Þjóðviljinn - 16.03.1955, Side 11

Miðvikudagur'16. marz 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Erich Maria REMARQUE:
Að elska. •.
...09 deyja
80. dagur
sneiðar. „Gerið þér svo vel“, sagði hún.
Gráber dreypti á glasinu. Vínið var mjög sætt og
kvoðukennt. „Syni yðar líður vel“, sagði hann. „Þegar
ég fór beið deildin átekta. Okkur geðjast öllum vel að
syni yðar“.
' Konan horfði á hann. Hann fékk sér annan sopa.
Hann undraöist að hún skyldi ekki spyrja hann hvar
þeir væru niðurkomnir, hvernig maturinn væri, hvort
hætta væri á ferðum og annarra spurninga sem mæður
voru vanar aö spyrja.
„Já, svo að honum leið vel?“ spurði hún loks.
„Eins vel og hægt er á vígvellinum. Nú er svipað að
vera þar og hér. Hættan er svipuð“.
Hann beið enn nokkra stund. En frú Hirschland spurði
einskis frekar. Ef til vill er hún hrædd vegna stúlkunnar,
sem er í felum, hugsaði Gráber. „Meira er eiginlega ekki
að segja“, sagði hann loks vandræðalega og reis á fætur.
Konan gekk hljóðlaust með honum til dyra. „Sonur
yðar og ég erum góðir vinir. Viljið þér ekki biðja mig
fyrir boð til hans? Ég verð að fara til baka eftir viku“.
„Nei“, svaraði hún svo lágt að varla heyrðist.
„Ég get fært honum eitthvað. Bréf eöa pakka. Ég get
komiö og sótt þaö áður en ég fer“.
Hún hristi höfuðið.
Gráber horfði undrandi á hana. Foreldrar voru ekki
þannig að jafnaði. Hann hélt að hún treysti honum ekki
og tók fram launabók sína. „Hérna eru skilríki mín —
ég er aðeins í borgarabúningi áf hendingu —“
Hún lyfti hendinni eins og hún ætlaði að ýta launa-^
bókinni til hliðar en snerta hana ekki. „Hann er dáinn“,
hvíslaði hún.
„Hvað þá?“
Hún kinkaöi kolli.
„En hvernig getur það verið? Hann var sá síðasti sem
ég talaði við —“
„Dáinn“, hvíslaði konan. „Fréttin kom fyrir fjórum
dögum“. Hún hristi höfuðið ákaft þegar Gráber ætlaði
að spyrja hana fleiri spurninga. „Nei, gerið það ekki,
fyrirgefið þér, þökk fyrir, ég get það ekki, þaö eru enn
að' koma bréf frá honum, síðast í dag, nei, ég get það
ekki —“
Hún lokaöi dyrunum. Gráber gekk niður stigann.
Hann reyndi að kalla Hirschland fram í hugann. Hann
hafði vitað mjög lítið um hann. Hann vissi ekki einu
sinni hvert skírnarnafn hans var. Hann hugsaði um
sígaretturnar sem Hirschland hafði gefið honum. Hann
hefði átt að sinna honum meira. En þaö áttu fleiri bágt
en hann. Hirschland hafði átt erfiða daga. Nú var móð-
ir hans heima og faldi annað barn. Ef til vill afsprengi
annars hjónabands með meira af gyðingablóði í, sem
gæfi tilefni til að senda hana í fangabúðir. Hann nam
staðar í dimmum stiganum og vissi ekki sitt rjúkandi
ráð. MyrkriÖ lagðist að honum, ógnandi og óumflýjan-1
legt, og það var eins og ekki væri-lengur undankomu!
auðið. Ef einhver þyrfti aö leynast af þeim sökum, hugs-1
aði hann, hvað gæti þá ekki komið fyrir Elísabetu?
Hann stóð fyrir framan verksmiðjuna löngu fyrir lok-
un. Það leiö nokkur stund áður en Elísabet kom. Hann
var farinn að óttast að hún hefði verið tekin höndum
í verksmiðjunni þegar hann kom loks auga á hana. Hún
varð undrandi þegar hún sá hann í borgarabúningi og
fór aö hlæja. „Skelfing ertu ungur“, sagði hún.
„Mér finnst ég ekki vera ungur .Mér finnst ég vera
hundrað ára“.
„Hvers vegna? Hvað hefur komið fyrir? Verðurðu aö
fara fyrr en þú bjóst við?“
„Nei, það er ekkert því viðkomandi“.
„Finnst þér þú vera hundrað ára vegna þess að þú
ert í borgarabúningi?"
„Ég veit þaö ekki. En mér finnst eins og ég hafi tekið
allar áhyggjur heimsins yfir á mig um leið og ég fór í
þessi föt. Hvað hefurðu gert viðvíkjandi skjölunum þín-
um?“
„Allt“, svaraði Elísabet ljómandi af ánægju. „Ég not-
aði matartímann til þess. Ég er búin að senda allar um-
sóknir“.
„Allt“, sagði Gráber. „Þá er ekki meira að gera“.
„Hvað þarf að gera?“
„Ekki neitt. Ég varð allt í einu svo hræðilega kvíð-
andi. Ef til vill erum v.ið að gerá hræðilega skyssu. Ef
til vill kemur hún niður á þér“.
„Mér? Hvernig?"
Gráber hikaöi. „Ég hef heyi’t að Gestapo geri stundum
rannsókn. Þess vegna hefðum við ef til vill átt að láta
þetta eiga sig“.
Elísabet nam staðar. „Hefurðu heyrt eitthvað?“
„Nei. Ekki neitt. Ég varð bara allt í einu hræddur“.
„Áttu við það að ég verði ef til vill handtekin vegna
þess að við ætlum að gifta okkur?“
„Nei, ekki beint“.
„Heldur hvaö? Heldurðu að þeir komist aö því að
faðir minn er í fangabúðum?"
„Ég átti ekki við það heldur“, sagöi Gráber. „Þeir
vita allt um það nú þegar. Ég átti viö það aö ef til vill
væri misskilningur að draga athyglina að þér. Gestapo
er óútreiknanleg, og einhver gæti fengiö fáránlegar hug-
myndir. Þú veizt hvernig þetta er allt saman. Réttlæti
kemur ekki til greina“.
Elísabet þagði andai'tak. „Hvað eigum við þá aö gera?“
spurði hún.
„Ég hef verið að hugsa um það í allan dag. En ég held
viö getum ekkert gert. Ef við tökum umsóknirnar aftur,
verða þeir ef til vill enn tortryggnari“.
Hún kinkaði kolli og leit á hann kynlegu augnaráði.
„En samt getum við reynt að afturkalla þær“.
„Þaö er of seint, Elísabet. Við verðum að taka áhætt-
una og bíða“.
Þau gengu áfram. Verksmiðjan var staösett á litlu
torgi og sást greinilega úr öllum áttum. Gráber virti
hana fyrir sér. „Hafiö þið aldrei orðið fyrir sprengju
þarna?“
„Ekki ennþá“.
„Byggingin stendur á opnu svæði. Það er auðséð að
þetta er verksmiðja“.
„Kjallararnir eru stórir“.
„Eru þeir traustir?“
Breið belti á pólskum kjólum
Á nýjustu pólsku kjólunum
ber mikið á breiðum taubeltum
og þau geta verið falleg eins og
sjá má á myndunum. Fyrri
kjóllinn er saumaður úr gráu
flanneli og er hversdagskjóll
eða vinnukjóll. Undir gráa
kjólnum sést í hvíta blússu með
ísaumi í hálsinn. Pilsið er með
breiðum mjúkum föllum og
breiða beltið er aðalskrautið á
kjólnum. Svart- og hvítköflótti
kjóllinn er með meiri glæsi-
brag, en við "hann er einnig
notað svart taubelti. Kjóllinn
er annars mjög látlaus. Hann
er með stórum, breiðum mat-
rósakraga, sem nær alveg nið-
ur að breiða beltinu og grennir
mittið. Kragar með þessu
sniði eru mjög í tízku, en ef
maður þreytist á þeim er hægð-
arleikur að taka þá í burtu,
og þá breytist svipurinn á
kjólnum. Pilsið er með breið-
um, djúpum föllum og í miðið
að framan er fallið dýpst, svo
að við fyrstu sýn virðist pils-
ið tvöfalt.
Barna-
regnkápur
Verð frá kr. 108
Toledo
Fischersundi
ÞI6ÐVILI1NN
íæst í
SÖLUTUENINUM.
Hveríisgötu 1.
:
«
Hermann Jónasson
Framhald af 12. síðu.
saka mál Ragnars Blöndals til
lilítar. Enda þótt Hermann
Jónasson lialdi sér aðeins við
þann þátt málsins sem snertir
liann persónulega, verður ekki
að fullu gengið úr skugga um
þátt hans nema allt málið verði
grandskoðað. Það verður fróð-
Iegt að sjá áhuga ráðherrans
og afrek.
Haíís
Framhald af 12. síðu.
Samkvæmt upplýsingum Jóns
Eyþórssonar um legu hafíssins
í lok febrúarmánaðar var ís-
beltið mjótt milli Grænlands og
Vestfjarða, en breiðara suður á
móts við Snæfellsnes. Telur
hann að ísinn við Vestfirði nú
muni hafa slitnað frá aðalísn-
um undan vestanáttinni og bor-
izt að landi, lent þar í lands-
straumnum norður með landinu
og muni því vera þéttastur
næst landi. Komi vestanátt
1 berst ísinn enn nær landi. Verði
logn getur hann lónað úti fyrir
Vestfjörðum, en verði norð-
austan átt mun hann hverfa
frá landinu aftur.
Ferðaskiifstoian
Framhald af 3. síðu.
á þeirri leið. í Kaupmannahöfn
verður dvalið í tvo daga, en síð-
an farið heim með Gullfossi og
komið til Reykjavíkur 30. júní.
Örfá sæti eftir
Eins og fyrr segir er næstum
fullráðið í flestar ferðirnar og
því hver síðastur að komast með,
nema í seinni Norðurlandaferð-
ina eru e»n nokkur sæti laus.