Þjóðviljinn - 15.04.1956, Side 11

Sunnudagur 15. apríl 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
NEVIL SHUTE:
LANDSÝN
63. dagar.
í tundurduflahylkjunum til aö skjóta upp ef skotið
væri á þá á dýpi. Ég veit ekki hvaö hann heitir, en hann
var af björgunarskipi“.
„Ég skil“.
Ungfrú Hancock þagði andartak. Umhverfis þær var
ys og þys, þéttsetinn bar klukkan níu að kvöldi. Sam-
talið hafði haft áhrif á hana; stúlkan var ekki að fara
meö fleipur. Áreiðanlega vissi hún miklu meira en ætl-
azt var til að óbreyttur borgari vissi á stríðstímum. Ef
til vill kæmi í ljós að þetta væri allt ímyndun; á hinn
bóginn var hugsanlegt að eitthvað væri til í þessu. Ung-
frú Hancock hafði séð réttarskjölin og komið þeim
fyrir í spjaldskrá; hún mundi ekkert eftir neinu um
annan kafbát né því aö föt væru höfð í tundurdufla-
hylkjum. Henni var vel kunnugt um hve Caranx-slysið
hafði valdið mikilli andúð milli ofþreyttra manna. Ef
hægt væri að sýna fram á að möguleikar væni á að
Caranx hefði veriö sökkt á annan hátt en talið haföi
verið, yrði þaö mikill ávinningur og til bóta fyrir allt
samstarf.
„Hvað heitið þér?“ sagði hún að lokum.
„Móna Stevens“.
„Heyrið þér“, sagði liðsforinginn. „Við getimi ekki
taláö um þetta hérna. Hvenær getið þér komið í hús
flotastjórnarinnar á morgun?“
Móna sagði: „Ég er að vinna. hérna frá tólf til tvö og^
svo aftur frá sex til tíu, ungfrú Hancock. Ég gæti komiö
hvenær sem væri á milli“.
Hin sagði: „Ég hætti að vinna um nón. Gætuö' þér
komið til mín þá, yið hliðardyrnar í húsi flotastjórnar-
innar. Vörðurinn sýnir yður skrifstofuna“.
Barstúlkan leit vandræðalega á hana. „Afsakiö —
klukkan hvað sögöuð þér?“
„Klukkan þrjú eftir hádegi. Komiö inn um aðalhlið-
ið; ég skal segja vörðunum að von sé á yöur. Þér verðið
að skrifa nafnið yðar þar“.
„Gott og vel, ungfrú Hancock. Ég kem“.
„Og þaö er ekki vert að hafa orð á þessu“.
„Ég skal ekki gera þaö“.
Móna tók upp bakkann og fór aftur inn í barinn.
Liðsforinginn fór aftur til vinkvenna sinna. Önnur
þeirra sagði: „Þið röbbuðuð kumpánlega saman. Hvað
var eiginlega á seyði?“
Ungfi’ú Hancock þagði andartak. Svo sagði hún:
„Hún hefur fengið hugmynd sem gæti komið að gagni.
Þið vitið aö þaö er ekki til nein stofnun sem óbreyttir
borgarar geta snúið sér til, þegar þeir fá vitneskju um
eitthvað. Þeir vita aldrei við hvern þeir eiga að tala“.
„Hvað gerðir þú í málinu?"
„Ég sagði henni aö koma í skrifstofuna á morgun“.
í tveggja mílna fjarlægð í Haslar sjúkrahúsinu var
systir Loring aö koma á vakt. Hún var næturhjúkrun-
arkona í húsi B á annarri hæö; á hverju kvöldi klukkan
níu tók hún við af systur Mac Kenzie, daghjúkiunar-
konunni. Systir Loring fór beint inn á skrifstofuna á
fyrstu hæð, fór úr kápunni og hengdi hana á snaga.
Þarna var sjúkraborð, hlaðið áhöldum til bióðgjafar.
Hún horfði á uppstillinguna, sléttaði hár sitt fyrir fram-
an spegilinn, lagfæröi kappann og gekk að skrifboröinu.
Þar lá dagbókin, skrifuð stórkarlalegri rithönd systur
Mac Kenzie, en sjálf sást hún hvergi.
Nætursystirin leit á blaðsíðuna. Allt virtist óbreytt
frá því sem það var þegar hún fór, að einu nýju til-
felli undanskildu, brunasár og mörg beinbrot. Blóð-
gjöfin var sjálfsagt ætluð þeim sjúklingi. í skýrslunni
stóð aö sjúklingnum hefði verið gefið stryknin, minnsti
skammtur klukkan átta fjörutíu — fyrir tuttugu mín-
útum.
Hratt fótatak heyrðist fyrir utan. Systir Mac Kenzie
kom inn í skrifstofuna og nætm'systirin sá samstundis
að hún var bálreiö. Munnurinn á henni var eins og
mjótt strik; það voru rauðir dílar í háum kinnbeinum
hennar.
„Gott kvöld, systir“, sagði Loring. „Ég sé aó það er
kominn nýr sjúklingur“.
„Rétt er það“, sagði skozka systirin ólmidarlega.
Hin konan leit forvitnislega á hana. „Hver er það?“
„Ungur flugmaður úr hernum. Hefur sjálfsagt hagaö
sér eins og glanni“.
„Slæmur?“
„Já, slæmur er hann. Og aö mínu áliti gerir doktor
Foster allt til þess að honum versni. Ætli hann deyi
ekki fyrir sólarupprás“.
Nætmsystirin kinkaði kolli með hægð. Hún var ekki
óvön slíku. En hún var ekki eins vön því aö daghjúkr-
unarkonan hellti sér yfir Foster yfirlækni.
„Beinbrot?“
„Ójá — tvö rif og hægri mjöðmin. Ef til vill mjaðmar-
grindin, en það er of snemmt að segja mn það. Bruna-
sár á báöum höndum og handleggjum. Og auövitað
taugaáfall“.
Nætm'systirin leit á borðið. „Hvenær á blóögjöfin aö
fara fram?“
„Það veit ég ekki — það er bezt aö spyrja Foster
yfii'lækni. En ég veit hvenær hún hefði átt aö fara
Sveínpokar
er góð fermingargjöf.
Verð kr. 395.00.
TOL EDO
Fichersundi
Ms. Dronning
Aiexandrine
Ferð ms. Dronning Alexandrine,
sem átti að vera þann 17. apríl
frá Reykjavík, fellur niður
vegna verkfalls sem verið hefur
í Danmörku.
Næsta ferð skipsiris er áætluð
frá Kaupmnnahöfn 25. apríl via
Grænland til Reykjavíkur.
Flutningur óskast tilkynntur
skrifstofu Sameinaða í Kaup-
mannahöfn.
Skipaafgreiðsla
Jes Zimsen
Erlendur Pétursson
ú.íqiu'í íímun

■:
Stórar töskur aftur
’*r ‘anelfiíiqaiiinBd ogni
oé?AiH
1 neti gera þessar stóru hand-
töskur innkaupatöskur óþarfar.
Hér eru sýndar tvær nýtízku
töskur af j essu tagi, og þær
eru báðar úr leðri en ekki
plasti. Nú virðast leðurtöskur
láta meira á sér bera en und-
anfarin ár, þegar piasttöskur
skyggðu algerlega á þær, en
nú er víða erlendis farið að
framleiða töskur úr leðri og
skinni sem eru ekki dýrari en
svo að þær þoln samkeppnina
Við plasttöskurnar.
nl
msæímzýza
U V/D' APMA&HÓL
Handtöskur eru nú aftur
orðnar svo stórar og rúmgóðar,
að þær geta að nokkru komið
í stað innkaupatösku. Ásamt

Faðir okkar og fósturfaðir
Tósnas Jónsson
fyrrverandi fiskimatsmaður, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni þriðjudaginn 17. apríl kl. 2.
Athöfnin hefst með bæn frá heimili hins látna, Bræðra-
borgarstíg 35, ld. 1.15. Athöfninni verður útvai-pað.
Sveiiui Tómasson
Lovísa Tómasdóttir
Jóna Tómasdóttir
Haukur Oddsson
Oddur Tómasson
Þuríður Tómasdóttir
Viiiiehnína Tómasdóttir
Tómas Óskarsson
Að hreirssa kranann
Það er auðvelt að fága kran-
ana við vaskinn, en þó er oft
erfitt að lcomast að þeim að
neðanverðu, þar sem gömul
sápa hleðst oft upp. Reynið að
leggja tusku vætta í ediki yfir
fótstallinn og láta hana vera
þar x klukkutíma og þá er
kraninn orðinn gullhreinn. Hreg-
ai'a getur það tæpast verið.
þá Losnið þið við skaðlegt eit-
ur af heimilinu.
Saltsýra hefur eyðilagt mörg
baðker, vaska og klósettskálar.
í klósettskálina á maður í stað-
inn að nota ágæt hreinsiduft
sem riú fást keypt. Sé saltsýra
notuð á baðkerið eða handvask-
inn er það alveg víst að hvort
tveggja eyðileggst til frambúð-
ar. Emaljeraðir vaskar eyði-
leggjast líka sé saltsýra notuð.
Hvers vegna nota húsmæður
eiginlega saltsýru? Vegna þess
að í fljótu bragði virðist salt-
sýran lxreinsa vel; það vill oft
gleymast að sýran fjarlægir
ekki einungis óhreinindi held-
ur eyðileggur hún flötinn sem
hún snertir og gerir hann
hrjúfan, svo að miklu erfiðara
verður að lireinsa hann á eftir.
Bnrl aieS saltsýmiía
Enn eru margar húsmæður
sem nota saltsýru, og þó ér
hún óþörf og meira að segja
skaðleg. Hún á alls ekki heima
í húshaldinu, fleygið ílöskunni
ef hún stendur í eldhúsinu og
. pylsan sem sprakk
Það er alltaf jafngremjulegt
þegar maður getur ekki einu
sinni soðið pylsur án þess þær
apringi. En til er ráð við því.
Ef pylsui'nar eru settar í sjóð-
andi vatn og strax skrúfað
niður á minnsta straum springa
þær ekki. Eftir íimm mínútna
suðu eru pylsurnar soðnar,
heilar og stökkar og girnilegar.
j Útgetandl: SamelrUngarflokkur alþj-Bu —. Sóslallstaflokkurtnn. — Bltstfárar: Magnús Kjartanssoa
íól?). StKurður QuðmunciBson. — Fróttaritstjóri: Jóri Blarnason. Blaðamenn: Ásmundur Sigur-
<6nsson. Bjarni Benediktpson, Guðmundur Vigfússon, ívar H. Jónsson, Magnús Toríi Ólafson. —
A.uglýsingastJórl: Jónsteinn Haraldsson. — Rit«tiórn. afgreiffsla. ftuelýsingar. prentsmiðja: Bkólavfírðustíg 19. — Slmi 7500 (3
Mnur). -•- ^skriftarverö kr. 20 4 mánuði i ReykJavík og nágrcrni; kr. 17 annarastaðar. — Lausasöluverð kr. 1. — **v*íuUj»*>i*~
Móðviljans b.t.