Þjóðviljinn - 09.04.1960, Síða 5

Laugardagur 9. apríl 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (5
Hvað myndirðu gera ef fjórar
jíníi?. væra cftir af lífi þínu?
„Hvað mynduð' þér gsra, ef þér ættuð aðeins eftir að
lifa í fjórar mínútur?" Þessa spumingu lagði kvöldblað-
ið „Star“ fyrir lesendur sína, og benti um leið á þá
staðreynd, að radarkeríi loftvarnanna gæti tilkynnt með
ijögurra mínútna fyrirvara, ef eldflaug meö kjarnorku-
f prengju stefndi á London.
Hin myrta, gleðikona Kosemarie Nkribitt, og Heinz Pohlmann, sem ákærður er um morðíð.
Frægt morðmál er nu aftur komið á
dagskrá í Vestur-Þýzkalandi
Prægt morðmál er nú aftur komið á dagskrá í Vestur-
Þýzkalandi. Það er morðið á þekktustu og auðugustu
gleðikonu Þýzkalands, — Rosemarie Nitbritt, sem gekk
undir nafninu „Ljósliærða Rosie“ eða „Stúlkan í rauða
sportbílnum“. Heinz Pohlmann, 38 ára gamall verzlunar-
maður hefur nú verið ákærður fyrir að hafa myrt Rose-
xnarie og rænt frá henni 18000 mörkum í októbermánuöi
1957.
Segja má að í þessari frægu | skiptavini úr hópi- auðugra
gleði'kónu hafi l'íkamnazt hið verzlunarmanna. Daginn sem
svokallaða ,,þýzka efnahagsund-
ur.“ Líf hennar endurspeglar
ástandið í efnahagslífi Vestur-
Þýzkalands. Hún fæddist 1933
utan hjúskapar og ólst upp
hjá vandalausum við mikla fá-
tækt. Þegar hún óx úr grasi
þótti hún hin föngulegasta
mær, en hún hafði aðeins eitt
áhugamál, — að njóta lífsins,
hvað sem það kostaði.
16 ára að aldri hélt hún til
Prankfurt, sem var miðstöð
hins ævintýralega fjármálalífs
í Vestur-Þýzkalandi eftir stríð-
ið, en í efnahagsundrinu var
■ekki allt sem fegurst á bak við
tjöldin. Bandarískir dollara-
kóngar og þýzkir svartamark-
aðsbraskarar urðu fyrstu við-
skiptavinir Rosemarie þar til
bún lenti í höndum lögreglunn-
ar. 1952 var hún send á vinnu-
heimili fyrir vandræðastúlkur.
Þegar hún varð 21 árs varð
hún aftur frjáls ferða sinna.
Þá gerðist hún harstúlka i
Frankfurt, og náði miklum vin-
sældum sem slík. Hún mat
karlmennina eftir fjárreiðum
þeirra, klæðnaði þeirra og bílum
þeirra, Þróunin varð sú að hún
krafðist stöðugt auðugri við-
Skiptavina, stöðngt glæsilegri
klæðnsða oer stöðugt veglegri
bifreiða. Og auðmennirnir
keuptust við að yfirbióða hvern
annan til að ná hylli hennar.
BankaínnistæSa og
lúxusbíil
Þegar Rosemarie var myrt
1957 var verzlun hennar í slik-
um blóma, að hún átti 100 000
marka innistæðu í banka (tæþa
milljón ísl. króna) og auk þess
lúxusbifreið, sem var a.m.k.
20 þús. marka virði, Bílinn not-
aði hún til að krækja í við-
hún var myrt, var hún rænd
18000 mörkum.
Dauði stúlkunnar í rauða
lúxusbílnum olli miklum tauga-
æsingi og 'írafári meðal auð-
manna, kaupmanna, háttsettra
stjórnmálamanna og annarra,
sem átt höfðu viðskipti við
hana. 1 fórum hennar fannst
nefnilega. dagbó'k, þar sem liún
hafði skráð viðskipti sín sam-
vizkusamlega. Þetta þótti
glæpalögreglunni þægileg
handbók. Eftir að opinberlega
vitnaðist um ti-lvist dagbókar-
innar áttu margir ríkismenn í
Frankfurt erfitt um svefn.
Sumir fengu taugaáfall þegar
glæpalögreglumenn birtust á
heimilum þeirra og kröfðu þá
sagna um viðs'kiptln, sem bók-
in vitnaði um.
Ævin skráð og
kvikmynduð
Þegar hefur verið skráð bók
um ævi Rosemarie Nitbritt, og
tvær kvikmyndir hafa verið
gerðar um líf hennar. Bókin
heitir „Rosemarie ' — Ijúfasta
barn þýzka undursins“. og sú
kvikmyndin sem kunnari er
heitir „Stúlkan Rosemarie“.
Höfundur bókarinnar og einnig
kvikmyndasögunnar er rithöf-
undurinn og blaðamaðurinn
Erich Kuby í Frankfurt. Kuby
notar sögu gleði'konunnar til
skarprar ádeilu á fjármála-
spillinguna og alit hið rotna
í vesturþýzka þjóðfélaginu, og
sýnir fram á, hvernig l'íf henn-
ar endurspeglar hið svokallaða
„þýzka efnahagsundur."
Málaferlin hefjast
Heinz Pohlmann var hand-
tekinn í febrúar 1958, en látinn
laus eftir 11 mánaða fangelsis-
vist, vegna skorts á sönnunum.
Nú hefur ríkissaksóknarinn í
Frankfurt, Heinz Wolf, látið til
skarar skríða í málinu og er
Pohlmann ákærður fyrir morð-
ið. Wolf er einn af þekktustu
lögfræðingum Vestur-Þýzka-.
lands. Hann hefur unnið sér
mikinn orðstír fyrir að Ijóstra
upp um glæpafélagsskapinn
„Rauðu liöndina“, sem framið
hefur morð á mörgum, þeim er
standa með frelsisbaráttu
Serkja í Als'ír.
Böndin hafa mjög borizt að
Pohlmann eftir síðustu máls-
rannsóknir. Hann situr nú
reyndar í fangelsi fyrir þjófn-
að, rán og svik.
urnar með konu minni og börn-
um“.
Bjartsýnismaðurinn: ,,Ég
myndi reyna áð lifa þetta af“.
Bö'sýnismaðurinn: ,.Ég
myndi segja: „Það er g tt. Það
er bezt að gera út af við þenn-
an skítuga heim““.
Blaðinu bárust mörg svör
við spurningunni, og voru þau
frá fólki með ólíkasta skap-
lyndi:
Skapstillingarmaðurinn svar-
aði: „Ég myndi í rólegheitum
ljúka við að ráða krossgátuna
í „Star“.
Dýravinurinn: „Ég myndi
ganga með hundana mína enn
einu sinni út í garðinn“.
Hinn .kristni maður: „Ég
myndi krjúpa á kné og segja:
„Faðir fyrirgef þeim, því þeir
vita ekki hvað þe'r gera““.
Hinn þjóðholli konungssinni:
„Ég myndi snarast inn á næsta
veitingastað, drekka eitt glas
af Wirsky og syngja „God
save the Queen““.
Fjölskyldumaðurinn: „Eg ekki í eldsneyti eldflaugarinnar,
myndi flýta mér heim til þess j þann'g að hún komst a’drei á
að geta lifað síðustu mínút-1 loft.
ið f rá kafbáfi
Bandarílcjamenn gerðu fyrir
nokkrum dögum tilraun t'l að
skjóta Polaris-eldflaug frá kaf-
báti neðansjávar. Tilraun'n
misheppnaðist. Eldflauginni
var skotið með þrýstilofti unp
úr sjónum, en þá tendraðist
Þýzku heraaðarsinnarnir rísa
ætíð upp aftur eftir ósigrana
Brezka stjórnin var vöruð við endurlíígun
þýzku hernaðarsteínunnar 1920
Þegar 15 mánuð’um eftir lok fyrri heimsstyrjalclarinnar
gáfu brezkir stjórnarfulltrúar í Berlín stjórn sinni viö-
vörun vegna jpeirrar hættu sem fólst í endurvakningu
þýzku hernaöarstefnunnar og nýjum umsvifum þýzku
hernaöarsinnanna, Þeir bentu á þá hættu, aö einræöis-
stjórn væri í uppsiglingu í Þýzkalandi.
Þessar upplýsingar er að
finna 'í 9. bindi ritsafnsins
Eandaríski herinn hefur látið smiða þennan nýstárlega vagn
sem svífur á þrýstiloí'ti 15—30 sm yfir láð og legi og getur far-
ið með, um 50 km hraða á klukkustund. Gerðar verða tilraunir
með vagninn yfir isnum á norðurheimsskautinu í siunar.
„Skjöl brezku utanríkismál-
anna“, sem kom út í London
fyrir nokkrum dögúm. í þessu
síðasta bindi er fjallað um ut-
anríkismálin árið 1920,
'Brezki sendiherrann í Berlín,
Kilmarnock lávarður, segir í
skýrslu til brezka utanríkis-
ráðuneytisins og í skýrslu til
Curzon þáverandi utanrdkisráð-
herra, að afturhaldsöflin i
Þýzkalandi séu að vísu bjarg-
arlaus, en afturhaldsmenuirnir
telji sig þó eiga eftir að láta,
til sín taka. Þeir bíði aðeins
eftir tækifæri, og væru alveg
reiðubúnir að hjálpa æstustu
öfgamönnum til að skapa
glundroða með hryðiuverkum
og glæpum, ef það aðeins gæti
hjálpað þeim til að ná valda-
takmarki s'ínu.
Þáverandi foringi brezka
berforingjaráðsins, Wi'son. va--
aði brezku stjórnina einnÍT við
þetta sama ár. eftir að hann
hafði heimsótt Þýzkalaud. Þióð-
verjar væru reiðubúnir að trn
á eitthvað ofurmannlent skimð-
goð og dýrka hernaðarstefnuna.
S'iríð^glæpamenn
Kilmarnock sendiherra sagði
að ástandið hefði versnað við
það að Hindenburg hafi verið
á lista vesturveldanna yfir
stríðsglæpamenn, Þjóðverjar
hefðu almennt miklar mætur á
Hindenburg og væru æfir vegna
þess að hann hefði ver'.ð
ákærður fyrir stríðsglæpi.