Þjóðviljinn - 17.05.1960, Page 4

4) — ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 17, maí 1960
Borgari skrifar: .
Nýjestu
d
Hr. ritstjóri.
Tíminn líður og er óstöðv-
andi. Menn átta sig ekki alltaf
á því hversu hraðinn er mik-
ill, enda hafa velflestir um nóg
annað að hugsa en skrifa
blaðagreinar.
Ég hef skrifað blaði yðar
margoft um lögregluna, og þó
sérstaklega um hið veigamikla
starf lögreglustjóra, sem virðist
nú vera að renna út í sandinn,
þrátt fyrir öll hans siðferðis-
vottorð og hyllingar Vísis og'
Morgunblaðsins.
Ég læt mig það að svo stöddu
einu gilda þótt lögreglustjóri
telji mig vera annan mann en
ég er og læt hann bera ábyrgð
á því hvort hann kennir ein-
hverjum mín skrif.
SKIPAÚTGCRO
RIKISINS j
vestur um land til Isafjarðar
20. þ.m. Tekið á móti flutningi
í dag til Ólafsvíkur, Grundar-
fjarðar, Stykkishólms, Flat-
eyjar, Patreksfjarðar, Tálkna-
fjarðar, Bíldudals, Þingeyrar,
Flateyrar, Súgandafjarðar og
Isafjarðar. Farseðlar seldir á
fimmtudag.
Esja
austur um land í hringferð
hinn 21 þ..m. Tekið á móti
flutningi 'í dag og árdegis á
morgun til Fáskrúðsfjarðar,
Reyðarfjarðar, Eskifjarðar,
Norðfjarðar, Seyðisfjarðar,
Þórshafnar, Raufarhafnar,
'Kópaskers og Húsavíkur. Far-
seðlar seldir á fimmtudag.

Alltaf eru sí og æ að gerast
hneyksli innan okka.r litla hers,
og er skemmst að minnast
morðhótana, smygls, valdníðslu
og fleiri furðulegra atburða
innan hins stjórnlausa hers.
Einn af meðlimum götulög-
reglunnar, sem var á hinum
fræga lokaða fundi í stjórnar-
ráðinu með Sigurjóni Ingasyni,
var fundinn sekur fyrir nokkr-
um dögum. Var þessi lögreglu-
maður á miðavakt í einu sam-
komuhúsi bæjarins og átti auð-
vitað að sjá um að allt færi
fram samkvæmt settum regl-
um, en kl. hálf eitt um nóttina
bauð hann fjórtán gestum, sem
stóðu utan dyra, inn á dans-
leikinn. Gestirnir greiddu
manni þessum venjulegan inn-
gangseyri, og hann mun hafa
haft góðar tekjur það kvöldið.
Lögreglumaðurinn var þó ekki
nógu varkár, þar sem tveir aðr-
ir lögreglumenn stóðu hann að
verki og kærðu ósómann. En
eftir því sem ég bezt veit var
lítið eða ekkert gert í máli
þessu, enda var hér um ,,stjórn-
arráðslögreglumann“ að ræða.
Annað hneyksli hefur undan-
farið spurzt manna á meðal og
á ekki síður erindi til almenn-
ings. Einn laganna vörður var
sendur til Vestmannaeyja til
löggæzlu. Ekki tókst þó betur
til en svo að það varð fljótlega
.að senda hann aftur til föður-
húsanna, þar sem hann var of-
urölvi meðan hann dvaldist í
Eyjum. Heyrzt hefur að Ólafur
Jónsson fulltrúi lögreglustjóra
hafi mikið dálæti á manni
þessum.
Það er nú augljóst að við
Reykvíkingar getum ekki leng-
ur unað við ófremdarástanöið á
stjórn lögreglunnar, og krefj-
umst við gagngerðra breytinga
til batnaðar. Lögreglustjóri
sýnir það nú orðið daglega að
hann er ekki starfi sínu vax-
inn, og það bitnar ekki lengur
á Reykvíkingum einum eins og
sending'in til Eyja sýnir.
Borgari.
Lengst til vins'tri er Jón Teitsson á Létti, 18 vetra, sem varð stigahæstur í keppnínni pratt a
fyrir aldurinn. Fremsú til liægri er Si.gurður Ólafsson á Glettu sinni, sem orðin er 21 vetr- H
ar. Aftar sést Björn Gunnlaugsson (no. 94) á Skvettu sem varð stógaha. (Ljósm. A. K.). |
Yfir 130 gœðingar tóku þáttf
nmmm^mmmammmmm^mmmmmmmmmmmmmmmmm^^mm^^m^mmam H
^* ' * "ks : I
__ m
Á simnudaginn fór fram
á skeiðvellinum við Elliða-
ár góðhestakeppni og sýn-
ing, sem Hestamannafélagið
Fákur gekkst fyrir. Voru
það konur innan félagsins,
Axel Eyjólfsson á Hólablesa,
13 vetra. (Ljósmynd Þjóðv.
A. K).
er stóðu fyrir þessari keppni
til ágóða fyrir félagið. Und-
anfarin ár hefur félagið
efnt til góðhestakeppni í
sambandi við kappreiðar
þess, en þessi keppni er
hin fyrsta sinnar tegundar
sem félagið efnir til, því að
þetta var firmakeppni og
drógu þátttökufirmum um
'gæðingana. Tóku yfir 130
firmu þátt í keppninni.
Hestamennirnir komu sam-
an inn við Árbæ og riðu
þaðan fylktu iiði á skeið-
völlinn, en þar hófst keppn-
in kl. 4. Veður var ekki sem
hagstæðast, allhvasst og
nokkurt moldrok, og voru
áhorfendur færri fyrir vik-
ið en ella hefði orðið. Dóm-
nefndin, sem dæmdi um
gæðingana var skipuð þrem
mönnum, þeim Gunnari
Bjarnasyni, Boga Eggerts-
svni og Birgi Kristjánssyni.
★-------
Urslit í keppninni urðu
þau, að fyrst.u vérðlaun
hlaut Byegiugafélagið Goði,
hestur Léttir, eigandi og
knapi Jón Teitsson. Önnur a
verðlaun hlaut Heildverzlun H
Björgvins 'Schram, hestur §
Lýsingur, eigandi Ásgerður J
Einarsdóttir, knapi Matthías ■
Matthíasson. 3. verðlaun ■
hlaut Héðinn, hestur Svipur, «
eigahdi og knapi Friðjón h
Stephensen. Fjórðu verðlaun ®
hlaut Trésmíðaverkstæði H
Daða Guðmundssonar, hest- g
ur Gráni, eigandi og knapi ■
Hjörtur Sigurðsson. Fimmtu “
verðlaun hlaut Sveinabaka- ■
ríið, hestur IBlakkur, eigandi ■
Björgvin Schram, knapi Pét- ■
ur Ingjaldsson, Alls voru ■
veitt 11 verðlaun í keppn- h
inni. ■
Aðgangur að vellinum var ■
ókevpis en þar voru seldir ■
happdrættismiðar og var a
vinningurinn gæðingur. Dreg ga
ið verður 'í happdrættinu á H
annan í hvítasunnu, en þá
verða kappreiðar félagsins. ■
Ágóði af firmakeppninni ■
rennur til framkvæmda, sem h
gj
félagið er með á prjónun- gj
H
um.
■
H
■ ■ . . _. ■
(■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■RIHRHK:HHKBHD!BHHHHBh
iiiDiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiriiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiifi
• Leiðin til bættra
lífskjara
Þeir eu æðimargir hér á
landi, sem hafa að undan-
förnu verið að byggja yfir
sig og sína af litlum efnum.
Langfleatk- hafa orðið að
byggja húsin að meira eða
rninna leyti í skuld og hafa
þá orðið að taka lán með mis-
jöfnum kjörum. Bygginga-
sjóðir þeir, sem hagstæðust
lán veita, hafa hvergi nærri
haft yfir nægilegu fjármag.ú
að ráða til þess að geta ann-
að lánaþörfinni og fyrir þá
eök hafa mjög margir orðið
að sæta þeim kjörum að taka
önnur og miklu óhagstæðari
lán, svo sem víxla, a.m.k. til
bráðabirgða. Aðrir hafa
brugðið á það ráð að taka
lán í öðrum iánastofnunum,
svo sem sparisjóðum, er ekki
veita lán með fastbundnum
vöxtum. Sumir, er höfðu með
sér byggingarfélög, munu
jafnvel hafa tekið erlend lán
til húsa sinna. Fyrir alla
þessa menn hafa efnahagsað-
gerðir rikisstjórnarinnar að
undanförnu verið algert reið-
arslag. Þannig hefur gengis-
fellingin og vaxtahækkunin
komið niður á þessum mönn-
um alveg sérstaklega og
máttu þó fæstir þeirra við
óvæntum skellum, því að
segja má, að hverri krónu, sem
þeir afla, sé fyrirfram ráð-
stafað, og í áætlunum sínum
hafa þeir alls ekki gert
ráð fyrir því, að vaxtaafborg-
anir lána þeirra myndu
skyndilega stórhækka. Þess
hefði sannarlega mátt vænta,
að stjórnarherrarnir væru
ekki svo skyni skroppnir, að
þeir gerðu sér ekki ljóst,
hverjar afleiðingar efnahags-
ráðstafanirnar yrðu á fjárhag
og lífsaíkomu þessara manna
og reyndu að bæta þeim tjón-
ið, a.m.k. að einhverju leyti.
En hver hefur reyndin orð-
ið?
Fyrir nokkrum dögum var
rædd á alþingi fyrirspurn um
það, hverjar ráðstafanir
stjórnin hefði hugsað sér að
gera þeim til hjálpar, er tek-
ið hefðu lán í sparisjóðum til
húsbygginga og fengju nú
vextina allt í einu hækkaða
um 4% eða meir. Svarið var
stutt og laggott: Ekkert.
Greinilegra gat það varla ver-
ið. Stjórnin ætlar sem sé að
láta það alveg afskiptalaust,
þótt vaxtahækkunin verði til
þess ásamt fleiru, að þessir
menn rísi ekki lengur undir
afborgunum lána og skulda
og verði að selja húsin, sem
þeir með ærnu erfiði og mik-
illi sparsemi hafa verið að
berjast við að koma upp.
Sennilega er stjórnarherrun-
um líka ósárt um það, þótt
menn þessir missi hús sín
og þau lendi í höndum húsa-
braskara og afætanna, sem að
sjálfsögðu fylla flokk stjóm-
arliða. Til Jæss er sjálfsagt
leikurinn gerður.
Svipaða sögu mun víst
að segja um þá, sem dregizt
hafa áfram með mikil víxil-
lán hvílandi á húsum sínum.
Stjórnin mun að visu hafa
haft við orð að afla einhvers
fjár til þess að gera kleift
að 'breyta þessum víxillánum
í hagstæðari lán til lengri
tíma, en að venju hefur allt
orðið seinna með efndirnar
en loforðin, enda mjög á
huMu með, hvaðan það fé
ætti að koma. Það verður
víst margur húsbyggjandinn
að þreyja bæði þorrann og gó-
una áður en þau loforð verða
að fullu efnd. En nýjum og
hálffullgerðum húsum mun að
sjálfsögðu fjölga á markaði
braskaranna. Þannig virðist
leiðin til bættra lífskjara, sem
Sjálfstæðisflokkurinn lofaði að
vísa fólki liggja eftir þeim
undarlega vegi, að maður,
sem er nýbúinn að byggja
yfir sig neyðist til þess að
selja það auðugum fésýslu-
manni og taka síðan hluta
þess aftur á leigu við okur-
verði hjá braskaranum.