Þjóðviljinn - 25.01.1956, Qupperneq 7

Miðvikudagur 25. janúar 1955 — ÞJÖÐVILJINN — (7
Það er í mörg horn
nð lítn
i Sjómannaskóíanum þar sem tveir ungir piltar
keppa um skákmeisfaratitil Norðurianda
Það leyndi sér ekki á þriðju-
dag'skvöldið laust fyrir hálf
átta, þegar . fréttamaður Þjóð-
viljans var á leið á skákeinvíg-
ið, að eitthvað óvenjulegt var á
seyði í Sjómannaskólanum. Alla
gafnan er Háteigsvegurinn fyrir
ofan Lönguhlíð fáfarin gata,
<akki sízt á þessum tíma dags.
5En nú brá svo við, að hver
iúxusbíllinn á fætur öðrum
beygði af leið og stefndi upp
Guðmundur Arnlaugsson
skýrir leiki keppendanna
jafnóðum og peir berast.
Háteigsveginn og inn á afleggj-
arann, sem liggur heim að Sjó-
mannaskólanum. Þótt svæðið
fyrir framan Sjómannaskólann
sé aiírúmgott var slíkur fjöldi
. biía þegar kominn að ekki virt-
ist pláss fyrir fleiri og má
.hamingjan vita, hvar þeir sem
Síðar komu, gátu komið bílum
sínum fyrir.
Þegar Guðmundur Amlaugs-
son setti mótið fyrir hönd
.Skáksambands íslands, var
þegar töluvert af áhorfendum
komið, svo að mótið hefði mátt
teljaíst sæmilega sótt, þótt á-
_ horfendur hefðu ekki orðið
Eleiri. En eins og kunnugt er
dreif að slíkan fjölda fyrsta
hálftímann, að stjórnendur
mótsins sáu þann kost vænstan
,að ioka húsinu.
. , Guðmundur setti mótið með
nokkrum orðum, bauð kepp-
endur velkomna og þá sér-
staklega hinn erlenda gest,
Bent Larsen og ambassador
Dana hér á landi, frú Bodil
Begtrup, sem var viðstödd
fyrsta keppniskvöldið og lék
fyrsta leik einvígisins (Rf3)
fyrir landa sinn. En það mun
nú vera að komast í tízku, sbr.
Hastings-mótið, að erlendir
sendiherrar opni slík mót með
þvi að leika fyrsta leikinn.
Guðmundur lét þess enn-
fremur getið um leið og hann
. rakti aðdraganda þessa móts,
. að Bent Larsen liefði sýnt mik-
inn drengskap, er hann skoraði
strax á Friðrik til þessa ein-
vígis, þegar hann hafði prðið
honum jafn að vinningum á
Osló-mótinu, en hærri en hann
að stigatölu. Lögin um Norður-
landameistaratitilinn kveða svo
á um, að einvígi skuli háð í
svona tilfellum, „ef kostur er“.
Og er það þá ,að sjálfsögðu
lagt á vald þess, sem fleiri hef-
ur stigin, hvort hann telur sig
geta háð einvígið. Sem sagt:
Bent Larsen vildi ekki „taka“
titilinn á þann auðvelda hátt,
heldur kaus að heyja einvígið.
Þama voru að sjálfsögðu
mættir skákstj., Áki Péturs-
son, og mótstjóri, Jón Einars-
son og margt annað starfslið,
svo sem dyraverðir, aðstoðar-
menn til að sjá um sýningar-
borðin, skákskýrendur og fleiri.
— Síðast en ekki sízt ber svo
að geta keppendanna, Bents
Larsens og Friðriks Ólafssonar.
Báðir eru þeir ungir menn og
geðugir piltar, þótt ólíkir séu.
Larsen fremur lágur vexti,
hvikur í hreyfingum og ein-
beittur, en Friðrik hár og
grannur, hægur í framkomu og
ekki líklegur til að flasa að
neinu.
Því er ekki að leyna að ým-
islegt fór öðruvísi úr hendi en
ákjósanlegt hefði verið varð-
andi tilhögun og aðbúnað sýn-
ingargesta og jafnvel kepp-
enda fyrsta kvöldið. En ekki
er rétt að áfellast svo mjög
mótstjórnina íyrir það, því að
með réttu er ekki hægt að segja
annað en að mót þetta sé um
undirbúning og allan aðbúnað
með meiri og betri myndar-
brag heldur en hér hefur
þekkzt fyrr. Það, sem á skortir
að fyllstu kröfum sé fullnægt,
ber því að skrifa á reikning
ófullnægjandi húsnæðis, og er
þó vafasamt að annað betra
hafi verið fáanlegt en þetta.
Því má ekki gleyma, að að-
sóknin að þessu móti og þá
sérstaklega fyrsta kvöldið,
þegar meira en 1000 manns
lögðu leið sína á keppnis-
staðinn, er svo margfalt meiri
heldur en nokkurntíma hefur
þekkzt hér á landi fyrr, að það
var varla von að mótstjómin
hefði gert ráð fyrir slíkum ó-
sköpum og' allar aðstæður
þannig, að ekki er fært að taka
á móti svo miklum fjölda gesta
og .veita öllum viðunandi af-
greiðslu.
Keppendurnir, sem eru að
sjálfsögðu miðdepill alls, sem
þarna fer fram, sitja á hækkuð-
um palli í einu horni matsalar
Matsveina- og veitingaþjóna-
skólans sem þarna er til húsa.
Þarna eru stólar fyrir um
100 gesti og stæði fyrir 100
—200 til viðbótar. Að sjálf-
sögðu geta ekki nema örfáir
áhorfendur fylgzt með skák-
inni á borði því, sem keppend-
urnir nota. Þess vegna er fyr-
Ingi R. Jóhamisson, Jón Einarsson mótstjóri og Guð-
mundur Pálmason athuga taflstöðuna á vasatafli.
langur tími milli leikja, koma
þeir stundum í gusum, svo að
hann verður að hafa sig allan
við til að geta haft sýningar-
borðið í lagi.
Skákstjórinn hefur einnig að-
Hundruð manna horfa á keppendurna á hverju kvöldi,
hugleiða leiki peirra og reyna að raða fmmháldið.
irkomið stóru sýningarborði í
enda salarins, sem aliir geta
auðveldlega séð. Einnig eru
á sama vegg klukkur, sem
jafnan sýna hvað tíma
keppendanna líður. Ungur
maður hefur þann starfa að
færa mennina á sýningarborð-
inu og stilla klukkurnar. Krefst
það starf bæði árvekni og ná-
kvæmni, því að þótt oft líði
sétur á pálli képpendanna. Sér
hann úm að engar skákreglur
séu brotnár. Fylgist hann með
tíma keppenda og fellir úr-
skurði, ef ágreiningúr kynni að
risa miíli 'keppenda. En mesta
starf hans hing'að til virðist
hafa verið fólgið í því að reyna
að halda kyrrð í salnum, því
að áhorfendur þurfa að gera
margar athugasemdir sín á
Friðrik Ólafsson og Bent Larsen sitjayfir fjórðu skákinni, sem lauk meö jafntefli.
Þá hafði Bent 2Vz vinning, Friðrik lVz. (Ljósm. Sig. GuÖm ).
milli við taflmennsku meist-
aranna.
Á næstit hæð fer svo íram
skákskýringin. Það starf má
heita ný atvinnugrein hér á
skákmötum. Þó var hún fram-
kvæmd að einhverju leyti á
Norðurlandamótinu 1950. Skák-
meistararnir Guðmundur Arn-
laugsson, Guðmundur Pálmason
Jón Þorsteinsson, Arinbjörn
Guðmundsson og' ingi R.
Jóhannsson hafa fram til þessa
séð um þennan þátt mótsins.
Þetta er mikið nauðsynjaverk
og til mikils hagræðis og á-
nægju fyrir áhorfendur, því að
þar fá þeir ekki aðeins svör
við ýmsum „duttlungum11 og
„brögðum" keppendanna, held-
ur geta þeir einnig komið fram
með ótal spumingar og borið
undir álit manna ýmsar tilög-
ur, sem flestir luma á, og óska
að fá svör við. Þetta starf er þó
ekki öfundsvert né öllum fært
að leysa vel aí hendi, þvi að
áhorfendur óska ekki aðeins
að fá skýringar á hverjum leik,
sem leikinn er, heldur helzt
eínnig sagða og skýrða út
væntanlega leiki, sem þeir ým-
ist leggja til sjálfir eða krefja
skákskýranda um. Fram til
þessa hefur hin ágætasta sam-
vinna átt sér stað í efri saln-
um þótt keppendurnir hafi oft
brugðið af þeirri leið, sem
kannski hefur verið „sam-
þykkt“ sú bezta meðal áhorf-
endanna. Og er það aðeins
ein sönnunin enn fyrir því,
hversu lýðræðinu er áfátt, þeg-
ar á herðir!
Þá má ekki gleyma því, að í
neðri salnum geta áhorfendur
keypt sér ágætar veitingar, og
kemur það sér vel, þvi að það
iiggur í augum uppi, að þegar
menn eru búnir að standa upp
á endann þetta frá 3 upp í 5
klukkustundir og hugsa einhver
lifandi ósköp, þá fer svo að
mörgum er nauðsyn að fá ein-
hverja hressingu. H$f ég það
fyrir satt, að allar bírgðir hafi
brotið í eldhúsi um það er lauk
fyrsta kvöld mótsins.
Eins og áður hefur verið
vikið að eru það ekki keppend-^
urnir, sem hafa komið mest á
óvart á þessu móti, heldur á-
horfendurnir. Og þó ekki fyrir
það, að þeir hafi sýnt einhver
sérstök skákafrek, heldur hitt
hversu margir þeir eru. Þess
Framhald 4 8. síðu