Þjóðviljinn - 04.11.1960, Blaðsíða 7

FÖstudagiir 1nóvcmbcr 1960 — ÞJÓÐVILJINN —

; .
;.;::.;:;:-X;x;
!;- I Morgunblaóin.ui-29.qkt.;;
s.l. stendur þetta:
* „Morgunbiaðið hcfur bcnt
á- aÓ- grunvallarskilyrði þess
að kjör geti hér batnáð jafnt
og þétt í framtíðinni' eins og
í nágrannalöndunum sé, að
hin nýja og frjálslynda efna-
hagsstefna fái að ríkja, svo
að framleiðsluafköst verði
fullnýtt og meira fé verði til
skipta milli landsbúa".
Hér ávísar Morgunblaðið
á eydda innstæðu, eða svikin
kosningaloforð. Eða læzt blað-
ið kannske ckki vita af því,
að „hin frjálslynda efnahags-
stefna", núverandi ríkisstjórn-
ar hefur stefnt atvinnuvegun-
um í beinan voða? Kveður svo
rammt að í þessu efni, að
ýmsir sterkustu atvinnurek-
endur telja útilokað að reka
: framleiðslutæki öðruvísi en
með stórtapi. Þessu veldur
_fyrst og fremst sá. aðbúnað-
_ur sem ríkisstjórni.i hefur
með „viðreisnar“ stefnu sinni
búið atvinnuvegunum. Geng-
isiækkunin, sem átti að bjarga
framleiðslu atvinnuveganna til
frambúðar, hefur ásamt okur-
vöxtum „viðreisnarinnar“
lagzt eins og dauð krumla
á allan atvinnurekstur og
aðrar framkvæmdir í land-
inu. Vegna ráðstafana ríkis-
stjórnarinnar hefur ný dýrtið-
aralda risið hærr?.. cn nokkru
sinni fvrr í þjáðfélaginu.
Þessi dýrtíðaralda skellur á
flestum heimilum og ógnar
afkomu allra launþega í land-
inu. Það þarf því ærna kok-
gqngilegpa,- iyríx. .'atvinnurek- ,
endur að láta:vinna yfirvinnu
með því að lækka kaupið fyr- \
ir - hana. Verkamenn vilja
selja vinnuafl sitt í átta
stundir á dag við því vérði, '
sem endast má þeim til líf-
vænlegra kjara. Að því
fengnu girnast þeir ekki yfir-
vinnu, en óski atvinnurekend-
ur eftir því eða telji það
nauðsynlegt að kaupa vinnu-
afl verkamanna lengur en
átta stundir á dag, þá verða
þeir eðlilega að sætta sig við :
tveggja ára skeið., Eftir
hverju eiga verkamenn að
bíða? Eiga þeir kannske að
bíða eftir' því, að samdrátt-
arstefna ríkisstjórnarinnar
váldi þeirri uppgjöf í atvinnu-
lífinu að ógnvaldur atvinnu-
leysisins leiki lausum hala
i þjóðfélaginu og skapi hung-
ursneyð ?
Nei, það er vissulega búið
að biða nógu lengi með að-
gerðir í kaupgjaldsmálunum.
Það er örugglega víst, að
skoðun flestra launþega hvar
inga og atvinnurckstrar -og af-
nema viðaukasöiuskattinn.
Þessar tillögur eru að því
leyti athyg!isverðar-> að .þær
fela í sér viðurkenningu á því,
að þessi tvö meginatriði í
stefnu núverandi ríkisstjórnar
valdi launþegum og atvinnu-
lífi landsmarina svo þungum
búsifjum að eigi vei-ði lengur
við unað.
En eru þessar tillögur fylg-
ismanna rikisstjórnarinnar
líklegar til framgangs og
lausnar á vandamálum laun-
verði ekki koniizt nemaiimeft
sivaxandi örbirgð og
og vandræðum launþegáiá
og minnltandi getu atvii
veganua að til að standá
undir eðlilegum lífsþörfum,
þjóðarinnar allrar.
Leiðin til varanlegra hags-
bóta liggur yfir gröf nú-"
verandi stjórnarstefnu ;'!
Þe'r sem glæptust til að
trúa því við síðustu Alþingis-
kosningar, að leiðin til bættra
lífskjara væri að kjósa Sjájf*
Óstjórnleg dýrtíð kaltar á hærra
kaup og breytta stjórnarsteínu
að greiða það þeim mun
hærra verði sem það er tor-
fengnara og gildir sú regla
raunar 'í flestum viðskiptum.
Launþegum sagt að bíða
meðan dýrtíðareldur brenn-
ir tekjur þeirra.
Afstaða stjórnarflokkanna
til hinnar vaxandi andúðar
almennings á neikvæðri við-
reisnarstefnu þeirra er næsta
furðuleg. Launþegum er sagt
að bíða á meðan eldur dýr-
tíðarinnar brennir upp laun
þeirra áður en fullnægt verði
í pólitískum flokki sem þeir
kunna að hafa verið, er sú,
að nú verði að búast vel og
skipulega til varnar því að
afkomu alþýðuheimilanna
verði stefnt í fullkomin voða.
Enda hefur reynslan af „við-
reisn“ ríkisstjómarinnar orð-
ið öllum launþegum þungbær-
ari og verri en spáð var af
þeim, er verst spáðu fyrir
aðgerðum hennar í upphafi.
Stjómársinnar viðurkenna
bölvun viðreisnarinnar
Við umræður um kaup-
þeganna fyrir milligöngu rik-
isstjórnar, sem stærir sig af
háum vöxtum og söluskatti
og telur hvortveggja til
skrautfjaðra „viðreisnarstefn-
unnar“ ? -
Gætum betur að því. Á
sama tíma og þessir fulltrúar
bera fram slíka tillögu í Al-
þýðusambarilsstjórn eru
flokksbræður þeirra á Alþingi,
cg meira segja einn af sjálf-
um tillögumönnunum, að sam-
þykkja endurný'un sö’.u-
skattsins og vsrja með mikl-
um fyrirgangi blessun okur-
stæðisflokkinn, mættu nu,
sárri reyns’u ríkari en þá,
umsemja þotta kjörorð nú
og segja: Leiðin til bættra
lífskjara liggur yfir gröf nú-
verandi ríkisstjórnar.
Enda mun það mála sanií*
ast, að varanlegar kjarabæb
ur fær þjóðin ekki meðan svo
er búið að athafnamöguleik-
um hennar, sem nú er. Eða
hver getur verið bjartsýnn
í þeim efnum, þegar ungum
möniuim er gert ókleift að
hefja búrekstur í sveit, gaml-
ir bændur flosna upp af jörð-
um sínum cg gamalgrónir út-
Heilúalablaðið afhjúpar fávizku sína í verkaiiýðsmálum annaó en hruií og vandræði,
“ “ beinlínis vegna öfugþróunái
hreysti til að mæta eðlileg-
um og óumflýjanlegum kaup-
kre.fum.verkafólks með því að
bjóða því að njóta ávaxtanna
af framhaldandi viðreisnar-
stefnu rfkisstjórnarinnar,
þeirri stefnu sem öllu öðru
framar er einmitt orsök þess,
að kröfur um hærri laun eru
alveg óumflýjanlegar.
Stofna Morgunblaðsins er
fyrir löngu vegin og
léttvæ.g íundin.
Stefna Morgunblaðsiris í
málefnum launþega hefur
aldrei notið virðingar né á-
lits meðal þeirra, enda hefur
hún tíðast mótazt af fjand-
skap og alltaf tregðu til að
leysa vandamál vinnandi
fólks. í stefnuyfirlýsingu
Morgunblaðsins 29. okt. s.l.
gætir líka mikillar vanþekk-
ingar á aðstöðu og óskum
launbega. Þar er lagt til, að
'eftírvínnU. 0g- næturvinnuálag
verði lækkað gegn því að dag-
vinnukfmn hæ'kki nokkuð að
undangengiimi i.ítarlegri ranu-
sókn á bví hvort atvinnuveg-
irnir i'as'u staðlð undir þessu.
— Hér er því fyrst að svara
að bað eru atvinnurekendur
en ekkí verkamenn, sem ráða
þv'í í revnd, hvort yfirvinna
er unuin eða ekki. Því minni
munnr. sem er á dagvinnu-
kauui og yfirvirnukaupi eru
líkurrar meiri fyrir því. að
atvirmurekendur láti vinna
yfinyinnu. En nú stefna laun-
þegar vfirleitt að því að af-
nemá aUa y.firvinnu með því
að gem kröfur til lífvæntogra
launa fvrir átta stunda vinnu-
idag. Það er þvi ekki stefna
verkamanna að gera það að-
brýnustu lífsþörfum; og Iaun-
þegar hafa sannarlega beðið.
Það eru nú nær því tvö ár
liðin síðan laun verkafólks
voru beinlínis lækkuð svo að
tímakaup verkamanna er nú
kr. 1.18 lægra á 'kl.st. en það
var 1. okt. 1958 og kr. 3.19
frá því 1. des. s.á.
Á sama tíma hafa neyzlu-
vörur hækkað stórkostlega í
mörgum tilfellum um 60%—
80% og sumar jafnvel meira.
Og enn er ekkert lát á verð-
hækkunum, þótt kaupið hafi
lækkað og staðið í stað um
gjaldsmálin í Alþýðusam-
bandsstjórn fyrir skömmu
ha.fa fulltrúar stjórnarflokk-
anna 'komizt í nokkurn vanda.
Þar eru þeim ónýt öll rök
gegn nauðsyn bættra lifskjara
launþega. En til þess að hafa
ekki samf'ot með meginfylk-
ingu launþega sveipa þeir um
s:g fölskum hjúpi og koma
fram með tillögur um viðræð-
ur við ríkisstjórnina um það,
að hún góðfúslega svipti „við-
reisn“ sína tveimur megin
stoðum, með því að lækka
vexti á lánum til húsbvgg-
vaxtanna eins og önnur atriði
„viðreisnar“-stefnunnar.
Þegar þessa er gætt verða
tillögur fylgismanna ríkis-
stjórnarinnar í Alþýðusam-
bandinu ekki skoðaðar öðru-
vísi en sem óvandaðar hræsn-
istillögur. Hiit upplýía þær
engu að síður, að þær skoð"
anir gerast nú æ ágengari,
jafnvel meðal fylgismanna
ríkisstjómarinnar, að megin-
atriði hinnar háðslegu „við-
reisnar“stefnu séu þeir böl-
valdar í athafnalífi lands-
Tv>‘>’’ÚO 0/1 |l '*Ó
er hin óþokkasæla afturhalds-
stefna ríkisstjórnarinnar leið1
ir af sér?
Enerit vald og annarleg
sjónarmið virðast villa una
fyrir ríkisstjórninni
Augljóst virðist vera að uria
ríkisstjórnina sé villt af er-
lendu valdi í fleiri málum érii
landhelgismálinu. Hún er þvi
rammvillt í störfum sínuin
og sér hvergi til íslenzlcrá
kennileita í helztu þjóðmál-
um. Hún hefur með sífelldum
utanstefnum og námskeiðum

Keynsla síðustu tveggja ára sýnir að ekkert er hæft í að dýrtíð og erfiðleikar aíviniiuvegaiina stafi af of liáu kaupgjaldi.
Kíkisstjórnir Alþýðuílokksins og Sjálfstæðisflokksins hafa hvað eftir annað Iækkað kaupgreiðslur með lagasetningu, cn
aldrei hefur dýrtíðin aukizt hraðar en á þessu tímahili.