Þjóðviljinn - 07.05.1954, Qupperneq 10

30). — ÞJÖÐVIUINN — Föstudagur 7. maí 165á
✓-------r*
1 Seima Lagerlöf:
KARLOTTA
LÖWENSKÖLD
84.
gamla konan hana með sér inn í næsta herbergi og
hvíslaði að henni:
—'Hafðu gætur á manninum þínum í dag, vina mín!
Hann er að brjóta heilann um eitthvað. Gættu að hon-
um!
Karlotta lofaði að gera sitt bezta.
— Hann lítur annars mjög vel út í dag. Hefurðu tek-
ið eftir því? Honum fer vel að vera svona klæddur.
Svar Karlottu kom henni á óvart:
— Mér hefur aldrei fundizt hann óásjálegur. Hann
hefur eitthvað myndarlegt við sig. Hann minnir á
Napóleon.
— Hvað segirðu? sagði prófastsfrúin. Þsið hefur mér
aldrei dottið í hug. En það er gaman að þér skuli finn-
ast það.
Þegar Karlotta kom út á tröppurnar ferðbúin, sá
Schagei’ström að hún var með sama hattinn og í sömu
kápunni og í kirkjunni fyrir fjórum vikum og homim
haíði þá fundizt ósmekklegur búningur.
Nú þótti honum hins vegar hvort tveggja mjög fal- ^
legt og þrátt fyrir allt fylltist hann skyndilega inni-
legri gleði yfir því að þessi unga stúlka skyldi vera
orðin eiginkona hans og ætti að setjast að á heimili
hans. Meðan Karlotta var í miðri kveðju sem aldrei ætl-
aði að taka enda, gekk hann til hennar, greip hana í
sterka arma sína og lyfti henni upp í vagninn.
— Já, einmitt, svona á það að vera, svona á þaö að
véra! hrópúðu prófástshjóhin á eftir honum, meðan
vagninn ók meðfram litskruðugum blómagarðinum og
út um hliðið.
II.
Það er óþarfi að taka það fram að vei’ksmiðjueigand-
inn ungi iðraðist þegar í stað gerða sinna. Hann hefði
ekki átt að hræða Karlottu. Ef hann hagaöi sér svona,
gæti hún látið sér detta í hug, að hann liti á samband
þeirra sem eitthvað annað en gervihjónaband og gerði
til hennar kröfur venjulegs eiginmanns.
; Og það var kvíðasvipur á Karlottu. Hann tók eftir
því að hún flutti sig út í hornið á vagninum. En hún
jafnaði sig fljótlega. Áður en þau voru komin að þorp-
inu, sat Karlotta þétt við hlið hans, brosandi og skraf-
andi.
Já, það lá í augum uppi að hún þurfti að vera glað-
leg á svip meðan þau óku gegnum þorpiö. Þetta breytt-
ist sjálfsagt aftur þegar þau kæmu út á fáfarinn þjóð-
veginn,
En Karlotta hélt áfram á sama hátt. Hún talaði fjör-
lega alla leiðina. Og umræðuefnin sem hún valdi sér áttu
að færa honum heim sanninn um að hún tæki hjóna-
band sitt háalvarlega.
Hún byi'jaði á því að tala um hesta hans. Fyrst vildi
hún fá að vita allt um hestana fjóra sem drógu skx-aut-
vagninn. Hvar voru þeir keyptir, hvað voru þeir gamlir,
hvað hétu þeir, hvaðan voru þeir upprunnir, vora þeir
styggir, hafði hann nokkurn tíma átt í vandræðum
með þá? Síðan spurði hún um alla aðra hesta á Stóra
Sjötorpi. Voru líka til reiðhestar þar, regiulega vel
tamdir reiðhestar? Og hnakkar? Var til enskur kven-
söðull?
Henni varð hugsað til hestanna á prestsetrinu. Nú
yrðu þeir alveg eyðilagðir þegar hún væri hvergi nærri
til að sjá um að þeir fengju nauðsynlega hreyfingu.
Nú gat Schagei'ström ekki stillt sig um að leggja orð
í belg.
— Ókunnug kona sagði mér frá því í póstvagninum
hér á dögunum, sagöi hann, að ákveðin ungfrú hefði
misþyrmt saklausum skepnum sem velgjörðarmaöur
hennar áttir
— Hvað þá? hrópaði Karlotta, en svo skildi hún hvað
hann átti við og fór að skellihlæja.
Ekkert jafnast á við góðan hlátur. Allt í einu var
eins og nýgiftu hjónin væru orðnir góðir vinir. Stii'ðleik-
inn og hátíðleikinn hvarf úr fasi þeirra.
Kariotta hélt spurningum sínum áfram. Hvaö var aö-
hafzt á Stóra Sjötorpi? Hvað var smiðjan stór, hvað
hétu smiðimir, konur þeirra og börn? Hún haiði heyrt!;
að hann ætti líka sögunaxmyllu? Var það satt? Já, ogl;
var líka kornmylla þar? Hváð var hún stór? Hvað hét;!
malai-inn? !;
Þetta var regluleg yfirheyrsla. Schagerström varð al-|;
veg ruglaður yfir öllum Jressum spurningum. Stundum
gat hann alls ekki svaraö þeim. Hann vLssi ekki hvaðl;
hann átti margar kindur og honum var ekki vel ljóst!;
hve margar mjólkandi kýr vom í f jósi og hve mikið þær s
mjólkuðu. í
—- Ráðsmaðurinn veit þetta allt, sagði hann og hló. 2
— Þaö virðist sem þú vitir býsna lítið um þetta allt, >
sagði Karlotta. Ég er viss um aö allt er á ringulreið?
heima hjá þér. Þaö verður mikiö vei’k að koma því öllu?
í lag. í
En hún virtist ekki kvíða því að taka til starfa, og \
Schagerström hafði lengi saknað að hafa engan reglu- >
legan pilsvarg á heimilinu, kvenmann á borö við Forsíus ?
prófastsfrú. !;
Af því að hann minntist á ráösmann datt henni í hug j;
að spyrja hve margir karlmemi mötuðust með húsbónd-;!
anum. Hvað voru margar þernur og hve margir þjónar? !;
HaFði hann ráðskonu? Var nokkurt gagn í henni? j;
Hún gleymdi ekki heldur að spyrja um garðimi. Þegar j!
hún fékk að vita að þarna voru vermihús, varð hún dá-!;
Jítið hissa alveg eins og þegar hún heyrði um reið- jj
nestana.
Og það var engin hætta á að Schagerström leiddist. j[
Þegar vagninn beygði inn á skógarstíginn sem lá heim !;
að Stóra Sjötorpi, fannst honurn sem mílumar tvær á jj
milli þorpsins og heimilis hans væru ótrúlega stuttar j;
þennan dag.
m yw mm
OC j
ÞaS var sagt að kona nok’nir
hafi strunsað heim t“i músik-
doktors og lýst fyrir honum
voikinduni ’ sínum með miklu
málslcrúði.
I»egar doktorinn loksina komat
að, sagði ha.nn:
Eg er hræddur um að þór hafið
farið mannavilt. Eg er ekki
meða’adolctor heldur músik-
doktor.
Þér ei-uð einmitt maSurinn sem
ég þurfti að finna, svarajði kon-
an, þvi ég er a ltaf mtiS þennan
bannsetta hXjóm fyrir eyrunum í
seinni tíð.
-X- -X-
Lítil telpa kom inn i bókabúð
og sagði:
Mig langar að fá t>ók sem er
úti i gf.ugganum og heitir Ráð
til að handsama þjófa.
Það er ekki bók handa lit’um
telpurn, sagði búðármaðurinn.
En ég œt'a að gefa honum.
pabba minum liana i afmælls-
gjöf.
Eisku bam, við höfum fjö’dann
aJlan af bókum sem Xranii
mundi mik'u heldur vi'Ja fá.
Nei, áreiðanlega enga •— því
hann pabbi minn er netnilega
iögregluþjónn.
* * - * *
Samskotanefnd fékk eftirfarandi
bréf: Legg hér með ávisun upp
á 500 kr. en þar sem ég óska
ekki eftir að láta nafns mins
getið árita ég hana ekki.
eiBKulisþsittur

Nælonteppi —
teppi
framtíðariimar?
Áður en langt um líður má
búast við nælongólfteppum á
markaðinn og ýmislegt virðist
benda til þess að þau muni or-
saka byltingu' í teppaiðnaðin-
um.
Fjaðnr á hðiiannm
Franska ■ kennslumálaráðu-
neytið hefur lxafið herferð á
hendur sóðaskap í skólum.
Ráðuneytinu er ljóst að boð og
bönn eru oft erfið viðureignar,
og því hefur það valið þá að-
ferð að hvetja börnin til hrein-
lætis með því að afhenda verð-
laun þeim dreng eða telpu í
hverjum bekk sem sýnt hefur
mest hreinlæti. Verðlaunin eru
stykki af úrvals sápu. Auk
þess hefur verið komið á rit-
gerðasamkeppnum með ferða-
lög að launum. Þeir nemendur
sem skrifa bcztu stíla um nauð!
syn persónulegs hreinlætis eru'
boðnir í ferðalög, hálfsmánaðar
dvöl í París og ferðalag til Hol-
lands, lands sem er viourkennt
fyrir þrifnað.
Ðragtin á myndimii er
frönsk vordragt og hún er bæði
snotur og hentug. Ilún er úr
ljósgráu ýróttu efni og er létt
í sér og hlý. Hún er lineppt
upp í háls, svo að hún er heppi
leg í vorkulinu og djúpu fell-
ingarnar í pilsinu gefa því góða
gönguvídd. Þetta er dragt sem
hægt er að hreyfa sig þægilega
í en er ekki þröngt hylki eins
og margar nýtízku dragtir.
Þetta á að skilja bókstaf-
lega, því að kvenmaðurinn á
myndinni sem íklædd er nýjum
sumarkjól frá Dior, er með
hatt sem gerður er úr fjöðrum.
Það er nýjasta nýtt í hatta-
tízkunni og er bæði óhentugt
og dýrt en getur verið mjög
fallegt. Kjóllinn sem hatturinn
er borinn við er sem sagt frá
Dior en samt er enginn sér-
stakur glæsibragur á honum.
Hann er fleginn í hálsinn, errn-
arnar hálflangar, blússan er
slétt og aðskorin og pilsiö
klukkulaga.
Að visu veit maður af reynsl-
unni að varhugavert er að
gleypa allt ómelt sem sagt er
um nýja vöru og það á auð-
vitað einnig við um nælongólf-
teppin. Reynslan ein verður að
skera úr um það hvort þau
standa við öll loforð sem um
þau eru gefin, að þau scu möl-
ekta, auðvelt sé að þvo' þau,
hægt sé að þvo hvaða bletti
sem er úr þeim með blávatni,
þau geti ekki brunnið, svo að
liættulaust sé að missa niður
á þau logandi sígaiættu og þau
geti ekki slitnað.
Jafnvel þótt eitthvað af
þessu sé dregið frá er samt
sem áður svo mikið eftir, að
venjuleg teppi eiga áreiðanlega
eftir áð fá skæðan keppmaut
í nælonteppunum, sem munu
auk þess ekki verða dýrari en
sæmilega gott teppi af venju-
legri gerð.
Verðlaun fyrir hreinlæti
Bálffil