Þjóðviljinn - 25.11.1956, Page 11

4S. dagar
var einmitt í þeirri sömu ferö, sem Locota hafði misst
tvo fingur í akkerisvindunni. Mexikani, aS nafni Chub-
asco, hafði haldi'ð skipinu 1 höfninni í La Paz í vikutíma,
og það var erfitt hlutskipti að bera aðeins hálfa hleðslu
um borð aftur eftir þriggja mánaða erfiðar veiðar. Sal
var Azoreyingur, stór vexti, og hann hataöi beitninga-
manninn, sem hét Nicholas. Hatur hans stafaði af því,
aö Nicholas æpti oft að honum, þegar þeir voru aö
draga fiskinn, og endurtók hvað eftir annað, aö tíu
ára drengur hlyti að vera duglegri en Sal. Þetta var
auðvitað sagt í gamni, enda var Sal allt að því tvegg'ja
manna maki að buröum. Stundum sveiflaði Nicholas
fiskinum, sem hann var að beita með, yfir höfðinu á
Sal og hrópaði: „Það er skömm alð því að eyða góðri
beitu fyrir mann, sem er hálfur karlmaður og hálfur
kvenmaöur!11 Karlarnir skellihlógu og sögöust fúsir til
að gefa eftir allt að fimmtán aflahluti, ef þessi kven-
legi helmingur af Sal kæmi í káetuna til þeirra, Áhöfn-
in var í góðu skapi, þegar vel veiddist, og þá unnu
allir eins og berserkir.
En svo kom ördeyða. Tjaran smitaði út á milli þil-
farsborðanna í sólskininu, og lífið um borð varð ömui'-
legt. Sal gekk fram og aftur langtímum saman og
mælti ekki orð frá vörum — en í augum hans var ein-
hver brjálæðisglampi, alveg sami svipurinn og á mann-
inum, sem gekk þarna eftir ganginum milli sætarað-
anna í farþegaklefanum. Einn daginn nam Sal staðar
frammi fyrir Nicholas, sem haföi ekki sagt eitt einasta
orð. „Viðrinið þitt“, sagði hann, „þú æpir ókvæðisorö
um mig, svo allir heyra. Ég ætla aö stúta þér“. Og
hann stóð við þa'ð. Áður en nokkur gat stöðvað hann
hafði hann rekið ryðgaðan hníf í magann á Nicholas.
Hann dó 1 strandvarnarflugvélinni á leiðinni til San
Diego.
Nú hafði þessi ma'ður með langa nefið farið þrjár
feröir fram og aftur um ganginn, gengið hægum óhugn-^
anlegum skrefum alveg eins og Sal. José Locota sá, að
hann nam staðar ööru hvoru og starði á manninn,
sem sat hjá hláturmildu konunni þrem sætaröðum
framar — manninn, sem handlék sígarettumunnstykk-
ið sitt eins og stórlaxar einir gera. Kannski sá enginn
annar, hverju fram fór. Það var alldimmt í ganginum,
eina birtan kom frá lesljósunum fyrir ofan höfuö far-
þeganna. Það var nógu bjart til að líta í blað eða
drekka vínsopa, en það var of rökkvað til að hægt væri
að greina svip manns .... aðeins þeir, sem þekkt höfðu
Sal Vetricco gátu þaö.
José flutti glasið yfir í heilu höndina og hallaði sér
út yfir ganginn.
„Finnst yður ekkert skrítið á seyði, hr. Briscoe?"
„Flugvélin tók fjandi mikinn kipp rétt áðan. Við höf-
um kannski fariö út af „línunni...
„Nei, ég á ekki við það. ÞaÖ er þessi maður, sem
g'engur fram og aftur um ganginn —“
„Já. Hann fær góða æfingu. Kannski hann haldi, að
hann sé á skipsfjöl, og hann ætli sér að fá betri matar-
lyst fyrir kvöldveröinn. Fimmtíu sinnum fram og aftur
er líklega hér um bil ein míla“.
„Hann hefur illt í huga“.
„Af hverju haldið þér þaö?“
José klóraði sér í höfðinu. „Ég veit það ekki nákvæm-
lega. En ég hef einu sinni séð mann haga sér svona.
Og það vissi ekki á neitt gott“.
Frank Briscoe studdi sig við sætisbríkina og fór líka
að athuga Agnew. Whiskýið hafði deyft verkina í líkama
hans og hann skríkti af ánægju.
„Hann er eins og grafari, sem misst hefur viðskipta-
vin. Hamingjan sanna. Hann er æstur út af einhverju“.
Agnew hafði stanzað við sæti Ken Childs og May
Holst. Hann stóö gleiður, vígalegur á svip, með kreppta
hnefana, og dró þungt andann. Augun virtust ætla
út úr höf'ðinu á honum og þunnar varirnar bærðust
1 sífellu.
„Þér eruð Ken Childs .... er ekki svó?“ Röddin var
skerandi og næstum kvenleg. „Ha? Heitið þér það ekki“.
: Ken leit undrandi á hann, svo brösti hann til May
Tíolst. og kinkaði kolli.
„Jú. Hvað um það? Ég .... ég held, að við höfum
--- Sunnudagur 25. nóvember 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (If
ekki sézt áður“.
„Nei, við höfum ekki hitzt“. Agnew var farinn aö
skjálfa, og hvít froöa myndaðist í munnvikjunum. „Nei
.... og það er vegna þess, að enginn ætlaöist til þess
af okkur“.
„Eg er ekki viss um, að ég sé svo mjög ánægöur yfir
að sjá yöur. Hvað get ég annars gert fyrir yður ....
herra —?“
„Ég heiti Humphrey Agnew. Kannist þér nokkuð
viö þaö nafn?“
Ken Childs hikaði. „Þér eruð þó ekki .... eiginmaöur
Mörthu?“
„Jú“.
JÓLAFÖT
Jólaföt á alla fjölskylduna
SAMA LÁGA VERBIÐ |
Bókhlöðustíg 9
„Einmitt það ... .“ Ken fálmaði eftir sígarettumunn-1
stykkinu og fann þaö loks í vestisvasanum. „Ég óska
yður til hamingju“.
„Er þaö allt og sumt, sem þér segiö, Ken Childs?
Ekkert annað?“
„Ja .... auðvitað ....“
„Auðvitaö ekki!“ Agnew hrækti út úr sér oröunum.
„Sjáið þér til, hr. Agnew. Þessi kona og ég sitjum hér
í ró og næöi og erum að spjalla saman yfir einu vín-
glasi. Yður liggur augsýnilega eitthvað á hjarta. Ef ég
get gert yður einhvern greiða, skulu'ð þér tala við mig
eftir kvöldmatinn. Þess vegna bið ég y'ður að aísaka —“
Hann sneri sér aftur að May Holst, sem brosti vand-
ræðalega.
En Agnew var ekki á því að gera sér þetta að góðu.
Hann talaöi hærra og varð enn æstari. „Nei! Þér getiö
ekki smellt fingrum og skipað mér í burtu! Viö eigum
mai’gt vantalað .... þér getið heldur ekki keypt mig til
að fara. Ekki mig, heyrið þér það!“
„Hlustiö á mig, hr. Agnew .... ef það er þá raun-
verulega nafn yðar. Ég veit ekki, hvað gengur aö yður,
og mér er alveg sama. En ég skipa yöur að hypja yður
aftur þangað, sem þér sátuð!“ Ken var oröinn mjög
rauður í andliti og sterklegir kjálkar hans skulfu, er
hann talaði. Hann hefði stokkiö upp úr sætinu, ef May
Holst hefði ekki haldið aftur af honum.
„Svona .... svona“, sagði hún góðlátlega. „Maður á
þínum aldri, elskan, hefur ekki gott af því aö æsa sig
upp. Það er slæmt fyrir hjartað“.
„Þessi maður er mér til leiöinda —“
„Svo að ég er yöur til leiðinda, ja-há! Ég efast ekki
um það. Ég hlýt að hafa veriö ykkur Mörthu til mikilla
leiðinda í Honululu, þegar þið neyttuð allra bragða
til þess að þið gætuð fengið að vera ein. En þér hljótiö
Komið með
drengjaföíin
sem fyrst
Notað & Nýit,
Bókhlöðustíg 9
TIL
i......... 1
■ i
• n
m «
Ódýr
telpunærföt
■ '»
■
■ i
TOLEÐO
■ •
1 Fischersund.
KVENLEG FEGURÐ
Ein er sú bók nýútkomin sem
ástæða er til að geta sérstak-
lega hér í þættinum, þar sem
hún er ætluð konum og ein-
göngu konum. Það er bókin
„Kvenleg Fegurð“ sem bóka-
útgáfan Setberg hefur nýlega
sent á markaðinn.
Þetta er glæsileg bók að ytra
útliti, 200 síður að stærð, brot-
ið snoturt og kápan smekkleg.
I henni eru fjölmargar teikn-
ingar, mjög skemmtilegar, auk
margra mynda af glæsikonum,
erlendum kvikmyndadísum og
okkar útvöldu fegurðardrottn-
ingum. Er það mikið kvenna-
val.
I bók þessari er mikinn fróð-
leik að finna í sambandi við
fegrun, snyrtingu, mataræði,
líkamsþyngd, lagfæringu hör-
undsgalla, klæðaburð og lík-
amsrækt svo að nokkuð sé
nefnt. Eftir lestur hennar er
konan þess fullviss að hún get-
ur líka orðið fögur og glæsileg
ef hún fylgir heilræðum hennar
og gefur sér tíma til að leggja
rækt við útlit sitt. En það er
nú meinið hjá okkur flestum að
við höfum aldrei vinninginn í
hinu eilífa kapphlaupi við tím-
ann og höfum alltof sjaldan
tima aflögu til að vinna að feg-
urðinni, en ekkert fæst án fyr-
irhafnar sem kunnugt er.
Þessi ágæta handbók er að
mestu byggð á þýzkri bók,
„Frau ohne Alter“ eftir Olga
Tschechowa og á titilblaði bók-
arinnar er auk þess getið fjölda
þýzkra sérfræðinga og lækna
sem unnu að þýzku útgáfunni.
Kaflana til þýðingar valdi frú
Ásta Johnsen, fegrunarsérfræð-
ingur, og bætti auk þess við
nokkrum köflum með sérstöku
tilliti til íslenzkra kvenna.
Sjálfa þýðinguna gerði Her-
steinn Pálsson, og ber hún þess
raunar nokkur merki að karl-
maður hefur farið þar höndum
um, og er það heldur til lýta.
En allt um það er þetta hin
eigulegasta bók fyrir allar kon-
ur og er ástæða til að þakka
Setbergi útgáfu hennar.
Á.K.
Stólfótur
Framhald af 5. síðu.
torginu, þar sem borgarbúar og
borgarstjórinn biðu. Við dynj-
andi fagnaðarlæti 30.000 manna
hljóp einn stúdentinn inn á
torgið og rétti borgarstjóran-
um stólfótinn. Borgarstjóri
byrjaði strax á hátíðaræðu, en
þagnaði í miðri setningu þegar
hann varð þess var að hann
var orðinn fastur við blauta
málninguna á stólfætinum.
— Þetta var stúdentunum
líkt, varð honum að orði og
gekk inn í ráðhúsið til að þvo
sér.
Bólerótreyja við
íþróttaboniíig
Nú kemur litla hneppta
bólerótreyjan aftur í tízku. Hér
er hún höfð með einföldu pilsi
og búningurinn ætlaður til í-
þróttaiðkana. Það er auðvelt
verk að sauma þessa bóleró-
treyju. Hún hefur hvorki
kraga né uppbrot, og er hneppt
með þremur hnöppum aðeins.
Það á að hafa með henni
prjónatreyju með háum kraga,
og á hann að vera mátulegur
fyrir hálsmál treyjunnar. Oft
eru þessar treyjur hafðar úr
dúvetíni eða flaueli.
Úteelandl: Samelnlngarflokkur albýBu — Sóslallstaflokkurlnn. — Rltstjórar: Magnús KJartanssoa
r (úb.). SigurSur OuSmundsson. — Fréttarltstjðri: Jón BJarnason. — BlaBamenn: Ásmundur Sleur-
Jónsson. BJarnl Benedlktsson, QuSmundur Vlgfússon. Ivar H. Jðnsson. Magnús Torfi Ólafsson -
Auglýslngastjðrl: Jðnstelnn Haraldsson. - Ritstjðrn, afgreiSsla. auglýsingar. prentsmlBJa: Skólavörðustig 19. - Shní 7500 (1
ttnur). — AekrlftarverS kr. 25 á mánuBi i Reykjavtk og nágrennl: kr. 22 anoarsstaSar. — LausasöluverS kr. X. — Prent»m<«l»
t>J48vUians h.í