Þjóðviljinn - 06.11.1953, Qupperneq 7

Föstudagur 6. nóvember 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Sfiórnmáíaáíyktun 9. flokksþlngs Sósialistaflokksins:
Göngum hiklaust og djcirft til haráttu fÝrir einingu
esllra þeirrce er berjcist vilja i^rir þjéöirelsi @g hags.
munum hins vinn
Flokksþingið staðfestir þá stefnu, sexn mörkuð
var í ávarpi til íslendinga á síðasta flokksþingi.
Flokksþingið álítur kosningastefnuskrá flokksins
og stefnu hans í þeim málum, sem hann hefur flutt
á Alþingi, vera rétta framkvæmd á þeirri stefnu,
er þar var mörkuð.
Flokksþingið lýsir sig einnig samþykkt þeirri á-
lyktun, er síðasti flokksstjórnarfundur samþykkti,
og ályktun miðstjórnar út af alþingiskosningunum.
Leggur flokksþingið ríka áherzlu á, að haldið
sé áfram hiklaust og djarft þeirri baráttu fyrir
einingu allra þeirra, er berjast vilja fyrir þjóð-
frelsi og fyrir hagsmunum og valdi vinnand; stétta,
er ákveðin var í þeirri ályktun. ‘
En með tilliti til þeirra aðstæðna, sem flokk-
uriim nú býr við, og verkefna hans á yfirstand-
andi skeiði, vill flokksþingið nú á 15 ára afmæli
iians leggja höfuð-áherzluna á eftirfarandi aðal-
atriði í stefnu hans og að um þau verði sköpuð
aiger eining í flokknum í kenningu og fram-
kvæmd.
I.
Mikilvægasta verkefni flokksins nú er að bjarga
þjóðinni úr helgreipiun ameríska auðvaidsins. Af-
leiðkig hernaðarlegrar, stjórnarfarslegrar; efna-
hagslegrar og menningarlegrar yíirdrottnunar
amerískrar auðstéttar yfir íslandi til lengdar yrði
tortíming þjóðarinnar. Á öllum þessum sviðum
stendur nú þegar baráttan við auðvald Ameríku
og íslenzka bandamenn þess. Aðferðin til sigurs
yfir ameríska auðvaldinu er samstarf við öll þau
öfl, sem á cinu eða fleiri sviðum vilja berjast gegn
því, frá hvaða sjónarmiði sem þau gera það. Þess
vegna álítur flokksþingið allar þær tilraunir, sem
gerðar hafa verið til slíks samstarfs og myndunar
sem víðtækastrar þjóðfyiki.ngar í þessari baráttu
fyliilega réttar, og að enn lengra beri að ganga á
braut slíks samstarfs, ef kostur er meiri árangnrs.
Flokksþingið álítur þessa stefnu flokksins í
sjálfstæðis- og menningarbaráttu þjóðarinnar vera
í fuílu samræmi við beztu erfð sósíalistiskrar
verklýðshreyfiugar á Islandi.
Það var merki réttrar samtengingar á stétta-
baráttu verkalýðsins og þjóðfrelsisbaráttunni, þegar
Þorsteion Erlingsson og aðrir brautryðjendur sós-
íalismans um og eftir aldamótin síðustu tvinnuð sam-
an sjálfstæðisbaráttuna gegn dönsku auðvaldi og
sósíalistiska verk 1 ýðshreyf'ngu Islands. Það var
tákn um afslátt í því forystuhlutverki fyrir þjóð-
inni, sem verkalýður Islands hlýtur að setia sér að
takast á henaur, er slakað var á í þessum málum. .
Það var rétt samtenging stéttabaráttunnar gegn
íslenzka auövaldinu og baráttunnar gegn brezka
imperíalismanum lijá Kommúnistaflokki Islands, er
hann sýndi fram á tök brczks og alþjóðlegs auð-
valds á Islandi og hvernig það auðvald notaði þau
til þess að velta afle;ðingum heimskreppunnar yfir
á lönd þau, er því. voru háð, eins og t.d. Island.
Sósialistaflokkurinn hefur frá upphafi haft
rétta stefnu í sjálfstæðismálum þjóðarinnar: ætfð
einbeitt baráttunni' gegn því erlenda valdi, sem
Islandi á hverju skeiði stafaði mest og bráðust hætta
af hvort heldur það var þýzki, brezki eða ameríski
imperíahsminn.
En aldrei síðan verklýðshreyfisig skapaðist á Is-
landi, jafnvel aldrei í sögu landsins, hefur þjóðin
verið í jafnmikijli hættu stödd og nú.
Þess vegna vcrður það að vera fyrsta verkefni
verkalýðsins, þeirrar stéttar, sem hlýtur að líta á
sig sem íorvstuafl þjóðarinnar, að einbeita kröft-
um sínum að því að afla þjóðinni fulls 'frelsis og
friöar, tryggja sjálfstæði og friðhe’gi landsins og
bjarga menningu þess frá voða. Þetta er í senn
þjóðleg og stéttarleg skylda íslenzks verkalýðs, og
að hvika frá þeirri stefnu er að bregðast jafnt
sjálfstæði þjóðarinnar sem sósíalismanum.
Flokksþingið álítur að sérstaklega beri nú sem
stendur að einbeita kröftunum að þvi að segja her-
námssamningnum upp, losna við ameriska innrás-
arherinti af Islandi og losa ísland undan klafa
ameríska auðvaldsins. Og þetta 'er hægt; alþjóð-
legar aðstæður til þess fara síbatnandi.
Hröð þróun ameríska au'ðvaldsins til fasisma og
stríðsbrjálæðis gerir það óhjákvæmilegt, að einskis
sé látið ófreistað til þess að losa Island úr hrammi
þess.
Stóraukinn máttur sósíalistisku landanna í
heiminiun og vaxandi sjálfstæðishreyfkig fyrrver-
andi nýlendna og liálfnýlendna skapar .síbatnandi
aðstæður til þess að ríki eins og ísland geti losað
sig undan amerískum yf'rráðum.
Ört vaxandi mótspyrna alþýðunnar í auðvalds-
löndum VesturÆvrópu gegn amerísku yfirdrottn-
uninni og uggur sá, sem einnig grípur um sig með-
al borgarastétta þessara landa um háskann við að
láta amerísku auðhringana' ráða stefnu Vestur-
Evrópu, skapa tækifæri til að firra ísland þeirri
smán að vera gert að taglhnýtingi ameríska auð-
valds'ns á alþjóöavettvaigi, svo sem verið lvefur
undir forustu heri.xámsflokkanna.
Það getur ráðið þróun?.nni hér næstu áratugi,
hvorl nú tekst ao koma í veg fyrír, að ísland verði
slitið úr tengslúm við þróun Evrópu eða hvort það
verður varanleg amerísk herstöð og hjálenda, enda
þótt öðrum Norðurlöndum tækist að forða sér frá
því hlutskipti.
Sósialistaflokknum tókst með framsýnni pólitík
og forystu s.inni i verkalýðssamtökunum að afstýra
því, að amerískt a.uðvald fengi hér herstöðvar til
99 ára. Nú ríður á að hindra, að það geti búið
um sig á íslandi til frambúðar, þegar tök þess á
meginlandi Evrópu eru farin að linast. Flokkurinn
verður* að leggja s'g allan fram, að þau tækifæri,
sem nú bjóðast, verði notuð.
II.
Árangursríkasta barátta flokksi.ns hefur verið á
sviði hágsmunabaráttu verkalýðsins. Sú gerbreyt-
ing á lífskjörum verkalýðsins, sem varð 1942—
1947, er fyrst og fremst hans verk og forystu hans
í verkalýðssamtökunum. Og að ekki hefur versnað
m
meira en raun ber vitni um síðan ameríska yfir-
drottaunin hófst,. er að þakka þeirri varnarbaráttu,
er flokkurinn skipulagði hjá verkalýðssamtökunum
í verkföllunum 1949, 1951 og 1952. Á síðustu ára-
tugunum tveimur hefur orðið gerbreyting á afstöðu
íslenzks veikalýðs til almennrar hagnýtingar verk-
fallsins sem vopns, og sameining verkalýðssamtak-
anna í e:tt samband, Alþýðusambandið, áa lögskip-
aðs flokkseinræðis eins og Alþýðuflokkurlnn áður
hafði, hefur þroskað verkalýð íslands til samhentr-
ar faglegrar baráttu. ' . .
En dýrkeypt reynsla verkalýðsins sýnir hon-
um, a'ð ríkisvaidið í höndum auðmannastéttarinnar
og erindreka hennar er langsamlega hættulegasta,
stónúrkasta og öruggasta tækið fyrir auðvaldið til
arðrá.ns á verkalýðaum. Auðvaldið notar ríkisvaldið
til þess að ræna jafnóðum af verkalýðnum mik’ u
af ávöxtunum af kaupgjaldsbaráttu hans: með
gengislækkunum, tolla-, skatta- og útsvarshækkun-
um, skipulögðu húsaleiguokri í skjóli skipulagðs
húsnæðisskorts og öðrum álögum, Því fer fjarri,
að verkalýðnum sé þetta eins ljóst og skyldi. Það
er því brýn þörf á, áð aukin sé enn mjög upplýs-
ingastarfsemi flokksins um þetta, e'.ns og reynt
var í síðustu Kosningum m. a., og tekin sé upp í
öllum verkalýðsfélög’um . upplýsingabarátta uni
þetta atriði með það fyrir augum að fylkja verka-
lýðnum og samtökum hans eins vel til pólitískrar
baráttu gegn yfirráðum auðmanna yfir ríkisvaldinu
og til faglegu baráttunnar.
Auðmannasfétt Islands hefur aldrei í eins ríkum
mæli og nú byggt ar'ðrán sitt og gróða á þvi að
ráða yfir rikisvaldinu og nota það t'l einokunar í
framleiðslu og viðskiptum. Ríkisvaldið er stórvirk-
asta og mikilvægasta tæki auðmannastéttarínn-
ar til auðsöfnunar, en þar að auki er svo auð-
mannastéttin að reyna að gera það miklu harð-
vítugra kúgunartæki í stéttabaráttunni en það hef-
ur verið nokkru slnni fyrr á. Islandi. Greinilegast
kom þetta fram í t'llögunni um myndun innlendá
hers.
Flokkurinn fagaar þeim ákvörðunum, sem ýmis
verkalýðsfélög hafa þegaj- tekið um beina þátttöku
í stjórnmálalegum aðgerðum, svo sem með þátt-
töku í andspyrnuhrej’fingunni, og álítur að halda
beri áfram á þeirri braut eins hratt og eini.ng
verkalýðsfélaganna leyfir, en auðvitað án þess að
skert sé nokkru sinni jafnrétti og skoðanafrelsi
verkamanna í verkalýðsfélögunum eða skipulags-
iegt sjálfstæði Álþýðusambands og verkalýðsfélaga.
Það þarf því að efla stórum skilning verkalýðsins
á ríkisvaldinu sem arðráns og valdatæ’.ú auðvalds-
ins og á nauðsyn þess að sameina verkalýðinn til
pólitískrar baráttu um ríkisvaldið, jafnframt því.
sem lögð er áherzla á hið mikla gildi verkfallanna
og ekki sízt allsherjarverkfalls sem faglegs og
pólitísks vopng verkalýðsins.
III.
Flokksþingið álítur það hafa verið rétta stefnir
að reyna að vinna bændur, , smáútvegsme.nn,
menntamcnn og aðrar millistéttir til bandalags við
verkalýíinn, með því að flokkurinn beiti sér fyrir
hagsmunamálum þessara stétta utan þings og irm-
an. Það er hinsvegar nau'ðsynlegt, að emi meira sé
gert að því að upplýsa þessar stéttir um slíka.
baráttu flokksins og um sameiginlega hagsmuni
þessara vinnandi millistétta með verkalýðnum í
veigamestu þáttum lífsbaráttunnar. Það er nauð-
sym'legt, að auk hinnar beinu stjórnmá’abaráttu sé
barátta þessara stétta fyrir vexti atvinnulífs og við-
skipta studd cftir mætti og heilbrigð samtök á því
sviði efld. Sérstaklega er na.uðsynlegt að sýna þess-
um stéttum fram á, hvert efnahagslegt öryggi er
hægt að skapa þeim með víðtækum viðskiptasamn-
ingum v'ð kreppulaus lönd sósíalismans, og skipu-
leggja baráttu þeirra fyrir þvi að koma slíkum
samniagum á og standa við þá og aulia þá.
Flckkurinn þarf yfirleitt að láta enn meir til sín
taka um tillögur á svioi atvinnulífsins og halda.
þann'g áfram þeirri stefnu sinni, cr hann markaði
með nýsköpun atvinnuveganna. Þessa stefnu þarf að
kynna þjóðinni rækilega og heyja alh.liða baráttu
fyrir því að allt vinnandi fólk fái stöðuga atvinnu
við þjóðnýt störf.
Flokksþ'ngið telur sjálfsagt ipeð tilliti til þess.
hvernig mjög fámen.nur hringur auðtmanna og'
stjórnmá’abraskara einokar nú ríkisvaldið xjg .yfir-
ráð atvinnulífsins í landinu í samvinnu ríð amerískt
hringavald, að einbeita svo baráttu.nni gegn yfir-
ráðum þessa hrings, að verkalýðurinn leiti sam-
vinnu við alla þá, sem vcrða fyrir barðinu á þessu
fámennisvaldi, til þess að knýja fram breytingu á
stjómarháttum á Is'andi alþýðu í hag og yfir-
drottnun amerísks auðvalds og erindrekum þess
til falls.
IV.
Flokksþingið álítur, að flokknum og verklýðs
hreyfingunni sé brýn þorf á þvi að gera slíkt átak
um alþýð umenningu og sjálfsuppeldi flokks’ns og
alþýðunnar, að flokkurinn og alþýðan verði mik’u
hæfari til að leysa sögulegt hlutverk sitt af hendi
en hingað til. Visindakenning marxismans þarf að
ver&a same'gn flokksmanna. Að því þarf að vinna
með öllum>,þeim aðferðum, sem til þess eru liæfar.
og bæta þannig úr mikilli vanrækslu, sem verður
dýrkeypt ef, ekkert er að gert.
En auk hins almenna flokksuppeldis t'l þess a'ð
öðlast lífsskoðun marxismans og í nánum tengsl-
um við það. verður að leggja megináherzlu á, að
flokksmenn tileinki ■ sér hina stórfenglegu erfð
menningar og frelsisbaráttu, sem þjóð vor á frá
upphafi vega, • og auki gildi hennar- fyrir frelsis-
baráttu nútímans með því að beita marxismanura
Framhald á 11. síðu