Þjóðviljinn - 15.11.1962, Blaðsíða 10

10 SIÐA
ÞJOÐVILJINN
Fimmtudagur 15. nóvember 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
GEGGJUN
„Og í rauninni er ekkert fyrii-
yður að gera“. Hún heyrði allt
í einu að Eddie hélt áfram að
tala í hinu herberginu og Pétur
svaraði með einsatkvæðisorðum.
„Baðherbergi Bunnýar er auð-
vitað þarna“. Rut siökkti nokkur
af ljósunum og nú var aðeins
kveikt á iampanum milli rúm-
anna. „Og þessar dyr“, hún benti
á dymar fram á ganginn „eru
auðvitað læstar. Og nú má
Bunný fá sér einn konfektmola
í viðbót og svo á hún að bursta
í sér tennumar og hlusta á sögu
og þá er hún áreiðanlega orðin
vel syfjuð“. Hún kiappaði litlu
stúlkunni á kinnina, sem var út-
tútnuð af súkkulaðinu. Hún leit
fram um opnar dymar milli
herbergjanna.
Eddie sagði hárri röddu:
„'Jæja ........ já . ég lít inn
til Nell ððru hverju ef þér hafið
‘ekkert við það að athuga. . .“
,.Það er ágætt“. Pétur tók
fram veskið sitt. Rut sá á bak-
svipnum, að hann var bæði
gramur og uppgefinn. ,.Og ......
svo þakka ég yður kærlega fyr-
!r“.
..Nei, þökk fyrir". Eddie hörf-
aði fyrir dollaraseðlinum. „Nei,
mér er ánægja að gera þetta.
t>etta er svo. gott fyrir Neil Þér
eigið bara að borga henni það
sem henni ber. Fimmtíu sent
trmtímann Það er meira en nóg.
Við vorum búin að koma okkur
saman um það. Nell þykir gaman
að fá tækifæri til að vinna sér
inn aura. Það er gott fyrir hana.
Jœja ......“ hann leit framhiá
Pétri. ..... og ég vona að þið
skemmtið ykkur reglulega vel
i kvöld"
Rut var Ijóst að hann var
eínnig að ávarpa hana. ,,Þakka
yður fyrir, herra Munro. Verið
þér sælir".
„Sælar. Hm ........ verið þið
sæl. Skemmtið ykkur reglulega
vel“. Hann lyfti handleggnum
eins og til áréttingar og lét hann
síðan síga aftur. Loksins kom
bann sér út.
„Ertu tilbúin, Rut?“ sagði Pét-
«r dálítið óþolinmóður.
„Eftir andartak. Nell ...... “
Stúlkan hreyfði sig þegar á hana
var yrt. Rut heyrði sullið i
Bunný sem var að bursta tenn-
trmar. „Pétur, viltu ekki finna
símanúmerið hjá okkur? Svo að
þér getið hringt í okkur ef svo
ber undir. Þá leggjum við það
héma hjá símanum, Nell, og ef
eitthvað er að, þá getið þér náð
sambandi við okkur. En þér
verðið að muna að spyrja um
Pétur O. Jones. Gleymið ekki
O-inu. Annars er svo lengi ver-
ið að flokka alla þessa Jonesa".
Hún hló.
Rut fór að slökkva Ijósin i j
herþergi númer 897, svo að eftir ,
var aðeins ljósið á standlamp-
anum við stóra, dökkrauða stól-
tm og lampanum milli rúmanna.
„Er nógu bjart svona. Nell?“
Stúlkan kinkaði kolli. „Og ef
yður langar í eitthvað að lesa,
I þá er eitthvað af vikublöðum
! þarna. Ef yður syfjar, þá getið
j þér lagt yður hér. Þetta verður
sjálfsagt allt í lagi. Og ...“
hún lækkaði röddina ...... bað
1 er sjálfsagt betra að þér notið
. þetta herbergi. Er annars nokk-
uð sem ég hef gleymt?"
Hún stóð þama í allri sinni
dýrð og hrukkaði ennið svolít-
ið .... var ekki alveg ánæsð.
stúlkan hafði sagt svo. lítið.
En á hinn bóginn .... hvað átti
hún svo sem að segja? Eitthvað
hefði hún þó getað sagt. hugsaði
Rut óþolinmóð. eitthvað smáveg-
is ... af fúsum vilja .... bara
eitthvað til að sýna að hún hefði
skilið hana! „Munið þér eftir
nokkru?“ Hún reyndi að koma
henni af stað.
Stúlkan stóð ekki lengur álút.
Hún var með há kinnbein og
augun voru stór og örlítið ská-
sett. Hakan var lítil og hvöss
og munnurinn nettur Hún var
ekki með neinn andlitsfarða og
hörundið var með riómalitum
blæ.
Hún var alls ekki ósnotur.
hugsaði Rut undrandi. Já. hún
gæti litið Ijómandi vel út á und-
arlega eggjandi hátt. Jafnvel
vaxtarlag hennar i illa sniðna
kjólnum var orðið gott núna.
þegar hún stóð upprétt oe ekki
álút eins og auðmýkt Augun
voru blá. Þau voru of blá. Það
var eins og augasteinninn væri
of lítill og lithringurinn breið-
ari en almennt gerist. Gulbrúnt
hárið féll laust niður um eyrun
og Rut tók eftir því, að þau voru
lítil og lágu þétt að höfðinu.
j „Ég held þér hafið hugsað fyr-
j ir öllu“, sagði Nell. Hikandi bros
! færðist yfir nettan munninn.
| Rut virti hana fyrir sér. Sem
snöggvast fannst henni sem í
þessari hversdagslegu setningu
hefði verið fólgið eitthvað ill-
gimislegt, eitthvað stríðnislegt
og háðslegt.
„Eigum við ekki að koma okk-
ur af stað“ sagði Pétur ein-
beittur. „Hér er símanúmerið,
Nell, á þessu blaði. Ég býst alls
ekki við að þér þurfið á því að
halda. Það getur vel verið að
við hringjum hingað, svo að þér
megið til með að svara í sím-
ann“. Hann lagði miðann á sima-
borðið. Svo gekk hann rösklega
að fataskápnum. Rut fannst eins
nú væri kvöldið aftur að byrja
eftir trufiunina.
Bunný stóð og ók sér upp við
dymar að hinu herberginu og
það voru tannkremsleifar kring-
íjm munninn á henni. „Hoppaðu
nú upp í rúm, Bunný“, sagði Rut.
„Nell ætlar að lesa svolítið fyr-
ir þig“.
Hún stóð í skugganum og
horfði á þær meðan þær gerðu
eins og hún mælti fyrir ........j
Bunný fór úr sloppnum, skreidd-1
ist upp í rúmið, dró teppin yfir |
sig, kastaði fléttunum aftur á'
bakið ...... hún sá stúlkuna
ganga nær og setjast hikandi, I
j eins og til reynslu á rúmstokk-
inn og bjarminn frá lampanum
1 féll á hár hennar.
Allt i einu tók Bunný við
stjóminni. „Lestu fyrir mig um
Jenný og tvíburana“. Hún fleygði
bókinni til stúlkunnar.
j „Já“, sagði Nell auðmjúk.
Rut sneri sér undan. Hún fór
I að láta niður í kvöldtöskuna
! sína, armbandsúrið, púðurdós-
! ina, vasaklút, hárspennur, vara-
I lit. Hjarta hennar sló dálítið
örar.
j Pétur stóð þegjandi í frakk-
! anum og hann hélt á flauels-
j kvöldkápunni hennar. Hún gekk
j til hans og hann hélt kápunni
1 upp fyrir hana. Hún leit upp
! til hans og spurði án orða:
| „Heldurðu að þetta verði í lagi?“
1 Án orða svaraði hann:
„Já, hvað gæti svo sem komið
1 fyrir?“ Kvöldkápan var mjúk
og svöl við bera handleggi henn-
ar.
„Eddie fylgist með þeim“,
1 hvislaði Pétur í eyru henni. Og
hún skildi samstundis að það var
, alveg rétt. Eddie bar ábyrgðina.
| Eddie hafði unnið þarna í fjórt-
■ án ár. H-ann færi ekki að leggja
stöðu sína í hættu. Og Eddie
var svo dæmalaust samvizku-
samur. Hann hefði áreiðanlega
vakandi auga á öllu saman. f
rauninni var það Eddie sem þau
1 höfðu ráðið til sín. Hann myndi
sjá um allt.
„Við erum lengi á leiðinni yf-
ir þvera borgina". sagði Péthr
upphátt. Svo fylgdust þau að inn
í hitt herbergið. Stúlkan var að
lesa upphátt. Rödd hennar var
lág og tilbreytingarlaus. Orðin
eltu hvert annað án minnstu til-
brigða. Hún las eins og barn.
„Fer ekki vel um ykkur?“
sagði Rut. „Góða nótt. Bunný.“
Hún snart litla, heita ennið með
vþrunum.
Pétur sagði: „Gleymdu ekki
morgunmatnum. Bless á meðan,
elskan litla“.
„Bless. pabbi. Haltu nú góða
ræðu“
Ó guð blessi hana! hugsaði
móðir hennar. Guð blessi hana!
„Ég skal reyna hvað ég get,
telpa mín“, sagði Pétur blíðlega,
jafnsnortinn og hún.
Stúlkan sat á rúmstokknum
Qg hélt fingrunum við línuna í
bókinni. Hún fylgdi þeim með
augunum þegar þau fóru. Þegar
þau fóru út lím herbergi númer
807, heyrði Rut að hún byrjaði
aftur stamandi að lesa upphátt.
Það var ekki Rut öll sem fór
út um dyrnar og fram á gang-
inn. Hluti af henni var eftir
og fann hve andrúmsloftið inni
var dauft og dapurlegt þegar þau
voru farin. Hvernig myndi
Bunný nú spjara sig, þegar þau
voru farin og hlýjan og kærleik-
urinn sem umvafði hana annars?
Voru umskiptin ekki allt of
snögg? Hluti af henni gerði sér
í hugarlund, hvernig það væri
að liggja þama inni í myrkrinu
á ókunnum stað og heyr.a hljóð-
| in frá þessari ókunnu borg ...
og vita að enginn var nálægur
í nema ókunnug manneskja sem
fékk borgun fyrir, ef hún skyldi
verða hrædd við eitthvað seinna
um kvöldið.
Pétur snart flauelsklædda öxl
hennar. Lyftan var að koma.
Það var ekki Eddie og hún var
fegin því. Hana langaði ekkert
til að heyra hann segja einu
sinni enn: „Skemmtið ykkur nú
reglulega vel“.
Hún rak þessar hugsanir burt.
Hún vissi að Pétur hafði þörf
fyrir hana. Hún reyndi að taka
sig á, (Bunný var níu ára. Hún
myndi steinsofa). Mún neyddi
hmn helminginn af sjálfri sér
— þann sem helzt vildi verða
eftir á gistihúsinu — til að fylgj-
ast með, og þegar hún stóð við
lyftuna i veizluklæðum sínum,
var hún aftur orðin heil persóna.
Hún leit upp til Péturs og sýndi
honum að hún var orðin eins og
hún átti að sér.
Þetta var kvöldið mikla ......
loksins!
3. K A F L I
Jed Towers sótti ungu stúlkuna
sem hann ætlaði með út, í ibúð
foreldra hennar í 36. götu Aust-
ur. Hún hét Lyn Lesley og var
annað og meira en stundarkunn-
ingsskapur. Stjarna hennar hafði
farið hækkandi hjá Jed, já, í
rauninni var hún efst á listanum
hjá honum. Lyn var grönn og
dökkhærð með snoturt nef og
hún átti það til að skotra til hans
augunum. hvorki daðurslega né
útundir sig heldur bara fjör-
lega.
Hann hafði þekkt hana í meira
en ár, en það var ekki fyrr en
síðasta hálfa mánuðinn. í leyfinu
áður en hann skyldi byrja í
nýja starfinu. að hann hafði
verið með henni að staðaldri.
Það hafði komið alveg að sjálfu
sér .... hægt og skemmtilega.
En á morgun átti Jed að fara
j vestur á bóginn — aiveg yfir að
j vesturströndinni og starf hans
útheimti að hann yrði þar um
‘ kyrrt um tima. f kvöld, þetta
j siðasta kvöld þeirra, lá það eig-
1 inlega i loftinu að þau yrðu að
taka einhverja ákvörðun — án
j þess að Jed hefði i rauninni í-
hugað það vandamál.
Kannski var þetta alls ekki
síðasta kvöldið þeirra saman
— heldur síðasta nóttin sem
1 þau voru ekki saman. Hann vissi
það ekki. Það var engin afsök-
un ..... hann vissi það einfald-
lega ekki.
Þau voru ekki veizluklædd.
Lyn var í loðinni, blárri kápu
með stórum vösum og stórum
tölum og litla bláa húfu í
hnakkanum. Þau ákváðu að
ganga. Enda vissu þau ekki hvert
þau voru að fara. Andrúmsloftið
var óráðið ...... glaðlegt .....
hinn væntanlegi aðskilnaður var
ekki farinn að hafa áhrif. Lyn
hoppaði áfram, þangað til Jed
hægði svolítið á sér. Þau röltu
þangað sem himinninn var bjart- ,
astur. Kannski færu þau ; leik- 1
húsið ..... kannski ekki, Það
var undir ýmsu komið.
f 39. götu. dálítið vestan við,
5. tröð, slóst betlari upp á þau
og sagði eymdarlega við ungu

Þórður var glaður yfir að hafa heimt alla um borð
heilu og höldnu. Sg trúi þessu varla, sagði Ross. Á
eyjunni stóð allt i björtu báli. Svo virtist sem síð-
ustu fyrirskipunum foringjans hefði verið fylgt dyggi-
lega. Stúlkurr.ar horfðu á eyðilegginguna með hryli-
ingi. Þarna í landi voru margir kunningjar þeirra.
Skyldi vera hægt að gera eitthvað þeim til bjargar?
Málverkasýning
Magnúsar
í Bogasal, opin írá kl. 2—10 til sunnudags.
Jólapappír og leikföng
í MIKLU ÍJRVALI.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
DAVID S. JðNSSON & COMPANY.
Hafnfírðingar
Höfum opnað nýja verzlun að Strandgötu 35
með blóm og gjafavörur.
önnumst alls konar skreytingar.
Körfur, skálar og krar,sar, kistuskreytingar.
Áherzla lögð á góða bjóaustu.
Sendum heim. Sími 50941.
Blómaverzluitin B U R K N I .
ASvörun
um stöðvun atvinnurekstrar vegna
vanskila á söluskatti,
Samkvæmt kröfu tollsfjórans í Reykjavík og heimild í
lögum nr. 10, 22. trsarz 1960, verður atvinnurekstur
þeirra fyrirtækja hér i umdæminu, sem enn skulda
söluskatt 3. ársfjórðungs 1962, svo og söluskatt og út-
flutningssjóðsgjaid eldrj ára, stöðvaðar, þar til þau hafa
gert full skil á hinum vangreiddu gjöldum ásamt á-
föllnum dráttarvöxtum og kostnaði. Þeir, sem vilja kom-
ast hjá stöðvun, verða að gera full skil nú þegar til
*ollst,V5raskrifstofunnar, Amarhvoli.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 14. nómember 1962.
SIGURJÓN SIGURESSON.
BUKKSMIÐIR - RAFSUÐU
MENN - ADSTOMRMENN
óskast strax. Upplýsingar ekki gefnar í síma.
BLIKKSMIÐJAN GLÓFAXI
Ármúla 24.
Verkamenn
Viljum ráða nokkra verk&menn í fasta vinnu.
H.F. Kol og Salt
Sími 11120 og 19920.
Sendisveinar
óskast strax. — Vinnutnn. tvrii hadegi.
Þurfa að hafa hjái
Þjóóviljmn
4