Þjóðviljinn - 17.08.1957, Qupperneq 7

Laugardagur 17. ágúst 1S57 — ÞJÓÐVIUINN (7
S
Æviiftlega vel tll fara
Nii á dögum er hægðarleikur
fyrir barnshafandi konur að
líta vel og snyrtilega út um
meðgön gu tím ann.
Tækifærisfötin eru hentug í
sniðinu og mikið úrval er af
efnum. Það er þægileg tilfinn-
ing að fötin vaxi beinlínis með
líkamanum.
Snotran jakka má reyndar
líka nota eftir á, ef hann er
þrengdur lítið eitt eða belti
sett í mittið.
Við lausa sloppa, víðar muss-
ur og mjaðmasíða jakka þarf
að nota slétt, þröng pils.
Bezt eru vafningspilsin sem
vaxa með konunni. Það þarf
ekki annað en festa röð af
krókum í pilsstrenginn eins og
sýnt er á teikniugunni.
Á fyrstu teikningu er sýndur
einlitur jakki með ísettum hálf-
iöngum ermum, listavösum og
viðu bogahálsmáli. Eftir árstíð-
um má nota peysu eða þunna
blússu innanundir. Peysan eða
blúsean mega gjarnan vera í
fjörlegum iitum og fallegum
mynstrum sem vekja á sér at-
liygli og leiða hana frá öðru.
Á teikningu nr. 2 er sýndur
skáköflóttur jakki og vafnings-
pils. Kraginn og uppslögin eru
úr hvitu pikkí sem hægt er að
spretta frá og þvo. Jakkinn er
kragalaus og mjó bönd í háls-
inn sem hnýtt eru í stóra
Blaufu undir hvíta kmganum.
I hliðarsaujaaunum eru djúpar
fellingar og skrautvasi að
framan.
Nr. 3 er hlý mussa úr einlitu
olívugrænu eða gráu mjúku
ullarefni með gulu eða svörtu-
hvítu paspileruðu hálsmáli og
vörum. Ermarnar hafast dá-
lítið við undir líningunum sem
dálítil rauf er upp í.
Framh. á 6. síðu
Vern Sneider:
AGVSmMA
59.
„Hvaö er þaö?“ spuröi Fisby.
„Hún heyra aö Seiko meira aö segja
búinn aö klippa sig.“
Roöinn þaut upp í kinnarnar á Fju-sta
blómi og hún virtist vera aö ávíta Lótus-
blóm.
„Hvaö á hún viö?“ spuröi Fisby.
„Jú, Lótusblóm segja hún muna þegar
japanska lögreglan segja öllum mönn-
um aö stuttklippa á sér hárið, því aö
þaö vera skipanir frá Tokyó. Þá segja
Seiko aö enginn skipa honum hvaö hann
á aö gera, og hann láta háriö vaxa. Hann
segja hann ekki láta klippa það fyrir
neinn, hvaö ljótt sem þaö verða. En nú
hann gera þaö. Og Lótusblóm segja hún
vita hvers vegna, þó hún vilja ekki segja
neitt.“
Fyrsta blóm fór sýnilega hjá sér og leit
hvasst á Lótusblóm, sem flissaði. Svo
rétti Fyrsta blóm úr sér eins og hún vildi
varpa þessu frá sér og leit á Fisby.
„Húsbóndi, hún vilja vita, hvort þær
mega byggja dálítiö annaö í þorpinu?"
„Hvaö þá?“
„Jú, í Naha á morgnana voru allar
geisha stúlkur vanar aö hittast í baö-
húsi. Hún segja það er mjög gott aö
liggja í heita vatninu. Þær sitja allan
morguninn og tala um allt mögulegt.
Nú hún vilja vita hvort hún og Lótus-
blóm mega byggia baðhús hér?“
Fisby haföi ekkert viö þaö aö athuga.
„En ég veit ekki hvar þær geta náö í
baðker,“ sagöi hann.
Fyrsta blóm kinkaöi kolli meö alvöru-
svip. „Hún vita þaö veröa erfitt, en
þær reyna.
Fisby íhugaöi máliö, en svo smellti
hann saman fingrunum. „Heyröu Sak-
ini, ég hef einhvers staðar lesiö aö Sví-
arnir eöa Norömennirnir eöa. einhverjir
væru vanir aö hita steina í baöhúsum
sínum.“
„Steina?“ spurði Sakini og stúlk-
urnar voru undrandi.
„Já, já. Þeir hita þessa steina og úöa
siöan vatni á þá, Þaö gefur mikla gufu.
Og hinum megin hafa þeir kiokkurs kcn-
ar grindur og maður færir sig upp og
niður eftir grindunum eftir því hve mikla
sufu maöur vill.“
Sakini klóraöi sér í höföinu. „Skil ekki
húsbóndi.“
Fisby reyndi aö útskýra þetta, og þótt
Sakini áttaöi sig á því í aðalatriöum, sá
Fisby aö þetta var honum býsna óljóst.
,.Ég skal segja þér eitt,“ sagöi Fisby. „Éf
stúlkurnar vilja skal ég útbúa þetta
handa þeim. Þær þurfa aöeins aö segja
mér, hvar þær vilja hafa það.“
Ef til vill var þaö mest af forvitni að
stúlkurnar höföu mikinn áhuga á þess-
ari nýju gerö af baöhúsi. Og Fisby
hreifst af áhuga þeirra og lofaöi aö þetta
yröi ekki einungis fyrsta flokks baöhús,
heldur stórkostlegasta mannvirki á Okin-
awa, Um leið heyröi hann hást hvísl sem
barst um allar aöalstöövamar. „Cha no
yu,“ var hvíslað og hann leit upp undr-
anöi.
En Fyrsta blóm og Lótusblóm sátu
þögular. Fisby leit á Sakini. En Sakini
var aö gæöa sér á K-kexinu. Fisby leit
undrandi í kringum sig. Þá.kom hann
auga á höfuðið sem sást í hliðardyrun-
um. Þegar hann laut fram sá hann
ungfrú Higa Jiga sem pataöi með ákefð.
„Cha no yu,“ hvíslaöi hún aftur, lyfti
hendinni eins og hún væri aö drekka
te og benti á Lótusblóm og Fyrsta blóm.
„Já.“ Fisby brosti vandræöalega. „Sak-
ini, viltu segja stúlkunum aö hér sé risið
upp dálítð vandamál. Sumar af konun-
um vilja taka upp tedrykkju sér til
öægrastyttingar, og okkur vantar fáein
cha no yu hús.“
Þegar Sakini þýddi þetta sá Fisby að
Fyrsta blóm og Lótusblóm urðu þung’-
búnar á svip. En samt hélt hann áfram:
„Enginn í þorpinu kann aö byggja þessi
hús, og mér datt í hug hvort. . . .“
„Húsbóndi,“ greip Sakini fram í. „Þær
vilja vita hvort cha no yu húsið er handa
ungfrú Higa Jiga.“
„Já, einmitt. Hversvegna spyrja þær?“
„Jú, þær mjög gramar út í ungfrú
A>:Kr ejx ciaguunn var úti, var
Snjátrungurinn búinn ad út-
vega Tarzan nieðnuelabréf og
önnur nauðsynleg skilríki.
„Jæja, góðurinn, þá er ailt
klappað og klárt, eg við höld-
uni nú á fund ieikhús,stjórans“,
sagði Spjátrungurinn giað-
löakkalcga, „Það kæœi mér
á óvarí ei haiui rcoi þig ekju
á stundinni, þvi nóga hefur
þú kraftana að minnsta kosti“.
„En . . . af liverju ertu svona
áfjáður að koma mér að hjá
Borgarielkhúeinu", spurði
Tarzan hálfkiiidarlegur. „Mér
fimist trúlegt, að þú hafir eitt-
hvað sérstakt i hyggju, ef ég
þetcki þig rétt“. Spiat.-upguvinn
hló við. „Þá hefóir áít að gerast
hugsanaíesari. Jú. þú hefur
gctið þér rétt til uti) það. en
ég skýri þér frá jsvi seinna.
Ilúgþaðu nú tun þið eitt. að
kojna þér að yerki. ‘. Tar/au
var (kki lengi aé koma leik-
hásstjðranum i skiiníng um, að
hanrv væri eimuitt rétti tnaftuy-
inn því meðatælin og skilríkiú
voru í hezta !agi, og um kvafta
hans efaðist liann elíki eftir
að hana hafði tekið á flygi-
invunf sem stóð út i homi her-
bergsins. Tarzan var nú ráð-
in» leiksviðsmaSmr hjá Borgttr-
leikhúsinN.