Þjóðviljinn - 21.02.1957, Síða 11

Fimmtudagur 21. febrúar 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (ll
FYRIRHEETNA

13. dagur
um, fullum af rafmagnsmælitækjum, og þungum vöru-
bíl meö drifi á öllum hjólum. Á honum var annar útbún-
aður þeirra. Þetta voru allt nýir og glæsilegir amerískir
bílar, sem vakiö höfðu rnikla athygli alls staðar á leið-
inni. Donald Bruce var eini Ástralíumaðurinn í hópnum
og'hann var líka sá eini sem áöur hafði unnið aö jarð-
fræöirannsóknum í héraöinu. Hann starfaði á vegum
jaröfræöirannsókna ríkisins. Hinir sex voru amerískir
starfsmenn hjá Topeka rannsóknarstofnuninni h.f. og
foringi þeirra var Stanton Leird. Þegar Bmee væri búinn
aö kynna mennina, fyrir fólkinu á Laragh ættaði hann
að snúa aftur til skrifstofu sinnar í Melbourne og láta
þá eina eftir.
Þeir höföu gert ráð fyrir aö komást til Laragh síð-
degis á laugardegi. En milli Malvern Downs og Manna-
hill höfðu þeir villzt og voru komnir 25 kílómetx*a úr
leið áöur en þeir uppgötvuöu það. Þeir voru kornnir að
gili meö þurrum árfarvegi, sem herra Bmce kannaöist
ekki viö. Þá varö þeim fyrst ljóst að þeir voru ekki lengur
á réttri leið. Þá námu þeir staöar og tóku upp útvarps-
senditæki sitt. Þeir náðu sambandi við flugþjónustu
lækna á útsendingartíma þeirra um hádegiö og áttu
samtal viö herra Rogerson á Mannahill. Hann lýsti fyrir
þeim hvar þeir hefðu villzt. Skömmu síðar voru þejr aft-
ur komnir af staö og óku til baka sömu leið, en þessi
ki'ókur hafði kostaö þá þrjár klukkustundir og þeir
komust ekki til Mannahill fyrr en klukkan .fimm síð-
degis.
Þá var of seint aö halda áfram til Laragh eftir óljósri
slóðinni yfir sléttuna. Það var hætt við þvi að þeir villt-
ust aftur. Þess vegna gistu þeir hjá Rogerson fjölskyld-
urmi á Mannahill og komust aö raun um að þeir höfðu
lent í stórviðþuröi vikunnar, sem sé kvikrnyndasýning-^
unni. Ailmargir Land Rover bílar og jeppar frá nærliggj-
andi fjárbúum stóðu fyrir framan Mannahill. Einn
þeiri'a hafði ekiö meira en 160 kílómetra leið til að kom-
ast þangaö. Meöal gestanna tók Stanton eftir bráölag-
legri stúlku með rautt hár og bjartan hörundslit, Hún
hafði komið í fylgd meö ungum manni aö nafni Bavid
Cope í jeppa fi'á Lucinda.
Herra Bruce þekkti hana vel. „Sæl, Mollie,“ sagði
hann. „Hvaö er aö frétta?“
„Allt ágætt,“ sagði hún.
„Eru pabbi þinn og mamma héma?“
„Þau máttu ekki vera aö því. Þau bjuggust viö því
aö þér og ameríkanarnir kærnu í kvöld. Mömmu fannst
betra aö einhver væri heima til aö taka á móti ykkur.
David ók mér hingað.“
„Okkur seinkaöi á leiðinni,“ sagði Bruce. „Heyrðu, ég
þarf að kynna þig fyi'ir herra Laii'd. Hann er yfirmað-
ur flokksins sem á að vinna á landi pabba þíns.“ Hann
kalíaði fram veröndina: „Hæ, Stan. Komdu hingað
snöggvast og heilsaðu ungfrú Monnie Regan frá Lai'-
agh“
Stanton rétti fram höndina. „Góöan daginn, ungfrú
Regan. Það var gaman aö hitta yðui',“ sagði hann.
„Við geröum okkur vonir um aö komast til Laragh í
dag, en Don hefur sjálfsagt sagt yöur að við töfðumst.“
,,Já,“ sagöi hún. „Hvaö kom fyrir?“
„Við villtumst bara,“ sagði hann. ,,Þaö er víst vanda-
laust aö vei'ða áttavilltur hér.“
„Villtust þiö milli Mannahill og Malvern Do\vns?“
„Já.“ _
„En fóruö þiö ekki í hjólför póstsbílsins?"
„Hjólförin eru hvert ööru lík, ungfrú Regan. Maður
þarf víst að hafa átt lengi heima í Ástralíu til að sjá
muninn.“
Hún hló. „Eg heiti Mollie, herra Laii'd. Við erum vön
að þúast á þessurn slóöum .... ef viö erum þá ekki
sérlega hátíöleg.“
,,Ágætt,“ sagöi hann. „Eg heiti Stanton."
Hún snei'i sér yið. Davíð stóð fyrh' aftan hana,
„DavíÖ,“ sagöi hún. „Þetta er Stanton Laird. Þeir villt-
ust milli Malvern og Mannahill.“
Hann hló. „Eg geiði ekki annaö en villast þegar ég pk
hjngaö 1 fyrsta sinn.“
Hún hnyklaði brýnnar. „Það er annars varla hægt.
Þaö er bara aö beygja við vinstri við brunna Mugla-tréö
og halda svo beint áfram.“
Hann hló aftur. .„Þeir eiga sjálfsagt eftir aö reyna
fleira af slíku hérna, herra Laird. Þegar Ástralíubúi seg-
ir aö ekki sé hægt aö villast á leiöinni, er tímabært aö
taka fram áttavitann og styðjast við hann.“
Stúlkan roönaöi og hló. „Já, þaö getur veriö aö þaö
sé dálítið erfitt fyrir útlendinga," sagöi hún.
„Já, óneitanlega," sagöi Stanton. Hann leit á Davíö.
„Ei'uö þér ekki Ástralíubúi?"
Davíö hristi höfuöiö. „Eg er Englendingur. Hérna
kalla þeir okkur Pomma. Eg stend fyrir Lucinda fjár-
búinu, sem er næst Laragh.“
Jarðfræöingurinn kinkaöi kolli. í huganum rifjaði
hann upp landakortið sem hann haíöi kynnt sér. „Það
er fyrir vestan Laragh, er ekki svo,“ sagöi hann. „ViÖ
eigum víst aö vinna nálægt yður.“
,,Já, einmitt," sagði Davíð. „Ef ég get orðið ykkur aö
einhvei'ju liöi, vona ég að þér komið og látiö mig vita.“
„Þaö er vinsamlegt af yður.“
Herra Rogerson kom fyrir húshorniö og nálgaöist
hópinn. „Þaö eru drykkir. fyrir utan boröstofudyrnar,“
sagði hann glaölega, „Heri'a Laird, hvaö má bjóöa yöur?
Gin, whisky eöa romm?“
Stanton haföi farið langa leið undanfarna daga, en
Hazel var enn á næsta leiti. „Þökk fyrir,“ sagöi hann
feimnislega. „En ég held ég kæri mig ekki um neitt í
svipinn.“
„Ekki neitt? Allir aðrir drekka eins og þeir geta í sig
látið. Þetta er hérna við horniö.“
Stanton fannst hann vera eins og fiskur á þurru.
landi. Hann fann að allir horfðu forvitnislega á hann.
Auk þess var hann þyrstur. „Ef til vill eitthvað létt,“
sagði hann.
„Já, þó það nú væi’i. Hvað viljið þér?“
„Bara einn kók.“
„Hvað er það?“
„Kókakóla“. Jafnvel í Abu Quaiyah haföi alltaf veriö
hægt að fá Kókakóla, en þar höföu amerikanarnir
sjálfir annazt innkaupin.
„Nei, því miöur höfuxp viö ekki þann drykk. En hvaö
um greipsafa og sítrónusafa?“
„Greipsafa, þökk fyrir.“
„Eruð þér viss um aö þér viljið ekki ögn af gini útí?“
spui'öi herra Rogerson vingjarnlega. „Til þess aö bæta
Fjárlög
Gufusjóðið hvítkólið - vernd-
vítamínin
Hvítkál inniheldur mikið af framreiða með öðru grænmeti
e-vítamíni. Venjulegur skammt-'með hrærðu smjöri eða bera
ur inniheldur nægilegt magn það fram með kjöti og kartöfl-
til að fullnaegja sólarhrings- um til bragðbætis. Það liður á-
þörf af c-vítamíni, en þó er
það skilyrði að kálið sé með-
höndlað á réttan hátt þegar
það er matrejtt.
Ef kálið er gufusoðið eða að-
eins örlítið magn notað af vatni
•— meira en svo' að það hylji
botninn á pottinum, jafnvel ögn
af feiti bætt í og hlemmurinn
falli þétt að pottinum
helzt c-vítamínið því
reiðanlega ekki á löngu þar til
heimilisfólkið lærir að meta
gufusoðið hvítkál með flestum
máltiðum.
Feitar stúlkur verða beztu
— þá húsmæðurnar, tilkynnir enskt
nær ó- tízkuhús sem hefur gert stórar
skemmt og því nær enginn kál- flíkur að sérgrein sinni. Feitar
þefur berst um húsið. Aúk stúlkur eru rómar.tískari en-
þess er kálið bra.gðbetra þegar grannar; þær eru handlagnari
það er soðið á þennan hátt. Það og hugmyndaríkari og hafa
þarf vitund lengri suðutíma en hærri greindarvísitölu (!) Þær
þegar það er soðið í vatni á virðast yngri en þær eru og
venjulegan hátt og ennfi’emur fá sjaldan hrukkur; þær halda;
er nauðsynlegt að hreyfa það sjálfar að þær líti út eins og
til öðru hverju til þess að það tindrandi stjörnur á kvik-
brenni ekki við^ j myndaheiminum og þessi full-
Hvítkál í jafningi þykir flest- ^ vissa þeirra gerir þær eftir-
um gott en uppbökuð mjólkur- sóknarverðar. Fyrirtækið hefur
sósa er bæði óholl og fitandi,' nú í hyggju að halda fegurðar-
og enginn skyldi því mæla með. samkeppni meðal feitra. stúlkna.
henni. Gufusoðna. hvítkálið má í Englandi!
Framhald af 10. síðu
Tillögurnar um þau byggjasf
á þessu.
Óviss útgjöld.
í þeirri viðleitni að halda
dýrtíð'nni í skefjum hafa ver-
ið sett lög um auknar niður-
greiðslur úr ríkissjóði, og- þyk--
ir verða að áætla framlag til
dýrtíðarráðstafana 24 millj. kr.
hærra nú en frumvarpið gerir
ráð fyrir.
Eignahreyíingar.
Afborganir ríkissjóðs af er-
lendum Jánum hækka um 16%
vegna yfirfærslugjalds. Er því
lögð til 109.076 kr. hækkun til
þessara þarfa.
Ríkissjóður verður stöðugt
fyrir vaxandi útgjöldum vegna
ríkisábyrgða, og þykir verða
að hækka útgjaldaáætlunina af
þeir sökum um 2 millj. kr.
Óhjákvæmilegt er talið að
hefja byggingu skips, sem ann-
ist farþega- og vöruflútninga
milli Vestmannaeyja o p ná-
lægra hafna, og er lagt til, að
í því skyni verði lagðar fram
2 mil’-j. kr.
Við flugvallaaerð eru stór
verkefni óleyst, og er íramlag
i því skyni samkvæmt tillögum
nefndar'nnar hækkað um á-
lika upphæð og hækkunin á
alþjóðntillagi til rekstrar i'lug-
þjónustunnar nemur, eða um
650 þús. kr.
Lagt er til, að framlag vegna
heimtaugargjalds á prestsetr-
um ríkisins og til útihúsabygg-
inga á prestssetrum hækki
samtals um 260 þús. kr.
' Landssmiðjan býr við mik-
inn skort á rekstrarfé. Er því
lagt til, að hún fái 900. þús.
kr. rekstrarfjárframlag á fjár-
lögum.
Heimildargrein.
Lagt er til að ábyrgðarheim-
ild ríkisstjórnarinnar varðandi
lán til byggingar frystihúsa,
mjólkurbúa og fiskimjölsverk-
smiðja verði hækkuð úr 20
millj. kr. í 50 millj. kr.
Þá er lagt til að ríkisstjórn-
inni verði heimilað að veita
rikisábyrgð vegna kaupa á tog-
aranum Gerpi, að upphæð 2
millj. kr. umfram það, sem áð-
ur var heimilað með sérstök-
um lögum, en þó ékki i heiíd
yfir 90% af kostnaðarverði.
Að lokum er lagt til að auka
nokkru við þá heimild, sem
frumvarpið gerir ráð fyrir til
breytinga á lánum ríkissjóðs
í óafturkræí mramlög. Eiga þar
hlut að máli opinberar láns-
stofnanir, er starfa i þágy al-
þjóðar, og' er upphæð sú, er
breytingartillagan tekur til,
, samtals 18.625,250 kr., allt lán.
af greiðsluafgangi ríkissjóðs
eða stofnlán af. ríkisfé.
Fjölbreytt úrva) aí
TRÚLOFUNARHRINGIR
STEINHRINGUM
1S og 14 karata.
— Póstsendum —
hann-—* ■»»»>! Ótgclandl: Saraclnniíarílokkur alþýðu - Sóalallstanokk.urinn. — Kitstjórar: Magnús K.iartnnsson
DJOOwlwJWWW" Wb.), Sigurður Guðmundsson. —. Fréttarltstjóri: Jón BJarnason. — Blaðamenn: Ásrnundur Sigur-
" - ' jónsson. Guömundur Vlgfússon, ívat H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson, SigurJón JóhannSson. —
AuglýsingastJórl: Guðgqir Magnússon. — Ritstjórn. afgreiðsla, auglýslngar* prentsmiðja: Skólavörðustig 19. — Simi 7500 (3
línuH. — Áskriftarverð kr. 25 á mán. i Rcykjavík ok nágrenni; kr. 22 annarsstaðar. — Lausasöluv. kr. JPrentsm. ÞJóðvUjan*.