Þjóðviljinn - 15.10.1953, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 15. október 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
■ En líklega hafa þcir stjórn-
málagarpar, sem hér xéðu
huggað sig við það, sem mál-
tækið segir, að þegar neyðin
er stærst er hjálpin næst.
Vissulega berst þeim vúss teg-
rmd hjálpar frá þeirra eigin
sjónarmiði. Hitt er svo annað
mál, hvort slíkt verður hjálp
fyrir íslenzku þjóðina.
Einmitt þegar stjórnarskút-
■an var að lenda í strand vorið
1951 í atvinnuleysi og kreppu
v.ar endurnýjuð krafan um
herstöðvar hér þótt friðartím-
>ar væru, sama krafan, sem
kveðin hafði verið niður af
allri þjóðinni einhuga árið
1945. Enda var ekki þorað að
ber,a málið undir dóm þjóðar-
innar. Ekki einu sinni þorað að
kalla saman reglulegt Alþingj
til þess að láta það fjalla um
málið. Heldur voru þingmenn
þriggja flokka, sem kenna sig
við lýðræði, kallaðir á klíku-
fund til þess, að samþykkja að
afhenda fsland undir hernað-
armannvirki, og þjóðin látin
standa frammi fyrir gerðum
hlut, þegar hún fékk þessa
frétt. Svo mikil var lýðræð’s-
ást lýðræðisflokkanna, að ekki
>
treystu þeir sér að beita heið-
arlegri aðferðum.
Ömurlegar
afleiMngar
Og hverjar eru svo afleið-
dngarnar að verða af þessum
aðgerðum? Hverjar eru horf-
urnar í atvinnulífi þjóðarinn-
iar og í menningarlífi hennnr?
Ég veit, að ég fæ það sv3r frá
crikisstjóminni og hennar full-
trúum ,að atvinnuleysinu háfi
verið útrýmt. Því hefur verið
útrýmt á þann hátt, að i tuga
og hundraðatali hafa heimilis-
feðurnir og aðrir neyðzt til
að leita frá heimilum sín-
um frá fsafirði, Patreksfirði,
Siglufirði, Seyðisfirði og fjöi-
mörgum öðrum stöðum víðs-
vegar um landið og fiykkzt
suður á KefLavíkurflugvöll til
þess að fá atvinnu við upp-
byggingu hemaðarmamvirkja
þar tll þess að geta framfleytt
fjölskyldum sínum. Og næsta
stigið, sem þegar er orðið áber-
andi er auðvitað það, að fjöl-
skyldan flytur á eft'r ef tckst
að útvega einhverja grotta-
kompu til að hola henni inn í.
S. 1. vetur voru í vinnu á
KeflavíkurfluigveUi a. m. k.
3000 manns. Á þessu suniri
mun bæði hafa fjölgað þar
mikið auk þess sem fram-
kvæmdir slíkar eru hafnar
sums staðar annars staðsr,
Þess vegna mun áreiðanlega
ekki of mikið sagt að í vinnu
sem viðkemur setuiið'nú á ein-
hvern hátt sé nú orðið um 6000
matms víðsvegar um landið.
Þá er það jafnframt vitað að
þáð, sem ennþá hefur skeð er
aðeins byrjunin á því sem
koma skal, ef þjóðin ekki tek-
ur sjálf í taumana. Því það
sem nú gerist virðist aðeins
vera byrjun á þvi herstöðva-
kerfi, sem byggja skal hring-
inn í kringum landið.
Winnuaflinu
sóað
En hvað þýðir það að 6000
manns séu í vinnu fyrir bern-
aðinn, hvað þá ef meira verð-
Heriiámið er átumein
s
í atvinnuM Islendinga
fiiiir þjéSSiollir fsiendingar verla að taka höndeim
saman til a| hrekja erienda herinn úr landinu
nr? Fiskimannastéttin öll er
tæp 6000. Bændastéttin öi! er
tæp 6000. Verður hernaðar-
vinnan bráðlega orðiun laug-
•stærstt atvinnuvegur þióðar-
innar og ísland á fám árum
orðið að Möltu Norður-Ac-
lantshafsins. Einmitt þegar ik-
urnar fyrir styrjöld virðast s'-
fellt fara minnkandi og styrj-
öld þeirri er notuð var sem á-
tylla, að vísu heimskuieg a-
tylla, til að réttlæta hernám
íslands, er lokið.
Samkv. nýjustu manntals-
skýrslum er það greinilegt, að
með sömu fólksfjölgun hjá
þjóðinni eins og nú er mun
henni fjölga um 50 þús. á næstu
15:—lb árum.
Þetta þýðir það, að á þess-
um árum verður ,að sjá þess-
um nýja hópi fyrir húsnæði auk
þess sem byggja þarf og end-
urbæta fyrir þann fjölda . sem
þjóðin telur nú. Aðeins vegna
þessa , nýja hóps æskufó.L.ís,
sem á þessum árum bætist við
myndi þurfa 10—12 þús. nýi-
:ar búðir. Þetta þýðir enn frem-
ur það, ,að á þessum 15—17
árum þarf ,að byggja upp nýrt
atvinnulíf sem veitt getur 50
þús. nýs æskufólks lífsskilyrði
við íslenzka framleiðslu sem
byggð er á hagnýtingu ís-
lenzkra náttúrugæða. Það þýð-
ir enn íremur það, að á þess-
um fáu árum þarf þjóðin að
reis,a nýjar menningarstofnan-
ir, skóla, féiagsheimiLi. sjúkra-
hús o. fl. svo þessi nýi stóri
hópur æskulýðs geti eignazt i
uppvextinum bau skilyrði til
vaxtar og þroska, sem ein eru
trygging fyrir því að hann
geti borið uppi íslenzkt menn-
ingarþjóðfélag by-ggt á erfðum
þjóðlegra verðmæta. Og allt
þett,a verður ,að byggjast upp
á ekki lengri tima -auk þess
sem á skortir fyrir þann fjölda
sem nú býr i landinu.
Framtíðar-
hgrfur
Hverjar eru svo framtíðar-
horfurnar í þessum efnum, ef
sú þróun heldur áfram sem nú
á sér stað í sívaxandi mæli?
Sú þróun að íslenzk byggðar-
Lög víðsvegar um iand missa
fólk í tuga og hundraðatali til
þeirra starfa að reisa víg-
hreiður fyrir erlendan her.
Hverjar eru framtíðarhorfum-
ar fyrir bæði hinn uppvaxandi
og óborna æskulýð, cf vinnu-
aflið, dýrmætasti auður henn-
ar, á í vaxandi mæli að fara
þessa leið. Eltki til að byggja
hús yfir íslendinga sjáLfa,
heldur til að byggja heilar
borgir vfir herlið herraþjóðar-
innar. Ekki fil að leggja vegi
og byggja brýr í samræmi við
þarfir íslenzkra atvinnuvega,
heldur vegna hernaðarmann-
virkja. Ekki til að byggja fiski-
hafnir heldur herskipahafnir.
Ekki tii að vinna við íslenzk
framleiðsLutæki til að fram-
leiða lifibrauð handa þjóð, sem
væri efnalega sjálfstæð og örugg
um afkomu sina at eigin fram-
. leiðsiu, heldur til að vinna
skítverk fyrir herraþjóðina,
sem fengið hefur Land af okkar
landi til ,að gera að iandi ,af
sínu lándi, eins og núverandi
foi'sætisráðherr.a komst einu
sinni vel að orði enda sann-
leikanum samkvæmt.
Síðari hluti aí
fjárlagaræðu Ás-
mundar Sigurðssonar
Eyrir örfáum dögum birtu
sum dagblöð Reykjavíkur þá
fregn, að útgerðarmenn hér á
Suðuriandi hefðu nýlega ha-’.d-
ið fund og rætt þar í fullri
alvöru það vandamál að út-
vega vinnuafl á bátaflotann.
Varð niðurstaða þeirra sú, að
leita bæri eftir erlendu vinnu-
afli til ,að manna fiskiskipin.
Geta nú stjórnarvöld einnar
þjóðar látið sér vel líka þá
þróun, að íslenzka vinnuaflið
íari tii að gera landið að víg-
hreiðri en .atvinnutækin séu
rekin með erlendu vinnuafli í
staðinn? En það ber ekki á
öðru en að þau stjórnarvöld
sem hafa kallað þetta ástandLj
yfir, ætirfað láta sér vel lika'j
,að það haldi áfr.am í vaxandi
mæli. En það viidi ég segja
þe:m. sem þykjast bera fyrir
brjósti sérstaklega viðhald
landsbyggðarinnar, og sífellt
hafa á reiðum höndum sLagorð-
in um að þeir vilji láta byggja
land.'ð ' allt, að með þeim ráð-
stöfunum sem þeir hafa gert
ti! þess að skapa þessa þróun,
hafa þeir unnið dyggilega að
því, ,að fleiri hreppar en
' Sléttuhreppur í Norður-fsa-
fjarðarsýsLu h’jóti þau öriög
að verða niður Lagðir sem
hrepnsfélög og byggðir þiutar
þjóðfé’agshei’darinnar.. Ög með
an þeir ekki öðlast manndóm
til þess að ját.a sínar yfirsjón-
ir. snúa við og reyna að kveða
niður þann draug, sem þeir
hafa vakið upp, þá haida þeir
dyggilega áfram að vinn.a að
því markij að fleiri íslenzkar
sveitabyggðir, og sjávarþórp
iíka, verði' skiiin eftir auð og
yfirgefin sem vottur um afrek
stjórnmálaflokkanna þriggja,
er samþykktu að gefa erlendu
herveldi land af okkar landi
til að gera að landi af sínu
landi. v
Fgrsta árásin
Örlög Sléttuhrepps virðast þó
hafa komið sér vel fyrir ís-
lenzku ríkisstjómina, þegar
hún nýlega leyfði AtLantshafs-
bandalaginu að gefa árásir á
fsland í tiLraunaskyni. Hún
hefði Lík’ega lent í vandræð-
um með að hlýða húsbændun-
um ef ekki hefði staðið svona
sérstaklega á.
AILt ‘það brambolt. varð að
athlægi hjá þjóðinni, svo á-
lappaieg varð framkvæmdin
á þessari tilraunaárás mesta
herveldis og mesta hernaðar-
bandalags sem mannkynssagan
greinir fi’á á varnarlaust land.
Mun mörgum hafa orðíð hugs-
að til hinn,ar fornu sagnar
Snorra Sturiusonar um vernd
íslenzkra Landvætta, þegar út-
varpið flutti hina snjöllu lýs-
ingu Skúla Skúlasonar á hin-
um hlægilegu mistökum þess-
arar. herferðar. En við skulum
þá heldur ekki gleyma því, að
ef áfram heldur á sömu braut
og nú, þá 'geta fijótlega orðið
til fleiri slíkir eyðistaðir, sem
ríkisstjórnin gæti vísað hús-
bændum sínum á, næst þegar
þeir þurfa að nota ísland fyrir
hernaðarlegt tilraunaskotmark.
Ef nógu margir staðir verða
úr að velja, hringinn í kring-
um landið, getur kannski þrátt
fyrir hoLlustu og viiia allra
góðra vætta, mátt finna ein-
hvern stað þar sem skotmörk
sjást fyrir þoku, einhverja
staði þar sem stormur ekki
hindrar sjálfan aðmírálinn i að
komast um borð í sitt eigið
skip og einhverja gtaði þar sem
íslenzkt brim ékki nær til að
ha’da herfleytunum 35° frá
lóðréttu.
Mandarísk
ómenning
É.g verð að láta þett.a nægja
um þennan þáttinn, horfurnar
í atvinnulífi þjóðarinnar ef
ekki verður breytt hér til. En
Jivað ætli segja megi um hinn
þátt’nn, ómenninguna, sem af
hersetunni Leiðir. Á siðasta
þingi flutíi siálfur utanríkis-
ráðherra bær upplýsingar að
100 stú'kur væru á svörtum
lista hjá herliðinu á Keflavík-
urflugvelli. Þessar upplýsingar
gaf ráðherrann rétt eins og
um ómerkilega smáfrétt væri
að ræða. Og stjórnax'blaðið
Tíminn komst svo smekklega
að orði að íslenzkir lögreglu-
menn og 'amei'ískir hermenn
stæðu vöi'ð í flugvallarhliðinu
til varnar þessum ófögnuði. En
það var ekki verið að Láta í
það skína að þetta ástand væri'
■setuliðinu að kenna.
Það veit orðið hver maður,
,a. m. k. hér í Reykjavík, að
það er verið að eyðileggja líf
fleiri hundruð ísienzkra stúlkna
með því að skapa ástand sem
raunverulega mátti íeljast ó-
þekkt á fslandi áður, og fyrir
dómstólum hafa sannazt dæmin
um það, ,að einstakir. aðilar
gera sér það að gróðalindum
í stórkostlegum mæli, að eflæ
þetta ástand.
Og þess gerast nú enn frem-
ur dæmi, ,að unglingar «ru
famir að ganga vopnaðir og
skjóta á fólk á ,almannafæri og
sér hver sem skilja vill, hvaðan
þau áhrif eru, sem þviliku
framfei'ði valda.
Eitt er enn, sem ekki verður
komizt hiá að minnast á‘ í
þessu sambandi, og það er Það
afsiðunai'- og ómenningarút-
varp, sem yfir þjóðina d.vnur á
hverju kvöldi frá útvarpsstöð
hersins á Keflavíkuwú .ígvelíi.
í íslenzkum lögum um útvarps-
rekstur er svo ákveðið, að eng-
um sé heimilt að xæka útvarp
hér nema íslenzka ríkinu. Þrátt
fyrir það er það gjörsam’ega
látið afskiptalaust af. íslenzku
rilriístjórninni þótt frá ólög-
legri úvarpsstöð á Keflavíkur-
flugvelli hljómi á hverju kvöldi
í fyx'sta lagi ómerkilegasta teg-
und tónlistar, í öðru lag: talað
mál, sem nálega eingöngu f.iall-
ar Um morðsögur, þjófnaði pg
annan glæpaóþverra. Ekki barf
að reka þessa starfsemi vegna
lamerískra heimanna nema það
eigi að vera sérstakur þáitur í
þeirra'andlega uppeldi. Annars
■gætu þeir hlustað á útvarp
vestan um haf.
Nei það mun ekki síður gert
til að venia íslenzkan æskulýð,
sem mestar líkur eru til að
glæpist á ,að hlusta á þetta
að staðaldri, við áhrif þessár-
ar amerísku ómenningar.
Og á hverju kvöldi er svo
kórónan sett á þennan óþverra
með því að þruma þjóðsöng
íslendinga „Ó, guð vors lar>ds“,
út yfir heiminn frá þessari ó-
lög’egu stöð, eins og t l að
undirstrik.a það, að seint munii
ofboðið þjóðai'stolti Islendinga.
iKrerjjir > Í
grmða? ‘ í
Það alvarlegasta í þessum
málum öllum, er þó e. t, V.
það, að í þjóðfélaginu eru þýð-
ingai'm.'klir aði’ar^ sem hafa
beinna hagsmura að garfa í
s,ambandi við að þetta ástand
haldist og eflist. En hverjtr-eru
það?
Ekki er það hinn íslenzki
sjómaður.
Hann á bað á bættú, að
verða að leggia bátnurr s'nuix
vegna þess að ekki fáist. menn
til að róa bonum. Ekki er það
heldur h'nn íslenzki verkamáð-
ur. ÍMeð tveimur gengis1ækk-
unum er búið að lækka svo
kaup hans gagnvart do’Iarnum
að nú. vinnur h,ann aðe'ns fyr-
ir helmingi þess sem áður var.
Framhald á 11. síðu