Þjóðviljinn - 22.06.1954, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 22. júní 1954 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Hinn endurreisti nazistaher Vestur-I>ýzkalands sést hér á göngu, vopnaður bandarískum vopnum. Her þessi á að vera
kjarni Evrópuhersins og höfuðvöra hins ..vestræna lýðrajðis'*.
\
mmmpm
1$
Vesturveldin endun ekja þýzka heniaðarstefnu og
stofna með því til styrjaldar í Evrópu
•'* ........... ■ .." ' "■!■■■■
Rulir er e:tt mikilvægasta
iðnaðarliérað Þýzkaiands. Þar
eru þrír fjórðu kola- og
málmbræðsluiðnaðar Þýzka-
lands, mikill hluti málm- og
stáliðnaðar laadsins og véla-
framleiðslu þess. Efnaiðhaður
og hráefnafraríilciðsla er þar
og rnikil.
Ituhrhéraðið hefur af þess-
nm sökum verið grundvöllur
vopnaiðnaðarins í Þýzkalandi.
Þýzk hemaðar- og heims-
vaidastefna hefur því að
mestu ieyti byggzt á fram-
le'ðslu Ruhr.
Mikilvffigi Ruhrhéraðs í iðn-
aðarframleiðslu Þýzkalands
má einna gieggst sjá af því
að fiestir stærstu einokunar-
hringir landsins höfðu þar
meirihluta starfsemi sinnar
fyrir stríð. Krupp hafði þar
11 af 1S fyrirtækjum sínum,
Manuesmann 21 af 30, Stahl-
trust liafði 66 af 92, en IG
Farben 11 af 99. Allir þessir
hringir höfðu með sér nána
saiiivinnu, og hið sameigin-
lega vald þeirra var það
mikið að segja má að þeir
hefðu í rauninni öll völd yfir
hinu fasistíska ríkiskerfi
landsins.
Þegar að stríðinu loknu
hófu Vestiu'veldin endurreisn
iðnaðarins í Ruhr, en þó eink-
um vopnaiðnaðarins. Enskt
og amerískt fjármagn
streymdi til þýzkra fyrir-
tffikja, og gróðinn rann til
hinna ensku og amerísku e:n-
okunarhringja. Þeir höfðu
þegnr áður en stríðinu lauk
búið í haginn fyrir sig, þar
sem flurrher Vesturveldanna
hafði einhverra hluta vegna
h’.íft öllum helztu vopnaverk-
smiðjum R,uhr svo að þær
voru óskaddaðar í stríðslok.
Sigrar Rauða hersins yfir
hinum þýzka nazisma gerðu
samt strik í áætlanir hinna
verírænu fiáraflamanna. Á
ráSstefnum í Jalta og Pots-
dam urðu fulítrúar Vestur-
ve’danr.a að skrifa undir sam-
\ komulng. sem m. a. feiur í sér
þe ssi ákvæð':
Stjórnméia’eg og efnahags-
jev eining Þý-zkalands sé við-
urkennd.
Ilergagnaiðnað'.ir Ruhrhcr-
aðs sé lagður niður og fram-
leiðsiugetu hans beitt í frið-
samlega þágu.
Hinir nazistísku e'nokunar-
h.rtngir, unðirstaða hins þýzka
hemaðaranda, séu leystir
upp.
Þevar Þvzkalandi var eftir
stríðið skint mitli stórveld-
anna í fjögnr hernémssvæði
þá féll Ruhr Enedendi i hhit.
E.n i deaember 1946 voru her-
n' mssvæði Ereta og Banda-
ríiiiamanna samerinð. 1948
samhykktu þrive'dtn á ráð-
stofnu í I.ondon nvja regiu-
. gerð um Etjóm Puhrhéraðs.
Þessi resr'ugerð miðaði fyrst
og fremst að því að tryggia
hrezkum og bandarískum auð-
félögum umráð yfir Rnhr, en
Frakkland skvldi fá í sinn
, hiut meginhluta kolafram-
leiðslunnar. Með þessu var
Ruhrhérað í raumnni skilið
frá öðruro h-utum Þýzkalands
ög gengið í berhögg við á-
kvæði Potsctómsáttmáians um
. same'nbtgu Þýzkalanda, fjór-
veidaeftiríit. með þjótðnútingu
hergagnahringjanna útilokaÆ,
og engin trvgging fvrir því
* pð þýzk ho-naðarstefna risi
ekkí upp á ný.
Þýzk hemaðarstefna
Höfuðskilyrði fyrir friði í
Evrópu er að þýzkri hern-
aðarstéfnu verði gert ókleift
að hefja árásarstríð enn á
ný, en t'l þess að svo geti
orðið verður að hindra að
þýzkir hergagnaframleiðendur
geti óhindrað haldið áfram
iðju sinni. Eitt helzta stefnu-
mið Potsdamsáttmálans var
einmitt að koma í veg fyrir
nýja styrjöld í Evrópu með
því að beita hergagnaiðnaði
Þýzkalands, og þá fyrst og
fremst Ruhrhéraðrins, í frið-
samlega þiágu. Þjóðnýting
vopnahringjanna hefði verið
eina örugga ráðið til þess.
En hernámsyfirvöld þrí-
veldanna höfðu aðrar áætlan-
ir. Þær miðuðu allar að því
að endurreisa hina gömlu ein-
okunarhringi og vopnafram-
leiðsluverkból. Og það var
gert með ensku og amerísku
fjármagni. Fjárgrófamenn
Vesturveldanna notfærðu sér
neyðarástand það sem ríkti í
Þýzkalandi að loknu stríðinu,
og lögðu meginhluta málm-
bræðslu-, koia-, og efnaiðnað-
ar landsins undir sig. En all-
ur gró'ði rann í vasa hinna
erlendu heimsvaldasinna.
Árið 1948 leysti stjómar-
fulltrúi Randaríkjanna í
Þýzkalandi, Clay, upp nefnd
sem hafði að nafni t:l verið
sett á lagglrnar til áð sjá
um aínám hinna þýzku vopna-
hringja.
Stefna Rreía. Upp-
lausn auðhringja
Brezki hernámsstjórinn í
Þýzkalandi, Robertson, birti
1947 lög um endurskipulagn-
ingu auíhringja nazista í
ný og smærri félög. Efrirlit
með framkvæmd þessara laga
var falin He;nrich Dinkelbach
manni sem allt frá árinu 1913
hafði verið valdamikill í auð-
félagi Thyssens. Revndin
sú að í hinum nýju félögum
höfðu hinir gömlu eigendur
undirtök'n, ásamt hínum nýju
húsbændum.
Stefna Bandaríkja-
stjórnar
Stefna Bandaríkjastjórnar í
Þýzkalandi miðaði að því
framar öðru að viðha’da yfir-
ráðum Bandaríkjanna á
heimsmarkaði auðvaldsins. I
samræmi við hana ' endur-
reisti hún þýzka auðhringi
með amerísku fjármagni. I
þeim t'lgangi voru gefin út
svokölluð „Lög nr. 75“, en
þau miðuðu að svipaðri end-
urskipulagningu iðnaðarins og
Bretar liöíðu framkvæmt á
sínu hernámssvæði. Árangur
af framkvæmd laga þessara
má sjá af því að í nóvember
1948 höfðu 23 koia- og málm-
bræðslufyrirtæki verið endur-
reist, og samkvæmt hinu
banaarísksinnaða biaði „Der
Tagesspiegel“ voru 90 t'l 95
af hundraði þnngaiðnaðarins
undir stjórn Vesturveldanna.
Árið 1951 mátti telja að
endurskipulagning máimiðn-
aðar í Ruhrhéraði væri lokið.
24 „meðalhringum11 hafði þá
verið komið á fót. 12 þe'rra
voru endurreistir óbreyttir
frá því sem þeir voru fyrir
stríðið. Meðal þeirra var hinn
frægi auðhringur IG Farben.
Að nafninu til var hánn skipt-
ur í þrjá hluta, einn á hverju
hernámssvæði, en allir iutu
þeir same'ginlegri miðstjórn.
Hlutafjárupnhæð þessa endur-
reista auðfélags var 1,4 millj-
arðar marka. Meðal anarra
endurreistra hringa má nefna :
Thyssen, Kiöckner, Mannes-
mann, Stinnes o. fl.
Mvndnn eino’.unar-
hringjasambands
Samvinna hinna endurreistu
hringja verður stöðugt nán-
ari, einkum milli stálhringa
annarsvegar og koiahringa
liinsvegar. Stálfyrrtæki í
Ruhrhéraði fá 75 af hundraði
ailra þeirra ko'a og koks sem
þau þarfnast frá samvinnu-
fyrirtækjum sínum. Þannig
hefur myndazt í Ruhr einn
stór aUsherjarhringur, sem
og stáliðnaði ásamt hinum
mikla fjölda útibúa sinna
mynda undir bandarískri yfir-
stjórn. Alls eru um 600 ein-
stök fyrirtæki í þessari sam-
steypu, sem hafa 830.000
verkamenn í þjónustu sinni.
Ætlun Vesturveldanna með
framkvæmd þossarar stefau í
eínahagsmálum Þýzkalands
var í fyrsta lagi sá að láta
verksmiðjur Þýzkaiands mala
gull handa vestrænum fjár-
af’amönnum, í öðru iagi að
yfirráð þeirra yfir iinaði
iandsins geri þeim kleift að
nota hann í e'gin þágu að
geðþótta. Um þetta var þýzka
þjóðin sjáif aldrei höfð með í
ráðum.
Erlent fjármagn
Hlutafjárþörf þýzkra fyrir-
tækja töldu forstjcrar þeirra
einna bezt að fullnægja með
því að afia þess erlendis.
Þannig buðu forystumenn
hringsins Stahltrust banda-
rískum auðmönnum að .leggja
225 millj. marka til fyrirtæk-
isins, en samanlögð h’utafjár-
upphæð þess var 450 millj.
marka. Jafnframt þrví sem
hinir bandarísku fjármála-
me:n komu sér þannig fyr’r
í gömlum fyrirtækjum stofn-
uðu þeir mörg ný. Þannig
skvrir b'aðið „Die We!t“ frá
stofnun bifreiðaverksmiðju í
Dússe’.dorf. Af 12 millj. hluta-
frir'-ogm ]ögyu erlendir fram
9 mi.llj. en þýzkir fjármála-
•r’.énn 3 millj. marka. General
E’e-tric Co. kevptu upp
Osram-Ijósaperuhring’nn, og
Hudson-fé’.agið reisti bifreiða-
vericsmiðiur í Rtuttgart. Þann-
ig mætti lengi telja.
Til vcrndar hinu banda-
rjska fjármagni voru stofn-
aðir mar.vir bankar itndir
bandarískrt st.iórn í Þýzka-
landi. 1949 var stofnaður svo-
lcallaður „Industr'kreditbank"
í Rhurhéraði. í Paris var
1947 stófnaður banki með
nafninu „Intematkmal Ciear-
Þannig dulbjuggu hinir ame-
rísku iðjuhölðar fjármála-
framkvæmdir sínar með því
að láta frönsk, hollensk, belg-
ísk eða ensk útibú eða dótt-
urfyrirtæki annast fram-
kvæmdir fyrir þeirra hönd.
■ )
Þáttur Ruhr í !
vígbúnaðinum
3
1 vígbúnaðaráætlunum Vest-
urveldanna hefur Ruhrhérað
hinu mikilvægasta lilutverki
að gegna. Hinum mikla iðnaði
þess hefur sífellt meir og
meir verið beint að fram-
leiðslu hergagna. I Kóreu-
stríðinu notuðu Bandaríkja-
menn hráefni og vopn frá
Ruhr sem sjá má af því að
i byrjun árs 1950 framieiddi
Ruhr 752.000 tonna stáls, en
í júní sama ár e'na miiljón
tonna. Ruhr er nú stærsta
vopnasmiðja Evrópu. Með því.
vilja hernámsveldin slá tvær
fiugur í emu höggi: fá her-
gögn fyrir hina endurreistu
heri í Evrópu og koma í veg
fyrir jafnframt að þýzk vöru-
framleiðsla til friðarþarfa
keppi við vörur þeirra á
he'msmarkaðnum.
Schuman-áœtlun
Óhjákvæmilegur liður í
þessari pólitík var Schuman-
áætlunin svokallaða. Árið
1949 komu saman í Dússel-
dorf franskir, þýzkir og lux-
embúrgískir iðjuhöldar til að
ræða stofnun „Alþijóðlegs
stálsambands". Meðal þeirra
voru fulltrúar frá auðfé’ög-
um eins og Thvsr.en, Ford-
verksmiðjunum í Evrópu og
frá fyrirtæicinu Fe'ten og
Gu'lleaume. Frá því fyrirtæki
mætti barón Kurt von Schrö-
der, meðeigandi ensk-amerísk-
þýzka bankans Schröder, en
maður að nafni John Foster
Duiles er einn trúnaðarmanna
þess fyrirtækis.
TUgangur
Árangur þessa fundar var
Schuman-áætlunin. Tilgangur
hermar var: að tryggja
friáisa verzlun með kol og
stál án tollatakmarkana milli
þátttökuríkjanna. Höfuð-
markmiðið með þessu var
það að tenpia sama.n undir
etnnl yfirstjóm þýzk kol,
koks og stál við hrájAr-úð í
Lotringen. Yfirráð banda-
rískra stóriðjuhö'da yfir hin-
Framhald á 8. siðu.
ing Companv", með banda-
sex stærstú hringirnir i kola- rísku og frönsku fjármagnL