Þjóðviljinn - 15.06.1954, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 15.06.1954, Blaðsíða 10
3.0) —■ ÞJÖÐVIUINN — Þriðjudagur 15. júní 1954 INNAN VIÐ MÚRVEGGINN EFTIR A. J. CR03SIIN 25. í heitt vatn á könnuna sína — en Páll barðist við geðs- hræringuna, sem náð hafði tökum á honum um kvöldið. Loks háttaði hann og fór 1 rúmið. Hann svaf illa, því að hugur hans var enn í uppnámi og taugar hans þand- ar. Hann varð feginn þegar fór að lýsa af degi, föl dags- birtan teygði sig yfir reykháfana og seytlaði inn gegn- um kámugar svefnherbergisrúðurnar. Allan daginn í vinnunni var hann viðutan og í upp- námi. Þegar Lena Anderson færði honum hádegisverð- ínn, borðaöi hann brauðsneiðarnar sínar með lítilli lyst. Ef til vill hefur hún tekið eftir því, því að hún sagði alvarleg og ópersónuleg í fasi: „Finnst yður fleskið vont?“ Hann áttaði sig leit upp og reyndi að brosa. „Nei, nei. Ég er bara ekkert svangur í dag“. Hann bætti við: „Þér eruð alltof góð við mig. Harris sagði að vísu að ég ætti að fá hérna snarl um hádegið. En þér iærið mér reglulegan veizlumat“. „Þetta er ekki reglulegur hádgisverður. Nokkrar brauðsneiðar eru ekki of góðar handa neinum. En þér borðið sjálfsagt miðdegisverð á kvöldin?11 Hann mótmælti því ekki. Þrátt fyrir hugarangur sitt, þótti honum vænt um að hún skyldi standa þarna og tala við hann; elcki frjálslega, heldur þvinguð. eins og hún væri þarna gegn vilja sínum. Ef til vilí hafði crö- laust augnaráð hans, sem vaninn hafði gert innilegra, orðið til þess að rjúfa_.þögn. hennar. Það yar 'eins og hvort um sig yrði vart einmanaleiks hins og fyndi.hjá sér þörf til að tala. „Þér hafið sjálfsagt herbergi fyrir yður?“ „Já,“ samsinnti hann. „En þér?“ „Nei. Ég hef verið mjög heppin.“ Það kom hreyknis- svipur á andlit hennar. „Ég bý á góðum stað — hef tvö herbergi hjá kunningjafólki mínu í Ware Terrace.“ „Það er ekkert smáræði.“ Hún kinkaði kolli og leit undan. Úr dimmbrúnum . .augum hennar virtist stafa bæði lífsþrá og lífsþreytu. * „Ég ræð við það. Ég vinn mikið, skiljið þér. Ég vinn /.oft á kvöldin við framreiðslu. Það er vel borgað..“ ájöif' „Farið aldrei út að dansa eða í' bíó eins og hinar stúlkurnar?" ■ nin; „Nei.“ Hún yppti öxlum. „Ég 'hef engan áhufa á ?°Slíku.“ :íZ' Hún stóð andartak og starði hugsi fram fyrir sig, tók síðan tóma bollan hans, brosti dauflega og- gekk aftur ’^ínn í veitingasalinn. -c Samræðurnar milli Lenu og Páls höfðií Vakið nokkra athygli meðal hinna fráneygðu framreiðslustúikna, og' , ,vegna þess að lítið var að gera, hnippti ein af yngtu stúlkunum, Nancy Wilson, í stöllu srna. Hún var skraut- gjörn og hégómleg táta, götustelpa úr Ware stræti, sem gekk með eldrautt gljábelti við einkennisbúninginn sinn, í mynstniðum sokkum og opnum, támjóum skóm.. , „Sáuð þið þetta?“ Hún bandaði til höfðinu. „Ungfrú Andersen var í spilatíma í dag.“ „Do, re, mí, fa,“ söng önnur stúlka.. „Ó, Lena,“ kallaði ein til og bi’osti glaðhlakkalega. „Varstu að panta stemmingu á píanóið þitt?“ Allar flissuðu og Nancy Wilson vildi líka vekja hlátur. „Farðu varlega, Lena,“ sagði liún blíðlega. „Brennt bam foröast eldinn..“ Það var óþægileg þögn. Stúlkurnar fóru allt í einu að keppast við vinnu sína aftur og nokkrar þeirra litu snöggt og reiðilega á Nancy. Lena sýndi þess engin merki að hún hefði heyrt það sem fram fór og nú tók hún upp kladdann sinn og fór að leggja saman í honum. Venjulega gat hún lagt orð í belg þegar stúlkurnar voru að glettast. En við þetta tækifæri sagði hún ekki neitt. Þótt Páll jfurðaði sig á því sem stúlkurnar sögðu, þá gleymdi hann fljótt þessu atviki. Hann var allur í upp- námi gagntekinn hræðilegri eftirvæntingu, gat ekki em- beitt huganum að neinu nema stefnumótinu við Burt og hann taldi dagana. Lolcs kom miðvikudagur og Páll var taugaspenntari en nokkru sinni fyrr. Einhvern veginn leið þó dagurinn. Hann hafði mælt sér mót við Mark fyrir utan Bonanza klukkan sjö og þegar verzluninni var lokað fór hann út með þeim fyrstu. Boulia var ekki kominn og hann dok- aði við undir ljósaskilti hinum megin á götunni og leit með eftirvæntingu upp og niður eftir strætinu. Hitt starfsfólkið var farið að tínast út úr verzluninni, eitt sér og í hópum, masandi og talandi. Einna síðust kom Lena út, alein, í regnkápu og með brúnan flókahatt, sem búinn var að lifa sitt fegursta og hún dró langt niður á ennið. Þrátt fyrir óásjálegan klæðaburð hennar var eitthvað í fari henar, þegar hún gekk eftir strætinu með hendur í vösxim, bein og tíguleg, sem vakti athygli og aðdáun. Páll horíði á eftir henni og allt í einu sá hann að hún veifaði hendinni til roskinnar, gildvaxinnar konu sem kom á móti henni í þrönginni með fangið fullt af böggium. Konan heilsaði Lenu með sýnilegum fögnuði og þær gengu saman í áttina að torginu. Páh hlýnaði um hjartaræturnar við að horfa á þetta, en nú leit hann á úrið sitt og sá að klukkan var tuttugu mínútur yfir sjö. Hvað í ósköpunum tafði Mark? Hann leit aftur óþolinmóðlega eftir strætinu og reyndi að koma auga á Boulia. Klukkan var orðin hálíátta og ekki bójáöi á hópum. Nú bættist kvíðinn ofaná eftirvænt- ingu Páls; hann leit á úrið á mínútu fresti. Loks gat hanii ékki beðið lengur og lagði af stað hröðum skrefum í áttina að bókasafninu. Eftir tíu mínútur var hann kominn þangað; sá að Mark var enn að vinna, og hann flýtti sér að borðinu og sagði: „Hvað er að? Ætlarðu ekki að koma?“ Boulia hafði tekið viðbragð þegár hann kom augá á __________________ OC GAM^n Sérðu þennan náungra þarna — hann hugsar alltaf í milljónum. Hann þó ekki mikið líkur pen- ingamanni, svona fljótt á litið. Nei, hann er bakteriufræðingur. - O - Svo þú hefur villzt litli vinur; hversvegna reyndirðu ekki að hanga í piisunum hennar mömmu þinnar? Náði ekki svo hátt, herra. - O - Mamma, hvernig fara englarnir í náttkjólana sína utan yfir þessa voðastóru vængi? - O - Pabbi, má ég fá þessi epil þarna á borðinu? Ætll það ekki, væni minn. Þairka þór fyrir, ósköp þykir mér það gott. Hversvegna, ertu svona svang- ur? Nei en cg er búinn með þau. - O - Hún stóra systir niín er svo hamingjusöm í dag, sagði lítill snáði við vin sinn. Hún var í heimboði í gærkvöid, og þar fóru þau i leik þar sem ‘herr- arnir urðu annaðhvort að kyssa stú kurnar eða gefa þeim súkku- laðipakka. Svstir min kom heim með hvorki meira né minna en 13 súkkulaðipakka. s s •• £® 9 09 J Q I€¥©1§M sem a YOI íji-* Þegar verið er að setja á stofn heimili er vandalítið að hafa stofurnar fallegar og vistlegar, jafnvel þótt ekki sé úr miklu að spila. Listin er einungis aðjfaða þannig í stofurnar að þser séu einnig fallegar, þegar farið 'er- að dveljast í þeim. Það er nefnilégá sitthvað, hvernig stofan lítur út, þegar allt er á sínum stað og nýtiltekið eða þegar saumadót liggur á einu borðinu, leikföngum er stráð yfir allt gólfið og reglu- legur hversdagssvipur er á stof- unni. Nýgift hjón geta sjaldnast sagt fýrir um hvers þau þurfa með, þ'egar fram í sækir. Fóik, sem ekki á börn, á erfitt með að gera sér í hugarlund, hvað börn geta rótað mikið til og eyðilagt. Ef til vill finnst nýgiftu hjónunum ekkert fallegra en einmitt ljós- grænt gólfteppi, og það er hægt að halda því hreinu meðan þau eru ein, en öðru máli gegnir, þeg- ar ungbarn er komið í húsið og í hvert skipti, sem barnið setur eitthvað niður á teppið, verður unga móðirin sárgröm. Unga fólkið ætti að athuga það um leið og það kaupir eitthvað, hvort það þoli umgengni við smábörn, Sé svo ekki er rétt að setja um- ræddan hlut á biðlista og bíða með að kaupa hann, þangað til bömin eru orðin stór. Ykkur finnst biðin ef til vill löng. Ný- giít fólk vill gjarnan eignast fall- egt heimili undir éins, en íhugið hvað það þarf mikið til. Ef fólk vill eignast börn, og heimili, án barna, eru ekki svipur hjá sjón, þá verður það að gera sér ljóst, að húsgögnin láta á sjá. Hefur fólk þá efni á að kaupa sér ný húsgögn síðar meir? Flestir hafa ekki efni á því, heldur verða að notast við gömlu og skemmdu húsgögnin. Ef aðeins er keypt hið allra nauðsynlegasta og keyptir sterk- ir, traustbyggðir hlutir, þola þeir vel umgengni við böm, og þegar börnin stækka er hægt að bæta við fíngerðari húsgögnum. Gleymið ekki klístruðum fingrum barnanna, þegar þið veljið hús- gagnaáklæði; athugið hvort lítil, ódýr teppi séu ekki henfugri en stórt, dýrt teppi. Það er ekki eins gremjulegt, þegar lítið og ódýrt teppi eyðileggst, en ef til vill hef- ur maður aldrei efni á ací,. endur- nýja stóra, dýra teppið. u. Litla, fallega kaffiborðið er éf til vill með viðkvæmri plötu; það er því skynsamlegra að veíja borð með glerplötu og bíða með dýra borðið þangað til seinna. Ungt fólk, sem er að setja á stofn heimili, hefur oft ákveðna,r hugmyndir um hvernig það vfll að heimilið líti út, en það hefur enga reynslu í þessum sökum, og kaupir þvi oít óhentuga hluti í grandaleysi. Þótt ekki væri nema þess vegna, er ráðlegt að kaupa sem allra minnst í upphafi, ag bæta við eignina smám saman.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.