Þjóðviljinn - 09.02.1965, Side 10

10 SÍÐA ---
UNDIR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M: M. KAYE
ara og stjómmálamanni! Góða
nótt, herrar mínir. Hann hneigði
sig og fór út úr stofunni.
— Skammarlegt! urraði herra
HaUiweU hneykslaður. Þetta er
hættulegur maður! Hleypur með
slúður. Hagar sér eins og væl-
andi, taugaveikluð kerling. Hann
er ekki fær um að stjórna her-
mönnum ef hann leggur eyrun
eftir svona blaðri!
— Tvö bundruð þrjátíu og
þrjú þúsund ..! Það var þing-
maðurinn fyrrverandi, sem tal-
aði. Mjúk rödd hans var dálítið
skelkuð. Og hvað sagði hann að
þeir brezku væru margir? — um
það bil fjörutíu og fimm þús-
und? Það er sannarlega umhugs-
unarvert. Eruð þér alveg vissir
um að engin bráðhæ'tta sé á ferð-
um? Ég hafði hugsað mér að
fara í stutta heimsókn til Delhi
og lengra inn í landið ..
— Ég fullvissa yður um að
það er engin ástæða til að ótt-
ast, sagði herra Halliwell. Land-
ið er friðað endanna á milli. Og
hvað bengalska herinn snertir,
þá er hann trúr eins og gull —
ég er sannfræður um að allir
eru mér sammála um það?
— Tvímælalaust, samþykkti
gráskeggjaði herforinginn. Bezti
Smurt brauð
Snittur
við Óðinstorg.
Sími 20-4-90.
FLJÚGUM:
ÞRIÐJUDAGA > ^
FIMMTUDAGA
LAUGARDAGA
FRÁ RVIK KL. 9.30
FRÁ NORÐFIRÐI KL. 12
FLUGSÝN
SÍMAR: 18410 18823
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ Laugavegi 18
III hæð Clyfta) StMI 2 46 16
P E R M A Garðsenda 21 —
SIMI: 33-9-68. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
D 0 M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN — Tjamar
götu 10 — Vonarstrætismegin —
StMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA AUST
URBÆUAR — María Guðrnunds-
dóttir Laugavegi 13 — StMl
14 6 56 - NUDDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
her í öllum heiminum. Auðvit-
að hafa stöku sinnum orðið smá-
úfar í þau hundrað ár sem hann
hefur þjónað okkur. En það er
ekkert, sem máli skiptir. Smá-
ólga. Allur almenningur og her-
inn eru fyllilega ánægð — á-
nægðari en nokkru sinni fyrr á
ég við. Þeir sem nöldra um óá-
nægju eru sem betur fer í al-
gerum minnihluta. Ef þér hafið
í hyggju að fara til Delhi, getur
Abuthnot ofursti sagt yður meira
um ástandið þar en ég. Herdeild
hans er staðsett þar og ég er
sannfærður um, að hann býst
ekki við, að hermenn hans hyggi
á uppreisn!
28
— Þá hefði ég varla farið að
stefna eiginkonu minni og dætr-
um hingað, sagði ofurstinn bros-
andi.
— Þetta er mjög sannfærandi,
sagði herra Leger-Green sýnilega
feginn. Ég hafði hugsað mér að
fara alla leið til Oudh, ef tími
minn leyfir, til að fá upplýsing-
ar frá fyrstu hendi eftir inn-
limunina. Ég er með kynningar-
bréf til herra Coverly Jackson ..
— Hvað er um Coverley Jack-
son? spurði gestgjafinn, sem kom
inn í sömu svifum. Hafið þér í
hyggju að fara til Lucknow,
herra Leger-Green?
— Ef mér gefst tími til, yðar
tign. Ég er með kynningarbréf til
Coverley Jackson.
— Snjall náungi, Jackson.
sagði Canning lávarður. Ef hann
væri bara ekki svona mikill
pexari.
— Þú ert dálítið þreytulegur,
Charles, sagði Carlyon lávarður.
Indland virðist ekki eiga sérlega
vel við þig; of margar opinberar
veizlur og of mikill hiti.
— Og of mikil vinna, bætti
yfirlandstjórinn við og brosti. Þú
ættir að prófa það. Það væri að
minnsta kosti tilbreytni fyrir
þið Arthur.
— Þetta var ekki fallega sagt,
andmælti lávarðurinn. Ég , strita
myrkranna á milli.
— Sjáum til! Við hvað, ef ég
mætti spyrja?
— Við að drepa tímann. Ég er
á þeytingi umhverfis jörðina eins
og þú veizt!
— Dokaðu héma við tímakom
og spreyttu þig á venjulegri
vinnu, sagði Canning lávarður.
Jafnvel svona gagnlaust augna-
yndi eins og þig er hægt að
nota.
— Þá hljótið þið að vera í
miklu mannahraki, Charles!
— Það erum við líka, eða
verðum það, ef alvara verður úr
þessu með Persín. Oudh hefur
tekið okkar síðasta varalið. En
nú er ekki tímabært að vera að
ræða svo ömurlegt efni. Þið van-
rækið skyldur ykkar, herrar
mínir. Þið ættuð að vera að
dansa.
— Við látum hinum yngri það
eftir, yðar tign, sagði herra
Halliwell. Hér eru karlmenn í
miklum meirhluta. Við yrðum
hryggbrotnir.
— Aðeins eitt orð við þig,
Arthur, sagði landstjórinn og
tók undir handlegginn á Carlyon
lávarði og leiddi hann með sér
upp á svalimar, þaðan sem séð
varð niður í danssalinn.
— Hvað liggur hátigninni á
hjarta? spurði Carlyon. Þér hef-
ur varla verið alvara með það
sem þú sagðir?
— Að ég hefði þörf fyrir hjálp
þína? Jú, svo sannarlega.
— Góði Charle=! Til hvers? Til
þess að sveifla dömunum í dans?
Það er víst það eina sem ég er
fær um — og þó því aðeins að
þær séu fallegar. Ég get ekkl
ÞJðÐVILJINN
Þriðjudagur 9. febrúar 1985
dansað við ljótar konur.
— Þú vanmetur þig, Artur. Ég
veit þú ert ljómandi reiðmaður
og fyrsta flokks skytta.
Yngri máðurinn nam allt í
einu staðar og virti gestgjafa
sinn fyrir sér með rannsakandi
augnaráði. Segðu mér eiginlega
hvað þú átt við. Þú ert þó ekki
sammála þessum ofursta — að
erfiðleikar séu yfirvofandi?
— Hvaða ofursti? Var einhver
að spá erfiðleikum?
Fallon, hét hann víst. Roskinn,
lítill karl með glóandi rautt and-
lit. Segðu mér, Charles, er nauð-
synlegt að vera orðinn afi til að
fá ábyrgðar^töðu í indverska
hemum? Svei mér ef ég hef
nokkum tíma séð annað eins
samsafn af gömlum gráskeggj-
um. Ofurstamir ykkar virðast
ramba á grafarbakkanum af gigt
og vesöld og hershöfðingjarnir
eru komnir með báða fætur nið-
ur í. Og ég sem hef alltaf heyrt
að þetta væri land fyrir ungu
mennina!
— Það er það líka — fyrir þá
sem kunna að nota- tækifærin.
— Ekki í hernum. það er auð-
séð! Er ekki tími *il kominn að
fella niður ákvæðið um hión-
ustutíma? Mér er ljóst að það
eru ekki nema gamalmenni sem
hljóta virðingarstöður í beng-
alska hemum. Það er ekkert
undarlegt að þeir sem ekki eru
beinlínis deyjandi, skuli gjamma
um yfirvofandi ólán.
— Gerði Fallon það?
— Eins og óður maður sagði
Carlyon kæruleysislega. En hann
virtist ekki eiga marga fylgis-
menn. Hvemig lítur þú á mál-
ið? Trúir þú því líka að synda-
flóð sé á næsta leiti?
— Nei, auðvitað ekki. Það er
ekkert að. Það er annars furðu-
legt að jafnvel skynsamt fólk
skuli vera svo hjátrúarfullt að
leggja trúnað á þennan spádóm.
— Hvaða spádóm? spurði
Carlyon með áhuga.
— Æ, það er eldgömul saga.
Spádómurinn er þannig, að raj
félagsins haldist í hundrað ár
eftir orustuna sem kom því á.
Og orustan við Passey var árið
1757.
— Þá ætti það að vera næsta
ár, sagði Carlyon. Mjög athyglis-
vert,. En þetta er varla hægt að
taka alvarlega?
— Auðvitað ekki. Vertu ekki
hlægilegur, Arthur!
— Ekki neitt! Það er bara..
.. já, að mig langar til að þú
lengir dvöl þína hér í Indlandi,
ef unnt er. Viltu gera það?
— Hvers vegna?
Landstjórinn renndi augunum
yfir danssalinn, þétt skipaðan
fólki. Þegar hann talaði var rödd
hans svo lág, að dansmúsikin
yfirgnæfði hana næstum: Þú
gætir gert mér greiða með því
að fara í ferðalag — sem for-
vitinn áhorfandi að sjálfsögðu
— og segja mér síðan hvers þú
verður áskynja. Mér finnst
alltof margir segja yfirland-1
stjóranum það eitt sem þeir
halda, að hann vilji heyra. Það
er þetta Oudh-vandamál. Kóng-
urinn fyrrverandi og allt hans
áhangendalið er hér í Calútta
og þeir kvarta og kveina í sí-
fellu yfir framferði manna okk-
ar í Lucknow. Svör Jacksons
við fyrirspurnum mínum hafa
hingað til verið óljós og loðin.
— Settu hann af! sagði Carly-
on kæruleysislega.
— Það get ég naumast án
þess að særa hann, svaraði
Carlyon lávarður daufur í dálk-
inn. Kærumar eru trúlega á-
stæðulausar og í versta tilfelli
mjög ýktar. En þær skaða álit
okkar og hella olíu á eld hinna
óánægðu. Ef ég gæti aðeins flutt
hann til án þess að reka hann
.... það var von mín....
Hann þagnaði og hnyklaði brún-
irnar áhyggjufullur. Carlyon leit
háðslega á hann. Hann þekkti
ótta Cannings við harðar aðgerð-
ir og samvizkusemi hans sem
leyfði honum ekki að fella dóm
eða taka ákvörðun án þess að
hafa persónulega sett sig vand-
lega inn í málið. Carlyon hafði
ekki sama langlundargeð og
hann hafði ekki í hyggju að
lengja dvöl sína í Austurlönd-
um. Hann vildi komast aftur til
Englands fyrir áramót og upp-
ástungan freistaði hans ekki.
Hann leit með hægð yfir dans-
salinn.
— Þú getur að sjálfsgðu ekki
farið þangað beina ieið, sagði
Canning lávarður. En ef þú fær-
ir fyrst til Deihi og yfir Luck-
now í bakaleiðinni, gæti það Iit-
ið út sem skemmtiferð og.... ?
Hann tók eftir því að Carly-
on stóð kyrr og starði á einhvem
í danssalnum með lifandi áhuga.
— Sem ég er lifandi! hvíslaði
Carlyon. Það er andarunginn
ljóti! Hann snerí sér að gest-
gjafa sínum og það var óvenju
líflegur glampi í
augum hans. Fyrirgefðu, Charles.
Ég kom auga á kunningja. Við
getum haldið samtalinu áfram,
seinna. Hann stikaðLniður blóm-
skrýddan stigann og hvarf í
mannþröngina.
Canning lávarður andvarpaði
þreytulega og dró sig í hlé inn
í skrifstofu sína til að grúska
þar í skjölum.
Hann sýndi sig ekki aftur fyrr
en í dögun, þegar vagnarnir voru !
að aka burt með geispandi karl-!
menn, tignar frúr og hrifnar og 1
hlæjandi ungar stúlkur. Hann sá
SKOTTA
Þú þarft ekki að eyða síðasta túkallinum þínum til spila eitt lag
Jói, ég var bara að reyna þig.
KOLA VERÐ
* BILLIN
Rent an Icecar
Kolaverð í Reykjavík hefur verið ákveðið
kr. 1480,00 hver smálest, heimekin, frá og með 8.
febrúar 1965.
H.F. KOL OG SALT
Kartöflumús * Kókómalt *
VORUR
Kaffi * Kakó.
IÍK0JN BtJÐIRNAR
CONSUL CORTINA
bílalelga
magnúsar
skipholtl 21
símar: 21190-21125
^iaukur <§uömundóóon
HEIMASÍMI 21037

Lokaö
mi’ðvikudaginn 10. febrúar.
vegna jarðarfarar O. Kornerup-Hansen,
forstjóra.
FÖNIX, O. Kornerup-Hansen, s.f.
Suðurgötu 10.
Útför mannsins míns og föður okkar,
O. KORNERUP-HANSEN
forstjóra
fer fram frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 10 febrúar
kl. 2 e.h.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er vinsamlegast
bent á líknarstofnanir.
Guðrún Kornerup-Hansen
og börn.