Þjóðviljinn - 16.03.1966, Blaðsíða 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagar 18. marz 1968.
Eftir
MORÐ MEE EFTIRMÁL/ ^ Patrick ^ Winn
þessu væri hann eiginlega að
kalla mig slettireku, og mér var
skemmt. Margir fleiri eru á
sömu skoðun, en ég er ekki
sérlega hörundsár að þessu leyti
og mér þykir gaman að fylgj-
ast með því sem er að gerast.
— Ojá, sagði ég samþykkjandi.
Ég þekkti Massey allvel. Og frú
Massey.
— Mjög aðlaðandi kona. Ég
geri ráð fyrir, að þetta hafi að
mörgu leyti verið þreytandi
hjónaband fyrir hana, haldið þér
það ekki.
— Tvímælalaust.
— Já, ég trúi því vel, ef dæma
má af því sem læknirinn sagði
okkur. Og hvað MacDonalcJ
stúlkuna snertir — þá er hún
allt að því fegurðardís. Þú ert
nú eins konar sérfræðingur,
Tom — er hún ekki stórkostleg?
— Hvort hún er, sagði Barr-
ows með tilfinningu. En talsvert
dýr í rekstri, mætti segja mér.
— Það er eins gott að ungi
Massey virðist ætla að hafa efni
á því. Gamli maðurinn var sjálf-
sagt vellríkur og ætli hann og
stjúpann erfi hann ekki?
Það er ekki vist að þetta hafi
átt að vera spuming, en ég
sagði að Massey hefði verið rik-
ur maður, og ég vissi ekki til
þess að um aðra ættingja væri
a ræða.
— Það er einmitt það. Þá get-
ur Davíð ungi sett á stofn eigið
fyrirtæki þrátt fyrir allt.
Það varð stutt þögn. Vegur-
inn var mjög lélegur og Barr-
öw ók mjög hægt. Svo sagðj
Lyon eins og viðutan:
— Hvenær skyldi ljósið hafa
vejrið slökkt?
Ég starði á hann.
— Slökkt? Þér eigið við —
— Það var Ijós þegar þér fór-
uð, var það ekki? Að minnsta
Hárgreiðslu- ->g snvrtistofa
S!«in»u
Laugavegi 18 III næð (lyftai
STMT 24-6-16
PUIU
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 23-9RP
D ö M U B
Hárireiðsla við allra hæfi
T.IARNARSTOFAN
Tjarnargötu 19 Vonarstræt-
ismegin — Sími '4-6-62
fTÁwjrftffisl.ufitofa
SiuifnnhaíiaT
María Guðmnndsdóttir.
Laugavegi 13 Siml 14-6-58
Nuddstofan er » sama stað
kosti sagði frú Bates okkur það.
En hún er jafnviss um að það
var búið að slökkva Ijósið, þeg-
ar hún fór inn til að vekja hann
í morgun.
|
j Þetta hafði mér ekki dottið 1
hug. Ég fór að velta fyrir mér,
hvort þessi náungi væri í raun-
inni eins syfjaður og hann leit
út fyrir að vera. En hvort sem
hann var það eða ekki, þá var
hann þjálfaður athugandi, og
tók ósjálfrátt eftir svona smá-
atriðum. Að því er virtist var
hann ekki aðeins byrði á skatt-
greiðendum.
Við stönzuðum við braggana
hans Houstons. Það var naum-
ast hægt að kalla það öðru
nafni, þótt húsið væri teiknað og
byggt eins og venjulegt hús, þá
hafði manninum tekizt að setja
svip sinn á staðinn. Gluggamir
voru berir og án tjalda. Fyrir
framan húsið var malarbreiða
í staðinn fyrir hina venjulegu
grasflöt og meðfram henni
nokkrir reglulegir runnar. svo
nákvæmlega klipptir, að þeir
hefðu getað verið varðskýli. Ég
varð ekkert hissa, þegar Barr-
ow virtist ófús á að eyðileggja
malarbreiðuna með hjólförum,
og lagði bílnum hjá runnunum
til hliðar við veginn. Þannig á-
hrif hefur þessi staður á mann.
Manni finnst næstum skylda að
marséra og heilsa að hermanna-
sið hverjum manni sem birtist.
Við fórum útúr bílnum, en
áður en við komum að dyrunum,
opnuðust þær, og hjálparmaður
Houstons stóð. þar og starði. á
okkur. Hann var lágvaxinn og
breklegur maður með skolleitt
. hár sleikt yfir höfuðið, sem
minnti á byssukúlu. og vangar
hans voru eins og hann væri að
sleppa rakvélinni. Ég hafði aldr-
ei séð hann öðruvísi. Hann var
nálægt fertugu, og hafði trúlega
fyllt með glæsibrag út í ein-
kennisbúning á sínum yngri ár-
um og gengið í augun á kven-
fólkinu. Fyrir áhrif majórsins
var hann enn býsna snyrtilegur
og vel á sig kominn.
Ég heilsaði honum og spurði
hvort majórinn væri viðlátinn.
— Hann er það ekki í svipinn.
Hann er að höggva við úti í
skógi.
— Nújá. Ef hann er ekki langt
undan, þá vildu þessir herrar
gjaman hafa tal af honum.
— Nú, ég gæti kallað á hann.
Hann horfði á Lyon og Barrows
með forvitni í augnaráðinu, og
ég var að því kominn að kynna
þá, þegar Lyon greip fram í.
— Áður en þér kallið á majór-
inn, þá gætuð þér ef til vill
hjálpað okkur.
— Auðvitað.
— Hafið þér orðið var við
nokkrar mannaferðir upp á síð-
kastið, einkum í gærkvöld eða
í gærdag?
— Mannaferðir hér? Hamingj-
an sanna. nei. Ekki sál.
— Engir gestir?
— Ekki sóla.
Hann virtist búinn að gleyma
Bellu. Það gat verið af. ásettu
ráði, en hvort sem svo var eki
ekki, þótti mér rétt allra hluta
vegna að allt kæmi til skila, svo
ég sagði við hann í gamansöm-
um tón:
— Gleymirðu ekki Bellu Draff-
en?
Hann sendi mér illilegt augna-
ráð, en það var einhver svipur
á andliti hans, sem sannfærði
mig um að eggjaafhendingin
væri ekki eina erindi Bellu. En
hann stamaði fram einhverju
um, að hún hefði reyndar komið
í gærdag og farið aftur um tvö-
leytið. Lyon spurði. hver Bella
11
væri. Ég sagði honum að hún
væri stúlka úr nágrenninu, sem
afhenti egg.
— Jæja. hún kynni að hafa
eitthvað að segja okkur, ef hún
hefur verið á veginum um tvö-
leytið Jæja, herra Clegg, það
var eitt enn. Fóruð þér nokkuð
út í gærkvöld?
Taugaóstyrkur Cleggs var orð-
inn að sýnilegri hræðslu. Hann
sagði í skyndi:
— Nei. Það gerði ég ekki.
— Það kom þrjózkusvipur á
óttaslegið andlit Cleggs.
— Heyrið mig nú maður minn,
ég svara ekki neinum spuming-
um sem mér koma ekki við?
Og hverjir eruð þið eiginlega?
— Fyrirgefið. Lyon setti upp
afsökunarsvip og dró fram lög-
reglukort sitt. Við erum frá lög-
reglunni.
— Lögreglunni! Clegg hvítnaði
og virtist rýma. Hamingjan
sanna! Hefur nokkuð komið fyT-
ir?
— Við komum að því seinna.
Þér hafið ekkert fleim að segja
okkur?
— Ne-nei. Heyrið mig, herra
minn — ég skal ná í majórinn.
Hann —
— Gerið það.
Hann teygði handlegginn aftur
fyrix sig og tók flautu sem hékk
í snúru bakvið hurðina. Hann
blés tvisvar í hana, hengdi hana
síðan upp aftur. Hann virtist
í miklu uppnámi.
— Þetta er góð hugmynd,
sagði Lyon góðlótlega. Gamall
vani úr hemum. býst ég við?
Hann talaði um allt og ekkert
í fáeinar mínútur, en þá kom
majórinn fyrir húshomið með
öxi reidda um öxl. Hann var í
stuttbuxum og sýndi sólbrúna
og gamla, en mjög vöðvastælta
limi. Hann hneigði sig stuttara-
lega í áttina til mín.
— Sælir, Carstairs. Herrar mín-
ir. Ágæt þjálfun að sveifla öxi.
Verð að halda mér í formi,
skiljið þið. Viljið þið finna mig?
Ég ætlað ekki að láta Lyon
verða fyrr til í þetta sinn. Ég
sagði í skyndi:
— Lyon, leynilögreglufulltrúi.
Barrow lögregluþjónn. Þeir vilja
gjaman hafa tal af yður, Hous-
ton majór.
Hann horfði rannsakandi á
þá og ekkert varð lesið úr svip
hans.
— Herra mínir. Hvað get ég
gert fyrir ykkur?
Lyon spurði aftur um manna-
ferðir og ókunnuga menn og
fékk stuttaralegar neitanir. Hann
hélt áfram: Aðstoðarmaður yðar
segist ekki hafa farið út í gær-
kvöld. Ef þið hafið verið sam-
an. þá getið þér staðfest það?
Houston leit hvasst á Clegg
eins og til að komast að þvi,
hvað þeim hefði farið á milli,
en það varð ekkert rái af and-
liti Cleggs. Það var alvarlega
sviplaust, nema hvað kvíða og
áhyggjum brá fyrir. Houston
sagði varlega:
— Það er eftir því hvað þér
eigið við með saman. Clegg var
i sínum vistarverum. að sjálf-
sögðu. Ég var í mínum.
— Þannig að hvor um sig
hefði getað farið út án vitundar
hins?
— Hæglega. — Og hvað yður
sjálfan snertir — gerðuð þér
það? «
— Reyndar gerði ég það.
— Viljið þér segja okkur
hvenær þér fóruð héðan, hvert
þér fóruð og hvenær þér komuð
til baka?
Houston yggldi sig.
— Ég er ekki viss um að mér
beri skylda til að svara þessum
spumingum án þess að fá skýr-
ingu á því hvers vegna þær eru
fram bomar, en samt skal ég
segja yður það. Ég fór að heim-
an um klukkan hálftíu, gekk
niður að mótum þessa vegar og
þjóðvegarins, þar beið ég í
meira en klukkustund og gekk
síðan heim. Ég kom heim um
hálfeittleytið.
Blaðadreifíng
Blaðburðarfólk óskast strax til að bera
blaðið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Hringbraut
Laufásveg
Bánargfötu
ÞJÓÐVILJINN — SÍMI 17-500.
þórður
sjóari
4707 — Nokkrar flugvélar koma hver á eftir annarri. Það
drynur í vélbyssunum og mennimir um borð í litla bátnum
leita skjóls. Allt fer á ringulreið, flestum tekst að skýla sér.
en nokkrir verða þó fyrir skotunum. Það er lán í óláni, að Ibn
Sakkras verður að fara spariega með skotfæri, og þar að auki
ætlar hann að leita fleiri skipa. Árásarmennimir hverfa á braut.
Allt er með kyrrum kjörum, en erfitt er um vik að annast hina
særðu. I
SKOTTA
— Hver á von á gesti frá tunglinu?
GOÐAR
FILMUR
EVAERT
Herrapeysur - Nylonúlpur
Skyrtur — Leðurjakkar o.m.fl.
Góðar ódýrar vörur.
Verzlunin Ó.L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu)'.
RÚÐIIGLER
F’estar þykktir fyrirliggjandi
A og B gœðaflokkar
MARS TRADING CO. H.F.
K*L APPARSTÍG 2 0vSIMI 173 73