Þjóðviljinn - 04.02.1958, Side 11

ERNEST GANN:
Sýður á keipum
29. dagnr.
voru engir sjómenn. Þaö’ voru stórir menn og hattar
þeirra og skór og allt þar á milli minnti Tappa á tíma-
bil sem hann vildi sízt af öllu hugsa urn.
,,Hæ, lagsi,“ sagöi annar þeirra.
„Hæ. Hvað get ég gert fyrir ykkur?“
„Getum viö ekki talaö dálítið' saman?“,
„Jú, jú. Komiö þiö niður“. Mennirnir klifruöu var-
lega niöur stigann og Tappi benti þeim að setjast á
bekkinn á móti fleti hans. Báöir mennirnir opnuöu
veskin sín. Gyltu. mei-kin staöfestu versta. grun Tappa.
„Þiö komiö sjálfsagt frá frú Swanson“, sagði hann.
„Hver er frú Swanson?"
„Hún á þennan bát . . . aö nokkru leyti“.
„ViÖ héldum að þu værir eigandinn“. Tappi beið
andartak meðan hann var aö jafna sig eftir hjartslátt-
inn.
„Ef þiö komiö ekki frá frú Swanson, þá er allt í lagi.
Velkomnir um borö“.
„Viö þurfum bara aö spyrja þig nokkurra spurninga.
Ef til vill geturðu hjálpaö okkur eöa komiö okkur á
spor. Það virðast ekki vera margir bátar við bryggju“.
„Flestir eru úti á veiðum“.
„En þú tekur þaö rólega?“
„Jamm. Eg veiddi svo vel í vikunni sem leið, aö ég er
að hugsa um aö setiast í helgan stein“. Mennimir
hölluðu sér hvor að öðrum og virtu Tappa og káetuna
fyrir sér.
„Þú heldur öllu hreinu og snyrtilegu“.
„Það hjálnar mér til aö drepa tímann. Og þetta er
eftirlætið mitt“.
„Varstu á bryggjunni í gærkvöldi?“
„Eg er það alltaf. Mér semur ekki vel viö stórborgir“.
„Sástu nokkuð óveniulegt?"
„Nei. Það var skrambans þoka. Eg fékk mér baö
og fór snemma í rúmiö.“ Mennirnir litu aftur í kring-^.
um sig.
„Hefuröu bað um borð?“ [
„Það er eftir því hvernig á það er litið. Austurínn'
væri ágætis sundlaug . . . en vat.nið er venjulega svo
djúnt þar að hægt væri að dmkkna. Eg kýs heidur
böðin í Híálpræöishernum. Tvisvar í viku. Reglulega“.
„Hvenær varstu þar?“
„Um áttalevtið. Kannski klukkan hálfníu. Eg fór
mér hægt á heim1eiðinni. Kannski var klukkan crðin
níu . . . ég veit það ekki. Skipt.ir bað einhærju máli?“
„Það gæti veriö. Það var maður á þessum slóðum,
sem okkur lan^ar að tala viö“. Annar maðurinn rétti
Tanna allmargar liósmvndir. „Líttu á þessar myndir.
Hefuröu nokkurn tíma séð einhvprn af þessum mönn-
um hér í na.grenninu?“ Tanni skoðaði mvndirnar
„Eg held é^ hafi séð þá alla einhvorn tíma. En þetta
er svo undarlpat. Síðan rann af mér finnst mér petta
um næstum bví alla. Þetta verður svnna þegar maður
hefur veriö fuH.nr í fimmtán ár“. Þeir hlóu allir þrír
og mennirnir stóðu unp.
„Þrð er mikið á bér að græöa. En ef bú skyldir siá
einhvern af þessnm náungum. bá skoitu verja senti
í að hrínp-ia unn sakamáladeildine. Riddu um Kelsev
lögreglufplitrúa. Hann sér um að bú fáir sentið þitt
aftur“.

Útför mannsins míns,
GTJÐMTTNPAR ®R. ..KPI^JÁNSSONAR,
vé'stjóra,
sem andaðist að heimOí a?nu P'o1.tsíT"tu 31, þ. 27. f. m.
fer fram í Fossvog&kirkÚ!, miðv!kn.r1í>R:inn 5. febr., kl.
2 eftir hádegi. — Athöfninní ve>'ðuv útvarpað.
Fyrir hönd harna okkar, hnrnaibaráa, tengda-
barna og annarra ætting.’a.
,A?Í3lhe*ður .K’emenzdó^r ............
Þriðjudagur 4. febrúar 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
„ÞaÖ vill svo til aö ég á ekkert sent“.
Annar maöurinn leit framaní Tappa og stakk síöan
hendinni í vasann. Hann setti sent á ofninn.
„Geröu svo vel. Gættu þess að hitta á rétt númer
í fyrsta skipti“.
Mennirnir klifruöu aftur upp stigann og urn leið og
þeir hurfu klappaöi Tappi veggnum á Þrumuskýi yfir
höföi sér.
„Meðan þeir koma ekki frá Johnnie Mae Swanson“,
sagöi þann. „Meöan viö getum komizt af, þá mundi ég
segja þeim hvaö sem væri“.
Tappi sneri sér aftur aö rakstrinum. Hann neri
kaldri froðunni rösklega um andlit sér, fór sér síöan
hægar og hætti loks alveg. Nú mundi hann aö hann
haföi séð mann á hlaupum í þokunni. Og eftir á að
hyggja, þá var ein myndin þarna dálítiö iík honum.
Kannski ætti hann aö segja þeim af því. Ef til vill heföi
hann kaffibolla út úr því — og kannski einhver heil-
ræði í sambandi viö útbygginguna.
Tappi klifraöi upp stigann. Hann herti á sér pegar
hann nálgaöist þyljurnar. Hann skimaöi í allar áttir
eftir bryggjunni. Mennirnir voru horfnir. Þaö var bara
sentiö á ofninum. Hann gat valiö um símtal eöa kaffi-
bolla. Til fjandans meö símtaliö.
SPARIÐ
PENINGANA
Barnafatnaður fyrir hálf-
virði.
M.
a.
Sokkabuxur kr. 35.00.
Danskar barnapeysur, kost-
uðu kr. 97.00 — kosta nú
kr. 35.00. '
Ekki missir sá er fyrstur
fær.
Ib® r«f
Austurstræti.
I þróttir
Framhald af 9. síðu.
leikurinn mikið skemmtilegri
fyrir áhorfaiidann. Þetta er að-
eins æfing, og lærist bezt á
þessum aldri.
Þessir úngu Haukar þurfa
ekki að kvíða framtíðinni ef
þeir halda áfram á þessari
braut. FH-drengirnir voru mjög
fljótir og skotliarðir en þá
vantaði hina leikandi leikni í
leik sinn það var krafturinn
sem fyrst og fremst einkenndi
leik þeirra.
Það kom líka á óvart að
Víkingur skyldi vinna KR í
sama flokki og. í hálfleik stóðu
leikar 6:1 fyrir Víking, en KR
sótti sig nokkuð í síðari hálf-
Þegar Hamil kom upp á þiljurnar, var Brúnó við-
búinn. Hann reis samstundis á fætur.
„Jæja, skipstjóri, ég vona þú hsfir hvílzt vel“, sagði
hann. „Þeir sem fara svona snemma á fætur á morgn-
ana eiga það sannarlega skiliö“. Hamil brosti til hans.
„Ja, mér þætti svo sem ágætt aö sofa meira ef ég
gætC en maöur deyr í rúminu og þá er nægur tími
til aö snfa. En nú trúi ég ?ö önglarnir hafi haft tíma
til aö vökna. Carl, faröu niður og náðu í stígvél handa
Brúnó Felkin. Di er ekkert vit að standa í vætunni og
draea í bessum skóm“.
„Þetta eru ómögulegir skór. Eg er aö hugsa um aö
flevo-i'a þeim í sjóinn“. Skelfinerarsvinur kom á andlit
Hamils og Brúnó tók samstundis eftir því.
„Nei. nei! Þetta eru ágætir skór“, sagöi Hamil. „Þú
mátt ekki fleygja þeim. Þú getur kannski átt þá i mörg jleik °S um skeið leit út fyrir
ár“. * | að þeir mundu jafna a. m. k.
,.Eo var bara áö gera aö gamni mínu. Eg lærði þaö er KR settl ^r‘lú mörk 1 röð’
þegar ég var krakki — aö flevgia aldrei neinu“.
„Ja. Di er gott. En nú förum viö aö draga, fisk —
vona éor“. Hamil drap tittlinga framan í Brúnó ogJAnilar flokkur kvenna:
sló á öxlina á honum. Höggið átti bersvnilega að vera yalur___________KR 4:3.
vingjarnlegt, en þaö velti. honum næstum um koll. í kvennaflokki fór fram
einn leikur og kepptu þar Val-
ur og KR sem kepptu í öðrum
f'okki. Leikar fóru þannig að
Valur vann með 4:3 og hafði
forustu alla,n leikinn nema
hvað KR náði einu simii jafn-
tefli 3:3. Liðin voru annars
nokkuð jöfn, og margar knáar
stúlkur í báðum liðum miðað
við þennan aldur.
en það varð ekki meira og
Vikingar bættu tveimur við.
Og
r
a
Pramhald af 6. síðu
önnur óþægindi í sambandi við
nám þessara kola. Kolalögin
liggja út að f jörðum og víkum,
eflaust víða með góðum sjálf-
gerðum höfnum. (I núverandi
kolabrot norðaustan á Bjarn-
ey hefur þó verið ráðizt á op-
inni strönd). Veðurskilyrði eru
þarna það góð, að vinna má
allt árið, mest logn og heið-
ríkjur, en þó fremur kalt að
vetrinum. Hafís kemur þarna
aldrei, en sjóinn leggur um
köldustu mánuði áysins.
Steinolía á Eisunesi kemur
fram ’ einskonar leirpyttum
(„Lervulkaner") og síast í
’eirl"g í giljum og
dölum. En ekki mun enn
hafa v'"*!ð borað þarna eftir
ö'í” sennilega sé hún
mikil, bví stærsta eyja heims-
ins v'vðist ekki vera smágjöful
á ne'*“ ðnnað olíusvæði á V-
er talið vera norð-
ó Grænlandi, og er
o'ían har haldin vera í jarð-
1öv”- • er ganga yfir á eyj-
ar-m.n ‘’-’rir norðan Kanada.
A ""°ð mikið kolasvæði er
á au-f”r',trönd Grænlands fyr-
ir nn’-'JHu 70° nbr. Þa.u kol
ern ■”’t öðruvísi en kolin á
V-Græn’andi, en samt mikil og
góð eo- oömu tegundar og kol-
in á Svalbarði, — og sem þau
auðun”!n. Svðstu kolalögin
hor e’-i rorðan við fjörð!nn
ö””’"’e-'gril nú unpnefndan
Scoreshvsund í ca. 50 danskra
mílna fjar’ægð frá Siglufirði
og Akureyri eða Isafirði, því
til forna var talin 30 dansicra
mílna sigling til opsins á
Öllum'engri, úr Kolbeinsey,
en sjálfur er Öllumlengri 44
danskar mí'ur á lengd, og
lengsti fiörður í heimi. í
norður frá opi hans gengur
fjörður, sem greint er frá í
Ki'ókaref-Rvögu. Vestan við
fjörð þenuan og í vesturhlíð
dalsinn ”C”ður af honum koma
fram ”':ki' og ág-æt kolalög.
Á nýtízku stálskipum eru eng-
in v””dkv33ði að s!gla til
Mfinar
Framhsld af 5. síðu.
’egí'ivr c'iviig áJierzlu. á frið-
Tpmlojr. samnir ~.a við Norður-
Kórev iT’ c ’ursameiningu
Jandslnr,. Cvnp-ir : Rhee neitar
hinsvegar mcð öíiu að eiga
nokkra mrmkn-ga. við istjóni
Ohurú-grí á síðari hiuta Nnrður.K6reu c>. hamrar stöð-
ugt á því að sameininguna
vorúí að framkvæma með
votmavaldi.
tfegna síaukinna
-’^’ngum langt norð-
”!rðpst menn nú vera
-ð ”míða svo sterk
að bau geta v’ð-
,r,t siglt. í gegnum
sumars
þarfe
ur í h"
farn!”
gfói
stöð”'-
lau'”’-. í-.
F!----- vovy'miklu orkulind’r
V-G”~”1”nds virðast eiga fvr-
ir h" ’-'ri rð fá mikla þýð-
ingu '■-•”5” viðskiptamál he’ms-
ins hjjóta að fá hina
mest’- hvðíngu fvrir sigh'ngar
J-(r»nr
ge”ð frá Grænlandi og sigl-
ingr.r Grænlands, og eru það
þepnr. — En ríkissjóður Dan-
rnerkur telur sig eiga allt
Græn'and og öll auðæfi þeSs
á landi og s.jó, svo Grænlend-
ingar e!ga ekki svo mikið sem
berar sjó.varklappirnar, sem
nn f'l Hudsonflóans, þe!r kúra á. Al-lur grcðinn af
sem ”ú virðast nálgast það að
hefig'-t r’.eð hinar íslausu
hafn'r Vestribyggðar sem
unn'" "sst'ðvar, svo heims-
vcr;ú””"r- og lieimsssglingar-
bor'" - f”rir Austur- og Norð-
ur-T<
Jr’!’
auðæfum Grænlands fer í rík-
issióð Danmerkur í Kaupin-
höfn, ekki til Grænlendinga.
Einnig í þessu máli ættum við
að rétta Grænlendingum
skvlduga hjálparhönd. Sanna
da hljóta að rísa upp v!ni og frændur skyldu þeir
ætíð eip-p. austur hér.
Þá. verða þcssar orlsulindír
ekki síður mikilvægar fyrir út-
Hrafnistu 2Ö/1 1958, !
Jón Dúasen.