Þjóðviljinn - 01.07.1961, Blaðsíða 7

6) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 1. júlí 1961 -------------------
þlðÐVILIINN |
Útgefandl: Samelningarflokkur alþýðu — , Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar: ==
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Guðmundsson. — ==
FréttaritstJórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir ==
Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19. ==
Bími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 45 á mán. — Lausasöluverö kr. 3.00. rr=
Prentsmið.ia Þióðvilians h.f. =
ll!l!Illlllllllllillllllllllllll[llllllllll!!llllll![!i1lllllll[ij]||||||[!lll!llll!!!!IIH |
Tafarlausa samninga við |
félögin tíu |
'17'erkfalli Dagsbrúnarmanna er lokið með sigri. En áfram WM
halda verkföll 3000 launþega í Reykjavík. Vörubílstjór- §§§§
ar, járniðnaðarmenn, blikksmiðir, skipasmiðir, bifvéla- §§§
virkjar, trésmiðir, málarar, múrarar, pípulagningamenn.
rafvirkjar, engin þessara vinnustétta hefur enn feng- |s
ið nokkra leiðréttingu mála sinna. Þær standa enn
i harðri verkfallsbaráttu og er eðlilegt að athygli al-
mennings beinist nú meir að þessum þætti hinnar miklu §§§§
verkfallsöldu. í meir en tvö ár hafði verkalýðshreyfing lands- §H
ins látið yfir sig ganga kjaraskerðingar og dýrtíðarflóð, skipu- S
lagt af núverandi stjórnarflokkum, Sjálfstæðisflokknum og §§E
Alþýðuflokknum, án þess að hefjast handa um mótaðgerðir. 1§§
Þegar þær hófÖst að marki í byrjun þessa árs var öllum §^
orðið ljóst að verkalýðshreyfingin gat ekki lengur setið ^
aðgerðarlaus. Verkföllin voru því eins og jafnan áður und- §§S
anfarna áratugi varnaraðgerðir verkalýðshreyfingarinnar, til §§§§
þess gerð að vega upp verðhækkanir og tilfinnanlega kjara- §||
skerðingu. Þeim mun fáránlegra er að heyra nú eins og S
raunar jafnan áður áróðurssöftginn að allt verðlag verði |§§
nú að hækka vegna þess að verkamenn og aðrir launþeg- §§§
ar rétti hlut sinn, nái aftur nokkru af því sem af þeim var ='
tekið vegna stjórnarathafna og stjórnarstefnu Sjálfstæðis- j^í
flokksins og Alþýðuflokksins §s=
Cama afturhaldsklíka Vinnuveitendasambandsins sem reyndi =5
^ að brjóta Dagsbrún á bak aftur í mánaðarverkfalli og §§s
sneri því upp í ósvífnar tilraunir til íhlutunar og yfirráða 1H
um innri mál verkalýðsfélaganna, hefur einnig hindrað mán- §§§
uðum saman að samið væri við iðnaðarmannafélögin og |§§
þau félög önnur sem nú eiga í verkfalli. Það hefur ekki s§§
heldur vantað að þeim væri sýnd sama ósvífnin og hrokinn, §§§!
sem DagsbrúnarmÖnnum og verkamannafélögpnum hvarvetna §§§§
á landinu var svarað með í byrjun verkfallsins. í afturhalds-
blöðunum hefur hvað eftir annað verið tæpt á því að réttast s|
væri að ,,skilja þessi félög eftir“, láta þau þreytast í löngu §§§
verkfalli eftir að samið væri við verkamenn. Þannig var ==j
líka hugmyndin að fara með Dagsbrún, einangra hana og sjs
þreyta Dagsbrúnarmenn. Sú áætlun tókst ekki og hugmynd |§§§
afturhaldsins að svína á félögunum, sem nú eru eftir, mun j§§§
heldur ekki takast. eM
Pn það sýnir vinnubrögð vinnukaupenda gagnvart kjara- =
bótakröfum iðnaðarmanna að tvö félaganna sem nú eiga §§!§
í verkfalli, svo tekin séu dæmi, sendu kröfur sínar og til- s§
mæli um samningaviðræður fyrir sex og átta mánuðum. Fé- 1=
lag járniðnaðarmanna sendi þannig kröfur sínar 8. nóvem-
ber 1960 og Trésmiðafélag Reykjavíkur um miðjan janúar. |§§
Enda þótt félögin ítrekuðu ósk um samningaviðræður höfðu §§§
vinnukaupendur ekki tíma til að ræða við Trésmiðafélagið §i§
fyrr en þrem mánuðum eftir að þeir fengu kröfur félagSins ==
í hendur. Og á sex mánuðum eftir að Félag járniðnaðarmanna §§§§
hafði sent sínar krö.fur, gáfu vinnukaupendur sér tóm til j§j§
að halda þrjá samningafundi með járnsmiðum! Þannig fram- j=
koma gagnvart verkalýðsfélögunum sýnir glöggt hvað hér =M
er að gerast. í gegndarlausum hroka og trausti á afturhalds- §§§
rikisstjórn er komið fram af slíkri tregðu til heiðarlegra jsi
samninga, að vegna hennar fellur á vinnukaupendur öll á- §§§
byrgð af hinum mikla og óeðlilega drætti á samningum.
Jafnframt er haldið uppi linnulausum áróðri gegn kjara- §§=
bótum iðnaðarmanna. Það er ekki nema við hátíðleg =^
tækifæri að haldnar eru fagrar ræður um að ekkert nútima- §S
þjóðfélag standist, nema það eigi færa og vel menntaða stétt §§§§
iðnaðarmanna og tæknimenntaðra manna- á öllum sviðum. 5Í
Og ,,óhófslaun“ þeirra iðnaðarmanna, sem í áðurnefndum fé- §j§§
lögum eru, má marka af því að vikukaup járnsmiða er nú =§§
1163,75 kr, og trésmiða 1109,00 kr. Getur hver maður gert §||
upp við sig hvort auðvelt muni að lifa af slikum vikulaun- js§
um, og hvort nútímaþjóðfélag hafi efni á að launa þannig =|1
íaglærða iðnaðarmenn. — s. Hf
Ofstæki gengislækkmarmanm er mesti voð-
r
inn, sem nú vofir yfir efnahag ISLANBS
Calæírastef-na Gunnars Tliar og Gndnmndar 1. leiðir þjódina í öngþveiti
Gunnar Thoroddsen, sem eins og stendur, er fjármála-
ráðherra, liei'ur heimtað gengislækkun í Vísi. Hefði einhver
fjármálaráðlierra erlendis dirfzt að mæl.a með s\ona aðgerð
opinberlega, hefði lian.n verið samdægurs rekinn úr ríkis-
stjórn með svívirðu fyrir iausmælgi — og máski íyrir asna,-
skap. En í því eymdarástandi sem ríkisstjórnarsamsteypan
hefur Ieitt yfir Island, virðist amerískum leppum allt leyfilegt.
Allir, sem eitthvnð fylgjast
með fjármálum, vita að engin
þörf er á verðbólgu eða geng-
islækkuo, ef eitthvert örlítið
vit væri á yfirstjórninni á
efnahags- og fjármálum Is-
lands. Með því að draga veru-
lega úr vaxtabyrðinni, skipu-
leggja atvinnu- og verzlúnar-
reksturinn af viti, auka fram-
leiðsluna og fullvima hana,
spara verulega 'i í íkis og þjóð-
arbúskapnum og gerbreyta um
f járfest'ngarstefnu með því að
taka upp áætlunarbúskap, er
ekki aðeins hægt að standa
undir kauphækkununum án
verobólgu, heldur bæta og
lífskjörin í sífellu ár frá ári.
En það er ekki neitt sl'íkt,
sem vakir fyrir þeirri ofstæk-
isklíku, sem nú ræður ferðinni.
Húri er að hugsa um að koma
á hér á landi auðvaldskerfi að
amerískri fyrirmynd:
nokkur stórgróðafélög eiga
að söl.sa undir sig ofsagróða
úr atvinnulífinu á kostnað
illa Iaunaðs verkalýðs.
Til þess að skapa þetta á-
stand vill þessi kh’ka, undir
forystu Gunnars Thor. og
Guðmundar I., koma efnahag
Islands 'i kaldakol, stcðva all-
mörg atvinnufyrirtæk’ og gera
þau gjaldþrota, Iækka laun
verkalýðsins, þó það þýði
margra mánaða vinnustöðvun,
og reita almenning inn að
skinninu með okurvöxtum og
lámbanni. Þegar búið sé þann-
ig að skapa kreppuástand á
Islandi meðan aðrar þjóðir
búa við velt;frgmleiðslu,
eiga nokkrir voldugir auð-
hringar innan lands og
utan að sölsa undir sig at-
vinnutækin og skapa sér ehia-
hagslegt alræði á grundvelli
fátæktar almemings og
kreppu þjóðfélagsins. Til þess
að fi-amkvæma þessa þokka-
legu pólitík hafa Jiessir herr-
ar svo ráð sérfræðinga, sem
einblína á Ameríku og at-
vinnuleysið þar, en skilja ekk-
ert í 'íslenzku þjóðfélagi, enda
gefast ráð þeirra eftir því.
Nú hefur verkalýðurinn
sagt við þessa ráðherra, sem
gerigið hafa rænandi og rupl-
andi um tekjur og eigrár al-
mennings í tvö á.r: Nú er nóg
komið, mínir herrar! Nú
farið þ?ð að .skila ránsfengn-
um til baka!
Þá ærast glæframennirnir
og í Vísi hrópar Gunnar
Thor.: Ég heimta að fá að
stela meiru, — ég vil .gergis-
lækkun strax.
Það er ekki liægt fjTÍr þjóð-
ina að þola þessa menn við
völd stundinni lengur.
Fjármála,ráðherrar eru sett-
ir til þess -að gæta gengis
þjóðmyntarinnar, varðveiía
þjóðarbúskapinn og ríkissjóð-
in.n fyrir áföllum, — en ekki
til þess að baka þjóðinni stór-
fellt tjón, eins og vitað er að
ríkissjóður og allur þjóðarbú-
skapur vor bíður við liverja
gengislækkun.
Sl'ik skrif sem Gunnar Thor.
og slík stefna, sem hann og
Guðmundur I. hafa gerzt að-
alfoimælendur fyrir, er mesta
hættan sem nú vofir yfir efna-
hag Islands. Það er hámark
ábyrgðarleysis, sem þessir
menm gera sig seka um, —
raunverulegir fjái-glæfrar,
framdir í þjcnustu nokkurra
auðmanna, er græða vilja á
því að skapa neyð á Islandi.
Það verður að liindra þessa
f járglæfrastefnu ofstækis-
manna auðvaldsins. ÖIl heil-
brigð öfl í þjóðfélaginu, — í
fyrsta lagi verkalýðs- og sam-
vinnuhreyfingin,, en einnig a,U-
ir aðrir, hvar í stétt og flokki,
sem þeir standa er til ábyr.gð-
ar finna gagnvart afkomu al-
þýðu og þjóðarhag, — verða
að taka höndum s?,man til
þess að tryggja þær lifskjara-
bætur, sem alþýðan með fórn-
frekri baráttu og samheldni er
að tryggja sér, — og til þess
að koma í veg fyrir fjárglæfra
gengislækkunarlýðsins, — en
leiða þjóðfélagsþréimina úr
öngþveiti og kú.gun „viðreisn-
ar“-stjórnarinnar inn á braut-
ir framfara og öruggra sí-
batnandi lífskjara.
Gunnar Thoroddsen fjár-
iná'.aráðherra og Guðmundur
í. Guðmundsson utanríkisráð-
lierra hafa gei'zt aðalformæl-
endur stefnu, sem felur í sér
mestu hættuna, er nú vofir yf-
ir efnaliag íslands.
Ölð þcu öfl, sem finna til ábyrgiartilfinningar gagE-
wart velferð alþýðu og öryggi þjéðfélagsins, þurfa að
sameinast gegn þessum fjárglæframönnum, sem reka
erindi átlends auðvalds
Laugardagur 1. júlí 1961 — ÞJÓÉVILJINN — (#
ISLENZK TUNGA !
Ritstjóri: Árni Böðvarsson.
151. þá.tur 1. júlí 1961 í
Útíendingar og íslenzk fræði
Við stæ'rum okkur af því
að tunga okkár sé ýmsum
öðrum merkilegra rannsókn-
arefni, enda er sannleikurinn
sá að góð þekking á íslenzku
er nauðsynleg hve'rjum þeim
sem vill vera hlutgsngur í
norrænni málfræði. Margir
útlendir fræðimsnn, sem hafa
tekið ástfóstri við íslenzka
tungu, hafa unnið þjóð okkar
hið mesla gagn. Meðal þeirra
var Daninn Rasmus Kristján
Rask, en hann var einn
þekktasti málfræðingur
danskur sem uppi hefur verið,
og rannsakaði önnur tungu-
mál en íslenzku, svo sem ind-
versk mál, grænlenzku, lapp-
nesku .finnsku o.fl. Islending-
ar minnast, hans samt ekki
fyrst og fremst vegna mál-
vísinda hans heldur sökum
þess að hann var einn helzti
hvatamaður að stofnun Hins
íslenzka bókmenntafélags
1816, en það var stofnað til
varnar og viðha.’ds íslenzkri
tungu, eflingar íslenzkum
bókmenntum og almennri
menntun í landinu. Sjálfur
var Rask fyrsti forseti Kaup-
mannahafnardeildar félgsins.
Margir ágætir erlendi'r
fræðimenn hafa síðan sinnt.
íslenzkum efnum, og skal
ekki einu sinni reynt að telja.
nöfn höfuðskörunganna, en.
í þeirra hópi hafa ýmsir
Þjóðverjar verið, svo sem
Andreas Heusler.
Á síðari áratugum hefur
mjög dregið ú'r þátttöku Þjóð-
verja á sviði norrænnar mál-
fræði. Þeir eiga þó nú nckkra.
mjög vel færa íslenzkufræð-
inga, svo sem Hans ' Kuhn,
Bruno K'ress og f'.eiri. Slíkir
menn stunda rannsóknir á
islenzkum efnum ekki vegna.
þess að þær gefi svo mikið
í aðra hönd, því að venjulega.
eru tekjur af þeim minni en
af rannsóknum í ýmsum öðr-
um greinum, heldur fást þeir
við þau efni sökum ástar á
viðfangsefninu, tryggðar við
það sem íslenzkt ie‘r. Sú
tryggð sem ýmsir útlendir
Framhald á 10. síðu.
Fögur orð á sjómannadaginn
sviknll Alþfðuilokkur á þingi
Jón Sigurösson heldur fyrir sjómönnum stéttarfé-
lagi þeirra með stuðningi afdankaðs landliðs og svíkst
aftan að þeim í hverri kjaradeilu. í þessari grein er sýnt
fram á hvernig orðagjálfur Jóns í Alþýðublaðinu sl. sjó-
mannadag stangast á við stáðreyndir um „forystu"
hans og einnig- um afstöðu Alþýðuflokksins til hags-
munamála sjómanna á alþingi.
Höíðar til fylgis frá
borgarastéttinni
Fráhvarf núverandi foringja
Alþýðuflokksins frá upphaf-
legri stefnu hefur valdið sí-
rénandi fylgi flokksins meðal
verkalýðsins, enda er það sem
óðast að hverfa, einkum úti
á landsbyggðinni og einskorð-
ast að mestu við takmarkað
svæði. Foringjar flokksins hafa
margir alveg ráðið við sig að
halda gangandi því hlutafélagi
þeirra, sem heldur nafni gamla
Alþýðuflokksins, með því að
höfða til fylgis frá borgara-
stéttinni.
Enn halda þá sumir Al-
þýðuflokksmenn, að hægt sé
að reka pólitík algerlega and-
snúna launþegum, en halda
samt trausti þeirra og stuðn-
' ingi með því einu að beita
blekkingum í málflutningi og
afbökun á staðreyndum ásamt
innantómri hræsni um góðan
hug Alþýðuflokksins til laun-
þega.
Þess vegna breiðir Alþýðu-
blaðið sig út á sjómannadag-
inn sl. með sérstakri útgáfu,
barmafuliri aí slepjulegri
hræsni um umhyggju Alþýðu-
flokksins fyrir sjómönnum. Jón
Sigurðsson skrifar grein i þessa
sérútgáfu Alþýðublaðsins, Jón
er sá kratanna, sem af mestri
áfergju nuddar sér utaní starf-
andi sjómenn á tyllidögum og
við kosningar, en heldur fyrir
þeim stéttarféiagi þeirra með
stuðningi afdankaðs landliðs og
svíkst aftan að þeim í hverri
kjaradeilu. í upphafi greinar
sinnar segir Jón: „Þann dag
(þ e. á sjómannadaginn) falla
mörg falleg orð í garð sjó-
mannastéttarinnar, þótt aíla
hina aðra daga ársins andi
frekar köldu í garð stéttarinn-
ar hjá alltof mörgum ráðandi
mönnum og þá sérstaklega,
þegar um kaup þeirra og kjör
er að ræða“.
Lífshætta á smá-
fleytum
Þetta eru orð að sönnu. Fyrri
staðhæfinguna um fögur orð
í garð sjómanna á sjómanna-
daginn sannar allt blaðið, sem
Jón birti grein sína í. Síðari
staðhæfinguna, um að alla
hina aðra daga ársins andi
frekar köldu í garð sjómanna
hjá alltof mörgum ráðamönn-
um, sannar svo sjálft þinglið
Alþýðuf'.okksins og íhaldsins
alla daga þingsins.
Þar er nærtækt dæmi eitt
þeirra mála, sem Jón Sigurðs-
son ræðir sérstaklega í grein
sinni, þ.e. líftrygging sjómanna.
Jón segir: „Eitt af því, sem fé-
lög sjómanna hafa unnið að
við samningana á undanförnr
um árum eru tryggingar. .
og síðan: ,,Við bátakiarasamn-
ingana í vetur fékkst þessi
trygging svo fyrir bátasjó-
raenn" (þ.e. 200.000 króna sér-
trygging við dauða eða örorku
auk venjulegra bóta frá ai-
mannatryggingunum, leturbr.
hér).
Hefun þessi trygging fengizt
fyrir bátasjómenn? Nei, því
miður er tilvera þessarar trygg-
ingar ekki öruggari en svo eða
víðtækari, að í rauninni haía
aðeins nokkur sjómannafélög á
stöku stað fengið þessa tr.ygg-
ingu og aðeins með uppsegj-
anlegum kjarasamningum, en
flestir bátasjómenn hafa ekki
þessa tryggingu og sjómenn á
trillubátum alls ekki, en um
lífshættu á þeim fleytuip er
auðvitað ein- grein í sérútgáfu
Alþýðublaðsins í samræmi við
fyrri staðhæfingu Jóns Sig-
Jón Sigurðsson
urðssonar um fögur orð í garð
sjómanna þennan dag.
Sjómenn snérust gegn
Jóni Sigurðssyni
En hvernig fengu þessi ein-
stöku sjómannafélög líftrygg-
inguna inn í kjarasamningana,
herra Jón Sigurðsson?
Þau fiengu hana í verkfalls-
baráttu einmitt með því að
hafna tillögu, sem Jón Sigurðs-
son barðist fyrir að samþykkt
yrði, en hafði ekki inni að
ha'.da neina líftryggingu.
Þetta er þáttur Jóns Sigurðs-
sonar í því baráttumáli sjó-
m.anna að fá líftryggingu og
hinn raunverulegi áhugi hans á
kjaramálum sjómanna, þegar
ekki er sjómannadagur.
Þegar sjómenn höfnuðu til-
lögunni sem Jón mælti með,
neituðu að gera samninga án
þess að fá líftrygggu, þá stóð
ekki á Alþýðuflokksmönnum að
kalla það skemmdarverk við
þjóðfélagið. Starfandi sjómenn
héldu samt ótrauðir áfram
verkfallsbaráttunni, þótt Jón
Sigurðsson léti sitt félag sker-
ast úr leik meðan sú barátta
stóð sem hæst, og þessi ein-
stöku félög fengu fram líftrygg-
ingu og náðu henni þar með
einnig fyrir félag Jóns Sig-
urðssonar.
Þessu máli, .líftryggingu fyr-
ir bátasjómenn var þó engan-
veginn borgið, þótt mikilvæg-
Um áfanga væri náð. í fyrsta
lagi tók líftryggingin ekki til
allra sjómannafélaga. í öðru
lagi taka engir samningar sjó-
mannafélaga til báta undir 12
tonnum að stærð. í þriðja lagi
var þessi áfangi, sem náðist,
ekki tryggari en svo, að hann
byggðist aðeins- á tímabundn-
um uppsegjanlegum kjarasamn-
ingum.
Á rúmhelgum degi
alþingis
Til þess að tryggja framgang
þessa réttlætismáls báru tveir
þingmenn Alþýðubandalagsins,
þeir Geir Gunnarsson og
Hannibal Valdimarsson, fram
á alþingi í vetur frumvarp til
laga um lögfestingu á 200.000
kr. líftryggingu fyrir alla sjó-
menn. Og hvernig brugðust
þeir við á rúmhelgum degi al-
þingis þingmenn Alþýðuflokks-
ins, sem gefur út sérútgáfu af
Alþýðublaðinu á sjómannadag-
inn?
Þingmern Alþýðuflokksins
snérust gegn tillögunni ásamt
þing'iði Sjá’fstæðisflokksins og
komu í veg fyrir. að hún yrði
afgreidd. Þar sönnuðu þeir
rækilega seinni staðhæfinguna
í upphafi greinar Jóns Sigurðs-
sonar um að það andi frekar
köldu í garð sjómannastéttar-
innar hjá alltof mörgum ráða-
mönnum, þegar ekki er sjó-
mannadagur.
Það er vægilega til orða tek-
ið. að með þessari baráttu Al-
þýðuflokksins gegn líftryggingu
fyrir alla sjómenn hafi andað
frekar köldu í garð sjómanna,
en sú framkoma er í samræmi
við allar aðgerðir flokksins að
undanförnu, og hún sýnir, að
öll hin fögru orð Jóns Sigurðs-
sonar og annarra foringja Al-
þýðuflokksins um umhyggju
þeirra fyrir sjómönnum eru
fals eitt og hræsni.
Hvers geta sjómenn
vænzt aí slíkri íorystu?
í annarri grein í sjómanna-
dagsútgáfu Alþýðublaðsins
segir svo: „Það er heídur ekki
langt síðan dánarbætur til sjó-
rnanna voru skammarlega lág-
ar og margir féllu óbættir hjá
garði“. Þarna er hrein og ótví-
ræð yfirlýsing frá Alþýðu-
flokknum um að dánarbætur
til sjómanna séu ekki lengur
skammarlega lágar. Nú sé al-
gjörlega séð fyrir tryggingum
sjómanna og þær nái til þeirra
allra!
Hvers geta sjómenn vænzt
af slíkum mönnum, sem eiga
að heita forystumenn sjó-
mannafélaga, en vita hreint
ekki neitt um helztu baráttu-
mál sjómannastéttarinnar? Vita
t.d. ekki að gagnvart fjölda
sjómanna er um alls engar sér-
stakar dánar- og slysabætur
að ræða fram yfir venjulegar
bætur almannatrygginganna.
Vita ekki hvílík fjarstæða er
að haida því fram, að ekki
falli margir sjómenn óbættir
enn. Á siðastliðinni vertíð fór-
ust margir sjómenn á opnum
bátum. Vill ekki Alþýðublaðið
og Jón Sigurðsson upplýsa,
hversu háar bætur koma til
aðstandenda þeirra, úr því að
Alþýðublaðið telur þær ekki
lengur ),skammarlega lágar"?
Eiga siómenn að endast
lengur en skrifstofu-
menn?
Þá minnist Jón Sigurðsson á
iífeyrissjóð togarasjómanna,
sem Einar Olgeirsson fékk lög-
festan á alþingi. Nú í vetur
kom í ljós, svo að ekki verður
um villzt, hver afstaða Alþýðu-
ílokksins er til þessa hags-
munamáls siómanna, síðan
ílokkurinn seldi íhaldinu end-
anlega sál sína.
Á síðasta þingi báru tveir
þingmenn Alþýðubandalagsins,
þeir Geir Gunnarsson og Gunn-
ar Jóhannsson, fram frumvarp
um lagfæringu á lífeyrissjóði.
togarasjómanna í þá átt, >að
aldursmarkið, sem fyrstu
greiðslur úr sjóðnum eru mið-
aðar við, lækki úr 65 árum í
55 ár. Það er sanngirniskrafa
að togarasjómenn þurfi ekki
að vinna lengur fyrir lífeyris-
réttindum en opinberir starfs-
menn, þar sem sízt er við því
að búazt, að þeif endist leng-
ur við störf en skrifstofumenn,
það myndi Alþýðublaðið a.m.k.
skilja á sjómannadaginn. Auic
þess lögðu flutningsmenn tih
að grefðslur úr sjóðnum yrðu
hækkaðar til jafns við iifeyr-
issjóð opinberra starfsmanna.
Afstaða þingmanna Alþýð'u-
flokksins til þessa rétflætis-
máls var nákvæmlega hin sama
og til frumvarpsins um líi'-
tryggingu sjómanna, sem fyrr
er getið. Þeir sáu um það me<5
Sjálfstæðisfiokknum, að frum-
varpið var ekki afgreitt á þing-
inu.
Framhald á 10. siðu.