Þjóðviljinn - 17.01.1953, Blaðsíða 4

4) — ÞJÖÐVILJINÍV — Laugardagur 17. janúar 1953
Laugardagur 17. janúar 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (5
þjáfiVIlJINN
Otgefandi: Sameinlngarílokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurlna,
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Magnús Torfi Ólafsson,
Guðmundur Vigfússon.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
19. — Sími 7500 (3 línur).
Áskrlftarverð kr. 18 á mánuði í Reykjavík og nágrennl; kr. 18
annars staðar á landinu. — Lau3asöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Svo sem kunnugt er hefur útgerð vélbátaflptans og
starfræksla hraðfrystihúsanna jafnan, vexið snar þáttur
í atvinnulífi Reykvíkinga undanfarna vetur. Að þessu
sinni hefur hins vegar svo brugðið við aö allur vélbáta-
flotinn liggur bundinn í höfn og hraðfrystihúsin fá þar
af leiðandi lítið Þráefni til vinnslu. Sjómennirnir sem
haft hafa vinnu á vélbátunum ganga atvinnulausir og
verkafólkfð sem uUnið hefur að hagnýtingu afians í
frystihúsunum gengur einnig atvinnulaust að meira eða
minna leyti.
Tvær ástæður liggja til þess að svo er ástatt um
þennan þýðingarmikla atvinnuveg Reykvíkinga. Fisk-
verð hefur ekki eun fengizt ákveðið og samningar hafa
ekki náðst milli úlgerðarmanna og sjómanna um kjörin
á vélbátaflotanum. Af þessum sökum hefur allur vél-
bátaflotinn legið við landfestar síðan um áramót og
vetrarvertíð óhafin enn. Ríkisstjórnin hefur setið á fund-
um með fulltrúum útgerðarinnar og rætt við þá um
fiskveröið en hvorki gengið eða rekið, og meðan svo er
liggur í augum uppi að útgeröarmenn hafa ekki neinn
verulegan áhuga fyrir því að leysa kjaradeiluna við sjó-
menn. Enda hafa þær samningaviöræður sem átt hafa
sér stað um sjómannakjörin borið öll merki málamynda-
viðræðna en deilan á engan hátt tekin þeim tökum sem
líkleg væru til.lausnar.
Þessi frammistaða ríkisstjórnarinnar er stórlega víta-
verð og sýnir til viðbótar við aðra framkomu hennar í
íramle.iðslu- og afurðasölumálum þjóðarinnar hversu
gjörsamlega ófær hún er til að hafa forustu um lausn
þeirra vandamála sem að þjóðinni og atvinnuvegum
hennar steðja, fyrst og fremst vegna stefnu og skemmd-
arverka ríkisstjórnarinnar sjálfrar.
Það er skylda ríkisstjórnarinnar að ganga án frekari
tafar frá samningum við útvegsmenn um verðið á fisk-
inum og þegar það er gert þarf að leggja alla áherzlu á
að leysa deiluna milli sjómanna og útvegspianna um
kjörin á.hátaflotanum. Og þetta þolir enga bið. Stöðv-
un bátaflotans og frystihúsanna hefur þegar valdið miklu
atvinnu- og gjaldevristjóní. Méð stÖðvunihrii ér stórlega
aukið á atvinnuleysi verkalýðsins sem.býr við léleg og
ótrygg atvinnuskilyrði .fyrir.
Hagsmunir. reykvísks. verkalýös krefjast þess að fisk-
verðið verði þegar ákveðið og launadeilan leyst. Á þetta
benti Guðmundur Vigfússon á bæjarstjómarfundi í fyrra-
dag og sýndi fram á nauðsyn þess að baejarstjórnin léti
máliö til sín taka með áskorun á ríkisstjórnina. Flutti
hann í því sambardi eftirfarandi tillögu:
,,Með tilliti til atvinnuástandsins í bænum telur bæjar-
stjóm nauðsyn til bera að vetrarvertið vélbátaflotans og
starfræksla frystihúsanna geti hafizt án frekari tafar.
Fyrir því skorar bæjarstjómin á ríkisstjórnina að hraða
sem mest má verða samningum við samtök útvegsmanna
um fiskverð og stuðla jafnframt á allan hátt að lausn yf-
irstandandi vinnudeilu milli sjómanna og útvegsmanna“.
En íhaldið var á annarri skoðun. Bæjarstjórnarmeiri-
hlutinn sá enga ástæðu til afskipta af þeim vanda sem
stöövun alls vélbátaflota bæjarins og frystihúsanna skap-
ar atvinnulitlum verkalýð ReykjavíkuiT Forsvarsmaður
þess, Jóhann Hafstein, lýsti yfir þeirri skoðun sinni að
málið væri í góöum höndum ríkisstjórnarinnar! Engin
ástæða væri fyrir bæjarstjórn til afskipta af stöðvuninni..
Kvað Jóhann ,skaðlaust“ að vísa tillögunni til bæjarráðs,
í glatkistuna miklu, þar sem nauðsynjamálin eru lögð til
langrar og rólegrai hvíldar. Urðu írialdshendurnar átta
fúslega við þeim tilmælum.
Þessi afstaða íhaldsins til stöðvunar framleiðslunnar og
atvinnulífsins er enginn nýjung. En það er alltaf hollt
fyrir bæjarbúa, og þá ekki sízt hið vimiandi fólk, að hug-
leiða og leggja á minnið það algjöra ábyrgðarleysi
sem íhaldiö sýnir þegar hagsmurrir og velferð almennings
krefjast röggsamlegrar íhlutunar og forustu bæjarstjórn-
arinnar. ,
■ ■■■■ --- 11 =
0) Ö^A&fc “ icdujtnu
Héraðsbann. — Skattur á coca-cola?
UM annað er nú ekki meira
rætt hér í bæ en atkvæða-
greiðslu Jþá, sem bæjarstjórn
hefur samþykkt að fram fari
um hvort leyfa skuli áfram
sölu áfengis hér í bænum.
Eins og kunnugt er eiga tveir
ráðherranna, þeir Bjarni Bene
diktsson dómsmálaráðherra og
Eysteinn Jónsson fjármála-
ráðherra í mikill rimmu út af
áfengismálum, og er orsökin
áfengislagafrumvarp það sem
sá fyrrnefndi lagði fram á Al-
þingi í haust og að mestu leyti
var samhjóða álitsgerð stjórn-
skipaðrar nefndar til breyting
ar á núgildandi áfengislögum.
I nefndarálitinu og lögunum
var gert ráð fyrir að leyfð
væri bruggun áfengs öls veit-
ingastöðum sem uppfylltu á-
kveðin skilyrði heimiluð sala
áfengra drykkja og fleira í
sama dúr.
t nefndinni hafði fulltrúi bind-
indismanna sfcorizt úr leik við
álitsgerðina, en þegar frum-
varp dómsmálaráðherra var
lagt fyrr Alþingi sem stjórn-
arfrumvarp fékk það þá ó-
venjulegu afgreiðslu, að því
var vísað aftur til stjórnar-
innar með tilmæium til henn-
ar um að endurskoða það og
breyta 1 samráði við bindind-
issamtökin í landinu. Margur
ráðherra hefur sagt af sér
fyrir mirmi sakir, en við-
brögð dómsmálaráðherra voru
önnur. — Hann auglýsti gild-
istöku laga um héraðabönn,
sem beðið höfðu í rúma tvo HEYRZT
um dómsmálaráðherra í á-
fengismálum. Þannig er mál-
um háttað á Islandi, að ríkið
hefur verulegan hluta tekna
sinna af sölu áfengis, og
skerðist þessi tekjuliður til
einhverra muna, liggur ís-
lenzka ríkinu við gjaldþroti.
Það er haft fyrir satt, að
iðulega láti ríkissjóður sækja
fé í útsölur Áfengisverzlunar-
innar jafnharðan og það berst
inn. Það er því fyrirsjáanlegt,
að .komi til héraðsbanns hér
í höfuðstaðnum, eins og mest
líkindi eru til, muni ríkissjóð-
ur verða gjaldþrota, fara á
hausisan.
'n
áratugi eftir slíkri auglýsingu,
og svipti jafnframt helzta
gistihiús borgarinnar, Hótel
Borg, vínveitingaleyfi því sem
það hafði fengið með ráð-
herrabréfj einnig fyrir rúmum
tveim áratugum. Öllum skild-
ist þegar í stað, að þessar
ráðstafanir voru ekki gerðar
í því skyni að leggja bind-
indissamtökunum lið í starf-
semi þeirra gegn áfenginu,
heldur vakir fyrir dómsmála-
ráðherra að þjarma svo að
rikissjóði, að flokksbræður
fjármálaráðherra á þingi létu
af baráttu sinni gegn nýmæl-
hefur að Eysteini
hafi komið til hugar að svara
aðgerðum tBjarna Ben. í áfeng
ismálunum með því að leggja
háan skatt á coca-cola, og
ætli með því að slá tvær flug-
ur í einu höggi, bæta að
nokkru iþann tekjumissi sem
ríkissjóður hefur þegar orðið
fyrir og neyða dómsmálaráð-
herra til undanhalds. Er þetta
mikið snjallræði, þó ekki sé
gott að spá um árangur.
Annað mál er það, að meðal
almennings mundi þetta vekja
fögnuð, því að allir eru á éinu
máli um það, að bezt væri að
losna alveg við þann drykk.
EINS og lesendum Þjóðviljans
er kunnugt hefur mál
Rósenbergshjónanna í Banda-
ríkjunum vakið alheimsathygli
og hrundið af stað mjög al-
mennri hreyfingu almennings
víða um lönd. Hverjum manni
sem eitthvað kynnir sér málið
er ljóst að dómurinn er réttar-
hneyksli. Engar sannanir hafa
verið færðar fram sem hægt sé
að byggja á dauðadóm, og það
er greinilegt að málareksturinn
allur. var liður í hatursherferð
bandarískra stjórnmálamanna
gegn róttækum öflum í heima-
landi sínu ; dómarinn lét meira
að segja orð falla um það áð
Rósenbergshjónin hefðu hrund-
ið af stað Kóreustyrjöldinni!
Ætlun ráðamanna vestanhafs
var þannig auðsjáanlega sú að
dauðadómurinn yfir Rósen-
bergshjónunum ætti einnig að
vera dauðadómur yfir frjáls-
lyndum öflum vestanhafs; væri
hægt að lífláta þessi saklausu
hjón væri slkapað það öryggis-
leysi sem nýfasistarnir telja
eftirsóknarverðast.
Hér á Islandi hefur Þjóðvilj-
inn einn blaða vakið athygli
almennings á þessu máli og lagt
fram staðreyndirnar um það.
Þríflokkablöðin hafa verið tal-
fá, þar til í, gær að blað for-
sætisráðherrans, Tíminn, helg-
ar því heila forustugrein. Og
þar bregður svo við að ritstjóri
Tímans — nýkominn frá
Bandaríkjunum — tekur sér
fyrir hendur að verja réttar-
hneykslið og finna því allt til
afsökunar. Hafa aðeins svört-
ustu afturhaldsblöð Evrópu
tekið þá afstöðu, þaranig að rit-
stjóri Tímans ratar í réttan
bás. Röksemdir hans eru þær
að alkunnugt sé að réttarfar í
Bandarikjunum standi á mjög
háu stigi þannig að engin hætta
ætti að vera á að saklaust
fólk sé líflátið, og í annan stað
hafi nokkrir menn verið líf-
látnir nýlega í Tékkóslóvakúi,
og því farist sósíalistum manaa.
sízt að hefja baráttu í máli
Rósenbergsh jónanna.
í Bandaríl?junum, en það er
einnig röksemd sem lýsir vel
heilindum og heiðarleika Tíma-
ritstjórans. En annars ber pina-
ig • að gæta. Réttarhöldin í
Tókkóslóyakíu fóru fram fyrir
opnum tjöldum; þeim var
meira að segja útvarpað svo að
öll þjóðin gæti fylgzt með þeim.
úij^r

Þar voru lagðar fram sannanir
á sannanir ofan, og hver ein-
asti sakborningur játaði sekt.
sína. Enginn hefur reynt að
bera brigður á það að dómarn-
ir í Tékkóslóvakíu hafi verið í
fyllsta samræmi við lög, og
að viðurlögum landslaga hafi
verið beitt. Síðan kunna menn
að hafa á. því mismunandi
skoðanir ,hvort yfirleitt sé rétt
að beita dauðarefsingu, jafn-
vel við þá sem sekir hafa
reynzt um hin alvarlegustu af-
brot; en það er önnur saga.
Rósenbergshjóeiin hafa hins
vegar haldið fast við sakleysi
sitt, og heimskunnir lögfræð-
ingar telja „sannanir" þær sem
fram hafa komið baldlausári í
Rósenbergsmálinu er um það
spurt hvort lífláta eigi sak-
laust fólk, fólk' sem ekki hefur-
brotið landslög; — það er ekki
verið að biðja um /neina náðun
fyrir afbrotamenn sem játað
hafa sekt sína.
Þá er hin staðhæfingin um
hið ágæta réttarfar Bandaríkj-
aana ekki haldbetri. 'Bandarík-
in eru einmitt alræmd fyrir ör-
yggisleysi þegnanna í dómsmál-
um. Það hafa verið gefnar út
margar og stórar bækur um
réttarhneykslin, aftökur án
dóms og laga, réttarofsóknir
og réttarmorð. Aftur og aftur
hefur heimurinn risið upp til
mótmæla, og nægir að minna á
mál Sacco og Vanzetti sem
báðir voru saklausir — og báð-
ir myrtir af bandarískum
stjórnarvöldum. Og einmitt á
síðustu árum. hafa réttarof-
sóknirnar færzt margfaldlega í
aukaaa, eins og alkunnugt er.
Allt þetta á Þórarinn Þópar-
insson að vita og veit. En
hann veit einnig til hvers er
af honum ætlazt og þjónustu-
semin verður öllu öðru yfir-
sterkari.
HARA
TJORNARINNAR
ÁLUNUM
Stiórnarvöldin. rœða nú heizt um það
hvernig eigi að takmarka framleiðsluna!
Um þessar mundir blasir við botnlaus kreppa í
afurðasölumálum. ein alvarlegasta kreppa sem yfir
íslenzkt atvinnuiíf hefur dunið. Stefna ríkisstjórn-
arinnar í markaðsmálum hefur beðið algert skip-
brot, það skipbrot sem sósíalistar sögðu fyrir þegar
í upphafi marsjalláætlunar. Ástæðurnar til skip-
brotsins eru einkum þrennar: 1.) Kreppa í auð-
valdslöndunum sem viðskipti íslands eru tjóðruð
við. 2.) Einokunarskipulag. ríkisstjórnarinnar á af-
urðasölunni. 3.) Brjálæðiskennt ofstæki pólitíkusa
eins og Bjarna Benediktssonar, sem ekkert hafa hirt
um að ná í markaði sem verið hafa okkur opnir.
Málum ei nú þegar svo komið að valdamennirnir
ræða helzi um það hvernig þeir eigi að fakmarka
framleiðsiuna, hvort þeir eigi að banna togurum
að afia fyrir frystihús; hvort þeir eigi að úthluta
frystihúsunum ákveðnum kvóta þannig að þau
megi ekki framleiða meira en ákveðið magn o. s.
frv. Helzta úrræðið er þannig að ieggja á ráðin um
það að hve mikiu leyti eigi.að banna þjóðinni að
vinna!
Hér fer á eftir stutt yfirlit
um ástandið í afurðasölumál-
um eins og. það er nú.
FreSfiskur
Enn eru óseldir um það bil
tveir þriðju hlutar af freðfisk-
framleiðslu síðasta árs. Birgð-
irnar í landinu sjálfu eru um
12.000 tonn, og auk þess eru
í geymsluhúsum í Bandaríkj-
unum óseldar birgðir sem nema
um 7000 tonnum. Samtals eru
þannig óseld um 19.000 tonn;
en eðlileg ársframleiðsla hef-
ur verið metin um 30.000 tonn.
Eina umtalsverða-,sa,lan sein
náðst hefúr. upp á síðkastið er
salan á 3000 tonnum af freð-
fiski til Austurþýzkalands, þess
lands sem Bjami Benediktsson
. bannaðj öll viðskipti við; fyrir
nokkrum .árum.
Auk þess sem að ofa.n grein-
ir komu þær upplýsingar fram
á fundi Sölumiðstöðvar hrað-
frystihúsanna fyrir nokkrum
dögum að láta myndi nærri að
, ;;
' ■
fyrirliggjandi væri nú í birgð-
um álíka mjkið magn af karfa
og þorski fyrir ameríkumarkað
nema fyrir um það bil helm-
ing þess magns! Enn ískyggi
legra er þó hitt að stjómin sér
engin ráð til að koma fiskinum
út á mörkuðum þeim sem hún
hefur bundið sig við. Bretland
er nú a'gerlega úr leik, hefur
hafið viðskiptastríð við íslend
inga og hefur auk þess boðið
algerlega óhæft verð undanfar.
in ár. Bandaríkin eru yfirfull
af íslenzkum birgðum, þannig
að þær einar munu hrökkva á
þessu ári og þykir gott ef þær
seljast. Vesturevrópulöndin
kaupa ýmist lítið eða ekki neitt
Salffiskurinn
Til skamms tíma
söluhorfurnar á saltfiski mun
skárri en á freðfiski. Fram-
leiðsla síðasta árs var 55—60
þús. tonna. Af þessari fram-
leiðslu er ekki óselt mei/-a en
5—6 þús. tonn af óverkuðum
saltfiski. Auk, þess eru, dálitl-
ar birgðir af þurrkuðum fiski
sem ekki hefur tekizt að koma
til markaðslandanna.
Nú um áramótin var útlitið
hins vegar þannig að lang-
stærsti viðskiptaaðilinn, ttalía,
I*eir bera
ábyrgðina
beinliris bönnuð eins og kunn-
ugt er. Afskipanir til Spánar
hafa sáralitlar orðið og geng-
ið mjög treglega. Hafa Spán-
verjar æ ofan í æ neitað um inn
flutnmgsleyfi. vegna þess. ao
þeir liafa talið að rikisstjórn
tslands hafi ekki staðið við
samninga. Er nú mikil hætta
á því að þær birgðir sem fram-
leiddar voru fyrir Spánarmark-
að verði orðnar ónýtar, þegar
afskipun verður loksins heim-
iluð. Sömu sögu er Að segja
um afskipun á þurrum fir.ki til
Brasilíu; hún hef ur gcr.gið
eins illa og hugsazt getur,
þannig að þangað hefur svo
til ekkert farið enn. Talið er
að ástæðan til þessarar tregðu
sé sú að islenzku bankarnir
gera kröfu til þess að greidd-
ur sé harður gjaldeyrir fyrir
fiskinn, en Norðmenn hafa t.d.
samið í gjaldeyri Brasilíu og
öll þeirra viðskipti hafa geng-
ið; miklu betur.
Saltfiskframleiðendur telja
því að útlitið sé verra en það
hefur verið um mjög langt
skeið um sölu á saltfiski. Fyr-
virtust irsjáanleg er sölustöðvun á ó-
verkuðum fiski og engar söíur
eru heldur fyrirsjáanlegar á
verkuðum fiski, og eru sér
fræðingar ríkisstjórnarinnar
þegar farnir að tala um stór
felldar verðlækkanir á þessum
afurðum.
Isfiskur
Óþarft er að rekja ástandið
í ísfiskmálum; allir vita áð ísr
Gleggsta dæmið um það hverja möguleika ríkisstjórnin hefur haft og hef-
ur er sú staðreynd að Norðmemi hafa ekki átt í neinum erfiðleikum með að
selja sjávarafurðir sínar. Þeir hafa, getað selt þun-kaðan fisk viðstöðulaust til
Brasilíu og Spánar meðan full tregða hefur verið á viðskiptum íslendinga við
þessi lönd. Þeir hafa gert stóra samninga úið Sevétríkin og alþýðuríki Austur-
evrópu og hagnýtt þar alla möguleika. Á sama tima og talað er um að tak-
marka freðfiskframleiðslu hér eru þeir að framkvæma stórar áætlanir um
framkvæmdir í Norðurnoregi, og byggjast þær aðallega á stóraukinni freð-
fiskframleiðslu.
og seldist allt sl. ár, og í
Bandaríkjunum eru þegar haf-
in undirboð á íslenzkum fiski.
Þetta eru þær staðreyndir
sem blasa við um þær mundir
sem vetrarvertíð á að hefjast
um þessar slóðir. Eðlileg fram-
leiðsla á vetrarvertíð er 20—
25 þús. tonn; en það er ekki
einusinni rúm í frystihúsunum
er talin eiga fyrirliggjandi salt-
fiskbirgðr til 9'—10 mánaða.
Nýjustu fréttir herma að ttal-
ir séu nú farnir að selja salt-
fisk sem keyptur var frá ts-
landi fyrir 105—108 sterlings-
pund tonnið til Grikklands fyr-
ir 95 pund tonnið.
Verkun á saltfiski á árinu
varð sáralítil, og var um skeið

302. dagur.
Nú er það næsta kynleg rök-
semd, að þar sem líflátsdómar
hafi verið frámkvæmdir í
Tékkóslóvakíu sé efckert við
það að athuga þótt saklaust
fólik sé brennt í rafmagnsstóli
Hodsja Nasreddín andvarpaði djúpt og
sagði síðan: Aðalglsepamaðurinn er ....
hann leit út yfir höllina, kvaddi í hug-
anum veröldina sem hann unni svo mjög,
mennma og- sólina.
Flýttu þér nú! hrópaði emírinn óþolinmóð-
ur, Svona, undir eins. — Hodsja Nasreddín
hóf upp skæra raust sina, og benti á emir-
inn: Aðalglæpamaðurinn er ....: þú, emír.
Sva reif hann af sér vefjarhöttinn og
skeggið .... og í einu vetfangi sá hver
einasti maður að hann var ekki Hússein
Húslía, vitringurinn frá Bagdad, heldur
Hodsja Nasreddin.
Emírinn glennti upp augun og hnyklaði
síðan brúnirnar — hann reymji að segja
eitthvað, en það varð ekki nema kæmt
og titringur í feitum kinnum hans. Hirð-
in var steinj Ipstin.
fiskmarkaðurinn er úr sögunni
með öllu, nema þéssi smávægi-
legi haustmarkaður i Þýzka-
landi, sem sl. ár reyndist mjög
lélegur.
HarSfiskur
Eini þáttur framleiðslunna,r,
þar sem horfur eru viðunanleg-
ar, er fiskherzla. Sú fram-
leiðsla hefur gengið allvel og
aukizt nokkuð. Viðbúnaður er
nú talsverður að auka þessa
framieiðslu svo að segja um
allt land. Verulegur hluti þess-
arar framleiðslu er seldur í Af-
! ríku; en á hinu eru auðvitað
I engin tök að láta verka nema
i sáralítið magn af heildaraf-
köstum tslendinga á þenna.n
hátt.
Að draqa úr
framleiSsl-
unni!
Og nú or því svo komið að
fiskframleiðendur spyrja h.ver
annan: Hvað á að gera? Það
er talað um það í fullri alvöru
að banna algerlega að frysta
fisk úr togurum, mikilvirkustu
framleiðslutækjum þjóðarinnar,
Rnda er nú þegar, svo komið
að togarar fara . sér m,jög
hægt og sumir liggja alveg.
Eini togari Kveldúlfs, Egill
Skallagrímsson, hefur þannig
legið bundinn síðan í upphafi
verkfalls og liggur enn. Ask-
ur, sem einnig er að verulegu
leyti eign thorsaraklíkunnar,
hefur legið bundinn í 7 mánuði.
Mennirnir sem stjórna afnrða-
sölumálunum gefa einnig for-
dæmið um afleiðingar verka
sinna.
Auk þess sem talað er um að
stöðva togarana alveg, eru
uppi ráðagerðir um það að
draga úr framleiðslu hrað-
frystihúsanna eða setja^ um
það kvóta hváð hvert hús
megi framleiða! Helzta við-
fangsefnið virðist því vera:
Hvemig er hægt að draga úr
framteiðslunni ?
i
/ •
rikjsstjórn
Algerara öngþveiti er ekki
hægt að hugsa sér. Þjóðin má
aldrei viðurkenna það sjónar-
mið að draga úr framleiðslunni.
Þáð væri uppgjöf fyrir illum
verkum óstjórnarinnar. Líf og
framtíð tslendinga er háð því
að öll framleiðslutæki séu tát-
in ganga af fullum krafti og
framleitt eins og hægt er. En
þjóðin þarf að tryggja að í
landinu sé stjóm sem getur
gegnt því frumskilyrði rikis-
stjórna að koma vinnu lands-
búa í verð, selja afurðir þeirra.
A&varanir
sósialisfa
SósíalAtar hafa. frá bví
fyrsta yarað við essum
málalokum. t útvarp SliIT^JPð-
um frá Aiþingi um marsjall-
áætlunina í cf tóber 1947
komst Einar Olgeirsson m. a.
þannig að -orði:
„Ríkisstjórnin virð'rt telja
marfcaðlna í Bandarík'uniim og
Bretlandi eftirsóknarvorðustu
markaðina.
í Bandaríkjunum hefur fisk-
ur okkar hlngað til verið seld-
ur fyrir, hálfvirði móts við það,
sem , rnéghúands’bióðir *u,rópu.
Framhald á 7. siðu.