Þjóðviljinn - 31.01.1956, Blaðsíða 6

6) — ÞJuÐVILJINN — Þriðjudagar 31. janúar 1956
*—------------—-----1
þlÓOVIUlNN
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alþýðu
— Sósíalistaflokkurinn —
: k--—---------------J
Tvennir kosiir
Álögurnar eru lagðar á almenning til þess að milll-
liðimir gefi haldið áfram ránstarfsemi sinni
Framsökn tekur á sig þunga ábyrgS meS þvi aS
aSstoSa ihaldiS viS árásirnar á Hfsk’iör fólksins
Margir Framsóknarmenn,
bæði í stjórn flokksins, í hópi
flokksmanna og fylgjenda, eru
farnir að sjá allskýrt hvernig
samstarfiö við Sjálfstæðisflokk-
inn gefst.
Þeir eru fai’nir að sjá, að
hætturnar sem Framsóknar-
flokkurinn stefnir í með því
samstarfi, aukast með hverjum
mánuði. Þeir horfa á það með
vaxandi undrun og skelfingu að
Eysteinn Jónsson og hægriarm-
ur flokksins rígheldur í íhalds-
samvinnuna á sama tíma og
Sjálfstæðisflokkurinn raðar
Thorsaraliðinu í banka landsins
og aðrar valdastofnanir, og læt-
ur ganga bæ frá bæ í „réttum“
kjördæmum til að reyna að
svæla frá Framsóknarflokknum
„rétta“ tölu atkvæða til þess
að úrslit næstu kosninga hallist
á ,,rétta“ lilið og Sjálfstæðis-
flokkurinn nái því marki að fá
með rangindum og blekkingum
meirihluta á Alþingi.
Þeir Framsóknarmenn sem
skýrast sjá og bezt þekkja til
innan Sjálfstæðisflokksins vita
fullvel, að verði þau úrslit
næstu þingkosninga, verður
Framsóknarflokkurinn ekki í
öfundsverðri aðstöðu.
En enda þótt Framsóknar-
menn margir hverjir sjái það
tiltölulega skýrt, hvert íhalds-
samstarfið leiðir Framsóknar-
flekkinn, er sem þeir horfi á
það lamaðir og duglausir hvern-
ig allt sígur á ógæfuhiiö, hafi
ekki þrek til að rísa gegn þeim
hægriforingjum, sem virðast of-
urseldir íhaldinu svo að þeir
jafnvel séu þess albúnir að að-
stoða við eyðingu og útför
flokks síns, Framsóknarflokks-
ins.
Það dugar ekki Framsóknar-
flokknum lengur að tala um
hættuna af ,,suðurameriskum“
stjórnarfarshugsjónum Sjálf-
stæðisfiokksins, en halda áfram
stjórnarsamstarfi sem gerir
svartasta íhaldi og auðvaldi
landsins kleift að hreiðra um
sig í valdamestu stofnunum
iandsins, vinna inn á kjósenda-
fvlgi Frnmsóknarflokksms og
■skapa sér aðstöðu til ofsagróða.
t framhaldi íhaldssamvinn-
unnar bíður Framsóknárflokks-
ins einungis hrun, og það hrun
verður mikið. En jafnskjótt og
flokkurinn af þorí og heilum
hug snýr til heilbrigðrar sam-
vinnu við verkalýðshreyfingu
landsiné, við verkalýðsflokka
landsins, er hægt að vænta mik-
illa og skjótra umskipta í ís-
lenzkum stjcrnmálum. Hvergi
annarsstaðar en í verkalýðs-
hreyfingunni, í verkalýðsflokk-
um landins, er það atl. sem
sigrazt getur á íhaldsófreskj-
unui, kveðið niður einræðisbrölt
S.jálfstæðisflokksins, og tryggt
farsæla þróun efnahagslífs og
sjáífstæðismála íslenzku þjóðar-
innar. Kjósi Framsóknarflokk-
urinn að loka augunum fyrir
þeirri staðreynd, hlýtur það að
hefna sín grimmilega, stefna
flokknum í það hrun og áhrifa-
leysi sem margir flokksmenn
hans sjá nú gína vlð augum.
Rikisstjórn Sjálfstæðisflokks-
ins og Framsóknar liefur nú
gert kunnugt í hverju „bjarg-
ráð“ hennar „til stuðnings at-
vinnuvegunum“ eru fólgin. Það
á að hækka allt verðlag i land-
inu um 230—240 milljónir
króna. Þessar nýju álögur
nema nær 50% af þeirri upp-
hæð sem heildartekjur ríkis-
sjóðs námu til skamms tíma.
Mun mörgum verða á að
hugsa að minna megi nú gagn
gera. Og efalust gætu slíkar
skattaálögur hvergi í nálægum
löndum náð fram að ganga án
þess að tO stórtíðinda drægi á
stjómmálasviðinu.
En stjómarherrum okkar
verður ekki bumbult af nein-
um „smámunum“. Þeir bjóða
almenningi þessar nýju álögur
án þess að blikna. Og í trausti
hvers? Fyrst og fremst í
trausti þess að öllu sé óhætt,
að fólkið í landinu muni bera
sínar byrðar möglunarlaust
og að fylgi og tiltrú flokka
þeirra bíði ekki varanlegan
hnekki þrátt fyrir þetta.
Um það skal ekkert fullyrt
hvort stjórnarflokkunum verði
að trú sinni. En það er athygl-
isvert fyrir fylgjendur þeirra
úr alþýðustétt að allar nýju
álöguraar á að taka með
neyzlusköttum, ranglátasta
skattafyrirkomulaginu sem
þekkist. Stórgróðafélögin og
braskarastéttin eiga að sleppa
með allan ránsfeng sinn. Það
er almenningur í landinu,
vinnandi fólkið til sjávar og
sveita, sem á að leggja fjár-
magnið fram, bæði það sem
fara á í hina óseðjandi skatta-
hit Eysteins Jónssonar og eins
það sem veita á í styrki til út-
gerðarmanna.
Þannig em réttlætishug-
myndir ríkisstjómarinnar og
stuðningsmanna hennar. ÖUu
skal bætt á bök alþýðunnar en
auðkýfingunum sleput. Og
hver er svo raunveruleg for-
senda skattheimtunnar nýju?
Hún er einfaldlega sú að afla
f jár til þess að einokunarvald-
ið og aðrir milliliðir geti í næði
haldið áfram að ræna arðinum
af framleiðslunni.
Hlut olíufélaganna, banka-
anna, vátryggingarfélaganna,
flutningaskipafélaganna og
annarra slíkra sem raka til
sín arðinum af framleiðslunni
má í engu skerða samkvæmt
kokkabók ríkisstjómarinnar.
Þessir „fátæklingar“ mega
ekkert missa að mati ríkis-
stjórnarinnar en almenningur
hefur nógu breið bök til að
bera byrðamar! Þannig er
hugsanagangur ríkisstjóraar-
innar og í samræmi við hann
em tillögur hennar mótaðar.
Boðskapur ríkisstjómarinn-
ar er um 7003 króna nvj-m
neyzluskatt á hverja fimm
manna fjölskyldu í landinu.
Þann skatt er þér og mér ætl-
aðað inna af hendi til þess að
auðfélög Iandsins og millilið-
ir geti haldið áfram iðju
sinni. Þennan skatt er al-
menningi ætlað að greiða beint
í hít milliliðanna og braskar-
anna.
„Tap“ útgerðarinnar orsak-
ast nefnitega af því, og því
einu, að einokunarauðvaldið og
milliliðirnir hafa algjörlega
frjálsar hendur til þess að rýja
atvinnuvegina. „Bjargráðum“
ríkisstjórnarinnar er þannig
fyrir komið að þessi starfsemi
milliliðanna geti haldið áfram
hindrunarlaust og farið vax-
andi. Þess er vandlega gætt
að þeirra skerfur sé óskei’tur.
Allt skal sótt í vasa almenn-
ings.
Hér er verið að hrinda í
framkvæmd hótunum thorsar-
ans í forsætisráðherrastólnum.
Við tvenn áramót hefur Ól-
afur Thors haft í frammi
ruddalegar hótanir í garð al-
þýðu manna, um að allt se:
verkalýðsbaráttan kynni a’
færa henni í auknum tekjum
skuli aftur af henni tekið með,
ráðstöfunum ríkisvaldsins.
Með þessu átti að ógna verka-
fólki og öðmm Iaunþegum til |
að sæta sig við kjaraskerðing- 1
ar stjómarvaldanna án þess
mögla eða gera tilraun til að
rétta hlut sinn. En þegar það
ekkf tekst em hótanirnar gerð
ar að veruleika með tilstyrk
þingmeirihluta stjómarflokk-
anna.
Herferðin sem nú er hafin
gegn alþýðu er skipulögð af
gjaluþrota yfirstétt sgm notar
ríkisvaldið út í æsar til þess að
níðast á almenningi til hags-
muna fyrir fámenna stétt
gróðamanna og milliliða.
Til þess að skipuleggja á-
rásina notar yfirstéttin Sjálf-
stæðisflokkinn, þetta auð-
sveipa stjórnmálatæki sem
hún hefur komið sér upo og
kostar í baráttunni fyrir sér-
réttindum sínum en gegn hags
munum alþýðunnar í landinu.
En með honum gerist Fram-
sóknarflokkurinn samábyrgur
fyrir þessari árás á kjör fólks-
ins. Ríkisstjórnin stendur öll
að hinni gífurlegu tollaá.lagn-
ingu, einnig ráðherrar Fram-
sóknarflokksins.
þegar öruggan meirihluta á
Alþingi og geta tekið ráðin af
milliliðaflokknum og leyst
vandamálin í samræmi við
þjóðarhagsmuni. Það er vilj-
ann sem vantar en ekki þing-
meirihlutann. Framsóknar-
flokkurinn vill heldur vinna
með flokki milIOiðanna og
braskaranna en taka upp heið-
arlegt samstarf við verkalýð-
inn í landinu og þá stjórn-
málaflokka sem hann styður.
Það er mergur málsins.
Söngur „Tímans" um
„kommúnista" er hjáróma. og
máttlaus við hlið þeirrar
þungu ábyrgðar sem flokkur
hans tekur á sig með því að
samþykkja með Sjálfstæðis-
flokknum hinar gífulegu tolla-
álögur.
Álögumar miklu snerta ekki
aðeins verkamenn við sjávar-
síðuna, þær koma einnig
af fullum þimga niður á öðru
vinnandi fólki í landinu, einnig
því sem Framsókn telur sig
fulltrúa fyrir,
Þetta fólk hefur áreiðanlega
nú ætlast til annars af Fram-
sóknarflokknum en að for-
ingjar hans krypu að hnjám í-
haldsins og milliliðanna og að-
stoðuðu við að velta öllum
byrðunum yfir á veikari bök-
in.
En þennan kost valdi F ram-
sókn. Með því kallar hún yfir
sig þungan dóm almenningsá-
litsins. Hún hefur gerst sam-
ábyrg íhaldinu um árásina á
lífskjör alþýðunnar og tekið
með þvi á sig ábyrgðina. á að
reisa eina þá mestu öldu
verðbólgu og dýrtíðarflóðs
sem yfir þjóðina hefur gengið.
Og slíkt verður eklri afsak-
að með órökstuddu blaðri um
að landinu verði ekki stjómað
af viti nema af einhverri þoku-
kenndri miðfylkingu sem eng-
inn grundvöllur er fyrir með
þjóðinni.
Framsókn átti valið. Hún
hefur valið samstarf við í-
hald og milliliðavald til ó-
þurftar allri alþýðu. Uppskera
hennar mun verða eins og hún
hefur til sáð.
á 3 — 12 ára í miklu úrvali.
Verð írá kr. 395,00
MARKAÐURINN
Hafnarstrœti 5
Sameiginlega taka því
stjómarflokkamir á sig þá
þungu ábyrgð að setja dýrtíð-
arhjólið að nýju á slíka fleygi-
ferð að við ekkert verður
jafnað nema gengislækkun-
ina miklu sem sömu flokkar
stóðu að fyrir örfáum árum.
Það gagnar lítið Framsókn
þótt málgagn hennar, „Tím-
inn“ reyni að bera fram þær
afsakanir um leið og hann við-
urkennir fánýti þessara
„biargráða“, að Framsókn
eigi ekki annars úrkostar en
stjórna með íhaldsflokki milli-
liðanna og braskaranna og að
ganga í öllu inn á „úrræði“
hans. Að öðmm kosti blasi við
hreint stjómleysi.
Almenningur sér í gegnum
þessa blekkingu. öll þjóðin
veit að andstöðuflokkar 5
Sjálfstæðisflokksins hafa nú *
TILKYNNING
Hér með tilkynnist heiðruðum viðskipta- I
vinum vorum, að frá og með 1. febrúar n.k. |
verður I
SMURSTÖB
■
■
vor við Suðurlandsbraut lokuð um óákveðinn |
tíma vegna breytinga. Þeir, sem viðskipti hafa \
haft við stöðina eru vinsamlegast beðnir að 1
beina þeim til smurstöðvarinnar við Reykja- |
nesbraut (gegnt Blönduhlíð), þar sem kapp- |
kostað verður að veita þeim góða og fljóta af-
greiðslu.
Virðingarfyllst,
Reykjavík, 30. janúar 1956.
Olíufélagið Skeljungur h.í.