Þjóðviljinn - 24.06.1956, Blaðsíða 6

0) — ÞJÖÐVILJINN — Sunnudagur 24. júni 1956
tsr
V.
I
þHÓÐVIUINH
Útgefandi:
Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
___________________________J
Fyrir alþýðuna og ísland
Stefna Sjálfstæðisflokksmé
að lækka kaup launþega
AthyglisverS yfirlýsing i MorgunhlaBinu
degi fyrir kosningar *
felendingar!
* Örlagadíigurinn er runn-
Sban. upp.
í dag verður það útkljáð
tovort íhaldið og Hræðslu-
teandalagið, hvort auðvald
Eeykjavíkur og embætta-
fiokkar þess, fá þá aðstöðu á
'Ælþingi íslendinga aö þeir
geti leitt aengislækkun og
feaupbindingu yfir alþýðuna
©g áframhaldandi hersetu-
ís-mán yfir þjóðina, — eoa
Thvort Alþýðubandalagið
%erður slíkt vald á Alþingi
Íslendinga að það geti
hindrað sUka óaæfu fyrir
Mnd og lýð og knúð fram
Siórfelldar framfarir og lífs-
Tzfarabœtur alþýðu og brott-
flutning hersins.
i
að er þegar ljóst af þeirri
stórkostlegu vakningu,
sem framv fer um allt land,
|>eim vorleysingum, sem nú
gerast í íslenzkum stjórn-
íraálum, að Alþýöubanda-
3agið vinnur sigur, en sá sig-
nr barf að vera svo stór, svo
m:k:il að havn skjóti auð-
valds- og embættaflokkun-
vm slíkum skelk í bringu að
peir þori ekki að fram-
kvœma þær kúgunarráð-
sta-fnnJr og þau svik við
þjó&m.a, sem þeir nú hafa í
'hyggiu.
Framtíð alþýðuheimilanna,
wlferð verkalýðs og
millistéttanna, er í dag í
höndum ykkar, fjöldans
£jálfs. Þið getið notað ykk-
ar vald, ykkar dýrmæta
3’osningarétt, í dag til Jsess
eð tryggja öllum fulla at-
vinnu. og góða lífsafkomu,
•— b’ ’i getið gert það með
því að fylkja ykkur sem einn
araaður um Alþýðubandalag-
ið, ykkar ~eigin samtök, og
veita því nógu mikinn sigur
t:l bess að valda straum-
Jbvörfum í íslenzkum stjórn-
taálum. En slenpi leiðtogar
3:ialds og Hræðslubanda-
lags út úr þessum kosning-
uma án þess að bíða stór-
íelldan ósigur báöir, þá taka
íþeir til óspilltra niálanna
ímeð álögur, gengislækkun,
feaupbindingu, lánsfjárbann
®g aðrar afturhaldsráðstaf-
EÐ-nir.
Sameining alþýðunnar,
samstarf verkalýðs- og
millistétta, um Alþýðu-
feandalagið er mikilvægasti
atburður, sem gerzt hefur
í sögu landsins um langt
skeið. Verkalýður landsins
sér nú rofa fyrir þeirri ein-
ingu, sem hann hefur
dreymt um. Aðrir laun-
þegar, opinberir starfs-
menn, millistéttafólkið 1
bæ og sveit, sér að verka-
lýðurinn og millistéttirnar
eiga sameiginlegra hags-
muna að gæta gegn auð-
jöfrum Reykjavíkur, sem
nota ríkisvaldið, bankana,
yfii’ráðin yfir útflutningi,
innflutningi, eins og ís-
lenzka ríkið væri einka-
fyrirtæki þeirra, skapað til
að velta þeim gróða og
auð, en alþýðunni erfiðið
og álögurnar.
A Iþýðan öll, — verkalýð-
urinn og millistéttirn-
ar, — finnur að í dag eru
ekki aðeins hennar eigin
hagsmunir, heldur einnig
heiður og frelsi íslands í
hennar höndum.
F*aö er alþýðan, sem
varðveitti okkar tungu,
okkar sögur og ljóð, þegar
erlent vald þjakaði þjóð-
ina.
Nú á ísland enn Örlög
sín undir alþýðunni.
Og alþýðan mun bjarga
íslandi, þegar hinir auð-
ugu svíkja það.
Reykvíkingar!
Verkalýður, millisiéttir!
Vinnandi menn og kon-
ur, heila og handa!
Sameinizt í dag um Al-
þýðubandalagið!
Gerið Alfreð Gíslason
lækni að kjördæma-
kjörnum þingmanni
Reykvíkinga, og Eðvarð
Sigurðsson, að fyrsta
landskjörnum þing-
manni.
Fram fil sigurs fyrir Ai-
þýðubandakgið.
Fram til sigurs fyrir G-
iisfann.
I gær, einum degi fyrir kosn-
ingar, lýsir Morgunblaðið yfir
því sem stefnu Siálfstæðis-
flokksins að kaup allra laun-
þega verði lækkað. Blaðið seg-
ir að íslendingum beri að taka
sér Hollendinga til fyrirmynd-
ar:
„Þar eru teknar ákvarðanir
um að bæta launakjörin þegar
þjóðararðurinn vex og jafnvel
getur komið fyrir, að samþykkt
sé að lækka launin ef erfiðleik-
ar hafa orðið á vegi. Þannig
var það t. d. 1951, að fulitrúar
launþeganna urðu að viður-
kenna, að það værí öllum fyrir
ibeztu að lækka iaunatekjur
manna . . Hvenær gætuin vér
fslendingar vænzt þess að hafa
öðlazt slikan þroska til sanin-
inga um launakjör.“
Það er Kristján Albertsson,
systrungur Ólafs Thors, sem
lýsir hugsjón Sjálfstæðis-
flokksins á þennan hátt, og
jafnframt notar hann tækifær-
ið til þess að hella sér yfir
verkfallsbaráttu launþega með
dónalegum fúkyrðum. „Getur
vel farið til lengdar með svoma
óvitru og ábyrgðarlausu Al-
þýðusambandi íslands?" segir
Kristján og heldur áfram x
beinu samhengi:
„Þjóðin hlustar of mikið
á slagorð og róg, of margir
prédikarar treysta á kraft
og áhrif fúkyrða og dólgs-
legrar framkomu. Æsinga-
menn og bjánar vaða upjií,
með skrílslegum hugsunar-
hætti og lúalegu orðbragði
Menn sem fyrst og fremsí
eru að skemmta innrætí
sínu, „gera sprell“ í þjóðfé-
laginu, líkt og strákar
brjóta rúður og velta bilum
á gamlárskvöld — til a$
ganga fram af „borgurun-
um.“
Þetta er lýsing Kristjáns AI-
bertssonar á kjarabaráttu laun-
þega, baráttu verkalýðssam-
takanna fyrir mannsæmandí
lífskjörum og réttindum alþýð-
unnar. Það er von að hann tali
dólgslega þessi maður, sem
aldrei hefur unnið ærlegfc
handtak alla sína ævi en verið
haldið uppi af ættmennum sín-
um Thorsurunum í voxi um iað
hann yrði „skáld“ og skrifaði
„Bókina“ sem hann hefur tal-
að um alla sína ævi, Það er
ekki að furða þótt þessf fmaður
bæti því við fáryrði, síjj. um
verkalýðssamökin að Halldór
Kiljan Laxness skrifi ejns pg
og „nautheimskur koinmún-
isti.“
Þetta niisheppnaða tilvonandi
„stórskáld" má gjarnan fróa
sér með illyrðum, og það er
þakkarvert að hann birtir kjós-
endum þá stefnu Sjálfstæðis-
flokksins að lækka kaupið, ef
flokkurinn fær aðstöðu til eftir
kosningar.
Dómurinn
í dag hlýtur íhaldið dóminn,
og dómurinn svona hljóðar:
Fyrir arðrán og ættjarðarsÖlu
íær það andstyggð svikinnar þjóðar.
Eysteinn og Gylíi eigra
í angist með reynslu dagsins.
Haraldur horíir í rústir
Hræðslubandalagsins.
Þú átt vopnið, vinnandi maður,
og verðu þig svo að þeir íinni.
Sigur G-listans sannar
sigur í baráttu þinni.
Kjósandi.
—--------------------------------------
I----------------------------—--
Heimdallur ræðst mn á heimilin
L_——---- —----------------------i
Klukkan rösklega 11 í fyrra-
kvöld var ég heima í stofu
og hlustaði á útvarp frá íram-
boðsfundi í Hafnai’firði. Ég
stóð frammi við dyrnar, og
var hurðin opin í hálfa gátt
fram í forstofu. Þá er úti-
hurðinni skyndilega hrundið
upp með snöggu átaki, ég
heyri pappíra falla á forstofu-
gólfið, hurðin skellur í lás svo
harkalega að undir tekur í
húsinu. Það liggja fimm bréf
á gólfinu, ég tek þau upp
eins og maður gerir við annað
rusl, opna eitt þeirra —• og
mikið rétt: íhaldið er enn að
biðja menn að kjósa sig:
„Krossið við D“. Neðan við
tröppurnar standa tveir
drengir, á- að gizka 16 ára,
fletta stórum bréfabunka I
óða önn, ganga síðan að bak-
húsinu, hrinda þar upp hurð
og skella henni aftur með há-
vaða. ‘Ég stend á tröppunum
er þeir koma til baka og segi
ljúfmannlega við drengina:
„Þið gátuð sparað ykkur þetta
ómak, þið fáið engan hér“.
„Éttu ’ann sjálfur“, svarar
annar þeirra. Síðan héldu
þeir áfram að rvðjast inn á
heimili Reykvíkinga. Heim-
dallur var að heyja kosninga-
baráttu fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn.
Við megum þola sitthvað í
þessu landi; hingað til hefur
það þó löngum verið einka-
réttur drukkinna deleranta að
ráðast inn á heimili borgar-
ans. En Sjálfstæðisflokkurinn,
sem meðal annars hefur kennt
drjúgum hópi æskumanna í
Reykjavík að baula á opin-
berum fundum, telur sig ekki
of góðan til að taka upp háttu
áfengissjúklinga í kosninga-
baráttunni. Peningadrambið
og valdahrokinn ríður sjaldan
við einteyming; og Sjálfstæð-
isflokkurinn þykist geta boðið
mönnum upp á flest um þess-
ar mundir; — hann hefur
„valdið og peningana“, og
þykir tími til kominn að efla
svipmikið siðgæði í viðskipt-
um sínum við almenning.
Hann býður braggabúum upp
á myndir af morgunblaðs-
höllinni, hann býður sjómönn-
um upp á brezka togara í land-
helginni, hann býður þjóðinni
allri upp á varanlega hersetu
— og hann býður allra síðast
Reykvíkingum upp á innrás
siðlauss strákalýðs á heimili
þeirra, eins og þeir fengu að
kynnast í fyrrakvöld. Ræn-
ingjaklíkan sem starfrækir
Sjálfstæðisflokkinn hefur svo
lengi leikið lausum hala, að
hún telur sér orðið flesta
vegi færa. Jafnvel friðhelgi
heimilanna skal rofin, ef hægt
er að smeygja þar um gættir
stigamennskuáróðri fyrir her-
námi og þjóðsvikum. Fásista-
siðgæði íhaldsins færist í auk-
ana.
Holsteinsbréfin, sem komu í
Mjóstræti 8, fóru í soi-ptunn-
una. I dag er stundin til að
aka íhaldinu sjálfu á pólitísk-
an öskuhaug. Við viljum hafa
heimili okkar í friði. B.Bi