Þjóðviljinn - 27.05.1965, Page 10

1Q SÍÐA
ÞlðÐVILJINN
Fimmtiudagur 27. maí 1965
UNDIR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M. M. KAY E
var Havelock kominn? Nei, t>að
gat ekki verið hann, þá vaeri
allt á öðrum endanum i borg-
inni og barizt á strætum og
torgum. Það sem hann heyrði
var árás sem setuliðið svaraði.
— Bara ég gæti komizt út.
Bara ég gæti fengið réttar frétt-
ir. Hve lengi geta þeir þraukað
enn? Hve margir eru eftir? Það
var óþolandi að liggja og hlusta
fyrir þann sem skildi hvað var
að gerast og gerði sér' Jjóst
hvemig ástandið hlaut að vera
í umsetinni herstöðinni.
Roskni þjónninn, Rahim sem
annaðist Alex, kom upp með
deyfandi drykk, og Alex drakk
hann mótmælalaust og hann
sefaði kvalir hans og hann sofn-
aði. Meðan hann svaf var árás-
inni hrundið.
En vonin um hjálp sem setu-
liðið hafði vænzt á hverri stundu
varð æ veikari. Her Havelocks
sem farið hafði yfir landamærin
til Oudh siðustu dagana í júlí
og unnið tvær orustur, hafði
orðið fyrir svo miklu mannfalli,
Smurt brauð
Snittur
braoðbœr
við Öðinstorg.
Sími 20-4-90.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgneiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
StMI 24 6 16
P E R IVI A
Garðsenda 21 — SÍMl 33-9-68
— Hárgreiðslu- og snyrtistofa
DÖMUR!
Hárgreiðsla við ailra hæfi —
T.J ARN ARSTOF AN — Tjamar-
götu 10 - Vonarstrætismegin
— SÍMl 14-6-62
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
María Guðmundsdóttir, Lauga
vegi 13 SÍMJ 14-6-56 NUDD
STOFAN er á sama stað
að Havelock hafði hörfað í átt
til Mangalwar til að bíða eftir
liðstyrk. 1 ágúst hafði hann tví-
vegis haldið í átt til Lucknow,
en í fyrra skiptið hafði komið
upp kólera í liði hans og í hitt
skiptið hafði komið til óeirða
innan hersveitanna og hann
hafði haldið aftur til Cawnpore.
Tilkynningin um að feringhi-
arnir væru á undanhaldi vakti
mikinn fögnuð í Lucknow og
ástandið varð æ fskyggilegra,
bæði fyrir hina umsetnu — og
110
flóttamennina í Gulab Mahal.
Margir uppreisnarmannanna og
mikill hluti íbúanna, sem misst
höfðu kjarkinn við fregnina um
að heill her væri á leiðinni,
fylltust bjartsýni á ný þegar það
kom á daginn að herinn hafði
hörfað á ný út fyrir landamæri
Oudhfylkis.
Skothríðin féll smám saman
inn í hin daglegu hljóð í Gulab
Mahal, á sama hátt og gargið
í krákunum, kurrið í dúfunum
og marrið í brunnhjólinu. Flótta-
mönnunum var skothríðin nokk-
ur huggun, því að hún táknaði
að setuliðið stæðist enn öll á-
hlaup.
Nýtt áhlaup hafði verið gert
hinn átjánda ágúst. Þegar dmn-
umar frá fallbyssuskotunum
vom hljóðnaðar, hiðu þau öll
með öndina í hálsinum og taug-
amar í uppnámi og þeim iétti
ekki fyrr en þau heyrðu aftur
dreifða skothríð. Þrem dögum.
seina höfðu þau héyrt mrkla
sprengingu og Dasim Ali hafði
sagt Alex að hún hefði stafað
frá sprengingu í húsi einu sem
uppreisnarmenn notuðu sem
vopnahús.
En daginn eftir heyrðust fall-
byssuskot úr suðaustri.
— Nú eru þeir komnir! Sem
ég er lifandi! Það em þeir!
hrópaði Alex og hljóp að grind-
unum á þankinu og stóð kyrr oc
hlustaði í ofvæni án þess að
taka eftir þéttu regninu sem
helltist yfir hann í heitum
straumi.
Það gat aðeins táknað eitt.
Havelock var aftur á leið til
Lucknow. Og skömmu síðar, þeg-
ar hinni geysilegu reknskúr hafði
linnt, bámst fallbyssudrunumar
nær f hlýrri golunni og vora
nú mjög skýrar.
Þau heyrðu í fallhyssimum
öðru hverju allan þann dag og
megnið af næsta degi. í fyrsta
skipti datt Walayat Shah f hug
að guð hefði verið honum innan
handar daginn sem hann féllst
á að gefa hinum ræfilslegu flótta
mönnum húsaskjól og það gæti
orðið til þess einn góðan veður-
dag að koma í veg fyrir að hús
hans og heimili yrði jafnað við
jörðu. Honum var umhugsunin
ógeðfelld og hefði það ekki ver-
ið vegna svikanna og hinna
skelfilegu hryðjuverka í Cawn-
pore, hefði hann heldur viljað
deyia í bardaga við feringhlana
en biggja af þeim greiða.
En fallbyssur Havelocks voru
þagnaðar og engar fregnir bár-
ust af her hans. Og ágústmán-
uður leið og september kom. Hið
örmagna og langþreytta herhð
týndi óðum tölunni, en lét þó
ekki bugast og rytjulegur, brezk-
ur fáni blakti enn á fánastöng-
inni á embættisbústaðnum.
— 40 —
Flóttamönnunum í Gulab Ma-
hal fannst nú sem þeir hefðu bú-
ið í litlu heitu herbergjunum í
litlu, rauðu, flúruðu höllinni
heilan mannsaldur.
Dagamir snígluðust áfram
hver öðrum líkir, lang;r og til-
breytingalausir. Það þurfti lítið
til að koma af stað ofsalegum
deilum og handalögmálum milli
karlmannanna, sem dvöldust
megnið af tímanum í Ktlu, heitu
herbergi, sem ekkert komst 'yr-
ir í nema lágir svefnbekkir með
seglbotnum, þar sem þeir sváfu
um nætur.
Verstur af öllu var fréttaskort-
urinn að utan. H;tann mátti af-
bera vegna hinna ofsalegu regn-
skúra sem kældu múrveggina lít-
ið eitt. Rykið í garðinum varð
að eðju og þar gögguðu froskar
og ótal kynslóðir flugmaura tímg-
uðust og dreifðust um allt. Mat-
urinn var ekki fjölbreytilegur,
því að bölvaðir vantrúarmenn
áttu ekkert gott skilið, en hann
var nægilegur. Hreinlætisaðbún-
aður var framstæður, en full-
nægjandh í samanburði við
þúsundir Jandsmanna sinna, I'fðu
þau í þægindum og öryggi. En
einangrunin og fáfræðin um það
sem var að gerast annars staðar
í Indlandi varð taugum þeirra
ofraun og eina nóttina höfðu
þrír þeirra, Garrowby, O’Dwyer
læknir og Chimpson, klifrað yf-
ir garðvegginn og horfið inn í
borgina.
Þeir höfðu engum sagt frá
ráðagerð sinni, því að þeir álitu
að Lapeuta og Dobbie, sem báð-
ir voru rosknir menn, væru bezt
komnir þar sem þeir vom og
Alex, sem enn fékk hitasóttar-
köst, gat að sjálfsögðu ekki yfir-
gefið eiginkonu sína. Carlyon
vildu þeir ekki burðast með,
hann yrði trúlega hættulegur.
Carlyon hafði froðufellt af
reiði þegar hann vaknaði um
morguninn og uppgötvaði að beir
voru horfnir; honum var ljóst
að hann kæmist ekki langt al-
einn, þar sem hann kunni ekki
urdu, var ókunnugur í borginni
og nágrenninu, og vissi ekki einu
sinni í hvaða átt brezka herliðið
var að finna.
Lou og frú Hossack höfðu
orðið skelfingu lostnar, Walayat
Shah feginn, Alex þögull, hrana-
legur, næstum ósvífinn.
En Garrowby kapteinn, O’-
Dwyer læknir og herra Chimp-
son höfðu ekki komizt langt.
Þeir höfðu fylgzt að í stað þess
að fara hver sína leið og höfðu
villzt í götunum og voru enn
f borginni þegar birta tók af
degi. Þeir höfðu verið stöðvaðir
og yfirheyrðir og síðdegis höfðu
þeir verið skotnir og hengdir
upp á fótunum til skemmtunar
fyir múginn,
Dazim Ali færði Alex fregn-
ina og sagði frá því að menn-
imir þrír hefðu verið pyndaðir
til að fá þá til að ljóstra upp
um dvalarstað sinn. Því að það
var augljóst af fatnaði þeirra og
skóm að þeir höfðu dvalizt í
borginni, en ekki komið þangað
sömu nóttina og þeir fundust,
eins og þeir héldu fram. Auk
þess höfðu þeir verið gripnir,
þegar þeir voru að reyna að
komast burt úr borginni.
Þeir höfðu dáið án þess að
koma upp um gestgjafa sína. En
Walayat Shah og Muntaz, kona
Dazims Allis, höfðu orðið hrædd
og reið, og það voru gerðar ráð-
stafanir til að hindra hina fer-
ingiana í að flýja, því að það gat
komið af stað almennri leit í
borginni, ef fleiri flóttamenn
fyndust á kreiki. Dyrunum var
læst og varðmenn gengu um
garðana á næturnar, og það Mtla
frelsi sem þau höfðu haft, var
takmarkað að mun.
Fyrir Lou og frú Hossack sem
orðnar vora eigingjamar og
hugsuðu fyrst og fremst um
heilsu og öryggi bamanna sinna,
skipti missir O’Dwyer læknis
meira máli en það að mennimir
þrír höfðu verið handteknir og
drepnir. Nú áttu þeir engan
hauk í homi ef Jimmi og Am-
anda yrðu veik.
Hvorki Lou né frú Hossack
hefðu farið frá Gulab Mahal um
þessar mundir, þótt þær hefðu
getað, og dauði mannanna
þriggja sannfærði þær aðeins um
að þær væru bezt komnar bar
sem þær voru. En þær hötuðu
indversku búningana sem þær
báru og indverska matinn sem
þær borðuðu og fábreytilegt Iff-
ið. Þær rifust oft og hvor um
sig kærði hrna fyrir Vetru.
Vetra sjálf var engan veginn
hamingjusöm. Oft lá henni við
að halda að hin stutta athöfn
uppi á þaki hefði aldrei átt sér
stað; hana hefði aðeins dreymt
hana. Hún fann þess engin
merki. að hún væri eiginkona
Alexar. Hún dvaldist enn í litla
herberginu með máluðu lág-
myndunum og Alex svaf enn á
þakinu. Hún sá hann ofursjald-
an og framkoma hans við hana
var alveg öbreytt; það virtist
ekki flögra að honum að Iffs-
hættir þeirra þyrftu að breytast
þótt þau væru gift.
Hún velti fyrir sér hvort
henni hefði skjátlazt um það,
að Alex þætti vænt um hana.
Hafði hann ekki borið hlýrri til-
finningar til hennar en til dæm-
is rauðhærðu leikkonunnar sem
hann hafði haft heim með sér
úr veizlunni hjá sendiherranum?
Hefði hann aldrei gengið að eiga
hana, ef hún hefði ekki beðið
hann um það? Hann hafði ekki
kysst hana síðan nóttina sem
þau flýðu undan skógareldinum
EYJAFLUG
MEÐ HELGAFELLI NJÖTID ÞÉR
ÚTSÝNIS, FIJÓTRA
OG ÁNÆGJULEGRA FLUGFERÐA.
AFGREIÐSLURNAR
OPNAR ALLA DAGA.
REYKJAVíKURFLUGVELLI 22120
Dívanar og Svefnbekkir
með skúffu og lystadún.
Beztir — Stakir — Fallegir.
LAUGAVEGI 68 (inn sundið).
SKOTTA
Mér þykir það leitt, Siggi . . . ég verð að halda laugardögun-
um lausum fyrir eldri stráka.
r
Hvað annað?
Auðvitað Perlu

EFNAVERKSMIDJAN
fsjöfn)
FtRDA BÍLAR
9 n farþega Mercedes-Benz hópferðabílar af nýjustu
gerð til leigu í lengri og skemmri ferðir.
Símavakt allan sólarhringinn.
FERÐABÍLAR sími 20969.
Haraldur Eggertsson