Þjóðviljinn - 21.01.1954, Síða 10

m
i-
ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagrur 21. janúar ÍÖS#
Selma Lagerlöf:
r;
Örlagahringurlnn
32. dagux
og hún haföi öll horfiö niður í jörðina. Greinin hlaut að
hafa komizt alla leið niður í gröfina.
Jungfrú Spaak hafði aldrei á ævi sinni hugsað jafn-
skýrt. Henni varð ljóst að rotturnar hlutu að hafa rutt
sér braut niður í gröfina. Ef til vill hafði verið sprunga
í hleðslunni eða nokkrir múrsteinar höfðu hrunið úr
henni.
Hún lagðist niður, reif burt torfu, víkkaði opíð og rak
handlegginn niður í gatið. Hún komst fyrirhafnarlaust
niður holuna, en eklci inn að múrnum. Handleggur-
inn var ekki nógu langur.
Þá tók hún í skyndi sundur böggulinn og tók húfuna
fram. Hún festi hana á endann á greininni og rak hana
hægt niður í holuna. Brátt var hún horfin. Hún rak
greinina hægt og varlega lengra og lengra niður. En
þegar greinin var næstum komin öll niður í gatið, fann
hún að hún var þrifin snögglega úr hönd hennar. Hún
livarf með snöggum rykk niður í gatið.
vísu gat verið, að greinin hefði aðeins dottið sjálf-
krafa, en hún var þess fullviss, aö hún hefði verið
þrifin af henni.
Og nú varð hún loksins hrædd. Hún tók allt sem
í bögglinum var, tróð því niður í gatið, lagfærði mold
og torf eins vel og hún gat og hljóp burtu. Hún gekk
«kki, heldur hljóp alla leiðina heim á Heiðarbæ.
Þegar hún kom inn í húsagarðinn stóðu bæði barón-
inn og fríherrafrúin á tröppunum. Þau komu bæði til
móts við hana.
— Hvar hefur jungfrúin verið? spurðu þau hana'
Við stöndum hér og bíðum eftir henni.
— Er Adrian barón dáinn? spurði jungfrú Spaak.
— Nei, hann er ekki dáinn, sagði baróninn, en fyrst
viljum við vita hvar jungfrú Spaak hefur verið!
Jungfrúin var svo móð að hún gat varla talað, en hún
skýrði frá hlutverkinu, sem Marit hafði falið henni og
sagði, að henni hefði að minnsta kosti tekizt að koma
einni flíkinni niður í garðinn gegnum rottuholu.
— Þetta er mjög merkilegt, jungfrú Spaak, sagði
baróninn, því að Adrian líður miklu betur. Hann vakn
aði af dáinu fyrir skammri stundu og fyi’stu orð hans
voru: Nú er hershöjöinginn búinn aö Já hringinn.
— Hjarta hans slær nú aftur eðlilega, sagði frí-
herrafrúin, og hann langar til að tala við jungfrúna.
Hann segir, að jungfrúin hafi bjargað lífi hans.
Þau létu jungfrúna fara eina inn til Adrians. Hann
sat í rúminu og breiddi út faðminn, þegar hann sá
hana.
— Ég veit það, ég veit það, hrópaði hann. Hershofð-
inginn er búinn að fá hringinn og það er jungfrúnni að
þakka.
Jungfni Spaak hló og grét, meðan hún lá í faðmi
hans og hann kyssti hana á ennið.
— Ég þakka jungfrúnni lífgjöfina, sagði hann. Ég
væri stirðnað lík á þessari stundu, ef jungfrúin hefði
ekki veitt aðstoð sína. Það er aldrei hægt að þakka slíkt
til fulls.
Ungi maðurinn hafði heilsað jungfrú Spaak með svo
mikilli hrifningu, að hún lá alltof lengi kyrr í faðmi
hans. Hann flýtti sér að bæta við:
— Og það er ekki ég einn sem þakkar jungfrúnni,
— hún hérna gerir það líka.
Hann sýndi henni nisti sem hann bar um hálsinn.
Jungfrú Spaak sá óljóst að þaö var smámynd af ungri
stúlku.
— Jungfrúin er hin fyrsta auk foreldranna sem fær
að vita það, sagði hann. Þegar hún kemur að Heiðarbæ
eftir nokkrar vikur, getur hún þakkað jungfrúnni enn
betur en ég get gert.
Og jungfrú Spaak hneigði sig fyrir baróninum unga
í þakklætisskyni fyrir traustið. Hana hefði langað til
að segja við hann, að hún ætlaði sér ekki að verða á
Heiðarbæ til að taka á móti unnustu hans. En hún áttaði
sig í tíma. Fátæk stúlka verður að gæta þess að fyrir-
gera ekki góðri atvinnu.
Endir
Tryggingastofmiit xíkisins
Útborgun 9,30—3 é.h.
Laugardaga 9.30—12
Clreiðslur fjölskyldubóta
Að gefnu tilefni skal það tekið fram, að í janúar-
mánuði verða einungis greiddar innstæður frá
fyrra ári og bætur fyrir fjögur böm, eða fleiri,
í sömu fjölskyldu.
Greiðslur bótanna hefjast þ. 22. og standa til
29. þ.m. Bætumar verða greiddar daglega frá kl.
9.30 til 3, (opið einnig milli 12—1) nema laugar-
daga frá 9.30—12, í húsnæði Tryggingastofnunar-
innar að Laugaveg 114.
Pabbl, sagði Nonni litH við íöðuT
sinn: ég g-et nokkuð sem þú getui;
ekkL
Og hvað er það, væni minn?
Stækkað.
* * *
Pabbinn við son sinn sem kominn.
er hcim úr stórborginni í jólafrít
Nú verðurðu að fara að reyna a3
spara dálítið. þú ert nokkuð dýr
í rekstri.
Sonurinn: Ég skal reyna að
kaupa eins lítið af bókum og mér
er mögulegt,
* * *
Alltaf dettur mér Jón í hug ef
ég sé þig.
Við Jón erum þó ekki hið minnsta
líkir.
Jú, þið eigið eitt sameiginlegt —
Jón skuldar mér 100 krónur.
* « *
Mér virðist þú sért hættur að
hafa áhyggjur. Hvað má valda
þvi?
Erfiðleikar mínlr eru orðnir raun-
verulegri en þeir voru áður.
Taska og húfa
Beinir saumar
Allar konur njóta þess að
eignast fallega sokka, en það er
ekki nóg að sokkarnir séu fal-
legir, — til þess áð þeir njóti
sín á fæti.nutn þurfa saúmamir
að vera bekiir. Það er alls ekki
sama hvemig farið er í sokk,
það þarf að fara rétt í fram-
leistinn, svo að saumurinn komi
upp með miðjum hælnum, ann.
ars skekkist sokkurinn alltaf
á fætinum. Þetta vandamál
þekkist ekki þegar notaðir eru
saumlausir sokkar, en þeir hafa
aidrei náð verulegri útbreiðslu.
Beinn saumur aftan á fallegum
sokk lætur fótinn sýnast
grennri og fallegri í laginti og
þess vegna ættum rið allar að
gæta 'þess að fara rétt í sokk
ana.
Ekki er rétt að skipta á
plöntum á vetuma nema sér-
staklega standi á og áburður
er aðeins gefinn mjög stórum
plöntum sem staðna ekki alger-
lega í vextinum á veturna.
Hér er sýnd samstæða úr
mjúku, gráu skinni, sem fer vel
við gráa vetrarfrakkann. Nú er
notað skinn á þykka frakka, en
ekki einungis á þyimri og stiið-
meiri kápur eins og áður. Bæði
hattur og kápa eru öll gerð úr
skinni og það er fremur sjald-
gæft. Yfirleitt er loðna skinnið
notað með öðru efni, svo sem
apas’tínni, rúskinni eða flaueli.
Húfur og töskur sem gerð em
eingcngu úr skinni verða oft
dálítið klunnaleg, og í flestum
tilfellum er nægilegt að skreyta
SparifejóllSim 1
með skinni. Og það er líka miklu
þægilegra, ef maður ætlar sjálf-
ur að búa það til. Hægt er að
sauma skinnrenning á heklaða
húfu eða ekreyta flókatösku
með s'.nnni. Oft er önnur hliðin
á töskunum úr skinni og til-
valið er að sauma skinn fram-
an á töskuna sem orðin er ljót
að framan. En gætið þess, að
það þarf meira skinn í tösku en
maður heldur, aftur á móti er
hægt að ekreýla með mjög litlu.
Nú eru allar búðir yfirfullar
af fallegum kjólefnum, það er
bara sá gallinn á að góðu efn-
in eru dýr. En cf til vill hafa
einhverjar ykkar fengið kjól-
efni í jólagjöf og þá þarf ekki
að kosta upp á annað en
saumaskap, ef þið eruð ekki
svo lánsamar að geta saumað
sjálfar. Kjóilinn á myndinni er
einmitt tilvalinn til að fai’a í
á átthagafélagsmót eða árs-
hátíð, en venjulega er meira
en nóg af slíkum skemmtunum
á þorra og góu liér í Reykja-
vík. Pilsið er vítt með lokufalli
að framan og aftan, en rið pils
eru mjög mikið notuð á sam-
kvæmis- og kvöldkjólum enda
eru nýju tízkuefnin mjög falleg
í víð pils. Þetta hálsmál. er
einnig mjög í tízku. Það er að
vísu með laufaskurði á mynd-
inni, vegna mynstursins á efn-
inu, en annars er það engin
prýði. Undir höndimum og aft-
ur fyrir bak er kjóllinn brydd-
áður svörtu, breiðu flauels-
bandi, sem tekið er saman með
slaufu að aftan. Þennan kjól
gætu flestar okkar saumað
heima, ef við fengjum hairn
sniðinn, og það munar mikhi á
útgjöldum.
7