Þjóðviljinn - 09.12.1961, Qupperneq 10

2) — ÓSKASTUNÐ ... /
i > » ií-'
Koma þacr bm að húsdyruni og tala
ekki orð,
þar situr fólkið við todrykkjuborð.
I>ar situr fólkið <>? drekkur svo Riafct,
iiHistur situr afi með ;>a ' og hatt.
Innstur sVur afi or anar um sinn:
„Komdu sad. dóttir mín, veikomin
inn.
Sæl or Wessuð, dót.tir min, or sittu
hjá mér.
t’pi>i er nú teið, or bágiegá fer.
Uppi er nú teið, en ráó er við því:
J£g skal láta lúta það aftur á ný.
Eg skal Játa hita það heizt vegna þin.
heilsaðu öiiu fóikinu, kindin nún.
Heiisaðu öllú fólkiiiu og gerðu það nti;
rétt.“
Kjssir liún á Jiönd sína og þá er
hún nett.
Kyssir hún á hönd sína og héilsar án
'! móðs,
aliir í húsinu óska henni góðs.
Allir í húsinu þegar í fj‘að
taka tii að gleðja hana, og satt er
það;
taka til að gleðja Iiana. Oanga þá irui
Guðný og Kósa með teketilinn.
Gruðný og Rósa með glóðarker
anzar hann afi:. ,,Xú Ukar mér.“
Anzar hann afi við eldra. Jón þá:
„Sœktu fram boUana og skenktu
þa r á .
Sækíu fram bollana, en gáðu að því:
Sparaðu ekki sjkrið að hneppaþajrí
Sparaðu ekki sykrið, því það hef ég
, tU, —
alit vil ég gera Guðrúnn i vil.
Allt vil ég gera fjTÍr það fljóð.
liangar þig ekki I sírópið, dóttir
góð?
Eangar þig ekki í sirópið?“ afi kvað.
„Æ-jú. dálndi þykir þér ]iað.
Æ-jú, dáindi þj'kir þér te.
Má ég hjóða nijólkina?“ — ,,Meir
■ , - en svo sé“.
„MÚ é;c.hjóða mjólkina? Bíddu þá við,
ssektu fram rjóhia ' trogs-knrnið.
Sad-.'íu fram rjóma, Vílborg, íyrst,
Viertu ekki leugi, því stúlkan er þyrst.
Vertu ekki lengi, því nú liggur á.“
Jón fer að skenkja á boUana þá.
Jón fer að skenkja — ekki er það
spé —
sírópið, mjólkina, sýpur hún á.
„Sætt mun það vera, smakkið þið á.“
Sfett mun það vera; sj'pur af Ij’St,
þángað til ketiUinn allt hefur misst.
hangað til ketillinn þurr er í grunn
þakkár liún fjTÍr með liéiidi óg
munn.
hakkar hún fjrir og ]>ykist nú hress.
„Sittu nokkru lengur, til samJaitis,
Slítu nokkuð lengur, sú er nún bón.“
l>á kaliar afi á j-ngra Jón.
Iá kaiJar afi á yngra Jón til sín:
„Sarktu ofaní kjailara messuvín.
Saektu ofaaí kjaliara messuvin og
mjöð.
Við skuium veita henni, svo hún
verði glöð.
Yið skúlum veita lvennj vel um stund.“
Jón kemur bráðum á föður síns fund.
Jón kemur bráðum með breiuúvínsglas.
jÞr.'fiir haiui stáupið, og ei er það
mas:
Prífur liann staupið og steypir þar á;
t i! er henni drulíkið, og teygar hún -
Þ=>-
Til er lienni drukkið ýmisiegt. öl,
giösin og skáiarnar skerða heiinar
böl.
Glösin og skáiarnar ganga nm kring.
Gaman er að koma á svoddan þing.
Gaman er að koma, ]>ar Guðný ber
ljósið í húsið þá liúma fer. -
hjósið í húsinu logar svo glatt,
amma gefur brauðið, og er það stv'.t.
Amma gefur brauðið og ostinn við.
Margrét fer að sltemmta að söng-
mánnasið.
Margrét l'er aö skemmta, um það er
henni sýnt,
]>á kemur Markús og dans.ar svo
fínt.
i>á kemur Markús í máldrjkkjulok,
leikur hann fyrir með latínuspmk.
Leikur hann fjrir með lyst.ugt þel.
I.jóðin eru ]>rotin, og liíðu vel!
ÓSKASTUND—.,(3
HELLISFJARÐARFERÐIN
Það var sól og sumar. |-
Ég sat á tröppunum í
Svalbarði og sleikti sól-
skinið.
„Cli, Óli“, var kalláð,
,.við erum búnir að íá
bátinn hans Sissa.“
Ég fytti mér niður
tröupurnar og niður á
brvggiu. !t>ar biðum við
eft.i,- Fihnt, en hað er
frmndi minn og á heima
á ísafirði. Loks vöru all-
ir kómhir.
..T <>vsa“ hrópuðu allir
í kór. Það var leyst í
snáíri iw við sigldum úr
höfn. Sólin glampaði á
sióm'n. 'Ráturinn skreið
hnntt. Nú líkaði okkur
lifið. Við stóðum flestir
frammí og horfðum ým-
ist niður í sjóinn eða á
land.
A1vt í ei"u tók báturinn.
bevsiu. Ég leit áftur.
AUi stóð við stvrið. Nú
varð f.’ör. við þutum aft-
Ur i stvrishús og tróð-
umst að stvrinu. AUir
vildu stvra. Skekta hékk
við borðstokkinn. Strák-
pmir vildu ólmir fara út
í hana. en há kom dálít-
ið fvrir. Við vorum komn-
ir út fvrir Uxavogstansa
þeear Stefán áepir umv
er . hvalur
SIRKÚS-PÉTUR
Sirkús-
áfram <
„Ertu vitlaus maður“,
segir Alli.
,;Jú. drengur, þetta er
kolsvart skrímsli“.
Við urðum smeykir. en
svo skellihlógu allir, þvi
að þetta var bara plal.
Ég stóð við lúkarsopið.
Allt í einu varð mér heitt
á þakinu. Mér dauðbrá.
Var kviknað í eða hvað?
Ég gæeðist inn. Nei, Sissi
var þá bara að sjóða
kaffi.
Nú datt qkkur í hug að
venda til Hellisfjarðar,
Og þarna blasti fiörður-
inn við okkur. Sissi stýrði
inn fiörðinn. Fjöllin eru
allt öðruvísi að sunnan
en norðan. Eitt hús sá-
um við, en þar býr eng-
inn. Ekkj' varð af land-
göngu. Við. kærðúm okk-
úr ekkert um það: Við
vórum. orðnir leiéir á
lándverunni. Við héldum
út flóánn og stefndum á
Hom. Þegar við nálguð-
umst Ráuðubiörg sagði
pinhver: ,.Af hverju
glampar svona á fjöllin?“
Enginn var svo vitur að
hann gæti svarað því. Nú
voru trillurnar að koma.
pð. Þá'dátt okkur í hug
að renna. Engihrí ' fékk
neitt, • nema Finnur
t'ræhdi. en hann hafði oft
veitt'ýsilung.
Nú v»r farið að hugsa
til. þeimferðar, endá.vor-
um við búnir að vera
lengi. ■;
Á ’ heimleiðinni gerðist
ekkeyt sögu’egt, Þegar að
land'i kom þökkuðum við
Sisp-a fyrir skemmtÚega
ferð. Og svo. er sagán
11 ára,
HORNBJARG •••■ .Þessi,
mynd áf Hqrhlijhrgi er.
eí'tir Harafd Öskarsspn,.
Iþróttir
Vinnaþræ'kúiiin
Framhald af 7. síöu.
sem hvatning. til þess aö halda
* launum niðri. Mík>u algengara
ar það áreiðanlega en menn al-
mennt gera sér grein fyrir, aö
menn bíði varanlegt heílsutjón
og stytti starfsævi sína stór-
kostlega m.eö því aö ganga
fram af sér viö vinnu. Einnig
þar er því um hreint íjárhass-
atriði að ræöa, þó ekki séu tek-
in . til greina hau mannlegu
verðmæti, sem fara forgörðujm.
Það er heldur naumast tilvil.i-
un. að meðálaldur daglauna-
mann mun vera styitri en
í’estra annarra starfsstétta.
Mikilvægara en aht það, sem
beint verður til fj".r metiö. er
þó sú staðreynd. að þeir. sem
búa við óhófleea langan vínnu-
da.g, neyðast til bess að afsaia
sér- eðlilegri og nauðsvnlegri
þátttöku í menningar- og fé-
lágslífi, jafnvel að verulegu-
levti eð’ilegu fjðlskyldulífi.
Þeir verða að eefa stritinu einu
allt starfsbreik s.ítt o.g nær a11-
an sinn tíma, sem heir ekki
• þarfnast til svefns, og er þö
oft og iðulega einnig á hann
tíma gengið, jafnvel mánuðum
og úrum saman. Þess eru jafn-
vel dæmi, að börn innan ferm-
ingaraldurs eru Játin vinna
meiri hluta sölarhríngs við erf-
iðisvinnu, samfellt í hei’ar ver-
tíðir, o.g m.á bá nærri fara um
þá ti.llitssemi. sem sýnd er
þeim sem fu.úþroska eru, varð-
andi vinnutíroann.
Ég held. að tæpast geti leik-
vafi iá, að öhæfilega la.ngur
vinnuq.agu.r sé mcnnwm jafn-
háskalc.gur bæði andíega ogMik-
amleaa vil ég segja, sem hæfi-
;j ■1 •': .' ' -
verður cð hverfa
leg vinna er hVerjum manm
uppspretta hreysti og hamingju,
ef rétt er á haldið. II—16
Stunda vinnudagur var . e.t.v.
i.U nauðsyn meðan ,við .úrðum
að sveitast blóðinu viö að erja
landið og afla sjávarfanga með
litlu íullkomnari tækjum en
forfeður okkar höfðu notazt við
aftur í áldir, en hann ætti áð
vera jafn fráleitur á okkar
dögum eins og framieiðslutæki
þeirra tíma. Það kann að vera
skoðun einhverra, að efnaleg
afkoma þjóðárinnar í held sé
enn mjög háð því, að íslenzkt
v.erkafólk vinni lengri. tíma á
devj hverjum en starfsbræður
þesu í öðrum löndum. Og' ekki
verður fyrir það synjað, að í
sérstckum tilvikum, svo sem
miklum aflahrotum, geti mikil
verðmæti verið í húí'i. eí e'kki
er lögð nctt við dag við að
b.iarsá sjávarafla frá skernmd-
um. F,n þetta hagsar elcki þeirri
vissu. að sé langvarandi of-
revns^a l.ögð á merm, lætui'
vinnubrekið á sjá. Ahugi og
starfseleði slæv'st og afköst
minnka stórkostlega. Það eru
því meira en sterkar líkut' fyr-
ir hví. að sjaldnast svari. heiid-
arafó""st og verðmaetasköpun
til lengdar vinnutímans og
revní.st iafnvel í heihi roinni
beldur en við bæíöegan vinnu-
da.g, þrátt fyrir bær lVrnir í
mannlegum verðmætum sem
fírröar eru, cg þon renni því
ekki neinum stoðum undir
bætta afkoim. •. > . »• y ., . ••
Eins' 5og við 1 'fluthing-smehh'
víkium nánar að í ereinargerð-
rnéíT'þih'ssál.vkfii'riartiliögu okk-
niðurstöðu, að hinn langi vinnu-
dagur íslenzks verkafólks sé í
raun réttri ekki hagkvæmur at-
vinnuíífi okkar, þegar á ailt
er litið og þá ekki heldur þjóð-
félaginu í heild sinni og enn sízt
verkafólkinu sjálfu.
Það virðist því fullkomiega
ómáksins vért að kanna það
til þeirrar hlítar. sem unnt er,
hvort þessir aðilar allir gela
ekki 1‘undið sameiginlegan
grundvöll til þess að vinna á að
úrbótum á því ást.andi, sem nú
ríkir í þessum efnum, og ég
tel að sé til stórrar vansæmd-
ar f.vrir bjöðina alla, en okkar
tillaga gengur einmitt í þá
átt. Það getur tæpast verið til-
viljun einskær, að t.d. þær
jijóðir. sem búa við líkust at-
vinnuskilyröi og við, ekki síð-
ur en aðrar, hafa fyrir löngu
bætt sína vinnumenningu í
mik’u ríkara mælj en við, þótt
þær haíi ekki yfirleitt yfir
meiri tækni að ráða. Og að þar
hefur mótazt, jafnt hjá at-
vinnurekendum sem verkafólki.
fcrdæming á þeirri leið til að
m'ta framleiðslutækin. að leng.ja
almennan vinnudag, hvort sem
um er að ræða í bráð eða
lrngd.
Við hljótum einnig á næstu
tímum að lei<a til hess /ann-
arra cg hagkvæmari leiða, ef
vig k’ósum ekki að verða til
frsmbúðar að eins konar
heimsviðundri að bessu leyti.
Þir hljóta fyrst og fremst að |
koma ti) ereina bætt skipuiag
vinnubragða og atvinnurekstr-
ér vfirleitt. bætt rékstrarfyyir-
komulag og Skipulögð nýting
þess vinnuafls, sem við höfum
yfir að ráða.
Því fer að ví-su fjarri, að
við flutningsmenn þessarar til-
lögu teljum, að kosriing nefnd-
ar, til þess að framkvæma þær
athuganir. seiri tillaga okkar
gerir ráð fyrir. og til bess að
gera tlHögur til úrbóta, sé ein-
hver allsherjarlausn á' því
vandamáli. sem hér er um að
ræða. En hitt er von okkar,
að hún geti orðið til verulegs
gagns, og stuðlað að því, að
hagsmunasamtök verkafólks og
atvinnurekenda verði færari
eí'tir en áður að ná samkomu-
lagi um raunhæfar aðgerðir í
þá átt, að skapa hér á landi
vinnumenningu, sem verði
sambærileg við það, sem ger-
ist með öðrum menningarþjóð-
um.
Ég' iæt svo að lokum í ljós
þá von. að bessi tiilaga hljóti
stuðning bseðí atvinnurekenda
og samtaka verkafólks, ef <»«■-
f>- áliti beirra yrði leitað, og
hljóti sk.ióta og góða af-
greiðslu hér á Alþingi.
Framhald af 9. síðú.
skemmtilegir. Valsmenn skildu
víst varla anægðir við Þrótt-
ar.a s.l. sunnudagskvöjd, og hafa
sjálfsagt í hyggiu að gera sem
þeir geta til þess að ná báð-
um stigunum. Slíkt munu Ár-
menningarnir gera lika, og
takist Ármanni unp með sitt
enn ómótaða lið, hafa þeir
eins möguleika til sigurs.
Þá munu Víkingar hugsa
sér að gera eins og ÍR, að
hrella KR, ef bess er nokkur
kostur. Sjálfsagt mun Víking-
um reynast það erfitt, nema
KR hafi misst baráttuviljann,
en þá taka KR-ingar, uppá nýj-
um sið og há ekki sízt eftir
alvar’egt tap. Það lætur há að
Hkum að .barna verði hörku-
!eikur, og ætti þetta úrslita-
kvöld Reykjavíkurmótsms að
geta orðið. eins og svo mörg
önnur, með óvænt úrslit.
— FrÍTiiann.
ar. berast því böndin að þeirri
H tf. Til' '■ „•;.: ,5! ..:
Jólatréssalan er byrjuð
Grenisala, kransa og kro.ssa, skálar, körfur nrikið úr-
val af allskonar jólaskrauti á góðu verði. Fyrir þá, sem
vilja skréyta sjálfir allskonar skraut í körfur og skálar.
Gott verð. góð þjónusta.
B'óma- og gTænmetismarkaðurinn
Laugavegi 63, — og .
B'.ómaskálinn við Nýbýiaveg.
Athu'gið. að Blómaskálin.n við Nýþýlaveg er ópinp , íílla...
daga frá kl. 10—10. r— Sími 1 - 69-90. “; '
j| Q J — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 9. desember 1961