Þjóðviljinn - 27.06.1962, Page 11

Erich Kástner
eða
Ævintýri slátrarans
f sömu svifum kom yfirþjónn-
inn. Hann ýtti á undan sér
hjólaborði, hægt og varlega eins
og tvíburavagni. Á hjólaborðinu
stóð ölglas 02 <Bt af smurðu
brauði með pylsum og steik.
Þegar slátrarameistari fyllist
skelfingu við að líta á pylsur
á fati, hlýtur það að hafa sin-
ar sérstöku orsakir.
Kiilz varð mjög skelkaður.
„Þetta hlýtur að vera misskiln-
irigur“, sagði hann. „Ég bað um
ögn af álegg: og þér færið mér
skammt handa tólf manns!‘‘
Þjónninn yppti öxlum. „Herr-
ann vildí gjarnan kynna sér
danskar áleggspylsur“.
■ '• ,,En ekki fram a? I jólum“,
?4&ði?|$iíi: •' :V "" •’l-
Ungfrúin við næsta 'borð fór
að .filaejai óa’^sagðjí:. u.Þeitq istoðar
'ekki ýitUha’. líÞfflr!!leruofórnar-
lamb atvinnunnar. Bitið á jaxl-
'inn, káeri herra Kiilz, og verði
ýður að góðu!“
Á Kóngsins’ Nýjátorgi tipluðu
dúfurnar. Bláar, gráar og sílf-
urgrænar voru fjaðrir þeirra.
Þær kinkuðú ákaft kolli: Hvers
vegna þær k.'rikuðu kolli, er
ekki gott að vita. Ef til vill var
það ekki annað en óvani. Þegar
'bíll ko.m akandi, flugu þær upp.
Eiris og' s.ký, sem snúa heim fíl
himna.
Kúlz slátrarame.'stari þreif
hníf og gaffal. ,,Ja, ég átti er-
indi tU Kaupmannahafnar“,
tautaði hann veikróma.
og lásu. Það getur líka verið að
það hafi verið af öðrum ástæð-
um sem þeir héldu blöðunum fyr-
ir andlitinu. Síðan Guténberg
gerði hina merku uppgötvun
sína, hafa allt of margir gengið
að því sem vísu að fólk sem
he!dur einhverju brykktu fyrir
andlitinu, sé i raun og veru að
lesa.
Já. ef það væri nú tilfellið!
í þessu t.'lfelli sem hér um
ræðir, var þetta að minnsta
kosti villandi. Mennirnir tveir
voru alls ekki að iesa, heldur
notuðu þeir dagblöðin sér tl
hlífðar. Yfir brúnirnar . á blöð-,
unum gáfu þeir gætur að Kúlz
slátrarameistara og ungfrúnni
frá Berlííl: Annar maðurinn leit
naéstúm út eins og hetjutenór,
sem frá fertugsaldri hefur stund-
að rauðvín í stað’nn fyrir arí-,
ur. Ekki framleitt það, heldur
innbyrt þáð. Ne.fið eitt —7 ef
nota ættj músikorðalag — gæti
sungið söng sinri um það. Það
var blárautt og minnti á frost-
bólgu.
FÁEINUM röðum aftar, rétt hjá
aðaldyrunum, sátu tveir menn
Tónleikar.
13.00 Við vinnúna:
18.30 Öperettulög.
20.00 Varnaðarorð: B'arki Elías-
son lögregluvarðstjóri talar
um umferðarmál.
20.05 Tónleikar: Charles Magn-
ante harmoni'kuleikari og
hljómsveit leika ítölsk lög.
20.20 Börn og bækur; II. erindi
(Dr. Símon Jóh. Ágústsson
prófessor).
20.45 Faust, óperuatriði eftir
Gounod (Victoria de los
Angeles, Nicolai Gedda,
Boris Christoff o.fi. syngja
með kór cg hljómsveit Par-
ísaróperunnai;;„Anclré -j í 5^5
Cluyttens stjórnar),
21.05 Fjölskylda Örra, þrettándþ
mynd eftir Jónas Jónasson.
21.30 Tónleikar: Concerto grosso
nr. 1 í D-dúr eftir Corelli
(I. Musici leika).
21.45 Dregur til þess, er verða
vill, frásöguþáttur (Þórður
Tómasson í Vallnatúni).
22.10 Kvöldsagan: — Þriðja ríkið
ris og fellur.
22.30 Næturhljómleikar: Tónverk
eftir Stravinsky (Hljómsveit
undir stjórn höfundar leik-
ur, og kór syngur í fyrsta
verkinu): a) Threni (Harm-
ljóð Jeremíasar). b) Agon,
ballettmúsik. c) Sinfóníur
fyrir blásturshljóðfæri.
23.40 Dagskrárlojf.
H’nn náunginn var lítill ,og
vannærður. Andlitið á ho.num
var ekki spánýtt heldur. Eyrun
voru óvenju ofarlega, á höfð-
inu.i; Eips. ö2 á uglu. Aúk þess
vórÚ þau‘ framstæð og sólskinið
gerði þau gagnsæ.
„Þetta er sjálfsagt fyrirfram
ákveðið“, sagði tenórlnn. Rödd
hans var alveg eins og nefið
gaf í skyn.
Sá litl; þagði.
„Það á að líta út eins og þau
hittist af tilv;ljun“, hélt hinn
náunginn áfram. ,,Ég trúi ekki
á tilviljanir“.
Litli maðurinn með rangstæðu
eyrun, hristi höfuðið. „Þetta er
tilviljun samt sem áður“, sagði
hann. „Það er auðvitað hugsan-
legt að Steínhövel gamli sendi
einhvern til stúlkunnar. En það
er fráleitt að hann sendi risa
sem hagar sér eins og týról-
búi í Kaupmannahöfn. Hann
gæti eins hengt skilti um hálsin
á honum og skrifað á það hvað
er um að vera“.
„Ég hefði nú heldur kosið
það“, sagði rauðvínssérfræðing-
urinn. „Þessi eilífa óvissa".
Sá litli hló. ,,Þú getur farið
og spurt“.
Hinn urraði, tæmdi glasið sitt
og fyllti það aftur. „Og hvers
vegna er hú^i ekjcj e/>þþá búin
Hjð:. jjíþtelherbéfi^iu sínu
lausu?“
„Vegna þess að hún fer ékki
fyrr en á morgun“.
„Og vegna þess að hún hefur
verið að 'bíða eftlr týrólbúanum!
Sannaðu til að ég hef rélt fyr-
ir mér! Svo sannarlega sem, ég
heiti Filip. Achtél!“
..Hamingjan sæ!a!“ Sá lítli
flissað’. „Svo sannarlega sem þú
heitir Filip Achtel? Er það nú
allt o,g sumt?“
Herra Achtel varð önugur.
„Vertu ekki með þessar dylgj-
ur“, sagði hann. Rödd hans var
enn ryðgaðri en fyrr. Og harrn
.strauk óstyrkr; hendi yfir hár-
ð.
. „Þá'ð hefur bara spröttið ágæt-
!ega“, sagði -sá lit’.i Ög dep’.aði
augunum i ákafa. „Það er all.s
ekki hægt að s.iá á þér. að þú
sért nýlega búinn að vera á
heilsuhælinu“.
..Haltu kjafti!“ sagð'i herra
Achtel, „Týró’.búmn étur annars
eins og hross“.
Sá litli reis á fætur. ,,Ég hringi
í húsbóndann“, sagði hann. „Mér
þætti annars gaman að vita
hvaða álit hann hefur á hross-
um“.
—★—
MEÐ stakri kostgæfn; át Kúlz
slátrarameistar'i hverja |rylsu-
sneiðina af annarri. En það var
sisýfusarvinna. Að lokum lagði
hann frá sér hníf, gaffal og
munnþurrku, leit á fatið sem
enn var hlaðið og ,yppti öxlum,
„Ég gefst upp“, taútaði hann jpg'
brosti til ungfrúarinnar.
,.Var þetta gott?“'
Hann kinkaði kolli dasaður.
,.Rétt skai vera rétt. Danirnir
hafá!;vít;á áleggi“. .
Yfirþjónn'nn kom' og tók af
borðinu.
Kúlz tók fram vindil o.g
kveikti í honurp með seinlátri
velþóknun. Svo .jkrosslagð: hann
fæturn^ og sasði: ,,Ef konan
mín sæj m;g sitja hér!“
„Af.hverju tókuð þér ekki
frúna með yður?“ spurði ung-
frúin. „Varð hún að sjá um
verzlunina?“
„Nei, eiginlega er því öðruvísi
farið“, svaraði Kúlz. „Hún ve:t
aljs ekki að ég er í Kaupmanna-
höfn“. í

Eins og ég.gat urn í síðastaþæt'ti
stóð A-sveit Islands sig með
ágætum á Norðurlandamótinu,
en í sveitinni voru Ölafur Þor-
steinss, fyrirliði, Brandur Brynj-
ólfsson, Jóhann Jónsson, Lárus
Karlsson, Símon Símonarson og
; Þorgéir Öigúrðáson. Hér er spiþ
sem sveitin spilaði við B-sveit
Svíþjóðar, aðra sigursveitina i
mótinu. ísland vann þann leik
með 92 gegn 69.
Staðan var a-v á hættu c.7
norður gaf.
Lárus
S: ekkert
H: A-10-9-6-4
T: A-D-8-5
L: A-9-7-4 '
Kamras
S: A-K-D-4
H: D
T: K-10-6-5
L: K-G-10-3
Palmer
S: 10-8-6-5
H: G-7-5
T: G-9-7
L: D-6-5
Jóhann
S: G-9-7-3-2
H: K-8-3-2
T: 4-3
L: 8-2
Sagnir borð 1. Norður Austur Suður Vcstur
1 hjarta pass 2 hjörtu dobl
4 hjörtu pass pass dobl
jpass ;,. ,... 4 spaðar 'í dobl pass \
* • pass pass - r 1
f L- h&dmmf '‘ííl’iio tTIÓÍ ÍH
Sagnir borð 2. ,,, '. . J
Lilliehöck Þorgéir Anulf Símon
1 hjarta pass 2 hjörtu dobl
4 hjörtu pa?s pass pass
Ungfrúin leif undrandi á hann.
„Synir minir vita ekkert um
það heldur“, hélt hann áfram
dálítið vandrœðalegur. ,,Og ekki
dætur mínar né tengdasyn'r.
Barnabörnin mín ekki heldur“.
Hann þagnaði og dró andann
djúpt. „Ég stakk beinlínis af.
Er það ekki hræðilegt?“
Ungfrúin lét dóm sinn bíða.
„Allt í einu þoldi ég þetta ekkj
lengur“, játaði herra Kúlz. „Það
byrjaði á laugardagskvöldið.
Hvernig á því stóð veit ég ekki
einu sinni sjálfur lengur. Það
var míkið að gera hjá okkur í
verzluninni. Ég gekk yfir port-
ið og ætlaði að sækja stöng af
pylsum í sláturhúsið. Ég dokaði
við fyrir utan gluggana á slát-
urhúsinu. Annar sveinn var að
hakka nautakjöt í vélinni. Við
seljum nefnilega mikið af farsi.
Já, svo var það þröstur sem
kvakaði". Hann strauk úfið yf-
irskeggið. „Kannski var það alls
ekki þrösturinn sem átt: sök-
ina. En allt í einu fór :ég að
hugsa um lif mitt til þess$. Rétt
eins og drottinn hefði ýtt á
takka. Eins og lamandi farg
lögðust kálfakótelettur, skinkur,
lambalæri 0« grísafætur síð-
Eiginkona mín og móðir okkar
ÞORGERBUR ÁRNADÓTTIR,
Þegar fjögur hjörtu komu
til vesturs við borð 1, tók
hann sér langa umhugsun og
er ég ekki frá því að ein-
hverjum hér heima hefði
þótt nóg um. Síðan doblaði
hann, og austur tók' á auga-
bragði út í fjóra spaða. Jó-
hann taldi rétt að dobla þá
sögn og þegar talið var il
valnum eftir spilið höfðu n-s
fengið ' 7 slagi, sem þýddl
1100.
Við borð tvö fengu Svíarn-
ir réttilega að spija fjögur
hjörtu og unnu þeir fimm
auðveldlega. Island græddi þvf
12 stig á spilinu.

Jafntefli hjá Fram og KR
Framh. af 9. síðu.
ir voru hálf hræddir. Framar-
ar voru hræddir um að KR-
ingar myndu jafna og svo KR-
ingar hræddir um að Fram
tækist að setja þriðja mark-
Ið, því þá væru enn minni
líkur fyrir KR að jafna.
Heldur rættist þó úr leikn-
um er á leið og á 25. mín var
S'gþór v.úth. KR í „sjensin-
um“ en aðstaða var erfið og
skot hans fór framhjá. Mínútu
síðar átti Hallgrímur v.úth.
Fram hættulegt skot á marklð
sem Gísli varði naumlega í
horn.
KR-ingar jöfnuðu á 28. min.
er Sigþór skallaði knöttinn til
Gunnars Felixsonar, sem ó-
valdaður skaut lausum bolta
á markið, 2:2.
Fleiri mörk voru ekki skor-
uð í leiknum enda Jítið um
góð tækifæri.
L I Ð I N
KR-:ngar léku einnig oft vel
saman í fyrri hál.fleik en þeir
voru of þungir fyrir hina
spretthörðu Framara og urðu
oft af knettinum vegna þess.
KR-ingar áttu meira í síðarL
hálfleik og þeim tókst að
jafna leikinn og geta báðir
vel unað þeim úrslitum. Sigþór
var beztur KR-inganna en
flestir þeirra áttu ekki neinn
,,stjörnu‘‘ leik. Garðar var t.d.
ekki eins góður og jafnan áð-
ur og vörnin var oft mistæk.
Haukur Óskarssqn dæmd:
leikinn og naut hann góðrar
aðstoðar Baldurs Þórðarsonar
sem línuvarðar, þess sama er
hljópst á brott í le'khléinu urr
daginn af því Haukur viló.i
ekki sinna veifu hans. Virðis*'
hafa gróið um heilt á mil'
þeirra og fer vel á því.
H.
andaðist þann 25. júní.
Jarðarförin augiýst síðar.
Stefán Þórðarson og börn.
31)
Lið Fram átti góðan fyrri
hálfle'k og þá sérstaklega \
framlínan sem náði oft að
sýna framúrskarandi leik.
Framverðirnir Ragnar og
Krannar áttu stóran þátt i vej,-
gengni framlínunnar, eru góð-
ir „stopparar“ og reyna þv^llt
að beita samleik. Oft lfekú
Framarar illilega á vörn KR-
ínga og voru ekki langt frá þvi
að setja þriðja markið. í síð-
ari hálfleik datt liðið hins veg-
ar niður og átti frekar í vök
að verjast fyrir ágengum KR-
ihgum.
® Fyiiilestur í
háskólanum
Dr. Joseph Cremona, ken; .
ar; við Cambridg'eháskóla
flytur fyrirlestur í boði Há-
. skóla íslands miðvikudagina
. 27. júní kl. 17,30 í I. kennslu-
slofu háfekólans,. Dr. Cremona
ér málfraéðlngur og' hefur sér-
staklega fengizt við rann-
sóknir á rómönskum málum,
Fyrirlestur sá, er Dr. Crem-
ona flytur, nefnist „British
Universities to-day“. Verðu:.
hann fluttur á ensku, og sí
öllum heimill aðgangur.
Miðvikudagur 27. júní 1962 — ÞJÓÐVILJINN — Q J]