiíðina. Svo»
liggur hann eftir hásléttu, jriir akra og gegnimr skóga.
Eftir vetur í London var loftið dásamiegra en orð fá . lýst.í
Howard sat við hlið bílstjórans en hanir var svo heiilaður ;if :
hinni heillandi ökuferð í rökkurbyrjun, að hann talaði ekki;
mikið við hann. Þeir minntust einu sinni á stríðið og ekili-
inn sagði hontun, að næstum hver einasti verkfær maður
í héraðinu hefði verið kallaður í herinn. Sjáifur revtrdist hann'
ekki tækur; vegna þess að domantarykið haíði setzt í lungu
hans.
Hótel de la Ilaute Montagne er gamnlt in'is. Þar eru,
fbxuntán svefnherbergi og á veturna er þar skíðamiðstöð.
Cidoton er lítið þorp — fimmtán eða tuttugu hús í hæsla
iagi. Hótelið er eina stóra liúsið; hæöir liggja að því á ajla
vegu, fallegar grösugar hlíðar og barrtré á stangli. Það er
mjög k.yrrt og fiiðsælt í Cidotan jafnvel á vetuma, þegar
iþorpið úir og grúir af ungu frcasku skiðafólki. Þannig.
hafði það verið í síðustu lieimsókn hans.
Það var orðið dimmt þegar þeir óku upp að hótelinu.
Howai’d gekk hægt upp steinþrepin 'að dymnmn. dyravörð-
urinn kom á eftir með töskumar. Gamli maðurinn ýtti á
þimga eikárhurðina og gekk imi í anddyrið. Dyr opnuðust.
og þarna var Madame Lucard, feitlagin og "laðleg éifis og
árið áður, bömin kriixgum hana og starfstúlkarnar brQsancli
fyrir áftan. haxia. Lucard sjáLfur var að lieifean í fylgd ineð;
fjallgöngumönnum. • -
‘ Þau heiisuðu. i'.omxm-út franska vísu mco mörgum'-.fögrum