Þjóðviljinn - 30.05.1953, Page 6

G) —- JÞJÖÐVILJINN — Laugardagur 30. taaí 1953
JUÓOVIUINN
Útgefandl: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurlnn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
10. — Sími 7600 (3 línur).
Aakriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
«nnars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintakið.
Prentsmiðja Þjóðviljane h.f.
'
Þegar hjúin deila
Þaö er sagt aö margt komi upp þegar hjúin deila.
Þetta sannast nú á stjórnarflokkunum báöum, Framsókn-
arflokknum og Sjálfstæðisflokknum. Þrátt fyrir innilega
samvinnu beggja flokka um stjórn landsins, sameiginlegar
árásir þeirra á lífskjör íslenzkrar alþýöu allt síðasta kjör-
tímabil, samábyrgö þeirra beggja og Alþýðuflokksins í
hemámsmálunum, telja þessir flokkar ekki sigurvænlegt
r.S ganga til kosninga án þess áö segja örlítið brot af sann-
Jeikanum hvor um annan. Þetta er gert í þeim tilgangi
að reyna aö telja kjósendum trú um aö þessir samvöxnu
tvíburar. Framsókn og Sjálfstæöisflokkurinn eigi ekki allt
sameiginlegt heldur sé milli þeix’ra verulegur ágreiningur.
Þetta mun fáa biekkja eftir reynslu undanfarinna ára.
jslenzkir kjósendur fylgjast þaö vel méð og eru það þrosk-
aðir að Iþeim er vel ljóst að Framsókn og Sjálfstæðisflokk-
urinn eru sammála um öll meginatriði stjórnmálanna.
Síðasta kjörtímabi! sannar þetta bezt. Á því hafa Fram-
sókn og Sjálfstæðisflokkurinn staöið saman sem einn
flokkur væri og bera sameiginlega ábyrgö á þeirri stefnu
sem fylgt hefur verið, stefnu linnulausra árása á lífskjör
fólksins, skipulagningu atvinnuleysis í atvinnulífi þjóö-
arinnar sem nú er að lykta méð því aö vaxandi fjöldi
vinnufærra íslendinga er hrakinn frá framleið’slu lands-
manna sjálfra og í niðurlægjandi og þjóðhættulega hern-
aðarvinnu á vegum bandaríska hemámsliösins.
Eigi aö síður er fróðlegt aö athuga hvað upp kemur
þegar þessi hjú hinnar sameiginlegu stjórnarstefnu,
Framsóknar og Sjálfstæöisflokks fara aö deila innbyrðis,
þótt í blekkingaskyni: sé. Þannig hefur nú Morgunblaöiö
ekki komizt hjá því að skýra frá nýjasta afreki Vilhjálms
Þór í olíumálunum, þar sem Sambantl íslenzkra sam-
vinnufélaga hiröir ranglega á einum olíufarmi 700 þús-
undir króna, en neýðist svo til að skila ránsfengnum þegar
upp kemst um svindlið og vill þar með vera hvítþvegiö af
þessari tilraun til féflettingar á útvegsmönnum og sjó-
mönnum og öðrum viöskiptamönnum Olíufélagsins.
En Tíminn á einnig sitt’af hverju í pokahorninu um
gróðabrask og fjársvindl þeirra fyrirtækja sem lúta for-
sión Sjálfstæðisforsprakkanna. Hefur Tíminn skýrt frá
því að Eimskip hafi: grætt 51.5 milljónir á ánmurn 1942-
1951 á flutningum til landsins með leiguskipum og í gær
lætur bláöið liggja orð aö því aö Eimskip hafi af bændum
700 þús. kr. í of háum gjöldum fyrir flutning á áburði til
íandsins.
Þannig kemur sitt af hverju fram þegar þessi hjú aft-
urhaldsstjórnarinnar eru komin í hár saman og neyðast
til að segja nokkurn sannleika vegna kosningabaráttunn-
ar. En það er eftirtektarvert aö af hálfu beggja ríkir algjör
þögn um stærstu fjámiálahneykslin og -stærstu þjófnað-
ina sem skipulagðir eru af báöum flokkum sameiginlega
undir forustu braskfélaganna Vilhjálms Þór og Björns
Ólafssonar. .
Morgunblaöið og Tíminn eru sammála um að láta sem
mesta þögn ríkja um þá fyrirætlun flokka sinna aö ræna
Áburðarverksmiðjunni frá þjóðinni og afhenda hana
braskfyrirtæki gæðinga stjórnarflokkanna. Þennan stór-
þjófnað tókst Sósíalistaflokknum að hindra í bili meö því
að afjúpa fyrirætlanir ríkisstjómarinnar og liðs hennar
á síöasta Alþingi.
Það eru þannig hinir smærri einkaþjófnaöir hvors
flokksins um sig sem eru umræöuefni flokksblaöanna i
hita kosningabaráttunnar. Fyrirhugaö rán 120 millj. kr.
fyrirtækis þjóöarinna/ eins og Áburóai'verksmiðj unnar er
þagaö um af báðum, af því að þar eru báðir flokkar sam-
sekir. En þess má þjóðin vera viss að Vilhjálmur Þór og
Björn Ólaísson eru ekki af baki dottnir í þessu efni. Þeir
munu eftir koningar heimta verksmiðjuna í hendur brask-
fyrirtækis síns — nema þjóðin taki nægilega ákveöiö í
laumanaog veiti flokkum ríkisstjórnarinnar veröskuldaöa
ráöningxi á kjördegi.
Stjórn USA afsannar sjálf fullyrðingar
sínar um árásarhæftu ur austri
AndstaSa magnast um alla V-Evrópu
gegn hernámi og hervœSingu
'-flyfikið gekk á í öldungadeild
f’-*-Bandaríkjaþings dagana
eftir umræðurnar um utanrík-
ismál á brezka þinginu um dag-
inn. Winston Churchill er haf-
inn yfir ýmsa gagnrýni í
Bandaríkjunum og því var tek-
ið mjúkum höndum á kröfu
hans um fund forystumanna
■Sovétríkjanna og Vesturveld-
anna þegar í stað og dylgjum
hans um að Bandarikjastjóm
óttist slíkan fund og því hafi
Eisenhower forseti sett óað-
gengileg skilyrði fyrir banda-
rískri þátttöku í fjórveldafundi.
Hinsvegar á Clement Attlee,
fyrrverandi forsætisráðherra
Verkamannaflokksins ekk; upp
á pallborðið hjá bandarískum
þingskörungum. Þeir hafa löng-
um átt erfitt með að sjá mun
á hógværri, sósíaldemókrat-
ískri stefnu hans og blóðrauð-
um bolsévisma.
A ttlee komst svo að orði í
ræðu _ sinni um utanríkis-
málin, að sterk öfl í Banda-
ríkjunum reyndu með öllu móti
að hindra að friður komist á í
Kóreu, „og eru sólgin i alls-
herjar styrjöld við Kína og
gegn kommúnismanum allstað-
ar“. Hann kvað það óhjá-
kvæmilegt skilyrði fyrir trvgg-
um friði i Austur-Asíu að al-
þýðustjórn Kína tæki sæti hjá
SÞ og sagði að stundum væri
erfitt að sjá hvor meiru réði
um stefnu Bandaríkjanna í al-
þjóðamálum, Eisenhower for-
seti eða McCarthy öldunga-
deildarmaður. Tveim dögum
eftir þessa ræðu Attlees brast
óveðrið á í öldungadeildinni.
Knowland, öldungadeildarmað-
ur frá Kaliforníu, sagði að
Bretar væri að reyna að neyða
Cliarles Wilson, lanclvarnaráðlierra
Bandaríkjanna, segir herbúnað
Sovétríkjanna miðaðan við varnir
en ekki sókn.
Bandarikjamenn til að fremja
Miinchensvik í Asíu og því
væri ekki annars kostur en að
Bandarikjamenn færu þar sínu
fram án fillits til vilja Breta
eða annarra bandamanna. Er
Knowland hafði þetta mælt
stóð upp Joseph McCarthy.
ItJfcCarthy væri þá illa brugð-
ið ef hann léti sér úr greip-
um ganga annað eins tækifæri
til að komast á forsíður banda-
rísku blaðanna og það sem um-
mæli Attlees veittu honum.
Öldungadeildarmaðurinn frá
Wisconsin lét ekki slíkt um sig
spyrjast. Hann talaði um „fé-
laga Attlee“ og veifaði fram-
an í þingmenn mynd af þess-
um fyrrverandi forsætisráð-
Erlend
tíðindi
herra Bretlands þar sem hann
stóð og heiisaði brezkum sjálf-
boðaliðum í borgarastyrjöld-
inni á Spáni með krepptum
hnefa. Hann kvað Breta ekki
hugsa um annað en að græða
á verzlun við Kinverja sam-
timis því að þeir brvtjuðu nið-
ur bandaríska hermenn í Kór-
eu. í lok ræðu sinnar æpti
McCarthy út yfir þingsalinn:
„Séu Bretar að reyna að kúga
okkur til að sætta okkur við
kommúnistiskan frið með því
að hóta að ella fari þeir með
lið sitt, þá- segi ég: „Farið þið
bölvaðir ... Og síðan ... skul-
um við sökkva öllum þeim
bölvuðu brezku skipum, sem
flytja til óvinanna vörur, sem
gera þeim fært að drepa nið-
ur bandaríska pilta“.
Orðaskipti þessi yfir Atlanz-
hafið milli neðri deildar
brezka þingsins og öldunga-
deildar hins bandaríska eru
eins dæmi á þeim tveim ára-
tugum sem liðnir eru síðan
„Big Bill“ Thompson vann
hverja borgarstjórakosninguna
eftir aðra í Chicago með því að
lofa því að „reka Georg kon-
ungi einn á trýnið“ ef hann
sýndi ásjónu sína í höfuðborg
Miðvesturríkjanrja. En það eru
ekki Bretar einir sem eiga í
útistöðum við Bandaríkin.
Flest A-bandalagsríkin í Vest-
ur-Evrópu eiga þar óskilið mál.
Það er ekki gegn Bretum ein-
um heldur einnig Norðmönn-
um, ítölum, Hollendingum,
Grikkjum og Dönum, sem Mc-
Carthy öldungadeildarmaður og
■bandaríska utanríkisráðuneytið
reka tangarsókn sína til að
reyna að knýia þau til að hætta
siglingum til sósíalistískra
landa og þá fyrst og fremst
Kína. Svo langt gengur þetta
að brezki sendiherrann í Was-
hington er farinn að saka ut-
anríkisráðuneytið bandaríska
um að ljúga því að Brgtar
láti skip sín annast herflutn-
inga fyrir iKínastjórn.
A llt frá því stjórn Eisenhow-
ers tók við völdum i
Bandaríkjunum hefur sigið á
þessa hlið í sambúð Banda-
rikjanna og Vestur-Evrópu.
Republikanar tóku við stjórn-
artaúmurium skuldbundnir til
þess að binda endi á viðskipti
bandamannaríkja Bandaríkj-
anriá við „övinina" én jafn-
framt höfðu þeir lofað því að
skera niður ríkisútgjöld Banda-
ríkjanna og vemda bandaríska
framleiðendur fyrir erlendri
samkeppni. Afleiðingin af því,
þegar tekið var að reyna að
framkvæma þessi sundurleitu
markmið, var að grundvöllur-
inn undir samvinnu Banda-
ríkjanna og bandamanna þeirra
tók að gliðna ískyggilega. Ár
eftir ár hefur framleiðendum í
Vestur-Evrópu verið talin trú
um að éf þeir biðu þolinmóðir
í nokkra mánuði enn myndi
langlundargeð þeirra launað
með hruni bandarísku tollmúr-
anna. Allar þær vonir hafa
brugðizt. Þegar svo er í pott-
inn búið rennur vesalings fram-
leiðendunum að vonum í skap
Matthew Ridgway, sem sat
vpizlu að Bessastöðum í gær.
Myndin er frá hendi franska
teiknarans Mitelbergs.
þegar reynt er að bæta gráu
ofan á svart með því að gera
þeim ómögulegt að skipta við
Bandaríkin og banna þeim auk
þess ,að selja til sósíalistísku
landanna þær vörur, sem
Bandaríkjamenn eru ófáanleg-
ir til að kaupa. Skýrslur Efna-
hagsnefndar SÞ fyrir Evrópu
sýna að framleiðsla í Vestur-
Evrópu hefur staðið í stað í
þrjú misseri meðan stórfelld
framleiðsluaukning hefur átt
sér stað bæði í Austur-Evrópu
og Bandaríkjunum. Slík þróun
getur ekki leitt til annars en
hruns ef ekkert er. að gert.
ÍT'n fleira kemur til greina
þegar raktar eru orsakir að
versnandi sambúð Bandaríkj-
anna og ríkjanna i Vestur-Ev-
rópu. Það er ekki bara efna-
hagsaðstoðin úr ríkissjóði
Bandaríkjanna, sem skorin hef-
ur verið niður, heldur einnig
hernaðaraðstoðin. Þjóðum Vest-
ur-Evrópu var sagt fyrir fjór-
um árum, þegar A-bandalagið
var stofnað, að þær yrðu að
ieggja sig allar fram við her-
væðinguna ef þær vildu ekki
eiga yfir höfði isér að vakna
við það einhvemt góðan veður-
dag að rússneskur her hefði
lagt þær undir sig. og stæði á
Fralnhald á 11. síðj^