Þjóðviljinn - 08.12.1962, Side 10

Þjóðviljinn - 08.12.1962, Side 10
10 SÍÐA ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 8. desember 1962 CHARLOTTE ARMSTRONG: GEGGJUN vissara að gera aðvart. Þá gseti Nell ekki leikið sakleysingja gagnvart henni. Augu hans voru farin að venj- ast myrkrinu núna. Hann gat séð að rúmið sem fjær var, var óhreyft. Litla stúlkan hlaut að sofa í hinu rúminu. f>að var undarlegt að hún skyldi ekki vakna meðan hann slóst við villidýrið. Það hafði ekki gengið hljóðlega fyrir sig. Rúmið var undarlega flatt. Hárin risu á höfði hans. Hann Iseddist innar í herbergi númer 809. Hún var auðvitað ósköp lítil stúlka og það fór ekki mikið fyrir henni í rúmi. Hvað vissi hann svo sem um það? Hann — já. hann hafði víst aldrei séð sofandi barn. Hann vissi ekki hvort þau voru fyrirferðarmikil undir ábreiðun- um Það var engin lítil stúlka í rúminu. Hann leit á gluggann og hann sundlaði. Svo heyrði hann eitt- hvert þrusk niðri við gólfið. Hann kraup niður í bilinu miili rúmanna. Hann fálmaði í blindni. Eitthvað hreyfðist þama. Hann hefði viljað kveikja Ijós en þorði það ekki. Hann fann litla, kalda.. . . var það öxl? Já því að hann þreifaði líka á mjúkri fléttu. Hann þreifaði eftir andlitinu heitum vörunum og hlýjum anda, en þess í stað varð fyrir honum eitthvert tau. Æ. þessi bölvuð. viðbjóðslega, andstyggilega . . . hún hefur bundið og keflað telpuna. Æ. vesaMnourinn litli . . . — Bunný.. . hvíslaði hann. — Bunný Jones . Æ Bunný, auminginn litli. Hlustaðu nú á. Ég vildi sízt af öllu gera þér mein. Hendur hans komu við ökla hennar. Þeir voru bundnir saman. Úlnliðirnir líka. Og sjálf- sagt hafði sokk verið troðið upp í hana. — Datztu út úr rúminu? M,ér þykir þetta svo leitt. en nú verðurðu að vera alveg graf- kyrr En hamingjan góða hvernig átti hún að geta verið graf- kyrr. ef hann leysti hana o.g tæki tuskuna útúr henni. Það væri óhjákvæmilegt að hún færi að gráta. Það vissi hann. Því- líka sjálfsstjóm hafði hún ekki til að bera. Hún fseri að gráta, — myndi reka upp öskur um leið og hún gæti það En það mátti hún ekki. Ann- ars kæmist hann aldrei burt héðan. Hvað átti hann þá að gera? Hugsanirnar liðu um heila hans eins °g skelkaðir gullfiskar í keri. Atti hann að taka hana með sér eins og hún var? Taka hana með sér . . já. og hlaupa fram- hjá konunum tveimur við hinar dyrnar með barnið á öxlinni. Þá yrði hann áreiðanlega dæmdur fyrir tilraun til að nema hana á brott. Nei það var tiigangslaust. Hann settist á hækjur. Hann reyndi að hugga litlu telpuna með þvi að strjúka henni um hárið. Hann hugsaði með köldu raunsæi: „Nú er illa komið fyr- ir þér, Jed Towers.“ En svo komst aftur hraði á hugsanir hans og i hálfgildings skelfingu hugsaði hann: ,.nei . . . nei, ég verð bæðj að bjarga baminu og komast burt héðan sjálfur." BjargaSu sjálfum þér, Jed Towers. Það gerir enginn ann- ar. Hans eigin orð birtust hon- um eins og leiðarstjarna, eins og varða. Notaðu þá heilann! Barninu verður ekki gert meira mein en þegar er orðið. Konan þarna frammi hefur taumhald á Nell. Og sjálfur ætlaði hann að gera aðvart niðri. Og hvaða máli skiptu fimm mínútur . . . fimm mínútur .. . Hann kraup á gólfinu í myrkr. inu og heyrði hávaða stórborg- arinnar. heyrði gnýinn rísa og hniga eins og öldur á hafi. jafn eirðarlaust, jafn síbreytilega og þó stöðugt. Og hann sá sjálfan sig eins og spón sem fleygt hafði verið út í þetta haf. rek- ast á annan spón. snúast í hring og skiljast aftur. og svo var hann allt í einu sundmaður sem tók sundtök og reyndi að bjarga sér burt. Þegar hann væri kominn burt. hver fengi þá nokkru sinni að vita um þetta? Hann sæi aldrei þetta ókunnuga fólk framar. Hann beygði sig fram og hvíslaði: — Ég er hræddur um að þú farir að gráta ef ég tek frá munninum á þér og ég'skil það ósköp vel. Ég er bara hræddur um að þú getir ekki 'stillt þig um það Því að við megum ekki gera neinn hávaða núna. Nú fer ég niður og næ í hjálp. Sæki hann pabba þinn. Hann þreifaði eftir litla hjart- anu sem barðist svo ótt. — Ég skal sækja hann pabba þinn, bfaði hann. — Þú þarft bara að vera kyrr svolitla stund enn. Þá er allt búið. Hann lyfti henni ekki upp í rúmið. því að hún var betur falin þama niðri. — ýg er vinur þinn, sagði hann út í bláinn og notaði orð sem hann hafði einhvern tíma lesið ■ drengjabók. Hann reis á fætur og gekk hljóðlaust til dyra. 15. KAFLI — Ég sá, sagði ungfrú Ball- ew með þeirri nákvæmni sem henni var eiginleg, — að barnið sat uppi i rúminu og einhver vera nálgaðist sem byrjaði sýni- lega að berjast við hana Svo hætti gráturinn snögglega . Og hér ættuð því að skilja, að ég á rétt á skýringu, sagði hún í skyndi. — Ég trúi bví ekki. bætti hún við með ákafa til að reyna að leyna því að rödd hennar fór að titra. — að fullorðin manneskja geti nokkurn tima beitt bam ofbeldi. Hvað gerðuð bér eiginlega? Ntll var syfjuleg. — Svarið mér. sagði ungfrú Ballew reiðilega — Ef það vor- uð ekki þér. hver var það þá? — Þér sögðust hafa séð . Það var ko.minn ósvífnissvipur á andlit stúlkunnar, frekja sem hún varð að sigrast á. Ungfrú Ballew sagði kulda- ’ega: — Já. ég sá einhvem að- hafast eitthvað sem kom mér úr jafnvægi. Ég ráðlegg yður að hleypa mér inn undir eins svo ég geti séð þetta bam (En nú var hún aftur orðin hrædd. Hana sundlaði af skelfingu). Dyr — vinstra megin við hana og hægra megin við stúlkuna — opnuðust og lokuðust aftur i skyndi. Karlmaður var kominn fram á ganginn og framhjá ung- frú Ballew, næstum áður en hún gat snúið til höfðinu. Með löng- um, einbeittum skrefum hvarf hann fyrir hornið. Þetta gerðist svo snöggt. svo óvænt, svo laumulega, að henni fannst sem hún hefði séð hann ranghvolfa augunum í flýtinum. — Hver var þetta? Fæturnir voru alveg að svíkja hana. Það var eins og unga stúlk- an væri ð sleppa sér af reiði. —- Segið mér það undir eins! hrópaði ungfrú Ballew o.g rétti út höndina til að hrista þenn- an undarlega kvenmann. Um leið og hún snerti stúlk- una féll hún alveg saman. — Ó . . . ó, sagði hún. — Ó .. . og studdi handleggnum að dyra- stafnum og huldi andlitið upp við hann. — Ó. ég var svo hrædd! Ó, þakka yður fyrir. Þér hafið frelsað mig. — Hvað þá? — Það var þessi . . maður! sagði Nell svo lágt að varla heyrðist. — Já. en hann hlýtur að hafa komið útúr næsta herbergi .. . já. nú skil ég að hann kom þaðan Úr herbergi bamsins. — Já. já. volaði Nell. Skilj- ið þér þetta þá? Hann var þarna inni allan tímann. Hann sagði. að ef ég kæmi yður ekki burt . . ó. — Guð minn góður, sagði ung- frú Ballew veikum rómi. — Hann sagðist ætla að . .. Nell studdi sig upp að hurðinni eins og hún væri í sárustu neyð. Ungfrú Ballew rétti út hönd- ina og studdi sig upp við vegg- inn, hana sundlaði svo mikið. — Hann ruddist hingað inn. Hann var svo hræðilegur, hróp- aði Nell. — Og svo sterkur. Nú gægðist hún fram undan hand- leggnum. — Ég vissi ekki hvað ég átti að gera. Það var dauðaþögn 1 gangin- um og ungfrú Ballew rejmdi að herða sig upp, svo að hún ylti ekki um koll. Maður heyrði sagt frá svona löguðu, maður las um það og maður óttaðist það alla ævi, en það var ekki oft sem raun ... en bessi hræðilegi mað- j ur var raunverulegur. — Ég gat ekki gert neitt. j Voluleg rödd stúlkunnar rauf þögnina. — Ég gat það ekki . . . ég er ekki svo sterk. — Já. en nú kemst hann und- an, stundi ungfrú Ballew. Gegn- um skelfingarþokuna heyrði hún dyrnar að brunastiganum opn- ast og lokast. Þetta var voða- legt, hugsaði hún. Þetta var hneyksli! Að annað eins og þetta skyldi geta komið fyrlr ... á heiðarlegu gistihúsi . . . það mátti ekki láta óátalið! Reiðin léði henni þrek. hún beit á vörina. herti upp hugann og gekk inn ! herbergið framhjá stúlkunni. Hún hagræddi þreknum kroppnum á rúminu o.g tók sim- ann. Við skiptiborðið niðri færði Roehelle Parker bróstsykurs- molann til í munninum. — Já . . — Það er ungfrú Ballew sem talar, sagði æst rödd. — Ég er í herbergi númer — hvaða núm- er er þetta? hrópaði hún til stúlkunnar. — Hvaða númer er á þessu herbergi? — Númer 807. sagði stúlkan rólega. — Herbergi númer 807. Það var karlmaður rétt í þessu að flýja héðan. — Hvað þá? — Hann flýði. . . hljóp . . . hann hljóp burt, Ungfrú Ballew neyddist til að útskýra athuga- semdir sinar nánar. — Hann hafði illt í hyggju. Þér verðið að ná í hann. Það verður að gera hann ábyrgan fyrir gerð- um sínum. Það verður að leiða hann fyrir fórnardýr sitt og rannsaka málið í þaula. Þetta er glæpsamlegt og það verður að ná í hann. . — Andartak sagði Rochelle. Hún studdi á hnappinn sem kallaði Pat Perrin leynilögreglu- mann hótelsins. i símann svo litið bar á. Hann kom næstum samstundis — Já — Það er hertærgi númer 807. Pat. —■ Já, hvað er að? — Það var karlmaður héma inni. sagði ungfrú Ballew; það var næstum eins og hún segði ..grenjandi ljón“ — Hann er að komast undan núna. — Hvemig leit hann út? — Hvemig leit hann út? hrópaði kennslúkonan til stúlk- unnar sem stóð hreyfingarlaus. Stúlkan opnaði munninn og vætti varirnar. — Hann . hann var rauðhærður. — Rauðhærður, sagði ungfrú Ballew við Perrin. en hún var efablandin því að henni fannst hún ekki hafa séð rautt hár. — Mjög dökkrautt. sagði Nell. — brún augu. freknur. — Dökkrautt hár, brún augu. freknur, hávaxinn. Það sá ég að Munið Jélaggafasióð sféru barnanna Tekið verður á móti gjöfum í sjóðinn eins og undanfar- in ár í skrifstofu Styrktarfélags vangefinna, Skólavörðu- stíg 18, sími 15941. Styrktarfélag vangefinna.__________________ VALVER—15692—VALVER—15692—VALVER—15692—VALVER— 1 VALVER Laugavegi 48. Við aðstoðum VALVER Sendum gleðja börnin. Ávallt úrval af Ieikföngum. og í póstkröfu I um land allt. VALVER—15692—VALVER—15692—VALVER—15692—VALVER— 1 ilsTp Jón Helgason: ÍSLENZKT MANNLÍF Nýtt bindi — hið fjórða í röðinni — er komið út af íslenzku mannlífi, hinum listrænu frásögnum Jóns Helgasonar af islenzkum örlögum og eftirminnilegum atburðum, myndskreytt af Halldóri Pét- urssyni, listmálara. Bækur þessar eru hver í sínu lagi aX- gerlega sjálfstætt verk efnislega, þótt sameiginlegur heildartitill tengi þær saman. í hverju bindi eru 10—12 sjálf- stæðir þættir og allar eru bækumar prýddar myndum og uppdráttum Hali- dórs Péturssonar. íslenzkt mannlíf hefur fengið góða dóma jafnt almennings sem gagnrýn- enda. Dr. Kristján Eldjárn þjóðminja- vörður hefur m.a. látið eftirfarandi o.rð falla um höfundinn og ritverk hans: „ ... Þessi höfundur fer listamanns- höndum um efni sitt, byggir eins og listamaður af þeim efnivið, sem hann dregur saman sem vísindamaður.“ Ný bók eftir metsöluhöfundinn Alistair MacLean, höfund bókanna Byssurnar í Navarone og Nóttin langa. ÓDYSSE/FUR Æsispennandi bók, sem segir frá sjó- \ hernaðinum í síðustu heimsstyrjöld og gerist að langmestu leyti á hafinu norð- sn og norðaustan við ísland. Ódysseifur er bókin, sem aflaði höf- undi sínum heimsfrægðar á fáum mán- uðum og hratt öllum fyrri sölumetum. Hvarvetna um heim hefur þessi bók hlotið frábærar viðtökur og einróma lof. .Þér leggið hana ekki frá yður fyrr en að lestrinum loknum.“ — Hakon Stangerup. ,.Þér so.fnið ekki, fyrr en undir morgun. Maður verður að ljúka lestrinum — og iðrast þess ekki.“ — Tom Kristensen. „Bezta bók um sjóhernaðinn, sem ég hef lesið.“ — Stig Alhgren. „Bók, sem tekur mann heljartökum.“ — E. B. Garside. ..Afburða snjal’.ar og ógleymanlegar lýs- ingar.“ — Observer. IÐUNN — Skeggjagötu 1. Simi 12923. AXMINSTERTEPPI Verzlunin Laugaveg 45,B - sími 24636 Skipholti 21 - sími 24676 ____*--- - —■ —

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.