Þjóðviljinn - 14.05.1958, Blaðsíða 4

4) .— ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 14. maí 1958
„Rósraiiii realisiiin ‘
f 9
Það eru ekki ýkja mörg ár síðan ít-
alskar kvikmyndir voru kunnastar fyr-
lt fagurskapaðar konur, þrýstin brjóst
og lendar. Síðar urðu nokkur þáttaskil,
stjömurnar sem skærast skinu — Lor-
enurnar — Lollóur og Manganóur —
urðu allt í ejnu „leikkonur“. Nú er
enn eitt tímabilið hafið í ítalskri
kvikmyndagerð — tímabil stælgæanna.
Þegar Vatíkanið með sjálfan páfann
í broddi fylkingar bar fram mótmæli
vegna auglýsingaspjalda af Brigitte
Bardot hinni frönsku, Anitu Ekberg
og Marisu Allasio, lítt kunnri en vax-
andi kvikmyndaleikkonu, og taldi þau
móðgandi og ósæmileg, tóku kvik-
Antonio Cifariello og Rossana. Podesta,
Sophia Loren og Marcello Mastroianni
myndagei’ðarmennimir að líta í kring-
um sig í leit að nýjum viðfangsefnum.
Árangur þessarar leitar varð sá, að nú
eru allar girðingar og grindverk í Róm
þakin stórum myndum af ungum
karlmönnum í aðskomum, bláum nan-
kinsbuxum. Þeir eru hetjur ítalskra
kvikmynda í dag — hetjur hins svo-
kallaðá ,d*ósráuða realisma".
En myndir á auglýsingaspjöldum eru
ekki iátnar nægja. Póstkortum með
myndum af þessum hetjum í Marlon
Brando-gervinu hefur verið di'eift í
milijónatali ,af kvikmýndafélögunum.
Það kortið sem einna víðast hefur far-
ið er af Maurizio Arena, aðalleikand-
anum í kvikmyndinni Fátækur en fríð-
ur (Poveri ma belli). Arena þessi er 24
ára gamall og' vakti fyrst á sér athygli
fyrir nokkrum árum, er hann „stal
senu“ frá sjálfum Vittorio De Sica í
kvikmyndinni um Borghese-garðinn
(Villa Borghese), sem sýnd var í Bæj-
arbiói í Hafnarfirði í vetur. Þegar
hann féllst á að leika í fyrrnefndu
myndinni, Fátækur en fríður, undirrit-
aði hann og meðleikendur hans, Renato
Salvatori og Marisa Allacio sú sem
áður var getið, samning um að þau
tækju engin laun fyrir. Þetta var á-
hættuspil, en heppnin var með þeim.
Kvikmyndin veittl þeim stjörnufrægð,
en framleiðendunum góðan hagnað.
Síðan þetta gerðist hefur önnur
hliðstæð kvikmynd verið gerð með
sömu leikendum undir nafinnu Falleg
en fátæk (Belle ma povre) og hlotið
viðlíka góðar viðtökur. Þó að lýsingar-
orðin í heiti mýndanna hafi breytzt úr
karlkyni í kvenkyn (úr Fátækur en
fríður í Falleg en fátæk) hafa sömu
eða svipuð auglýsingaspjöld verið not-
uð fyrir báðar myndirnar.
Eigi að nefna fleiri af þessum nýju
ítölsku kvikmyndahetjum má geta
Marcelio Mastroianni, sem er reyndar
ekki alveg nýr af nálinni og hefur leik-
ið í allmörgum myndum sem hér hafa
verið sýndar á undanfömum árum,
(nú síðast Malarakonan fagra sem
Austurbæjarbíó sýndi í vetur), Gian-
carlo Costa og Franco Fabrizi.
Einn er sá leikari sem segja má að
hafi orðið fómarlamb „rósrauða real-
ismans“ og það er Antonio Cifariello.
Þessi ungi og efnilegi leikarl hefur nú
fengið nóg af hlutverkum af þessu
stælgæja tagi og á s.l. ári fór hann til
Afríku og vann þar að töku heimildar-
kvikmyndar fýrir ítalska sjónvarpið.
í vetur fór hann til Austurlanda í
sömu erindagerðum.
sveitastúlkuimar
Saga sveitastúlkunnar, kvikmyhdin
sem Austurbæjarbíp sýnir þessa dag-
ána, er gerð af Júgóslövum og Þjóð-
verjum í sameiningu og byggð á skáld-
sögu eftir Frakkann Guy de. Maupass-
ant. Ósagt skal látið hversu vel eða
illa tekizt hefur að breyta sögu Mau-
passant í kvikmynd, en á hinn bóginn
,er ósvikinn júgóslavneskur blær yfir
henni allri. Balkanska landslagið fer
vel sem bakgrunnur einfaldrar ástar-
sögunnar. Sagan er svorki betri né
verri en margar aðrar — fjallar um
vinnukonuna sem fyrst er táldregin af
vinnumanninum en giftist síðan bónd-
anum —. Báðir aðalleikendumir, Ruth
Niehaus sem leikur hina duglegu og
geðslegu Rosalie vinnukonu og vín-
yrkjubóndinn Viktor Staal, fara vel
með hlutverk sín. Af öðrum leikend-
um má nefna Peter Carsten og Laya
Raki. — Á myndinni hér fyrir neðan
sjást þau Ruth Niehaus og Viktor
Staal í einu atriði kvikmyndarinnar.
'„Gönguíör í sólskini” — Vinur minn kannar ,;bæ-
inn” — í Tjarnargarðinum.
VIÐ leiddumst upp Bankastræt-
;ð, ég og hann vinur minn, og
honum fannst ekkert kalt, enda
þótt hitinn væri ekki nema €
— 7 stig á celsíus, og ég væri
i peysu innan undir jakkanum.
EIGINLEGA var ég leiðsögu-
maður vinar míns á þessari
gönguför, hann var að kynna
sér, hvar dagblöðin væru til
húsa, svo að hann rataði þang-
að einn síðar meir. Hann ætlar
sér nefnilega að taka dálitla
tom í blaðasölu áður en hann
fer í sveitina og reyna að vinna
sér inn dálítið skotsilfur. Hon-
um lízt sem sé þannig á tímana
núna, eins og reyndar fleírum,
að það muni verða býsna dýrt
að Hfa hér á næstunni, eða að
framfærsJukostnaðurinn fari a.
m. k ekki lækkandi, svo ekki
veiti af að hafa úti allar klær,
sem einhvers eru nýtar við öfJ-
un fjármagns. Dréngurinn vissi
livar Morgunblaðið var til
húsa, þess vegna löbbuðum við
hú þama upp Bankastrætið, til
þess að hafa upp á Vísi og
Þjóðviljanum. Það gekk eins og
í sögu að finna Ingólfsstrætið
og Skólavörðustíginn, og vinur
;ninn kynnti sér rækilega, hvar
gengið væri inn í afgreiðslur
nefndra blaða, en þar sem
þetta var á sunnudegi, var auð-
vitað allt lokað og læst. Þegar
vinur minn taldi sig hafa kynnt
sér þetta nógu vel, gengum við
niður að Tjöm. Þar var- fjöldi
fólks að skoða gúmmíbát, sem
Slysavarnafélagið hafði þar til
sýnis, að ég held. Vinur minn
hafði þegar uppi nokkrar bolla-
leggingar um það, hvað mundi
ske, „ef báturinn skyldi
springa." (Það er nú meira dá-
lætið, sem krakkarnir hafa á
sögninni skulu, sér í lagi við-
tengingarhættinum). Gönguför
okkar lauk í garðinum við Fri-
kirkjuveginn, þar settumst við
á bekk og horfðum á mjög tví-
sýn.t og spennandi boðhlaup.
Og þegar litil táta í dökkri
matrósablússu bjargaði heiðri
sinnar sveitar mjög glæsilega
með því að sigra hnubbaraleg-
an gutta í rauðri peysu á íoka-
spréttinum, þá kinkaði vinur
minn kolli í áttina til telpunn-
ar og sagði. — Hún er áreiðan-
lega fljótust af öllum krökkun-
um, — Og það var mikið hrós,
því þarna var samankomið fót-
hvatt og snaggaralegt fólk. Aft-
ur á móti var gosbrunnurinn í
garðinum ekki „kominn í
gang,“ og þótti vini mínum
það miður, og kvaðst ætla að
koma þarna aftur, þegar vatn
væri komið í gosbrunninn. Á
Tjarnarbakkanum, beint fyrir
framan okkur, var lítill snáði
að láta skipið sitt sigla; og mig
grunar, að hann hafi verið að
láta það etja kappi við endum-
ar; en auðvitað var það fyrir-
fram vonlaus keppni. —- En þar
sem vinur minn áræddi ekki að
taka þátt í boðhlaupinu vegna
þess, hve stelpumar voru í
mikium meirihluta, þá yfírgáf-
um við garðinn eftir skamma
stund Og tókum strætó á horni
Skothúsvegar og Sóleyjargötu.
Níræður í dag
90 ára er í dag Guðmundur
Sigfreðsson búfræðingur í
Lögmannshlíð í Eyjafirði.
Hann var fæddur í Stekka-
dál á Rauðasandi, sonur Sig-
freðs Ólafssonar og Kristínar
dóttur Magnúsar á Hvalskeri
Einarssonar. Hann var kvænt-
ur Guðrúnu J. Einarsdóttur
Ijósmóður, en missti hana.
1943. Vorið 1930 fluttu þau
frá Króki á Rauðasandi norð-
ur að Lögmannshlíð, og hefur
hann dvalið þar síðan hjá
Sigfréði syni sínum og konu
hans. Að loknu námi í Ólafs-
dal byrjaði hann á sléttun
og skurðgerð í sveit sinni sem
lengi munu halda á lofti elju
hans og atorku.
Sonu áttu þau hjónin marga
og efnilega menn.
r.
Raimsóknar-
kona óskast
Staða rannsóknarkonu í rannsóknarstofu Land-
spitalans er laus til umsóknar frá. 1. júní næst-
komandi að telja, Laun samkvæmt launalögum.
Umsóknir ásamt upplýsingum um aldur, námsferil
og fyrri störf sendist til skrifstofu ríkisspítalanna
fyrir 28. maí 1958.
Skrifsfofa ríkisspítalanna.
Skrifstofustúlka
óskast á, Fiskideild Atvinnudeildar Háskólans frá
1. júní n.k.
Kunnátta í vélritun, ensku og Norðurlandamálum
nauðsynleg.
Laun samkv. 13. fl. launalaga.
Umsóknir ásamt upplýsingiun um menntun og fyrri
störf sendist Fokideild, Borgartúni 7, Reykjavík
fyrir 22. þ.m.
Dugleg stúlka
vön afgreiðslustörfum óskast. strax í matvörubúð.
Upplvsingar í skrifstofu