Þjóðviljinn - 20.12.1958, Qupperneq 15

Þjóðviljinn - 20.12.1958, Qupperneq 15
Laugardagur 20. desember 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (ífö Ernest K. Gann: Loítpóstarnir 9. dagur. „Þetta aístyrmi hlýtur að ganga á teygjuböndum," sagði Roland rólega. Hann virti fyrir sér safniö meö sýnilegri vanþóknun. Gufustrókur stóö út úr nösum hans þegar hann hnussaöi: „Skran. Heyriö þig mig, þegar viö komum upp, þá segiö ekki meira en nauö- syn krefur. Látiö mig hafa orðið. Þessi Gafferty er súrari en nokkur sítróna. Hann átti einu sinni konu og hún sagaði sundur á honum hjartaö þegar hún stakk af meö kanadamanni. Eftir þaö hefur enginn séö karl- fuglinn brosa.” Þeir gengu upp tröppurnar sem lágu utnní flug- geymslunni og gengu inn um dyr sem á stóð „skrif- stofa“. Ung stúlka með dökkt, upprúllað hár sagði: „Góðan daginn, hvað get ég gert fyrir ykkur?“ Hún virtist þó ekki hafa áhuga á aö gera nokkurn skapað- an hlut." „Við ætluöum aö tala viö Mike Gafferty.” ..Hvern má ég boðá?” Roland leit á bræður sína. Hann kreisti saman var- iraar og augun. „HvaÖ eigið bér við? Hvern þér megið boða? Maður skyldi ætla að þaö væri móttaka hjá páfanum. Segið Mac Donaldbræöurnir, stúlka mín.“ Hún reis á fætur meö semingi. Eitthvað sem átti að tákna pils og hætti tveim þumlungum fyrir ofan hnén, dillaðist til þegar hún gekk yfir aö glerdyrun- um. „Snotur iítil táta, finnst ykkur ekki?“ sagöi Roland. Þeir settust á bekk sem stóð viö vegginn. Eins og eftir leynilegu merki stungu þeir næstum samtímis hendinni í vasann og drógu upp smámynt. Tad fleygði fimmsentapeningi fram á gólfið. Hann snerist í loft- inu, rakst á gólflistann og valt til baka. Án þess aö rjúía þögnna fóru þeir að fleygja smápeningum sömu leið og risu hátíðlega á fætur til að taka vinning sinn eftir hverja umferö. Þeir voru niðursokknir í leikinn. Jainvel endurkoma skrifstofustúlkunnar truflaöi þá ekki, fyrr en hún sagði í annað sinn að herra Gafferty gæti tekið á móti þeim núna, Þeir flýttu sér þó ekki. Þeir hristu smámyntina í lófunum og hver um sig horfði lengi og með ákefð á skrifstofustúlkuna þegar hún vaggaöi framhjá. Það var Tad sem var síðastur að safna saman sínum peningum. Hann- gerði það beint v fyrir framan fæturna á stúlkunni, svo reis hann rösk- lega á fætur og horfði niður á hana. Hann teygöi höf- uðið nær henni og brosti glettnislega. „Bö,“ sagði hann og svo elti hann hina inn á skrif- stofuna. Mike Gafferty var maöur meö grábrúnan hörunds- lit og þunnar, fölar varir. Litarhátturinn á andliti hans og höndum var næstum hinn sami og á skyrtunni hans. Augu hans voru dökkbrún, en í stað þess að vera mild eins og tíðast er um brún augu, voru þau kuldaleg og sviplaus þegar þau litu fram undan úfnum, kol- svörtum brúnum. Nef hans var hvasst og meitlaö. Eyxun lágu þétt að höfðinu. Þótt hann væri nýrakað- ur var skeggrótin áberandi og undirstrikaöi sterklega kjálkana. Gafferty sat og reykti vindil — hinn þriöja þá um morguninn. Hreyfingar hans voru hægar og mjög lið- legar þegar hann sló af honum öskuna og stakk hon- um aftur milli tannanna. Skrifstofa hans var sparlega búin húsgögnum. Hrör- legt eikarskrifborð stóð þveit fyrir horniö, þannig að bakhliö þess sneri út aö gluggunum sem vissu út aö flugvellinum. Á skrifboröinu stóö málmmódel af Travel- airevél, klukka með sjálflýsandi stöfum sem virtust koma úr stjórnklefa flugvélar, öskubakki gerður úr vél- arstimpli og fáein skjöl. Ekkert teppi var á gólfinu. Fallhlíf og skinnfóðruð flugmannastígvél lágu í horn- inu við dyrnar. Flugmannajakki úr leðri hékk á snaga við hliöina á hatti hans og jakka. Landakort af Banda- ríkiunum var fest með teiknibólum á einn vegginn og undir því stóðu nokkrir ljótir eikai'stólar í röö'. Þegsr bræðurnir gengu inn í skrifstofuna hver á eftir ööram, reis Gafferty á fætur og rétti fram hönd- ina, en það var ekki mikill innileik í rödd hans. „Halló, Roland! Eg geri ráö fyrir að þetta séu bræður þínir?“ „Þetta eru Keith og Colin og þessi laglegi þorpari er Tad.“ „Það gleður mig að kynnast ykkur. Gerið svo vel aö fá ykkur sæti.“ Þeir dróeu stólana yfir bert gólfiö og settust, hnepptu frá sér frökkunum og horföu vandræöalegir út um gluggann. Það ieiö þó nokkur stund áður en bögmn var rofin. og þannig áleit Gafferty aö það ætti aö vc-ra. Þaö var erfitt verk að ráða flugmenn og þótt Gaíferty siálfur teldi sig sérfræðing í þeim efnum, var honum i ljóst að hver einasti maður sem hann réð srat hvort heldur var látiö drauma hans rætast eðá eyðilagt þá. Þegar hann réð flugmenn, geröi hann þaö málaleng- ingslaust, án útúrdúra eða persónulegra spurninga, sem hann hefði notaö hefði hann verið að ráða sölu- menn eöa verkamenn. Gafferty haföi engan áhuga á útíiti þeirra, klæðaburði eða lífsskoöunum. Hann leit- aði að einhverju, sem hann hefði átt óhægt meö aö lýsa, eiginleika fremur en persónu — ereind sem haföi margt aö segja við þá sem höfðu vit á að hlusta eftir henni. Það var erfitt að sitja í skrifstofu, þar sem var hlýtt og rólegt og geta sér þess til hvaö maður gæti gert aleinn að nóttu til í styrisklefa á flugvél, þegar hend- ur hans og fætur voru loppin af kulda og heilinn kannski hálffrosinn af ótta; þaö var erfitt aö geta þess til hvaöa álirif einmanakenndin hefði á hugrekki hans, dómgreind og leikni. Þaö var erfitt að ákvaröa hvort drynjandi mótor eyöilegöi taugarnar og hefði þannig áhrif á getu hans, eö'a hvort áhyggjur hans af ótryggð eiginkonunnar gætu komið úr jafnvægi og stytt honum þannig aldur að lokum. Þaö var ýmislegt smávægilegt sem ekki var minnzt á, en Gafferty varö aö fá að vita. „Óþverra veður, ha?“ sagöi hann seint og síðarmeir. Hann leit rannsakandi augum á bræöurna, en þeir kinkuöu bara kolli og endurguldu augnaráð hans. Gafferty kunni að meta það. Maður gat ekki sagt þaö með or'ðum hversu vel hann gat flogið flugvél. Orö voru orð og stóðu í engu sambandi við tilfinningu fyr- ir stýrisstöng eða fjarlægðum. Snillingur sagöi ekki frá því me'ö orðum hversu vel hann gat leikið á fiðlu — Kjólar án mittissaums eru nú mjög í tízku og kjóllinn á myndinni er t.d. alveg tilval- inn handa barnsliafandi konu. Vejla má efnið eftir árstíma, þunnt eða hlýtt. Og þegar allt er um garð gengið má bregða belti um mittið, svona rétt til að sýna hvað maður sé grannur og fínn. Islenzk tunga Framh. af 9. síðu láta það ná til aðfangadaga annarra hátíða en jóla. Þó var áður talað um aðfangadag páska, aðfanga- dag hvítasunnu og ef til vill fleiri hátíða. Leifar þessa . sjást enn þegar talað er um „aðfangadag jóla“ í stað þess að tala aðeins um „aðfanga- dag“. Merking orðsins er sú að þennan dag voru dregin að föng til hátíðarinnar sem í hönd fór. Bg óska svo þeim sem lagt hafa þættinum efni, og öðr- um lesendum báttarins, gleðilegra jóla. Framhald af 8. síðu. Vestur-Þýzkalands og Bene- luxlandansia á að koma til framkvæmda nú um áramótin. Allar tilraunir til að koma á fríverzlunarsvæði þessara rikja og hinr.a 11 aðildarríkjanna að Efnahagssamvinnustofnuninni hafa farið út um þúfur og horfur eru þvi á að Vesíur- Evrópa klofni i tvær viðskipta- heildir. Næst verður málið rætt 15. janúar. Frakkar hafa hing- að til haínað öllum tillögum, sem veita myndu brezkum iðn- aði . samkeppnisaðstöðu við franskan í rikjunum sem standa að sameiginlega mark- aðnum. ÍJandaríkin hafa stutt kröfu Breta til sérstöðu í hópi Vestur-Evrópuríkjanna og sjón- armið þeirra í viðskiptadeil- unni. Á A-bandalagsfundinum í París kom i ljós að franska stjórnin er staðráðin í ?.ð gera það sem hún getur til að sann- færa Bandaríkjamenn um að ekki borgi sig fyrir þá að draga taum Breta í deilum við Frakka. Þegar Dulles gekk á fund de Gaulle var honum til- kynnt að Frakkar taki ekki i mál að verða við kröfu Nor- stads, hins bandariska yfirhers- höfðingja A-bandalagsins, um að herstjórn bandalagsins taki við yfirstjórn loftvarnakerfis þ( irra. Norstad hefur lýst yfir að um engar loftvarnir geti vetið að ræða i Vestur-Evrópu eins og flughraða flugvéla er nú komið, nema komið sé upp einu samfe'ldu loftvarna- kerfi undir einni yfirstjórn. de Gaulle • ítrekaði jafnframt að Bandaríkjamönnum yrði , ekki leyft að lcoma sér upp flug- skcytastöðvum í Frakklandi upp á önnur býti en þau, að Frakkar fái í hendur yfirráð yfir skeytuuum og kjarnorku- hleðsjunum í þau, M. T. Ó. Jr I Ilappörætti Þjóðviljans getur þú fengið fatnað, sem er 6 000 króaa virði, fyrir aðeins 10 krónur. WIKAÉ BLAÐID YKKAP

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.