Þjóðviljinn - 30.03.1962, Qupperneq 11

myndi ég leita að þeim sem
græddi mest peningalega á frá-
falli Holm-Svensen útgerðar-
manns.“
....... ............. —
Mér var ekki um þetta.
..Hvað segir þú ungfrú Ma ...
hm ... Ása. ætlaði ég að seg.ia?“
..Ég er' sammála Pétri. Þetta
var gért veana peninga. Ein-
hver gerði það sem þekkti hann
vel, var samvizkulaus og til-
finningalaus' — nema hvað pen-
inea snertj.' — En það er auð-
vitað annað sem kemur til, sem
er dálítið athvalisvert og hað
er — hvað ætlaði morðinginn
að aera við peningana?"
..Bara eiga þá.“ sagði Have-
lock Ellis með fyrirlitningu.
..Fólk. sem eiskar peninga, vill
bara eignast peninga til að eiga
þá“.
f.Það er nú ekki aiveg víst,“
sagði hún. ,.Þú glevmir því, að
það er h'ka hægt að nota pen-
inea. Og ef bað er rétt sem
Pétur segir, að hann hafi verið
mvrtur vegna neninganna — og
það er líka rétt sem ég segi,
að það sé hægt að nota pen-
ins?a ...“
Hún bagnaði til þess að anda.
...bá þætti mér gaman að
vita til hvers morðinginn hefur
ætlað að nota peningana."
Alveg. eins og hin rétta ung-
frú Marnle, hafði, hún Ása mín
litla með eniakinnarnar borið
fram hina réttu og mikilvægu
spu.rningu. En það skildi ég auð-
vitað ekki þennan hlý.ia ágúst-
dag í skólastofu bekkjarins
míns.
En samt sem áður h.iálpaði
hún mér. Löngu seinna átti ég
eftir að . sjá fvrir mér litla
kringluleita andlitið hennar og
hevra hana sp.yrja til hvers ætti
að nota peningana. Og þegar ég,
undir beim kringu.mstæðum,
hevrði hana spyrja á ný fy^r
mínu.m innri eyrum. þá vissi ég
svari.ð. En meðan ég sat þarna
í skólastofunni og horfði á hana
var svarið svo fráleitt og lang-
sótt, að bað var. óhugsandi að
ég gæti vitað bað.
Ég varð að hugsa svolítið. Ég
þurfti dáh'ti.nn tfma til að melta
Pastir liðir eins og- venjuliega.
13.25 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 ,.Við vinnuna".
17.40 Framburðarkennsla í espe-
ranto og spænsku.
18.00 „Þá rlðu hetjur um héruð":
Ingimar Jóhannesson segir
frá Ormi sterka Stórólfa-
sýni.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Ein-
árrS‘Son cjan^. .mag.).
20.05 Efst á báugi.
20.35 Frægir/i söngvarar; XIX:
E'.isabetb Sohwarzkopf: syng-
u.r.
21.00 Lióðaþáttur: Jóhanna Norð-
fiörð les kvæði eftir Jón
T-horoddsen.
21.10 Tónleika.r: Kvintett í C-dúr
op. 25 nr. 3 eftir Böccherini.
21.30 Útvarpssagan: „Sagan um
Ólaf — Árið 1914‘.‘.
22:10 Passíusálmar (34).
22.20 Um fiskinn: Óttar Hansþon
fiskifræðingur talar um
fiskvinnsJuna.
22.40 Á síðkvöldi: Létt kla.ssisk
tónlist.
23.30 Dagskrárlok. T ''fjV'W'
kenningar skólabarnanna. Ég
labbaði mig niður í bæinn.
Miðbærinn hafði breytt um
svip eftir að skólarnir byrjuðu.
Flestir ferðamennirnir voru
farnir heim, en þó var stöku
eftirlegukind enn á Karl Jó-
hann, sprangandi um með
myndavélinEy, ómissandi, blálitað-
ar hærur og skelfilega, glitrandi
skartgripi. Á bekkjunum sátu
góðborgarar, miðaldra menn sem
horfðu. á æskuna, æskufólk sem
horfði hvert á annað, og stöku
breytt húsmóðir með klyfjar sem
horfði ekki á neitt.
Tveir strákar óðu með varúð
í tjörninni í Stúdentalundinum
meðan þeir skimuðu eftir armi
laganna. Armur laganna var til
allrar haming.iu ekki á næstu
grö'um, svo að þeir gátu özlað
í friði. Eftir nokkra stund sett-
ust þeir í tröppurnar hjá drengja-
styttum Arne Durbans, og það
var alveg eins og fyrirmynd-
irnar hefðu sezt hjá styttunum.
Ég setti.st við borð á Pernille,
nantaði bjór og lét bæjarlífið líða
framhjá mér. Nemendur mínir
höfðu valdið mér heilabrotum.
Eins og harmleikurinn birtist,
voru leikararnir fáir. Eins og Ei-
ríkur hafði sagt, þá er „útgerð
heiðarleg starfsemi, við eigum
°nga óvini.“ Mér fannst næsfum
ób.ugsandi að nokkur utanaðkom-
andi hefði framið þetta morð
í von um ágóða. Og Sveinn var
ekki sú manngerð sem átti ó-
vini.
Leikarana mátti í rauninni
telja á fingrum annarrar hand-
ar. Það voru Eiríkur, Lísa, Kar-
°n og ég sjálfUr. Og með auka-
h.lutverk fóru Preben Ringstad
oe Snákurinn.
Lísa stóð ekki vel að vígi. Það
var hún sem hafði mestan fiár-
haeslegan hagnað af láti Sveins.
Helminginn af stóru úteerðarfyr-
:rtæki og miklar einkaeignir.
Hvað vissi ég eiginlega um hana?
áð hún var há og grönn með
erá augu og bverhrukku yfir
nefrótina. Að ilmvatnið hennar
minnti á nellikur og hún átti
bað til að bera fram spurningar
^ormálalaust. Auk þess fann
Varímaðurinn í mér að hún var
miög aðiaðandi kvenmaður. Hún
'eit. ekki út eins og morðingi.
En ég varð að játa fvrir sjálf-
um mét) að morðineiar ganga
-kki yfirlei.tt um og líta út eins
ng morðingiar.
Hvernig lítur morðingi út?
I/ítur hann út eins og Eiríkur?
Fjríkur, sem var svo traustur og
'h'.cleeur. heiðarlegur og full-
u.r af duldum en átti bó til svo
skemmtilega siálfsgagnrýni. Rík-
m öreiga hafði hann kallað
ríálfan sig. Hvaða hagnað hafði
Eiríkur af láti Sveins? Hann
missti ómetanlegan fplaga og
^amstarfsmann.
Og Karen?
I-Iefði það verið Eirfkur sem
fannst í sandnáminu á Bogstad,
hefði þet.ta litið verr út fyrir
hana. En hún hafði aldrei haft
áhuea á hessa heims gæðum.
Preben Ringstad var mér ráð-
gáta. Hann hafði alltaf verið
bað. Hann kom inn f myndina.
vegna þess að hann var skyldur
Karenu og hafði alltaf verið góð-
ur vinur hennar. Hann hafði
aldrei kvænzt. En það leyndi
sér ekki að Karen hafði verið
mjög hrifin af honum, — og svo
hafði húri allt í einu gifzt Eiríki
fyrir nokkrum árum. Hafði hún
ekki vilj^ð Preben, eða
Preben sem ekki hafði viljað
Hana?
Það hefði auðvitað verið
skemmtilegt • að mega gruna
Snákinn. P. M. Horge, ráð og
upplýsingar. Ég sá rautt þegar ég
hugsaði um hann.Snákurinn hafði
sjálfsagt áhuga á peningum,
miklum peningum. Ég gat bara
ekki skilið hvernig hægt var að
koma honum inn í myndina. En
bó var hann þarna, — það var
staðreynd.
Og ég sjálfur? Og reyndar
Kristján bróðir minn líka? Við
höfðum verið vinir Sveins og
Eiríks frá barnæsku. Ég gat svar-
að fyrir sjálfan mig, ég hafði
ekki orðið Sveini að bana. Og
Kristján hafði aldrei verið á-
gjarn heldur. Hann var alltof
niðursokkinn í .læknisstarfið og
laglegar stúlkur.
Ég pantaði mér annan bjór.
Ég fann að hugsanir minar
voru orðnar býsna einhliða. Það
var 5. enskudeild sem átti sök-
ina á því. Nemendur mínir höfðu
staðhæft að þetta væri morð|. sem
b.efði verið framið vegna pen-
inga. „Peningar eða ást,“ hafði
Pétur á öðru borði sagt. Pen-
ingarnir höfðu orðið ofaná hjá
okkur.
Ég komst ekki lengra í hugs-
nnu.m mínum. Og allan tímann
fannst mér endilega sem eitt-
hvað væri á næstu grösum,
eitthvað, sem ég ætti að muna
eftir.
Ég gafst upp. Ég borgaði öl-
i.ð, tók brúnu skjalatöskuna
mína og rölti heimleiðis. Á eftir
°tti ég að borða hjá Karenu og
Eiriki.
Síminn byrjaði að hringja með-
an ég var að opna útidyrnar.
T’að var móðir mín.
„Marteinn minn. — mig lang-
aði til að biðja þig að gera mér
greiða.“
Ég hvarf aftur til líðandi
stundar.
,..Iá,“ sagði ég. Hvað er það?“
„Viltu fara á uppboðið hjá
Halvorsen gamla konsúl fyrir
mis? Mér leiðast svo uppboð.“
i.Ég hef ekki heyrt minnzt á
neitt uppboð."
„Það verður áreiðanléea hald-
;ð. Já, ég hef engan áhuga á
mssnesku smaraeðsgriounum
hans. Geturðu skilíð hvað' gam-
all pioarsveinn var að gera við
-maraeðsskartgripi?"
,.Nei.“
..Það sem ég hef áhuea á. er
b’til mvnd sem Iiékk til hægri
’dð arininn f stofunni hans.
Blár Bonnnrd.-
„Bonnard er alltaf blár,“ sagði
ég gramur.
„Ekki illg.iam, vinur mi.nn.
Vilt.u gera þetta fyrir mig?“
/,,Já“.
„Líður bér vel? Færðu nóg
að borða?“
„Já.. þakka þér fyrir.“
„Líði þér vel og skilaðu 'kveðiu
ti.l Kristjáns, þegar þú hittir
hann. Vertu blessaður, drengur-
inn minn.“
„Blessuð, mamrna."
Ég gekk unp Drammensveg og
beygði inn á Madserud Allé.
Það er svo glæsileg gata. kyrr-
lát en þó dólítið spennandi. Hún
liggur í dáiitlum boga, þannig að
bað sést' ekki of mikið af henni
í einu og maður bíður í eftir-
væntingu eftir að sjá hvað kem-
ur næst.
Sveinn og Eiríkur áttu heima
í númer 275 og 277. Réttara sagt:
Sveinn hafði átt heima í númer
275. Nú stóð húsið tómt. Lísa
TILKYNNING um lág-
markskaup og kjör iðnneni
tlm
Samkvæmt heimild í 14. gr. laga nr. 46/1949 og reglugerð
nr. 93/196C um iðnfræðslu, eru hér með sett efbríarandi
ákvæði um lágmarkskaup og önnur kjör iðnnema:
1. Kaup nemenda skal vera viku- eða mánaðarkaup, mið-
að við fulla vinnuviku og er óheimilt að • skerða það, þo
verkefni skorti hjó meistara.
Vinnutími skal vera hinn sami og samningsbundinn er
fyrir sveina í hlutaöeigandi iöngrein.
2. Meistara eða iðnfyrirtæki er skylt að veita nemanda
frí frá störfum með fullu kaupi, þann tíma er nemandi
sækir iðnskóla.
Þá skal nemandi fá. 3ja vikna sumarleyfi árlega með
fullu kaupi. Meistari eða iðnfyrirtæki greiði allan kostn-
að er leiðir af .-ðnskólanámi nemanda, svo og trygginga-
og sjúkrasamlagsgjöld hans.
3. Kaupgreiðslur ,til nemandans miðast við hundraðs-
hluta af samningsbundnu kaupi sveina í sömu iðngrein,
eða viðurkenndum kauptaxta, og má eigi vera lægra en
hér segir: . i - í
A. 1 iðngreinum með þriggja ára námstíma:
1. ár 30% .
2. ár 40°^
3. ár 60%
B. 1 iðngreinum með fjögurra ára námstíma:
. .iAliill f >»M. Urí- r'T lP;Tíl
1. ár 30%. . _.. ___
2. ár 40%^ ; 1 ____■.
3. ár 50% .' i ' * . ’
4. ár 60%, . ..
C. I iðngreinum með fimm ára námstíma:
1. ár 30%
2. ár 40%, ~ j ' |
3. ár 50% ' . ’ 1 _____j
4. ár 60%, , ’ ' „
5. ár 70% .
Framangreint kaup tekur aðeins til dagvinnu.- Sé úm eft-
irvinnu að ræða, er gfeiðsla fyrir hana háð samkomulagi
aðila.
4. Þau ákvæði g'Idandi samninga, sem kunna að fela í
sér lakari kjör, iðnnemum til handa, en ákvæði þessi, eru
ógild. 1
Framangrcind ákvæði gilda frá og með 1. apríl 1962, þar
til annað verður ákveðið og taka til allra námssamninga
sem í gildi eru þá.
Jafnframt er úr gildi numin auglýsing um sama efni frá
20. júní 1955.
Þetta birtist ,hér með. til eftirbreytni öllum þeim sem
hlut eiga að máli.
Reykjavík, 28. marz 1962. 1
ievnfræðslurAð. ' ’ I - ) /
GEYMSLUHÚSNÆÐI
30—40 ferm. óskást til lcigu.
Úpplýsingar á skrifstofunni.
mn
LANDS-
Landsráðstefna Alþýöubandalagsins með fuíl-
trúum frá öllum kjördæmum landsins hefst í
félagsheimilinu í Kópavogi 30. marz kl. 8.30.
Ráöstefnan verður sett með ræöu formamis Al-
þýöubandalagsins, Hannibals Valdimarssonar.
Reykjavík, 24. mai'z 1962.
Miðstjórn og þingllokkur Alþýðubandalagsins
Föstudagur 30. marz 1962 — ÞJÖÐVILJINN — ,'(H]