Þjóðviljinn - 26.05.1962, Blaðsíða 8

þJÖÐVlUINN
?W«2ftiidl) BAMUilzinifloKfcir tlÞMi - BðslftllstatiolcmiTliUDu — SlWJðrau
tUsnðft KJftrtftDíson (áb.). Uatnðft Toríl Ólafsaon, BlgurBur QuBmundftfton. -
:T*tt»Ttt«t)órftr: lv»r H. Jónflson, Jón BJarnason. — Auglýslngastjórl: QuBlftU
Æftenósson. - Rltstjóm, afgrolBslft. auglýstngar. prftntsmlBja: SkólavBrBust. 1».
Kftal 17-000 (* linur). AskriftarverB kr. 65.00 4 m&n. - LausaaöluvorS fcr. 1.00.
FrftntamlBJa fcJóBvlUftnft fcuí.
Tryggið það á morgun að
kjarabótunum verði ekki stolið
,M1 Dagsbrúnarsamningunum hefur ríkisstjórnin og
kauplækkunarpólitík hennar beðið eftirminnh
iegan ósigur. Þessir samningar rétt fyrir kosningarn-
ar bætist við íþau áföll sem afturbaldið hlaut af samn-
mgunum a Akureyri og Húsavík, en þeir samningar
naðust vegna hinnar djörfu ákvörðunar verkalýðsfélag-
anna á þessum stöðum að auglýsa kauptaxta, þegar
ijost varð að atvinnurekendur ætluðu að þrjózkast við
að semja. Ríkisstjórnarafturhaldið ætlaði sér að berja
þa viðleitni niður, hrinda þeirri sókn. Það kom skýrt
fram hjá íhaldsblöðunum; sém hófu sinn ógáfulega
æsingasöng um „tilræði viðA]|óðféÍagið<‘,; um „póli-
tidka misnotkun verkalýðsféíaganna" Og hótanirnar
fylgdu að vanda, 'hótanir málgagna ríkisstjórnarinnar
að gripa mn í vinnudeilurnar með því að misnota lög-
gjafarvaldið, hótun um ný bráðabirgðalög, ný þving-
unarlög gegn verkalýðshreyfingunni. Og þegar ekki
tókst með nolkkrum ráðum að afstýra því, að verka-
iýðsfélögin á Akureyri og Húsavík fengju fr^mgengt
þeim kj arabótakröfum sem þau höfðu lagt áherzlu á
að þessu smni og fólust í hinum auglýsta taxta, var
gripið til nýrra bótana, hótana í Morgunblaðinu ufn
gengislækkun, að kjarabótunum skyldi ehn á ný stol-
ið af verkamönnum.
pes
estan og óbyrgðartilfinningin sem fram kemur í hín-
um löngu og þrautseigu samriíngatilraunum Dags-
brúnarmanna og samningamir, gerðir eihmift nú, kem-
ur illa heim við öskur ríkisstjómarblaðanna um
„ábyrgðarlausa forustu“ og „misnotkun“ samtakanna,-
Hér er þannig staðið að málum að Dagsbrúnarmettn
munu einhuga um málalokin. Eðvarð Sigurðsson, hinh
trausti forystumaður Dagsbrúnar, tekur skýrt fram
í viðtali sínu við Þjóðviljann í dag, að það sem náð-
ist með samningunum að þessu sinni, er of lítið til
að vega upp hina gífurlegu ikjaraskerðingu sem ríkis-'
stjórn Sj álfstæðisflokkísins og Alþýðuflokksins hefúr
skipuiagt. En hann leggur áherzlu á að lengra hafi
ekki verið unnt að komast án vehkfalls, og skoða megi
samningana af hálfu Dagsbrúnarmanna sem prófstein
á ríkisstjómina; það skal sjóst hvort hún geri énn á
ný ráðstafanir til að ræna verkamenn þessari kjara-
bót, sem engum mun geta blandazt hugur um að sé
hófsamleg.
pn Eðvarð vekur einnig athygli á eðlilegu framhaldi
þeirrar baráttu sem leitt hefur til Dagsbrúnarsamn-
inganna, sem að þessu sinni tókst að knýja fram án
þess að til verkfalls þyrfti að koma. Enn stendur hótun
ríikisstjórnarinnar, túlkuð af Morgunblaðinu og Vísi,
um lögþvingun í kaupgjaldsmálum og um gengislækk-
un til að stela aftur ávinningi þeirra sem þegar hafa
náð samningum. Enn er þrjózkazt við að semja við
járniðnaðarmenn. Og enn stendur hin fáránlega hót-
un Sjálfstæðisflokkskllíbunnar, sem send var inn á Al-
þingi, að ekki skuli samið við togarasjómenn nema
vökulögin í núverandi mynd verði eyðilögð. Um
framkvæmdf þeirra hótana getur það skorið úr, hvort
stjórnarflokbarnir, Sjálfstæðisflokkurinn og Alþýðu-
flokkurinn, fá þá ráðningu í kosningunum á morgun
sem þeir eiga sannarlega skilið. Þeir sem vilja afstýra
því að ríkisstjórnin steli aftur kjarabótunum að kosn-
ingunum loknum, geta ekki tryggt það með öðru frem-
ur en kjósa á móti Sjálfstæðisflokknum og Alþýðu-
flokknum á morgun. Eða með orðum Eðvarðs Sigurðs-
sonar, formanns Verkamannafélagsins Dagsbrúnar: „I
borgarstjórnarkosningunum hafa launþegar einmitt
gullið tækifœri til að sýna stj ómarflokkunurfi að jram-
haldi kjaraskerðingarstefnunnar verður ekki unað. Með
atkvæði sínu á kjördag, með því að veita Alþýðubanda-
laginu brautargengi, geta menn mest um það ráðið
hvort þessar kjarabætur verða varanlegar“. — s.
MÓÐURSÝKI ANDKO
LÝÐRÆÐIS
Effir Einar OEgeirsson
Alþýða íslands heíur ek<ki í tuttugu ár verið
arðrænd §vo vægðarlaust sem hún nú er fyrir at-
beina Sjálfstæðisflokksins og Alþýðuflokksins.
Kaupgeta tímakaups er 17% .undir því, sem var
1945. En frá 1950 hefur þióðarframleiðslan tvö-
faldazt að raunverulegu verðmæti, fyrst og fremst
fyrir þau áhrif sem verklýðshrevfingin og flokk-
ar hennar og sambönd, Sósíalistaflokkurinn og Al-
þýðubandalagið, hafa haft á nýskönun íslenzks
atvinnulífs í nýsköpunarstjórninni 1944—'47 og
vinstri stjórninni 1956—'58. ,
valdsáróðurinn skapar, að þeir
í hugleysi sínu taka að sverja
af sér öll mök við „það illa“,
— eins og þeir væru staddir
mitt í galdraofsóknum myrkra
alda.
Þetta ofstæki andkommún-
ismans er eldgömul aðferð auð-
valdsins, sem lengi hefur gef-
izt því vel, til að hræða and-
stæðinga sína og sundra þeim.
★
Fyrir meir en einni öld, í
febrúar 1848, spurðu þeir Marx
og Engels í upphafi Kommún-
istaávarpsins:
„Hvar er sá stjórnarandstöðu-
flokkur, að f jandmenn hans
hafi ekki æpt kommúnistaheitið
JT. .
Það verður að leita aftur til gerðardómslaga Framsóknar og
íhalds 1942 til þess að finna svipaðar einræðisaðferðir gagnvart
alþýðu og þær, sem íhaldið og Alþýðuflokkurinn beittu með setn-
ingu bráðabirgðalaganna um gengislækkúnina 1961. Árið 1942 *
hafði Alþýðuflokkurinn enn manndóm til iþess að fara úr „þjóð-
stjórninni“, er þau einræðislög vpru sett. Nú er sá mánndómur
að fullu þrotinn. Alþýðuflokkurinn virðist jafnvel upp með sér
af samábyrgðinni um svívirðuna í ágúst 1961 og búa sig undir
að drýgja svipaðan verknað í sumar, ef hann fær uppörvun
kjósenda til þess.
Alþýðan þ
ráni og eii
að sameinc
Reykjavíkurauðvaldið hefur
margfaldað arðrán sitt á alþýðu
manná. Það sést bezt á því að
það skuli beinlínis hafa
LÆKKAÐ þann hlut, en al-
þýöan fær af heildarverðmæti
þjóðarinnar, þegar hið vinn-
andi fólk hinsvegar TVÖFALD-
AR þjóðaTframleiðsluna, er til
skipta kemur.
Hver er höfuðaðferð auð-
valdsins til þess að reyna að
dylja þetta vægðarlausa, ófyr-
irleitna rán fyrir þeim almenn-
tngi, sem rændur er?
Aðferðin er hinn brjálæðis-
kenndi áróður, andkommúnism-
ans: Það að hylja arðrán og
einræði auðsins í slíkan ryk-
mökk andkomúnismans, að al-
iþýða manna sjái ekki hvernig
hún er rænd eða gleymi því
á kosnlngadaginn, þegar hún
getur ráðið — af því hún hefur
verið ærð af háváerum áróðri
eða blinduð af eitruðu ryki
andkommúnismans.
Oft tekst auðvaldinu að eitra
svo pólitískt andrúmsloít
iþjóðfélagsins, að flokkar, sem
fylgi eiga hjá alþýðu, gegnsýr-
ast svo af ótta þeim, er auð-
að honum? Hvar er sá stjórn-
arandstöðuflokkur, að hann
hafi ekki varpað aftur
skeytinu og brugðið f jandmönn-
um sínurn, róttækum sem aft-
urhaldssömum, um brenni-
mark kommúnismans?"
Hvort kannast Sjálistæðisflokk-
urinn og Framsóknarflokkurinn
við vopnaburðinn, þegar þeir
hafa til skiptist verið í stjórn
eða stjórnarandstöðu?
★
Fyrir rúrjium fjörutíu árum,
1921, þegar auðvaldið hafði sett
Ólaf Friðriksson í fangelsi, þá
sögðu burgeisar íteykjavíkur:
„Bara Jónas frá Hriflu. væri nú
kominn inn h'ka, þá væri -búið
með bolsévismann á íslandi". —
Þetta meinar íhaldið með skoðanafrelsi: ^
BÍLLEYFI og BÆJARVINNA
kostar sál og sannfœríngu
„Næst á eftir austrænni
kúgun eru vestrænt frelsi
þau orð sem oftast (heyrast
af vörum áróðursmanna
ílhaldsins. -Hér í Reykj-avík,
þar seim íhaldið ræður, á
vestrænt frelsi að vera eins
og iþað er fullkomnast.
fallsbrjótur sem kallaði fram
Á fundum í Verkamanna-
félagi-nu Dagsbrún kemur það
stundum fyrir að menn sem
haft hafa kynni af félagi
íhaldisjns, Óðni (sumir verið
í iþví), isegja frá reynslu
sinni. Það var á kosninga-
fundi Dagsbrúnar s.l. vetur
að verkamaður sem var að
tala fór eitthvað ómildum
orðum- um ,,viðreisnina“ og
náðiherra íhalds.tts. Það mun
ha.fa verið Jó/hann verk-
„Hefur þú einhverja pers-
ónuilega reynslu af þeim?“
„Já“, svaraði verkamaður-
inn. „Ég hef „skemmtilega“
reynslu af -þeim frá því ég
var rjokkur ár í Vörubifreiða-
stjórafélaginu Þrótti. Þá skeði
það sem oftar í Þrótti að
mjög erfitt var að fá þíUeyfi.
Ég var á gömlum bíl, eins og
fleiri, og fór einu sinni nið-
ur á Óðinsfund, sem var aug-
lýstur og öllum opinn, og tal-
aði um þetta mál.
mér bílleyfi — og auðvitað
þáði ég bílleyfið. En nú
skulum við halda sögurmi
áfram. Þeír héldu að ég væri
góður Sjálfstæðismaður og
vildu fá mig í stjóm Þróttar,
á listann með Friðleifi. Ég
hafði ekki áhuga á því.
Það var sent heim til mín
og ég spurður að því í síð-
asta sinn. Ég sagði nei. Þá
stendur maðurinn upp og
segir:
Þar voru staddir tveir ráð-
herrar flokksins, Bjami
Benediktsson og Jóhann
Jósefsson. Þeir kölluðu á
mig eftir {ræðu mína og buðu
„Hefurðu efni á því að
sitja af þér bæjarvinnuna?“
Já, ég ætla að hafa efni
á því, svaraði ég.
Ég var í keyrslu hjá
Sveinbirni Hánnessycii flokks-
bróður þínum (ræðumaður
var að svara íhaldssendli í

g) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 26. maí 1962