Þjóðviljinn - 17.01.1953, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 17.01.1953, Blaðsíða 6
6) — WÓÐVILJINN — Laugardagur 17. janúar 1953 Skólatelpur I skólakjólum Skólakjóllinn þarf að upp- fylJa mörg skilyrði. Það þarf að vera hægt að hlaupa og leika sér í honum, hann á að vera hentugur og hlýr og hann þarf að fullnægja hinni eðli- legu hégómagirni telpunnar, svo að henni finnist hún jafn vel búin og hinar telpurnar í bekknum. Ekkert er eins kveljandi fyrir telpu og áð vera öðru vísi en hinar, „skera sig úr.“ Það er illa gert að neyða barn til að klæðast á einhvem sérstakan hátt, ef því er það ekki að skapi, og það er nauðsynlegt áð taka tillit til þess, hveraig leiksystkini barnsins ganga til fara. Ef bamið sjálft tekur ekki afstöðu tij ákveðins klæða- burðar, verður þetta atriffi auð- veldara viðfangs, en þáð er rétt að gera sér ljóst frá upp- liafi að böm eru mjög næm fyrir. gagnrýni félaganna og geta, tekið liana mjög næm sér. Böm hafa mjög ákveðnar skoðanir á því sem þeim þyk- ir fallegt og ekki fallegt og þau geta haft ákafa andúð á ákveffnum litum og sniðum. Við höfum því vali'ð þrjá barnakjó’a, sem eru þannig í sniðinu, að þeir eru við hæfí fíéstra’ barná. 'Það ér ekki þar rneð sagt að öllum þyki þeir fallegir ,en til þess að komast hjá þvi að barniff' verði óánægt með fötin sín er gott að leyfa því að koma með tillögur. Inn- an sanngjamra takmarka er yfirleitt hægt að uppfy’la ósk- ir telpnanna. Þær em oft skvn- samari en fu’lorðna fólkið held- ur. Telpur hafa mætur á víðum kjólum og í þeim eiga þær auð- velt með að hrcyfa sig, og þá ósk er því skynsamlegt ao upo- fylla. Vasar eru einnig miög eftirsóknarverðir, böm þurfa alltaf að geyma eitt og annað, helzt í vasa, en mrizt að banna bömunum að nota vasana, vegna þesg að úttroðnir vasar séu Ijótir. Ef vasi er settur á kjól barnsins, þá má barni'ð vissulega hafa ánægjuna af að nota þann vasa, þótt það prýði ekki kjólinn. Þessir þrír kjó’ar em bæði viðir og með vösum. Fyrst er kjóll í tvennu lagi. og það er hægt að láta sér nægja að sauma fellda pi’sið méð skakka vasanum og láta telpuna nota prjónapeysu eða bómullarpeysu við. Ef saumuð er blússa, er skemmtilegt að hafa í henni upphafsstafi og böm era yfír- ’.eitt mjög hrifin af þvi. Litla telpan í miðjunni er í. fyrgta bekk, og hún er svo lítij, aö hún getur ekki ráðið fötunum sínum sjálf og mamma verður áð vera einráð, en ætli fléstar Áfengisneyzla þjóðarinnar hefur löngum verið talið eitt af helztu vandamálum liennar. Ekki sérstaklega vegna iþess að íslendingar séu öðrum þjóðum hneigðari til áfengisneyzlu, heldur öllu fremur vegna þess að í okkar fámenna Iandi finn- um við betur til þess, hvílíku böli áfengisaeyzlan getur kom- ið til leiðar. Siðustu aðgerðir dómsmála- ráðherrans í þeim málum liafa komið af stað nýjum um- ræðum 'um það raál, og nokkr- um blaðaskrifum. En nokkuð má það undarlegt teljast að ekki skuli heyrast neitt frá góðtemplarareglunni eða for- ráðamönnum hennar sem máli iskiptir. Nema smá þak’dætis- ávarp til ráðherrans fyrir gerðir hans. Að vísu er það svo, að blöð ráðherrans hafa viður- kennt að ráðstafanir hans hafi verið uokkurs konar hefnd til Framsóknarmanna fyrir að eiga þátt í að fella áfengislagafrum- varpið í vetur. Út frá þeim umræðum sem mn þetta hafa framið fram virð- Lst mega draga ýmsar ályktanir, en þó finnat mér þessar mest áberandi. Allur sá barlómur, sem veit- ingghúsin hafa látið frá sér fara, um að þau verði að hætta starfrækslu vegna þessara að- gerða, ber það með sér að þau 'hafi liagnazt á vínsölunni hafi verið jafnvel aðaltekju- lind þeirra undanfarin ár, og hefur því auðsjáaulega verið um stórikostleg lögbrot að ræða bæði hjá þeim og eins þeim er leyfin veittu, þar sem ekki mátti samkvæmt áfengis- lögunum veita þessi leyfi til þess að viðkomandi veitingahús eða þeir sem leyfin fengu, högnuðust á þeim. Ef þetta á nú að vera hefnd á fjármálaráðherra cg flokk hans í þá átt, að tekjur ríkis- sjóðs minnki, þá er þar með viðurkennt að þessar aðgerðir muni verða til þes3 að draga úr áfengisverzluoinni, og að eftir þvi sem áfeagi sé veitt á fleiri stöðum auiki það neyzl- una. Og með því að láta héraða- bönnin koma til framkvæmda virðist þá einnig mcga álíta að dómsmálaráðherra sá fcomm á Ealmagnstakmöikuniii IU. 10,45-1240 VRsturbærinn trá Aðalstræti Tjarnargötu og Bjarkargötu. MeJ arnir, Grímsstaðaholtið með flue vallarsvæðinu, Vesturhöfnm met Örfirisey, Kaplaskjói og Seitjarn arnes. Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðar- árholtið, Túnin, Teigarnir, íbúðar- hverfi við Laugarnesveg að Klepps- vegi og svæðið þar norðaustur af Eftir hádegl (kl. 18,15-19,15) Hafnarfjörður og nágrenni. — Reykjanes. telpur yrðu ekki ánægffar með köflóttan ullarkjól, bryddaðan flauelsböndum? Þriðja telpan í röndóttu peysunni er í skokk- pilsi og þá skiptir miklu máli hvaða snið er haft á smekkn- um. Ýmsar nýjar og fallegar gerðir hafa sézt með v-háls- máli og pífum á öxlunum í banda stað ,en það verður að gæta þess ao telpur eru flestar með mjóar axlir og böndin renna ævinlega út af öxlunum, nema smekkurinn sé með heppi legu sniði. Á skokknum á myndinni er mjög hentugt snið. Að aftan má hafa smekk- inn eins og að framan eða þá að hægt er a'ð krossleggja böndin eins og á hjúkranar- svuntu. þá skoðun, að meirihluti þjóð- arinnar vilji nú bann á sölu á- fengra drykkja, því annars mundi tilgangur hans með þessum iáðstöfunum ekki taá verulegum árangri. Það má því ætla að ekki verði langt þangað til að al- gjört áfengisbann verði í þessu landi. Góðtemplararegl- an og aðrir, sem að bindindis- málum vinna, ættu því eikki að láta hjá líða hvorki í ræðu eða riti, að nota hvert tækifæri, til áð vinna að þessum málum. Andbakkus. Kynleg bókfærsla Fymspurn til gjáldkera Slysavarnaléjlaqs Íslands í reikningi Slysavarnafélags íslands, fyrir árið 1951, sem eftir venju er birtur í árbók fé- ’agsins, er að fínna næsta tor- skilið atriði, sem þannig er vaxið, að almenningur, sá stóri hópur landsmanna ,seni styrkt hefur félagið með fjárframlög- um í tugi ára, krefst skýring- ar. í gjaldabálki reikningsins ef eftirfarandi færsla, orðrétt upptekin. ,,Laun og eftirlaun J.E.B. kr. 140,094,75“ — Skammstöf- un þessi mun eflaust eiga vi'ð Jón E. Bergsveinsson fyriver- andi erindreka félagsins, en samt er hann ekki talinn í stapfsmannaskrá margnefnds félags, sem einnig er í árbók- inni. Samkvæmt þeirri bók- færs’u ættu laun Jóns að hafa verið svo rífleg sem fyrr seg- ir, hefur þá félagið ekki talið honum nefnda upphæð til skattskyldra tekna, þvi eftir Skattskrá Reykjavíkur sl. ár virðast laun hans að miklum mun lægri. Og getur einn og sami maffur fengið samtímis greidd vinnulaun og eftirlaun hjá sama vinnuveitanda ? Bréf- ritara er hins vegar fullkunn- ngt um að Jón E. Bergsveinss. hefur ekki fengið nema hluta af þeirri upphæð sem að ofan ep talin, en hvað veldur þá þessari bókfærslu ? Framhald á. 7. slðu. - Baráttan um áfengið 15. HSicðpípusmiðarinn Chryslerinn beið við dymar til að aka þeim til Saint-Clauae. Kveðjumar voru stuttar og þvingaðar. Howard var búinn að segja allt sem segja þurfti við Cavanaglihjónin og bömin vildu ólm komast upp í bíiinn. Þau hugsuðu ekikert um það að þau ættu ef til vill ekki eftir að sjá móður sína árum saman; þau hugsuðu aðeins um hina ævintýralegu ökuferð til Saint-Claude sem þau áttu fyrir höndum, og heilan sól- arhring í alvöm járnbrautarlest með gufuvél. Foreldrar þeirra kysstu þau, rjóð og vandræðaleg, en innihald þessarar kveðjuathafnar fór alveg framhjá bömunum. Howard stóð álengdar og vissi ekki hvað hartn átti af sér að gera. Frú Cavanagh tautaði: „Verið þið sæl, elsku bömin mín“, og sneri sér undan. Ronald sagði: „Má ég sitja hjá bílstjóranum ?“ „Sheila sagði: ,,Ég vil líka sitja hjá bílstjóranum ?“ Howard steig fram. „Þið eigið bæði að sitja aftur í hjá mér“. Hann. ýtti þeim inn í bílinn. Síðan sneri hann sér að móður þeirra. „Þau era mjög ánægð“, sagði hann blíðlega. „Það skiptir mescu máli“. Hann settist upp í bílinn; bíllinn ók af stað niður götuna og öll óþægindin vom að baki. Hana sat í miðju sætinu með bam til hvorrar handar til þess að þau ættu jafnhægt með að horfa út. Stundum sá annað þeima geit eða asna og skýrði frá því hástöfum á ensk-frönsku hrognamáli; hitt barnið skreið þá yfir gamla manninn til að sjá furðuverkið. Howard var megnið af tím- anum að lijálpa þeim í sætin. Hálfri stundu síðar óku þau að járnbrautarstöðirini i Saint-Claude. Dyravörðurinn hjálpaði þeim út úr bílnum. „Þetta era falleg böm“, sagði hann við Howard á frcnsku. „Það verður dapurlegt fyrir foreldra þeirrá*. Gamli maðurinn svaraði honum á frönsku: IrSatt er það. En á stríðstímum ættu böm að vera sem fjærst öllum vopnaviðskiptum. Ég lield að móðir þeirra hafi tekið skyn- samlega ákvörðun“. Maðurinn yppti öxlum; hann var bersýnilega ekki sam- mála. ,,Það gæti aldrei komið stríð til Cidoton ?“ Haim bar farangur þeirra inn á stöðina og hjálpaði Howard að láta skrásetja hann. Brátt þokaðist litla lestin upp úr dalnum og Saint-Claude var að baki. Það var sama morgun og Italía sagði Bandamönnum stríð á hendur og Þjóðverj- ar héldu yfir Signu og inn í norðiu-hluta Parisar. ÞRIÐJI KAFLI Hálftíma eftir trottförina frá Morez var bömcmum strax farið að leiðast. Howard hafði gert ráð fyrir þessu og búið sig undir það. 1 skjalatöskiimli, sem 'harin. hafði meðferðis, geymdi h'ann yraislégt siriádót handa þeim, sem móðir þeirra hafði fengið honum. Hann dró fram skrifbók og liti og lét þau teikna skip. . Þegar þau komu til Andelot þrem stundum síðar bg vom búin að snæða hádegisverð var klefinn útataður í umbúða- pappír og appelsínuberki; tóm mjólkurflaska stóð undir einu sætinu. Sheila hafði fengið sér lúr í fanginu á Howard gamla; Ronni hafði staðið við gluggann megnið af tíman- um og sungið franska vísu um tölustafina —- Einn og tveir inn íkomu þeir þrir og fjórir furðu stórir .. . Howard fannst hann orðinn útlærður í að telja, þegar þau komu til Andelot. Hann varð að vekja Sheilu af værum blundi þegar þau óku inn á litlu stöðina, '}>ar sem þau þurftu að slcipta. Hún var heit og úrill þegar hún vaknaði og fór að skæla að ástæðulausu. Gamli maðurinn þurrkaði henni um augun, fór út og hjálpaði bömunum niður á stöðvarpallkin, fór siðan og sótti faranguiinn. Það voru engir burðarmenn á stöð- inni, en ekki var við öðru að búast á stríðstímum. Hann hafði gert ráð fyrir því. Hann gekk eftir pallinum, hélt á farangrinum og' börnin gengu við hlið h:ns; hann lét þau ráða fei'ðinni og þau gengu hægt. Á skrifstofunni hitti hann þrekinn, svarthærð- an stöðvarstjóra. Howard spurði hvort hraðlestin frá S\nss gæti lialdið áætlun. Maðurinn sagði að hraðlestin kæmi alls ekkí. Erigar lest- ir væm væntanlegar frá Sviss. Howard varð agndofa og maldaði í móinn. Hvers vegna í óaköpunum var honum elcki sagt það S Saint-Claude ? Hvemig átti hann að Icomast til Dijon? NEVIL SHUTE:

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.