Þjóðviljinn - 04.05.1962, Side 11

Veslings Karen litla, — það
•ar ekki að undra þótt hún hefði
'erið viti sínu fjær af hræðslu,
ægar ég jsá ihana rneð Snákn-
.m.
tg varð alveg m.’ður mín í
jætinu.
Samkoman var að leysast upp.
Sumir fóru undir eins. Sumir
borguðu myndirnar sem þeir
hðfðu keypt og blaðamennirnir
töluðu við nokkra af hinum
glöðu kaupendum. Þeir reyndu
til við vin Snáksins, — en hann
var eins og brosandi Sfinx, þeir
höfðu ekkert upp úr honum. Ein-
kennísbúnir lögregluþjónar stóðu
við útidyrnar.
Hinn feiti vinur Snáksins ætl-
aði að taka myndirnar sínar með
sér.
Þær voru vandlega vafðar inn
í dúk og einn af starfsmönnun-
um bar þær út fyrir hann. Bíll
stóð út’fyrir og beið hans. Ég
tók ekki eftir neinu sérstöku
við manninn sem sat við stýr-
ið, það virtist vera ungur mað-
ur með hversdagslegt andlit.
Blaðamennirnir iitu ekki einu
sinni á bílinn þegar hann ók
burt. Ég stóð þarna og hugsaði
með mér, að þeir væru ekki
annað en græningjar. Þeir gætu
elt veslings brúðhjón á röndum
landið þvert og endilangt, — en
að elta þessar myndir. . . .
Svo datt mér í hug, að auð-
vitað hefðu blaðamennirnir ekki
sama áhuga á þessum tveim
myndum o.g ég. Þe:r höfðu feng-
ið að vita hvað bæði Sandfjarð-
arburgeisinn og óþekkta kon-
an höfðu keypt.
Dökki bíllinn hvarf í nóvem-
bermyrkrið. Klukkan var tíu.
Það gerði mér ekkert til. Ég
varð að hugsa. Og ég þóttist
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnuna: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og
tilkynningar. — Tónleikar.
— Veðurfregnir. — Tón-
leikar. — 17.00 Fréttir. —
Endurtekið tónlistarefni).
18.30 Þingfréttir. — 10.45 Tilk.
— 19.20 Veðurfregnir.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Ein-
arsson cand. mag.)
20.05 Efst á baugi.
20.35 Frægir söngvarar; Laurizt
Melchior syngur.
21.00 Ljóðabáttur: Hjörtur Páls-
son stud. mag. les kvæði
eftir Stephan G. Stephans-
son.
21.10 Tvö tónverk eítir Lu.igi
Boccherini (Boccherini
kvintettinn leikur): a)
Largo cantabile í D-dúr b)
Kvintett í d-moll op.
25 nr. 1.
21Í.30 fltvarpssaean: Sagan um
Ólaf — Árið 1914.
22.30 Erindi: Deildastarf Sivsa-
varnafélags íslands (Garðar
Viborg erindreki).
22.30 Á síðkvöldi: Léttklassísk
tónlist, a) Licia Albanese
syngur óperuaríur. a) Capi-
tol sinfóníuhljómsveitin
leikur vinsæl lög; Carmen
Dragon stjórnar.
23.10 Dagskrárlok.
vita hver var áfangastaður bíls-
ins.
Kaffið sauð uppúr í eldhúsinu.
Það var víst bújg að sjóða lengi,
platan var útötuð í kaffikorg.
Ég hellti í bolla handa mér, svo
settist ég aftur inn í stofu með
bollann í hendinni.
Ég reyndi að hugsa,
En það hafð: of mikið gerzt á
of skömmum tíma. Bútarnir í
gestaþrautinni höfðu hellzt yfir
mig og. ég hafði ekki haft ráð-
rúm t.l að raða þeim eins og
vera bar.
Mig vantaði mikilvæga sönn-
un. Ég sat og íhugaði hvernig ég
ætti að útvega hana. Og til
þess var aðeins ein leið.
Ég vissi fullvel, að það sem
ég ætlaði að gera var ólöglegt.
Ég gæti meira að segja átt von
á refsingu, af það kæmist upp
um mig. Það væri jafnvel hægt
að setja mig inn. Kannski slyppi
ég með skjlorðsbundinn dóm af
því að þetta var fyrsta brot. En
ég mátti ekki láta ko.mast upp
um mig. Ég mátti ekki láta
hindra mig.
Ég varð að útvega sönnunina.
Sönnun þess að þessi óljósa hug-
mynd sem ég hafði í kollinum.
væri í raun og veru staðreynd.
Réttvísin gat ekki útvegað
þessa sönnun, svo að það var
tilgangslaust að hringja í Karl-
Jörgen. Því að réttvísin gat ekki
framið raunverulegt innbrot, En
það" gat ég. Vonandi.
Klukkan var hálfellefu. Ég fór
niður t:l húsvarðarins og bað
um að fá lánaðan lykilinn að
verkfærageymslunni hans. Mig
vantaði verkfæri, sagði ég. —
enda var það dagsatt. Það var
ekki auðvelt fyrir húsvörðinn að
renna grun í til hvers ég ætlaði
að nota þau verkfæri. Hann lán-
aði mér samstundis lykilinn.
Svo-fór ég inn í verkfærageymsl-
una.
,, Ég fann tvo langa stálvíra, svo
sem metra á lengd hvorn, fáein
skrúfjárn og beittan, oddhvass-
an hníf. Ég vonaði að ég þyrfti
ekki á hnifnum að halda, því
að hann myndi skilja eftir sig
merki. Og það var þýðingar-
m’kið að engin merki sæjust
eftir mig.
Mig vantaði lítinn bút af
mjúkri leðurreim, en ég fann
ekkert slíkt. Ég skilaði húsverð-
inum aftur lyklinum og íór aft-
ur upp til mín. Þar klippti ég
tíu sentimetra ræmu úr hanzka.
Hún var svo. sem tveir sentí-
metrar .á breidd og ég batt hana
fast v:ð endann á stálvírunum
tveimur. Stálvírarnir voru of
langir til að komast í töskuna
mína, en ég gat hæglega beygt
þá saman. Ég tók upp stílabæk-
urnar úr 5. enskudeild og stál-
vírarnir tveir með leðurrejm-
inni, hnífurinn og skrúfjárnin
hurfu niður í töskuna í stað-
jnn.
Svo hringdi ég til Lísu.
Það leið löng stund áður en
hún svaraði. Loks var ég farinn
að halda að hún væri ekki heima
og var í iþann veginn að leggja
tólið á, en þá anzaði hún. Hún
var lafmóð.
„Lísa, það er Marteinn. Ég hélt
þú værir ekki he.ma Vakti ég
þig?“
,,Nei“, svaraði hún. ,,Ég. . .
ég var í baði. Mér er kalt, þú
verður að vera stuttorður“.
Hún hafði einstakan hæfileika
til að trufla mig, — jafnvel í
símann.
„Hvað er það sem þú vilt mér,
Marteinn?“
„Hvað ég vil þér? Já. . . það er
satt. . . . Lísa, hlustaðu nú vel
á mig, því að þetta er m.'kil-
vægt. Þú verður að gera mér
mikinn greiða“.
„Já?“
„Hringdu í Preben og biddu
hann að skrepna til þin, eða
b.ddu hann að aka eitthvað með
þig“.
, Klukkan er langt gengin 11,
Marteinn“.
,.Ég veit það. Þess vegna verð-
urðu að finna upp á einhverju,
Ijúgðu, — segðu það sem þú vilt,
láttu e.ns og þú sért í einhvers
konar vandræðum sem hann
geti hjálpað þér úr, — hann
gengst upp við það, . . . en haltu
í hann, — þú verður fyrir hvern
mun að halda í hann í svo sem
klukkutíma. Geturðu þetta, Lísa?
Geturðu fundið upp á ein-
hverju?“
,,Ég þarf varla að finna upp
á miklu“, sagði hún með sinni
rólegu röddu. „Ég er vön því að
vinir mínir komi þegar ég bið
þá þess“.
„Já“, sagði ég. ,,Það er ég
sannfærður um, — ég hefði
sjálfur ko,m:ð undir eins. En
sjáðu til, Lísa, — það er hugsan-
legt að hann vilji ekki fara út
einmitt í kvöld. Lisa, þetta’ er
mikilvægt og þú verður að
treysta mér“.
„Ég skal gera það. Þú verður
að gefa mér fáeinar mínútur til
að komast í fötin“.
„Hringdu til mín, Lísa, þeg-
ar þú ert búin að tala v:ð hann“.
Ég sat í fimm mínútur og
nagaði á mér þumalfingurinn.
Þá hringdi hún aftur.
„Þetta er í lagi, fllarteinn.
Hann kemur eftir kortér“.
„Lísa, þú erf perla, — haltu
í hann í klukkutíma fyrir hvern
mun“.
„Vertu blessaður“, sagði hún.
„Blessuð“, svaraði ég. . . .
,,Lísa“, hrópaði ég í símann, áð-
ur en hún var búin að leggja
á. „Lísa ... ekki hvað sem það
kostar!“
„Bullukollur“, svaraði hún og
lagði tólið á.
Hún treysti mér.
Það var ekki fyrr en á eftir
sem mér datt í hug, að ég hafði
ekki spurt sjálfan mig hvort
mér Væri óhætt að treysta henni.
Það var rigning þegar ég
kom niður á götuna. En malbik-
ið ha.fði verið mjög kalt, svo að
það var ofsalega hált.
Það var ekki margt fólk á
ferli. Ég hefði getað gengið, en
éj? var í tímahraki. Ég vissi ekki
hvérsu : erfitt þetta verk mitt
myndi reynast. Þess vegna tók
ég bílinn. En ég var ósköp vjð-
utan. Á götuhorni rann ég þvert
fyrir sporvagn og minnstu mun-
aði að ég lenti í árekstri. Það
hn’ppti dálítið í mig.
Ég lagði bílnum og gekk síð-
an upp að húsinu, þar sem
Preben átti heima.* Ég hélt á
brúnu leðurtöskunni undir hand-
leggnum. Ef einhver tæki eftir
mér, þá leit ég út fyrir að vera
einmitt það sem ég var, Mar-
teinn Bakke lektor í Briskeby
skóla með töskuna sína undir
hendinni. Það var bara innihald
töskunnar sem stakk dálítið í
stúf við allt hitt. Mér hefði þótt
gaman að vita hvað strákarnir
í bekknum mínum hefðu sagt,
Eins og skýrt hefur verið frá
hér í þættinum hefur Bridge-
samband íslands staðið í bréfa-
skriftum við enska bridgesam-
bandið um að fá hingað sveit
í byrjun maímánaðar, Ætlunin
var að spilaður yrði landsleik-
ur við hina ensku sveit. Nýlega
barst Bridgesambandinu bréf
þar sem segir, að ómögulegt
sé fyrir sambandið (enska^
að senda sterka sveit fyrr
í lok maímánaðar. Af mörgung
ástæðum er sá tími óhentugu®i
fyrir Bridgesarhband íslandg
og hefur þvr heimsókn hinnðít
brezku bridgesérfræðinga veiSa
ið frestað um óákveðinn tíma*
Spilið sem hér fer á eftir e£-
frá íslandsmótinu í bridge.
I leik Einars og Agnars, sem
sýndur var á bridgetöflunni,
kom eftirfarandi spil fyrir. Al*-'
ir voru á hættu og norður ge**
ur:
Ásmundur
S: K, 9, 8* 5, 4, 2
H: 9
T: Á, 10, 9, 8, 5
L: 4
Róbert
S: A, 6
H: Á, D, 8, 6
T: G, 7, 3, 2
L: 9, 5, 3
N
V A
S
Agnar
S: G, 3
H: K, 5, 4, í
T: 6, 4
L: Á, D, 8, 7, &
Hjalti
S: D, 10, 7
H: G, 10, 7, 2
T: K, D
Ásmundur opnaði á einum
spaða, Róbert pass, Hjaltj 2
lauí, Agnar pass, Ásmundur
2 tíglar, Róbert pass, Hjalti 2
spaðar, Agnar pass, Ásmundur
4 spaðar og allir pass. Róbert
spilaði út lau.fafimmi, tían úr
blind, drottning hjá Agnari og
ásinn íylgdi á eftir. Ásmund-
ur trompaði og gaf síðan að-
eins eínn slag á trompásinn,
íimm unnir.
Á hinu borðinu sátu n-s Þoi:*
geir og Símon, en a-v Einar ogf
Gunnar. Þar voru sagnir stutt'*
ar og laggóðar. Norður opna$|
á tveimur spöðum (veikum) ogj
það var passað hringinn.
Þetta eru hörkusagnir hj§
Ásmundi og sannast hér skoðum
margra bridgesérfræðinga, aíl
sjaldan sé ofsagt á góða skipts
ingu.
KAUPUM HREINAR
TUSKUR
Prentsmiðja Þjóðviljans
Skólavörðnstíg 19 i
Sjómaiaiafélag
Reykjavíkur
Almennur félagsfundur verður haldinn í Iðnó, sunnudag-
inn 6. maí klukkan 1.30 e.h.
FUND AREFNI: .
1. Inntaka, nýrra félaga. |
2. Tillaga um kaup á.,húseigfi. { , ■.(
i . .
3. Karlsefnismáliö.
? • 'mÍ*| ‘ jj f
Fundurinn er aðeitis fyrir félagsmenn er syni skírteini
við ihnganginn.-
FJÖLMENNIÐ
Sfjormn.
Starfsmeim
vantar okkur strax. — Vana réttingarmenn eða bíla-
smiði á verkstæðið.
MÁLNINGARSTOFAN og smurstöðin
Lækjargötu 32, Hafnarfirði, sími 50449 ’ i
^ Föstudagur 4. mai 1962 — ÞJÓÐVILJINN — Q]]